Ole

Sinds zondag in camper onderweg naar Catalonie. Eerste overnachting op camperplek in Peyriac de Mer in de buurt van Carcassonne. Voor slechts 5 euro op een zeer rustige camperplek bij een rugby veld. Het dorpje oogde ook leuk. Helaas de volgende dag nodigde het weer niet uit om te gaan fietsen. Dus maar door naar Figueres in Spanje om een bezoek te brengen aan het Salvador Dali museum. Vooraf een tapaslunch in het tegenover gelegen restaurant. Keuze uit een groot aantal tapas hapjes. We kozen voor groene pepertjes, inktvis, viskroketjes, garnalen en gebakken kleine visjes met huid en haar (alleen voor Joosje)Rood wijntje erbij. Prima vertoeven. Helaas hoorden we dat museum op maandag dicht was. Dit in tegenstelling tot de informatie die we op het internet gevonden hadden. Wel zagen we dat de schilder binnen in het museum bezig was. Ik vroeg me af of hij door de meester van het doek geinspireerd is. Morgen gaan we opnieuw een poging wagen om museum te bezoeken. De camping die we op het oog hadden was gelegen in het volgebouwde Roses aan de kust. Hoe afschuwelijk kan men het maken om het jaren lang zo vol te plempen met hotels en huizen in een zo mooi kustgebied. Dus rechtsomkeerd naar een camperplek in het rustig gelegen Cabanas op zo’n 5 km van Figueres. Heel eenvoudig. Groot grasveld. Toiletten en watervoorziening aanwezig. En een goed functionerend wifi. Dus we kunnen blog etc bijwerken dacht ik. Helaas Google blokkeerde de upload omdat men het verdacht vond dat ik vanuit Figueres inlogde. Het lukte me pas vandaag om dat op te heffen.

Prima voorbereiding

Als voorbereiding op de campertrip richting Catalonie  (Spanje) hebben we de camper al wat ingeladen en zijn we vervolgens richting Siorac de Riberac gereden. Dat dorpje heeft ons hart een beetje gestolen. Nu namen we de tijd om wat beter rond te kijken en een korte wandeling door het aanpalende bos te maken. Midden in het bos stond een bouwvallige hut en daarvoor een stoel. Kennelijk een plek voor jagers. Alles heeft inmiddels de schitterendste herfsttinten. Rond het kerkje stond een houten tuinhuisje vrijwel volledig overgroeid met klimop. De camper stond op het mooi parkeerterrein bij de salles de fetes van het dorp. Maar bovenal was ons doel om een bezoek te brengen aan Lavoir het lokale restaurant. We werden ontvangen via het kleine cafe gedeelte. De eigenaresse met schort voor bracht ons naar het tradioneel ingerichte restaurant gedeelte. Men had verschillende menu opties. Maar ons werd verteld dat we alles konden combineren. Dus dat hebben we maar gedaan. Verder een grand cru St Emilion erbij. Dat bijft een voortreffelijke wijn. Daarna werden we bediend door de eigenaar en was zijn vrouw in de keuken verdwenen om voor ons de maaltijd te bereiden. We hebben er smaakvol gegeten. Geen extravagante toeters en bellen maar heerlijke en eerlijke gerechten. Voor mij als hoofdgerecht flappie het konijn met mostard saus. Voor Joosje de confit de canard. Ook waren er nog twee Franse gasten aanwezig afkomstig uit Parijs. De vrouw kwam oorspronkelijk uit Siorac. Ze was nu ff terug voor een bruiloftsfeest van goede vrienden. Verder waren beiden aktief in de antiekhandel. Het is heerlijk na zo’n maaltijd en een flesje wijn om in je eigen camper te stappen. Daarna in de absolute sereniteit van het dorp te kunnen gaan maffen. Geen enkel geluid behalve dan mijn gesnurk wellicht gedurende de nacht.

Dorpeling 4

In het kader van mijn serie ‘De dorpelingen’ ben ik toe aan nummer vier. Helaas alleen een foto van de auto waar deze dame op leeftijd in rijdt. Een beige-achtige Renault 4. Ik kom haar regelmatig tegen op de weg naar het dorp St. Severin of op de parkeerplaats bij postkantoor of de Spar. Ze is al op behoorlijk op leeftijd schat ik in en loopt met een stok. Ze draagt steevast een camelachtige lange jas. De kleur van haar jas en Renault zijn een passende combinatie. Ik groet haar altijd vriendelijk met Bonjour madam. Ik vond het wat ongepast om haar te overvallen met het maken van een foto van haar en haar auto. Dus daarom alleen de auto. Het zal je handel maar zijn was de gedachte die bij me opkwam toen ik gisteren op de terugweg vanuit St. Severin langs de begraafplaats reed. Ik zag een jonge vrouw op een onhandig hard stoeltje naast de ingang van het kerkhof zitten onder een parapluie want het regende. Om haar heen stonden ongeveer tien chrystant potplanten. Ze zat weggedoken en te turen op haar mobiele telefoon. Ook toen ik vanochtend langsreed zat ze er weer. Gelukkig was het nu droog. Ik mocht wel een foto maken van haar handel maar ze wilde er niet zelf op. Ze gaf me nog aanwijzingen hoe ik het beste de foto kon maken. Daarna vertrok ik weer en bleef zij achter met haar handel voor allerzielen. Het was overigens gisteren een rustig klus dagje. Fase 1 van de vitrine kastjes ophangen is afgesloten. Ook kwamen twee mederwerkers van de EDF langs om de klimop langs de electriciteitsmast op mijn terrein te ontdoen van klimop. Nu is mijn terrein weer voor een aantal jaren geknipt en geschoren. Joosje heeft weer de nodige planten verplaatst om ze nog beter tot hun recht te laten komen rekening houdend met de zon. Eind van deze middag gaan we met de camper naar Siorac de Riberac op nog geen 30 km van Pillac. Daar gaan we een lokaal restaurant uittesten dat we recent ontdekt hebben tijdens een rondritje. Vooraf gaan we nog een wandeling maken om de omgeving wat beter leren kennen om mijn zomergasten 2016 daar mogelijk ook van te laten genieten. Na het diner en een wijntje brengen we de nacht door in de camper. Een warming-up voor aanstaande campertrip naar Catalonie in Spanje vanaf aanstaande zondag.

Interne verhuizing

De gele vitrinekast met de beeldjes van JJ en de witte kast met een aantal blikken speelgoed voertuigen staan nu op hun nieuwe plaatsen. Ook nog wat lampen verschoven. Daarmee is voorlopig de eerste fase van de interne verhuizing afgerond. Morgen gaan we de witte vitrinekastjes ophangen. Het is prachtig herfstweer met zon maar een frisse wind. Echt weer om zowel binnen als buiten wat te doen. Buiten is Andre bezig geweest. Hij heeft de deur van de garage nog wat beter afgehangen. Verder was de balk boven de deur van de technische ruimte van het zwembad volkomen verrot. Die balk is nu vervangen en het geheel is met cement afgewerkt. Volgende week wordt er een nieuwe deur geplaatst. Ook heeft hij binnen in de bergerie het lekkende reducierventiel naar de warmwater ketel vervangen. Daarmee zijn we van het continu overlopen verlost. En hopelijk blijft dat ook zo. Het is inmiddels de derde kraan sedert de vervanging van de ketel. En bij al dat werk moet er natuurlijk ook de innerlijke mens versterkt worden. Nou de magische pompoensoep gemaakt door Joosje met een scheutje room doet daarbij wonderen. En tussendoor doe ik nog wat werk voor de website van Cafe Pluche en is er weer een videootje gemonteerd. Ruim een week geleden trad het ‘Orkest van de 2 Valleien’ op in St. Paul Lizonne. Een soort big band onder leiding van een jeugdige dirigent. Voor een volle zaal speelden ze dertien arrangementen van bekende componisten zoals Irving Berlin, Quincy Jones, Errol Garner etc. Allemaal heel verdienstelijk. Geen kosten voor het bijwonen maar de opbrengst van het programmaboekje was bestemd voor het herstel van het houten beschilderde plafond in de kerk van het dorp. Hieronder mijn video impressie.

Dapper mannetje

Mats is weer thuis na zijn operatie aan beide heupen. Het liggen met gips rondom benen en heupen in bed of in een rolstoel gaat hem goed af. Hij heeft zelf de kleur van het gips mogen kiezen. Hij koos roze. Mooi roze is niet lelijk. Hij vermaakt zich al weer best met het bouwen van zijn Lego auto’s etc en met tekenen. Ook krijgt hij bezoek van zijn zus Lotte. Kortom alle aandacht. Fijn om te zien dat hij al weer zo snel opknapt. Een dapper lief mannetje zeg ik dan maar als trotse opa. In en rondom mijn huis wordt het nodige ondernomen. Inmiddels heeft Andre, de klusjesman, het electriciteitsprobleem in de keuken opgelost. Lachen want het bleek achteraf dat er een stekker ver achterin een keukenkastje eruit was getrokken. Waarschijnlijk bij het uittrekken van een rek. Dus niks geen kortsluiting of iets dergelijks. Wel is de electra in de machine ruimte van het zwembad aan vervanging toe. Daar bleek dat een aantal stopkontakten kortsluiting had gemaakt door vocht. Vorige eigenaar heeft destijds maar wat aangerommeld door geen waterproof stekkerdozen te gebruiken. Binnen zijn we de vitrinekast met de beeldjes van JJ aan het verwisselen met de plek waar een open meubel stond met aantal blikken speelgoed voorwerpen. Boven dat meubel komen nu 3 nieuwe IKEA vitrinekastjes zodat veel van het blikken speelgoed daar fraai bij elkaar komt te staan. In volgende blog het resultaat. Ondertussen pruttelt een tomaten saus op het vuur voor de chili con carne. Tomaten die Joosje kreeg van een oude man uit zijn moestuintje bij Sioarc de Riberac. Een schitterende plaatsje dat we nog niet eerder ontdekt hadden. Maar ook daarover een volgende keer meer inclusief een video. Ik loop ook wat achter met de productie van video’s. Zoveel materiaal nog beschikbaar. Hieronder nog een optreden van de gebroken beschuitjes in Cafe du Palais. Zij traden daar wat uitgebreider op tijdens het open podium dan de andere artiesten. Graeme op gitaar en zijn vriendin Cindy op viool. Klinkt altijd erg goed in dergelijke kroeg omstandigheden. Ik hoop dat jullie er ook van genieten.

Nantes

Afgelopen maandag ben ik per trein vanuit Angouleme naar Nantes vertrokken om aldaar de 3-daagse 5de TAFT (45st WEFTA) conferentie bij te wonen. Ruim 110 deelnemers waarvan het merendeel afkomstig uit Europa. Uiteraard veel oud Europese collega’s en ook een ruime mate van jonge onderzoek(st)ers uit de brede seafood science wereld. Ook mijn PhD student gaf er een lezing en presenteerde een poster. Zoals altijd een zeer informele bijeenkomst met goede presentaties en genoegelijk onderbrekingen. De koffiepauzes, lunches en (gala)diner zijn altijd zeer sociale gebeurtenissen. Maar het zijn ook intensieve dagen van ‘s morgens vroeg tot de late uurtjes. Met als gevolg dat ik nu wel toe ben aan wat rust op Les Cotes. Daar zijn inmiddels de zes kaarten van elk 64 GB aangekomen waarop de videobeelden staan die Jurgen gemaakt heeft met zijn camera’s van het ophijsen en plaatsen van het brugdeel bij Alphen. Dus een grote videomontageklus staat me te wachten. Verder hebben Sofie en Joosje de afgelopen dagen hun best gedaan om deze streek walnoot vrij te maken. Ze troffen twee bomen in de buurt van Epeluche aan die nog niet door anderen bezocht waren. Resultaat een zeer grote mand vol met noten. Die liggen nu uitgespreid te drogen. Vandaag mocht mijn kleinzoon Mats, na een geslaagde operatie aan beide heupen, weer naar huis. Het is best wel emotioneel om mee te maken hetgeen zo’n klein dapper mannetje ondergaat. Gelukkig zijn er pijnstillers en zal het resultaat ervoor zorgen dat hij op volwassen leeftijd geen problemen zal hebben met zijn benen. Nu nog wat weken in het gips in bed of in een rolstoel vertoeven. Op de foto kan er wel een lach van af. En met alle knuffelbeesten omgeven nu naar huis. Gelukkig kan hij er ook veel over vertellen als hij naar zijn Jenaplan school gaat in Schagen. Men heeft er een leerproject van gemaakt.

Schudden aan de boom

Deze zondagochtend konden we al redelijk vroeg horen dat onze buurman Petit in zijn boomgaard aan de gang was. De walnotenoogst was in volle gang bij stralend herfstweer. Een van de werknemers reed op een traktor rond met een lang stang waarvan het einde uit een scharnierende klem bestond. Die werd vakkundig om de boom geklemd en daarna werd er letterlijk stevig aan de boom geschud. Een zee van bladeren en walnoten dwarrelden naar beneden. Op die manier werd van boom naar boom gegaan. De bomen staan overigens netjes in rijen. Hierna kwam buurman Petit met zijn walnoot veeg- en opraapmachine voorbij. Aan de voorkant een roterende bezem en vervolgens worden de bladeren en noten in de machine gescheiden. Een prachtig gezicht in de vroege ochtendzon. Bekijk de video maar om een indruk te krijgen van de oogst 2015.

Jullie hebben ook nog een videoimpressie tegoed van ons bezoek aan het Kroller Muller museum toen we met de camper op pad waren tijdens een paar dagen camperen bij de Hoge Veluwe. Ik heb toen voornamelijk enkele fraaie beelden gefilmd uit hun vaste collectie. Stuk voor stuk prachtige kunstobjecten. Dus geniet ervan zoals wij deden tijdens ons bezoek.

Alles is weer ….

… op zijn pootjes terecht gekomen. In de eerste plaats staat de vastgelopen huifkar (zie blog 6 oktober) op zijn definitieve plaats. Naar ik begreep heeft het toch nog een dag werk gekost, Dan kan nu het verdere opknappen beginnen. Maar het moment supreme van deze afgelopen week was het op zijn pootjes zetten van het omgevallen brugdek bij de Julianabrug. Ik had reeds eerder het hijsen van een van de kraanwagens kunnen vastleggen op video. Helaas kon ik niet aanwezig zijn om vanuit de tuin aan de Wilhelminalaan deze berging te filmen. Gelukkig was Jurgen, als professionele videoproducent daartoe wel in staat op mijn verzoek en was Marjolijn zo gastvrij om hem vanuit tuin, en slaapkamer boven te laten filmen. Jurgen maakte ook onderstaand idyllisch plaatje van brug onder de bomen in de tuin. Met een aantal camera’s heeft Jurgen dit spektakel vastgelegd. Met één gefixeerde camera werd een time-lapse video opgenomen waar bij om een aantal vaste seconden één beeld werd opgenomen. In totaal 6000 beelden van een negen uur durende bergingsoperatie. Daarna werden de beelden snel gemonteerd en voorzien van bijpassende muziek. De 1-minuut video heeft een bijna surrealistische uitstraling mede door de lichtval van de zon. Ook bij deze opname was het lastig om voor het tegenlicht van de zon te compenseren. Maar de video is een juweeltje. Daarna op Mijn Camper Youtube kanaal en uitgezet via verschillende multi-media kanalen. Leuk is het om te zien hoe snel het aantal toeschouwers groeit. Al ruim 600 in 24 uur. En bij de andere video’s over de berging is het bezoekersaantal in een week al over de 7000. In de loop van de volgende week krijg ik al het ruwe video materiaal van de andere camera’s. Dan kan ik nog een extra wat uitgebreider video maken met afwisselende beelden van deze unieke bergingsoperatie door Mammoet en Hebo Maritiem Services. Chapeau mannen! Ik heb helaas geen vrouwen gezien die betrokken waren bij de berging. En petje af voor Jurgen van Slateboard.

Terug naar de basis

Afgelopen weekend met camper terug naar Pillac. De route via Rouen is uiterst aangenaam. Je loopt dan de drukte van Parijs mis en in het weekend ontbreekt het vrachtverkeer volledig. Het huis in Pillac stond er nog prima bij. Joosje was uiteraard geinteresseerd hoe de tuin erbij stond. Veel stond nog in bloei. En inmiddels zijn de sojavelden rondom mijn huis geoogst. Hier en daar tref je nog een veld met uitgebloeide zonnebloemen die te wachten staan op hun oogst. Zo ook als je Pillac binnenrijdt. Voor ons vertrek heeft ook nog het avontuurlijke transport plaatsgevonden van de ‘’huifkar’' die Joosje heel wat jaren geleden van binnen had opgeknapt. De huifkar van origine een bouwkeet heeft een bedstee, zithoek en keuken. Ook een houtkacheltje zit er in. De huifkar stond bij een kennis gestald. Maar nu was het tijd voor een verhuizing naar een stukje land bij Tineke Maatje om daar in de toekomst als B&B mogelijkheid te gaan dienst doen. Een professioneel transportbedrijf bracht de huifkar tot aan huis. Na aftakelen van de vrachtwagen was het de beurt om de huifkar op zijn juiste plaats te zetten. Alles leek goed te gaan tot voor een paar meter op de plaats van de bestemming. Het rechterwiel zakte ineens weg en werd hoorbaar geblokeerd. Te laat. Daar stond de huifkar gestrand. Wordt vervolgd.

Hijsen

Vandaag was het hijsdag. Al rond 07.45 arriveerde ik in de Wilhelminalaan in Alphen. Nog maar net binnen of Marjolijn vertelde me dat het hijswerk begonnen was. Vlug met de videocamera in de achtertuin om de eerste opnamen te maken. De ochtendzon was net aan het opkomen. Een fraai gezicht maar wel verdomde lastig bij het filmen. De camera was niet goed in staat om voor dat ‘tegenlicht’ te compenseren. Verder voor mij lastig om het juiste onderwerp in scherp in beeld te krijgen. Waarom al dit vroege gedoe. Men was nu echt begonnen om de ravage die ligt bij mijn huis in de Rijn op te gaan ruimen. De ravage ontstaan door het omvallen van de twee kraanwagens en het brugdeel voor de Julianabrug. De professionele cameraploegen stonden op een van de zij-armen van de Julianabrug. Zij moesten veelal met telelenzen werken of sterk inzomen. En ik zat op nog geen 10-20 meter van de gevaartes af die op de pontons, huizen of in het water lagen. Ik zat eerste rang. Het viel me op dat het bergingsteam uiterst kalm te werk ging. Iedereen kende zijn taken goed. In nog geen 45 minuten had men het losgekoppelde kraandeel in de ijzeren kettingen hangen en werd het langzaam op het ponton gelegd. Eerste klus was geklaard. Daarna was het tijd voor het team om een een bakkie te doen. Ik begon in rap tempo te monteren. Gelukkig vielen de beelden mee en om 10.45 stond de video gemonteerd op Youtube. Hieronder het resultaat.

Daarna het hijswerk van de kraanwagen die op een kant en half in het water lag. Het bergingsteam was druk bezig om alle kettingen nog eens te controleren en dan was het zover. Tergend langzaam werd de kraanwagen in de takels opgetild en gehesen door twee kranen van de firma Mamoet.Ook hier weer een koel staaltje van teamwerk. En na een klein uurtje stond de kraanwagen weer op zijn wielen op het ponton. Het bergingstam was zichtbaar tevreden met het resultaat. Ook hier weer het nodige camerawerk vanuit de tuin of slaapkamer raam. Wederom een rappe montage, uploaden en hup op Youtube kanaal. Daarna de video link uitgezet op facebook en Alphens internet-nieuwskranten. Binnen enkele uren waren beide video’s een paar honderd keer bekeken. Hieronder de video met hijsen van de kraanwagen.

Umami

Naast zoet, zuur, zout en bitter, wordt umami wetenschappelijk erkend als de vijfde basissmaak. Umami komt voort uit het Japans en betekent letterlijk ‘heerlijke smaak’. Dit omdat de meeste ingrediënten die een hoge hoeveelheid umami bevatten veelal als ‘heerlijk’ worden ervaren. Umami-ingrediënten worden veel in Aziatische keukens gebruikt. Denk aan verse zalm, sojasaus, rijstwijn en paddenstoelen. De term is niet overal even bekend. Ik ken de term ook vanuit mijn eigen seafood vakgebied. Op basis van vele lovende recensies hadden we besloten om het restaurant UMAMI in Rotterdam te vereren met een bezoek. Eigenaar van Han Ji, bekend van sterrestaurant HanTing Cuisine in Den Haag, legt volgens de website met zijn innovaties de nadruk op de kwaliteit, gezondheid en het culinaire niveau van de gerechten tegen een betaalbare prijs. En inderdaad het eten was er perfect, de bediening zeer goed en alles tegen een betaalbare prijs. Het restaurant mag er vanbuiten af niet al te aantrekkelijk uitzien door de wat kille en neonlicht-achtige uitstraling. Maar eenmaal binnen valt het aangename interieur op. We kozen voor het gastronomisch 4 gangen menu. Bij elke gang twee gerechtjes van een mooie grootte. Een op aziatische stijl en de ander met een Franse twist. Verrassend lekkere combinaties. Ook de bijpassende wijnen waren supert. Ik vond de volgende gerechtjes een topper: op de huid gebakken dorade, tempura witvis, bundelzwammen en de krokante softshell krab. Opvallend, vrijwel allemaal seafood producten :). Dus een aanrader dit restaurant dat overigens ook in Den Haag, Eindhoven, Maastricht en Vlaardingen een filiaal heeft.