Dorpeling 3

De derde persoon in mijn serie over enkele karakteristieke inwoners van het dorp St. Severin is eigenlijk geen dorpeling en ook al een beetje een bekende van me. Je zou de persoon meer een buitenpoorter van het dorp moeten noemen. Want hij (Jean Marie) woont enkele kilometers buiten het dorp in een caravan. Ik kom hem dan ook vaak tegen ‘s zomers en ‘s winters op zijn fiets onderweg naar St Severin of op de terugweg. Altijd een houten fruitkistje dwars achterop zijn bagage drager. In de winter een gebreide muts op waaronder zijn grijze haren wapperen. Zijn fiets is niet van top kwaliteit en ook al zitten er versnellingen op ik zie Jean Marie vaak naast zijn fiets wandelen op de stukken vals plat in dit gebied. Verder ken ik hem ook van Le Cafe Pluche waar hij regelmatig zijn neus laat zien. Hij verzorgt daar sinds kort een cursus Tir a l’arc. Pijl en boog maken om mee te jagen. Hij is zelfs erkend om met pijl en boog te mogen jagen. Maar dit keer kwam ik hem tegen op de weg voor mijn huis. Ook terug van de jacht maar nu op …. paddestoelen. Uiteraard zonder pijl en boog. In het praatje dat ik met hem maakte vertelde hij enthousiast over zijn champignon oogst. Hij spreekt goed Engels en kende van de verschillende paddestoelende Latijnse namen. Ik kreeg een handjevol mooie oranje paddestoelen mee. Hij legde me ook uit dat deze soort nogal eens verward wordt met een giftige variant. Maar hij gaf aan dat dit de goeie waren.  Daar ga ik dan maar vanuit. Maar in het geval je geen blog meer ziet verschijnen weet je waarom :). Verder kreeg ik nog een advies van Jean Marie om de paddestoelen te bereiden.

Zomer 2015 en haar gasten op Les Cotes

Vanochtend zijn om 06.58 de laatste zomergasten 2015 Marlieke en Jasper vertrokken naar Rotterdam. Ze kwamen gisteren terug van hun vakantiereis met mijn Fiat Doblo in Portugal. Ze hebben volop genoten van het land, de bevolking, natuur, platteland en steden. Ik kreeg twee mooie flessen wijn en een leuk sardientjes T-shirt. Als afsluiting werd ik ook nog getrakteerd op een etentje bij le Pitaud. Nu ben ik nog met Tia de hond op Les Cotes. Tijd voor een korte evaluatie van zomer 2015 en haar gasten.

Weer 2015: De warmste zomer van de afgelopen drie jaar dat ik op Les Cotes woon. Soms zeer tropische temperaturen. Het zwembad bracht de nodige verkoeling en door Joosje werd een nieuw schaduwplekje “ontdekt’’ bij de coniferen met een mooi uitzicht over het glooiend landschap.

Cultuur 2015: Frankrijk blijft een rijk cultureel land. Naast het kamerorkest festival in Chalais van mei was het La Tour des Miracles festival het absolute hoogtepunt. Bijna zes weken lang vrijwel dagelijks de mogelijkheid om 3-4 voorstellingen te bekijken in de tuinen van Christophe Lasnier. Ook is het een leuke ervaring dat men mijn videos op prijs stelde. Het festival ademde een zeer gemoedelijke sfeer uit. Hieronder nog een compilatie die ik maakte van nog niet eerder vertoonde video opnamen van alle artiesten die ik heb zien optreden.

Eten en drinken 2015: Lekker eten en drinken van een wijntje zijn onlosmakkelijke verbonden met Frankrijk en met mij. Het was weer volop genieten om met goeie vrienden de dis te delen in de buitenlucht hier op Les Cotes of bij de bekende restaurantjes. Nadeel is natuurlijk de grammetjes die er bijkomen aan je lichaam. De top drie in deze zomer waren Hotel le Perigord, La Taverne en Le Pitaud. De gekoelde rode wijn genaamd Pitaud bij gelijknamig restaurant was een ontdekking.

Huis en haard 2015: Voor wat betreft de haard. Die is niet echt aan geweest. Het huis en gastenverblijf zijn volop gebruikt. Verder heeft Joosje met veel toewijding de tuin bij het zwembad en gastenverblijf tot ontwikkeling gebracht. In het huis nu ook extra opbergruimte dankzij haar. En de bramenstruiken in de voortuin zijn door Marjolijn opgeruimd en afgefakkeld. Na de zomer nog wat puntjes op de i laten zetten zodat de stroomstoring in de keuken en technische ruimte zwembad over zullen zijn.

De zomergasten 2015: Ik prijs me nog steeds gelukkig dat zo veel mensen de weg weten te vinden naar hier. Dat geeft een warm gevoel van binnen. Joosje was hier een extra lange tijd. Het samenleven op onze manier, hetzij hier danwel in het Beijersche, geeft extra dimensies aan ons leven. We zijn verschillend maar aanvullend naar elkaar. Ik kijk al weer uit om in September in het Beijersche te zijn. Verder was het hartstikke leuk dat mijn kleinkinderen Mats en Lotte hier waren met hun ouders Femke en Edgar. Wat was het genieten als opa Joop. Ook leuk om te zien dat Edgar en Femke ook potentiele camperaars zijn. Ik noemde ze al in het begin van deze blog Jasper en Marlieke. Voor hun vertrek een klein weekje op Les Cotes verbleven zodat ze goed uitgerust naar Portugal konden vertrekken. Uiteraard was hun verblijf hier extra leuk voor Joosje. Het wordt al bijna een traditie het bezoek van Josje & Jurgen aan Les Cotes. Ook dit jaar combineerden zij een bezoek aan Jan en Arienne in La Roche Canillac met een paar dagen hier. Helaas het weer zat wat tegen maar dat mocht de pret die we hadden niet drukken. In tegendeel. Het was weer genieten van de omgeving, de Riberac markt en de restaurant estafette test. UIteraard was de Franse jurkschort show een topper :). Vliegen naar Bergerac vanuit Rotterdam met Transavia is een nieuwe ervaring om mijn huis relatief snel te bereiken. Marjolijn maakt van die optie gretig gebruik om hier vervolgens een weekje uit de rusten van haar hectisch 2015 tot nu toe. Vlak voor haar vertrek uit Alphen kwam nog ff het brugdeel naar beneden bij haar over de Rijn buren. Boeken lezen, zonnebaden en zwemmen als ontspanning en opruimen van de bramenstruiken als inspanning. Nou dan heb ik iedereen gehad behalve mij trouwe viervoeter Tia. Ook zij was hier al voor de derde keer. Ze was dit jaar extra rustig. Maar rond half vijf ‘s middags was ze altijd nadrukkelijk aanwezig om duidelijk te maken dat ze ook haar vijfsterren eten wel wilde. Haar speciale dieetbrokken werden al snel niet meer geaccepteerd. Maar met wat extra aanvullingen werden ze toch smakelijk. Verder paste ze trouw op het huis als ik op pad was met de zomergasten En liet bij thuiskomst blijken hoe blij ze was. En nu is zij mijn enige zomergast nog tot ik op 11 september haar weer naar Oslo breng.

Dorpeling 2

Vanochtend lukte het me weer om in St. Severin mijn tweede dorpeling op de foto vast te leggen. Ik zag de man al staan bij het antiekwinkeltje in de hoofdstraat toen ik op weg was naar de bakker. Een antiekwinkeltje waar ik overigens nog nooit iemand in de winkel heb gezien. Laat staan iemand die iets kocht. Maar terug naar de dorpeling. De persoon ziet er zeer broos uit. Loopt zeer kalm. Het is haast meer een glijden van zijn voeten over de stoep. Altijd in een spijker broek en een kort jack aan. Over zijn schouder een tas hangend waarin zijn boodschappen gehaald bij de SPAR gaan. Maar alvorens hij de SPAR aandoet heeft hij onderweg al enkele gesprekken gevoerd met andere dorpelingen zoals ook op bovenstaande foto met de man in het azuurblauwe overhemd. De dorpeling praat alsof hij nog maar weinig tanden in zijn mond heeft of op pruimtabak sabbelt. Dat laatste zal niet het geval zijn omdat ik hem nooit heb kunnen betrappen op het uitspuigen van pruimtabak sappen. Ik denk dat zijn boodschappen doen ruim een uur zo niet twee in beslag neemt. Hij groet iedereen in SPAR uiterst vriendelijk en maakt ook daar met de cassieres en slager een praatje. Er was nog meer te zien in het dorp deze morgen. Een Engelse dame als instructrice op de bok met een paard ervoor. De leerling zat er netjes naast. Allebei met helm. Het was een leswagen zoals je wel kunt zien aan het bord om de nek van het paard. Ook de achterkant van het paardestel gefotografeerd. Achterop op kar stond het verzoek geschreven: Voorzichtig inhalen. Ja ja je maakt wat mee hier op de vroege ochtend in St. Severin.

Kroket

Vandaag is mijn zomergast Marjolijn weer vertrokken met Transavia vanuit Bergerac. Naar ik begreeep bij het inchecken zat het vliegtuig vol. Dus Transavia heeft een voltreffer. Gisteren kon Marjolijn nog aan eind van de dag genieten van de avondzon aan de rand van het zwembad. Wel verdiend, want ze had het nodige kantentrimwerk gedaan van het gras aan de achterkant van mijn tuin. We sloten het weekje af met een wederom prima diner in Hotel Perigord. Terechte winnaar van de eerdere restaurant test beschreven in mijn blog van 15 augustus. Aanstaande vrijdag komen twee eerdere zomergasten Jasper en Marlieke nog 1-2 dagen langs in Pillac. Ze zijn dan op terugweg van hun reis naar Portugal met mijn Fiat Doblo. Dan is het zomergasten seizoen 2015 echt over. Vandaag is het kroketten dag. Bij mijn laatste reis uit Nederland is ook een aantal dozen diepgevroren kroketten meegenomen in het vriesvak van de camper. Kroketten zijn een typisch Nederlands produkt. In het verleden moest ik ook altijd bij buitenlandse bezoekers op het instituut in Nederland dit produkt toelichten. Ze keken altijd wat raar als ze een kroket op een schaaltje in de kantine zagen liggen. Verder is de kroket zoals we die in Nederland kennen absoluut niet te krijgen in Frankrijk voor zover mij bekend. Raar eigenlijk want de kroket stamt wel uit Frankrijk (1691 chefkok van Louis XIV).  Kennelijk is Albert Heijn ook van mening dat de kroket internationaal moet zijn. AH noemt ze beef croquettes. En wat is er niet lekkerder om zo’n echte Hollandse kroket op een wit broodje met wat mosterd op te peuzelen. Uiteraard doe ik die slechte gewoonte van broodje kroket met mate. En trouwens ik hoef toch naar niemand te verantwoorden over wat ik eet. Lekker puh! En na op peuzelen ga ik de conference van Wim Sonneveld bekijken over de man die kroketten verkoopt tijdens de pauze van een theatervoorstelling.

Petje af

Afgelopen zaterdagavond was het in Le Pitaud weer een keer Repas-Concert voor 25 euro. The Night Shift stond als band op het programma. Bijna een jaar geleden had ik ze ook gezien in Le Pitaud. Ze maken heel verdienstelijk blues muziek. Alle bandleden (zangeres, drummer, solo- en bas gitarist) zijn goede muzikanten. Het was een zwoele avond. Dus maar genieten op het volle buitenterras. Rond half tien liet de band zijn eerste klanken horen. Het is onderhand een gewoonte dat Cedric, Chef du Cuisine, in de pauze van de band zijn gitaar pakt en enkele nummers vertolkt. Zijn repertoire is wel herkenbaar aan het worden voor me. Maar het blijft leuk. Een van de jonge gasten vond het ook prachtig. Met het hoofd op tafel en een duim in haar mond met een knuffelbeest erbij genoot ze ervan. Het La Tour des Miracles festival is over. Nog een videootje hebben jullie tegoed van de band LAZTEK. Zij brengen muzikaal ondersteunde poezie, hier en daar in een rapvorm. De combinatie van gitaar, piano en een cello als begeleiding van de talentvolle zanger was aangenaam om naar te luisteren. Aan het eind van zijn optreden mocht het publiek 10 woorden noemen die de zanger vervolgens in een spontane rap verwerkte. Een soort Willy Alfredo (de bekende Nederlandse sneldichter) maar dan van een veel beter niveau. Hieronder mijn video impressie van deze groep. Als ik de energie nog kan opbrengen ga ik nog een korte compilatie maken van het festival als een soort bedankje voor Cristophe Lasnier, de organisator achter het festival. Echt een hele grote prestatie. Petje af.

Markt

Het is bijna een gewoonte om met elke zomergast op vrijdag richting Riberac te gaan. Voor de markt. Dan wat vroeg uit de veren en een “ontbijt” onderweg bestaande uit croissant of chocolatine om nog makkelijk een parkeerplek te vinden. De markt is opgebouwd uit een food gedeelte en een non-food gedeelte. De prachtigste viskramen met een ruim assortiment aan vis, schaal- en schelpdieren tref je er aan. Uiteraard ook kramen met kaas, groente, fruit, kip, vlees, foie gras, wijn etc. Kortom zeer compleet. Ik trof nu ook een nieuwe marktkoopman (zie foto) die parmantig uitkeek over zijn/haar waren uien, knoflook. Dan is het ook vaste prik om bij Cafe Palais een bakkie te doen en je te vergapen aan de andere mensen op het terras en de markt. Onze inkopen waren bescheiden: 500 gram cantharellen en een doosje met foie gras omwikkeld in vijgen en abricot. Daarna weer huiswaarts voor de rust, zon en zwembad. Na het bakken van de cantharellen in roomboter met wat peper en zout was het smikkelen geblazen. Nu siesta en ons langzaam voorbereiden op het allerlaatste bezoek aan L’Autre festival. Maar liefst vier aantrekkelijke optredens staan vermeld in het programma vanaf half zeven. Uiteraard prikken we straks een vorkje mee uit de auto-keuken-restaurant op het terrein. Hieronder nog een video van het optreden eergisteren van Fred Renaud. Hij gaf een mooie show met een eerbetoon aan Serge Reggiani. Voor vele Fransen is Regianni een bekende inmiddels overleden artiest. Van origine acteur maar geflopt in eerste instantie als zanger maar gelukkig later ontdekt. De vertolking van de liedjes van Reggiani door Fred Renaud op piano en later in toegiften op gitaar waren een genot om naar te luisteren. Het publiek applaudiseerde lang en het bravo was niet van de lucht  ondanks dat hier en daar een noot wat vals klonk. Het was genieten van de bovenste plank. Dus videootje kijken is zeker de moeite waard.

Koek

Het blijft een genot om enige tijd na een uitgebreid ontbijt aan de koffie koek te gaan. Met twee nespresso’s in de mooie kopjes van Jan Snoeck en een grote wekfles met koekjes maak je al gauw een mooi stilleven op de ballustrade van mijn veranda. En de koekjes had Nelemarie meegegeven aan Marjolijn. Ze smaken prima. Ook heeft Marjolijn net als gisteren behoorlijk gebruik gemaakt van het zwembad. Het weer leende zich er prima voor. Uiteraard kon ze het ook niet laten om aktief bezig te zijn om het huis. In rap tempo heeft ze alle bramenstruiken aan de zijkant geknipt en opgeruimd. Ik kan nu weer met gemak en ongeschonden het gras maaien. Tot zover wat zich hier rond het huis afspeelde. Inmiddels weer video gemonteerd van het optreden van Alain Veluet op het L’Autre festival. Hij bracht verschillende nummers ten gehore van Brassens, Ferrat en Ferre. Daartussendoor wat sketches. Zijn gitaarspel liet hier en daar wat te wensen over. Maar het was toch wel genieten van deze chansonnier. Hij zong zelfs een leuke chanson over een slak. Hieronder de video impressie.

Met een knipoog

Mijn nieuwe zomergast is aangekomen. Ruim op tijd landde Transavia vanuit Rotterdam airport op het vliegveld van Bergerac gelegen op zo’n 1.5 uur van mijn huis. Voor nog geen 90 euro vlieg je over. Daar kan kwa kosten geen auto- of treinreis tegen op. Marjolijn zat als één van het jaarlijkse spic&span duo in het toestel. Dit keer kwam alleen spic of is ze span? Nelemarie, de ander helft van het duo, bleef dit jaar in Nederland. Ik ga ervan uit dat Marjolijn dit jaar heerlijk gaat genieten van de rust, ruimte en zon. Want het gaat deze week prima weer worden. Ze is nu al lekker in een boek weggedoken. Ook prima festival weer. Tijdens mijn laatste bezoek werd ik geinspireerd door een toevallige opname die ik kon maken van twee jonge acteertalenten. Al gauw ontsproot in mijn gedachten het idee om deze opname te gebruiken als een knipoog naar de vele optredens op het festival. Zie hieronder het optreden van mijn Collectif iJOO.

Ook hebben jullie nog een video impressie tegoed van Carly Ko van het Collectif ICARE. Ze is een Amerkaanse en gaf een leuke eenakter in het Frans met een Engels accent. Ze vroeg me ook of ik haar voorstelling integraal wilde filmen. Haar voordracht gaat over Frederico. Een geliefde waar ze tevergeefs op zit te wachten. Het gaat van smoorverliefd zijn naar boos zijn omdat Frederico haar in de steek laat. In de voorstelling blijkt dat ze al vaker bedrogen is in de liefde door een Italiaanse restaurant eigenaar, een Amerikaan en de loodgieter. Er waren in de voorstelling verrassende acteermomenten. Jammer dat slechts een handjevol betalende bezoekers ervan genoten hebben. Hier de video met een korte samenvatting van haar act.

Dorpelingen

Ofschoon mijn huis officieel in de gemeente Pillac (269 inwoners) staat richt ik me voor wat betreft boodschappen op St. Severin (731 inwoners). Een dorp op 9 km van mijn huis. Het heeft relatief veel voorzieningen. Er zijn aanwezig een bakker, twee kappers, een SPAR, een TABAC, postkantoor, een kroeg, een hotel, feestzaal, een kadowinkeltje en uiteraard een gemeentehuis. Afhankelijk van het ochtend tijdstip kom ik altijd een aantal karakteristieke dorpelingen tegen. Ik ken geen van hen bij naam. Maar ze hebben allemaal iets dat mede het beeld bepaald van het dorp. Een ding dat ze met mij gemeen hebben is dat ze ook boodschappen doen. Meestal bij de SPAR maar soms kom ik ze bij de bakker tegen. Ik ga proberen er een aantal op de foto vast te leggen. Vandaag dorpeling nummer 1. Deze dame, al  wat op leeftijd schat ik in, komt dagelijks bij de bakker en Spar. Ze sloft wat door de straten en klemt de boodschappentas vast in een van haar handen. Soms stopt ze even en draait zich om naar het leven in het dorp te kijken. Kort geknipt haar en ietwat in elkaar gedoken. Ze draagt altijd een typisch ouderwetse Franse schort(jurk) aan. Vandaag een gebreid lang vest erover heen. Bij de SPAR geeft ze aan een van de kassières haar portemonaie met daarin een boodschappenbriefje af. Vervolgens wacht ze tot de boodschappen verzameld zijn door het personeel. En na afrekenen gaat de kassabon terug in haar portemonnaie. Ze stiefelt dan weer langzaam naar buiten en keert terug huiswaarts. Dag in, dag uit.

Handjevol

Tijdens de regenachtige dagen van afgelopen week werd het L’Autre festival afgelast of verplaatst naar Salles des Fetes in Vanxains. Begrijpelijk omdat de open podia en tuin voor het publiek niet ideaal zijn bij regenval. Maar gisteren was het een dag zonder regen en zelfs af en toe wat zonneschijn. Dus het festival lokte weer voor een bezoek. Het geplande optreden van Christophe Lasnier met zijn eigen composities voor piano had ik al eerder meegemaakt. Maar toen niet op video vast kunnen leggen. Nu werd het concert in de salonkamer van zijn huis gegeven. Een handjevol betalende bezoekers waren aanwezig. Het werd zo een intiem concert. Uitgerust met mijn GoPro actie camera met groothoeklens en mijn normale video camera opnamen gemaakt. De Gopro verdomde het om uitgezet te kunnen worden. Dus in een ruk door 50 minuten video vastgelegd tot de batterij op was. Helaas had ik niet een ideale camera positie gekozen voor de GoPro. De composities gespeeld door XTOF (artiesten naam) zijn vooral bedoeld om bij te dromen en een eigen invulling aan te geven vertelde Christophe in zijn toelichting. Dit keer een korte video met het eerste nummer dat hij voor ons speelde geinspireerd op  de ontdekking van een vrouw dat ze ouder geworden is wanneer ze in de spiegel kijkt. Tja, dat overkomt ons allemaal. Maar daar is niks mis mee.

Jurgen liet me eigenlijk ook in de spiegel kijken toen hij deze week een paar fraaie portret foto’s van me maakte (zie hieronder). Ik geloof dat het weer eens tijd wordt om bij de kapper in de spiegel te gaan kijken. Inmiddels heb ik me al wel geschoren. En ik blijf okselfris.

Hoezo regen?

Jammerden we enige weken geleden dat het tijd werd voor een buitje regen zo kunnen we nu weer roepen waar blijft de zon. De afgelopen dagen zijn er de nodige druppels gevallen. Jammer omdat mijn zomergasten Josje en Jurgen er natuurlijk op gerekend hadden om uitgebreid te kunnen zonnen. Maar ondanks de regen zijn het wederom heel gezellige dagen geweest. Op hun aankomstdag was er nog zon en kon Jurgen in het zwembad nog genieten van een biertje. We hebben ons best vermaakt. Video apparatuur en video’s maken zijn altijd gewillige onderwerpen om over te praten. Jurgen maakt fraaie video’s en beschikt over een zeer professioneel video apparatuur park.  Nu kon ik zijn nieuwste spiegelreflex foto- annex video camera bekijken. Alle foto’s hieronder in deze blog zijn door Jurgen met deze zeer licht gevoelige camera genomen. Verder hebben Josje, Jurgen en ik een zelfde passie: lekker uiteten met een wijntje erbij. Dus ook dit jaar we weer een vergelijkende restaurant test gedaan (La Taverne, Le Pitaud en Hotel le Perigord). Alle drie goede keuzen. Zowel het buitenterras als de gerechten presentatie van La Taverne in Aubeterre hebben dit seizoen een face-lift ondergaan. Verder blijft de menukaart vertrouwd onveranderd en is er sprake van goede kwaliteit. En met de zeer lichtgevoeilge camera van Jurgen krijg je schitterende foto’s. Le Pitaud in Palluaud gerund door Cedric als Chef du Cuisine blijft verbazen om voor een gering bedrag uitstekende voor- en hoofdgerechten te presenteren. Ofschoon natuurlijk de vrouwelijke charme van Laure ontbreekt in de bediening kan je de charme van de korte broek en daaronder behaarde benen van de huidige ober niet wegpoetsen. Het was er gezellig, smakelijk en een zeer goede kwaliteit prijs verhouding. Tot slot het restaurant van hotel le Perigord in Aubeterre gerund door Fabrice Morel. Dit keer weer een topper met de voor- en hoofdgerechten. Fantasierijke combinaties en uitstekend van smaak waren de verschillende voor- en hoofdgerechten. De Perchemant (rode wijn uit het Bergerac gebied) had ook een onderscheiding en wat ons betreft terecht. Ook is er een nu een jong team in de bediening waardoor het vorige wat slome gedrag van het personeel verdwenen is. Verder troffen we het omdat de groep Shades of Grey hier optrad met nummers uit de jaren 60-80. De stem van de zanger lijkt precies op die van de zanger of Year of the Cat. Het lukte ons niet om op de naam te komen van de zanger van deze hit. Maar onze Franse muzikale wikipedia Arienne in La Roche Cannilac hielp ons snel uit de verwarring: Al Stewart. s Middags hadden we in de stromende regen nog een bezoek gebracht aan Chateaux de la Mercerie. Was zeker weer de moeite waard. Op de terugweg moesten we tactisch omgaan met een aantal loslopende koeien die kennelijk op tournee waren.  Vooral moeder de koe van het stelletje keek ons dreigend aan. En ze nam een aanloop om de kreukelzone van de zijkant van de auto te testen. Gelukkig gaf Jurgen vol gas en bleef ons dat gespaard.

En de uitslag van de J&J&J restaurant Pillac 2015 test is:

1. Hotel Perigord

2 La Taverne

3. Le Pitaud

Rood en groen

Moderne dans is deze week het thema op L’Autre festival. In Versus van de LasSen Cie traden twee dansgroepen op in een wedstrijd vorm. In het strijdperk mocht elke groep na elkaar of tegelijkertijd op een thema improviseren gedurende 1-2 minuten. Het geheel werd muzikaal omlijst door een DJ. Twee dochters (Faustine en Charlotte) van Christophe Lasnier, de initiator van het festival, traden op als ceremoniemeesteres en scheidsrechter. Het geheel was komisch van opzet. Vooral de ceremoniemeesteres met de artieste naam  Therese deed het erg goed. Ze leidde elke opdracht komisch in waarna de beide groepen (rood en groen) een kleine minuut kregen om te overleggen over hun te ondernemen dans improvisatie. Na elke improvisatie was het aan het publiek om te stemmen. Het was een levendige happening. Met meer dan 60 videoshots ging ik huiswaarts. Weer genoeg materiaal om een klein dagje bezig te zijn met de videomontage. Mijn ervaring leert me dat je gemiddeld zo half uurtje nodig aan montage werk voor 1 minuut uiteindelijke video. Maar het is reuze leuk als je achteraf tevreden bent over de film. Uiteraard de positieve reacties van kijkers zijn helemaal leuk. Hoe het afliep tussen de rode en groenen kun je in onderstaande video zien. Het werd een nek aan nek race.

Twee camera’s

Afgelopen donderdag aan het eind van de dag weer richting Vanxains gereden. Er stonden drie optredens gepland die me interessant leken om te bekijken op L’Autre festival. Ik was redelijk vroeg zodat ik me rustig kon installeren. Dit keer ook mijn Gopro camera meegenomen. Leek me wel handig als een soort basis voor een totaal overzicht videoshot vanwege de extreme groothoeklens van de camera. De verschillende artiesten waren nog wat aan het inspelen. Maar om 19.00 was het dan zover dat het trio Les Tziguettes kon gaan optreden. Drie slanke jonge vrouwen snelden het toneel op onder de hazelaarsboom. Vanaf het eerste moment werden de talrijke toeschouwers gegrepen door hun wervelende en expressieve manier van optreden. Echte dynamische artiesten die zongen, dansten en komedie speelden. Een absolute topper. Het monteren van het video materiaal gisteren was ook een leuke opgave omdat ik bij een aantal nummers van twee camera’s dezelfde gebeurtenissen had gefilmd maar vanuit een ander perspectief. Dan blijkt ook de kracht van een montagepakket als Adobe Premiere Pro. Tot op een beeldframe nauwkeurig kun je de overgangen maken. Dus ook nog napret van het monteren. En ik had ook goeie hulp van mijn video editting assistente Tia. Ze vindt het maar wat leuk om op mijn schoot te zitten en naar het scherm te kijken. Het eindresultaat van ruim 16 minuten video mag er zijn. Nadeel is dat ik weer zo 6 uur nodig had om de video op te laden naar Youtube. Hieronder staat het resultaat. Het ruwe materiaal van de twee andere optredens staat nog te wachten op montage. Genoeg  hobbywerk voor komende dagen.

Van niets iets maken

Het hele bloementuin complex is door Joosje in de afgelopen weken dat ze hier was op vakkundige wijze onder handen genomen. Nu aan mij de taak om het bij te houden met tijdig water geven en wat schoffelen. Als laatste aktie voor haar vertrek naar Nederland heeft ze een smalle strook langs zijkant van mijn huis opgeknapt. En strook van slaapmuts zaailingen. Dus straks van niets (zaad) naar iets (bloeiende planten). Het geheel is afgezet met stenen afkomstig uit de grond en nog wat boomstammen die op het terrein lagen. Dus allemaal eigen kweek. Jullie hadden nog video van een concert tegoed van het L’ Autre festival. Dit keer in de kerk van Vanxains. Daar trad de groep Ni Kantas op bestaande uit vier jonge vrouwen elk met hun eigen uitstraling. Ze zongen zonder of met eenvoudige beleiding van accordeon, gitaar en/of trommel prachtige (zigeuner) liederen van het Baskenland tot Macedonie. Veel publiek aanwezig in de kerk. De kerk is in tegenstelling tot vele anderen in prima staat. Hieronder mijn video impressie.

Ik ben de afgelopen tijd ook druk geweest met het optimaliseren van de website van Cafe Pluche. Het raamwerk was via Wordpress (te) snel in elkaar gezet door een van de vrijwilligers. Naar mijn idee was het verre van leesbaar en aantrekkelijk. Veel kale tekst met veel inconsequente kopjes. C’est un bazar (het is een rommeltje) zoals de Fransen dat noemen geloof ik. Ik ben vervolgens als een van de site beheerders maar eens systematisch aan de gang gegaan. Opvrolijken met foto’s en daarnaast de nodige nieuwe videootjes over aktiviteiten van Cafe Pluche. Een van de aktiviteiten is het maken van nieuw interieur voor Cafe Pluche vanuit oude (afval) materialen. Drie personen hebben houten pallets en bamboe stokken als uitgangs materiaal gekozen voor het maken van een mobiele bar dan wel tafel. Ook bedoeld om eventueel als informatie stand te gebruiken op bijeenkomsten. Het is leuk om te ervaren dat de aanvankelijk scepsis van mensen om op een Youtube video terecht te komen nu omslaat in verzoeken om een video te maken. Kan raar lopen. Dus kijk maar eens in de onderstaande video hoe men schuurt en zaagt om van niets iets te maken.

Dag van herstel

Nu een dag na de ramp in Alphen kan ik weer wat de oude draad oppakken. Gelukkig heeft Marjolijn maar een nacht elders hoeven te verblijven. Een foto genomen vanuit de slaapkamer door Marjolijn laat zien hoe groot de ravage is voor onze huisdeur. Het opruimwerk zal nog wel enkele weken zo niet maanden duren. En wat dan? Gaat de gemeente weer op zo’n manier het wegdeel plaatsen want het is een erkende methode met aanvaardbare risico’s volgens het college van Alphen. Mijn voorstel zou dan zijn om de pontons dan maar aan de andere kant van de Julianabrug te leggen. De burgemeester mevr Spies wierp al weer suggesties waar het fout zou kunnen zijn gegaan verre van zich. Ik vind dat zo’n vreselijke uitdrukking. Iets verre van je werpen. Wanneer houden we het kampioenschap iets verre van u werpen. Lijkt me dat er voldoende kandidaten voor een wedstrijd te vinden zijn. Maar genoeg over Alphen. Vandaag heb ik weer video afgeleverd gemaakt op het L’Autre festival. Daar trad het Duo Ghazali op. Sophia, die ik ken van Cafe Pluche had me gevraagd om er een video van te maken omdat haar dochter Pauline in het duo zingt. Zij en haar vriend Guillaume die op percussie instrumenten speelt maakten er een mooi stijlvol optreden van. De liederen zijn in het Arabisch, Grieks en Hebreeuws. Ook dit keer een lange video van 16 minuten met een aantal gelukte inserts. Machtig mooi om te monteren met het Adobe Premiere Pro software pakket. Het duo was tevreden over het eindresultaat.  Weliswaar geen makkelijke toegankelijk muziek maar zeker de moeite waard. Hieronder het resultaat.

Ineens verandert de dag

Rond een uur of half vier belde ik Marjolijn even. Geen gehoor. Berichtje op voice mail achtergelaten. Ze had me vanochtend een foto gestuurd van de pontons die klaar lagen om het wegdek gedeelte van de Julianabrug te plaatsen. Ik schreef nog terug in de Whats App dat ze een bofkont was om alles vanuit eerste rang te kunnen waarnemen. Rond kwart voor vijf belde Marjolijn me geschrokken op. Het onmogelijk was gebeurd. De twee kranen met daartussen het weggedeelte waren van de ponton gegleden en omgevallen op de huizen ……. tegenover ons huis (op foto met rode streep erboven). Schrik maakte zich ook van mij meester. Kippevel en klamme zweet. Via de NOS live blog konden we de eerste videos van wat er gebeurd was zien. We hebben snel familie, vrienden en kenissen op de hoogte gebracht dat Marjolijn veilig was. Nu uren later begin ik me af te vragen hoe in vredesnaam deze klus gedaan mocht worden terwijl de bewoners in huizen direct aanpalend (5-10 meter) van de kraan mochten blijven. Ik denk dat dit ongeluk nog wel een staartje zal hebben. Ik ben ook benieuwd naar een mogelijk rapport waarin de berekeningen staan dat het op deze manier kon en mocht. Alphen rampenstad onderhand als je kijkt naar alle affaires de afgelopen jaren. Illegaal giftlstort op golfbaan, dijkdoorbraak, schietpartij winkelcentrum en nu dit. De dag veranderde ineens. Het fijne gevoel van de optredens op L’Autre festival werd op de achtergrond gedrukt. Maar ik wil jullie toch niet nog een bijdrage van het festival onthouden. Op het L’Autre festival was het de week van de Nomaden. Ik voel mezelf ook wel eens een nomade. Veel gereist tijdens mijn aktieve arbeidsverleden. Daarnaast op verschillende plekken gewoond, verbleven en geleefd. En nu verblijf ik het merendeel van mijn tijd in Frankrijk. De muziek van de zigeuners spreekt denk ik een hoop mensen aan. Weemoedig, melodieus en opwindend. Christophne Lasnier, de man achter het L’Autre festival gaf vrijdagavond ook zijn artistieke bijdrage aan het festival. Eerder hadden we al van zijn piano konsten mogen genieten. Maar nu was het de beurt om zijn accordeon kwaliteiten als XTOF te laten zien met Musique Tzigane. Gezeten onder de grote hazelaar introduceerde hij elk nummer op de voor hem zo karakteristieke manier. Vriendelijk, hier en daar wat onzeker en altijd zijn brede lach. Hij speelde werken afkomstig uit Roemenie en Macedonie van grote meesters als Viorel Tajkuna, Mircea Dobre en Vinko Stefanof. Alle werken werden op schitterende wijze vertolkt. Kortom genieten. Hieronder de video als herinnering aan dit mooie optreden.

Kaartjes en taartjes

Afgelopen vrijdagavond hebben we weer het L’Autre festival bezocht. Inmiddels is het aantal kaartjes dat we hebben gekocht aanzienlijk geworden. En ook zaterdag brachten we een bezoek. We zijn er bijna kind aan huis. Ook stellen de organisatoren het op prijs dat ik videos van de optredens maak en deze op Youtube zet. Ik kreeg enthousiaste reacties. Het optreden van het Matt Guez Trio met zigeuner jazz was een topper. Drie zeer goede muzikanten. Ontzettend virtuoos gitaarspel van twee heren. Ook de bassist speelde zijn partijtje mee. En swingend a la Django Reinhardt. Uiteraard speelde het trio veel numers van deze grote Jazz gitarist. Matt Guez de leider van de band woont recent in het Dordogne gebied. Hij speelt met wisselende bandleden heb ik begrepen. Maar zijn huidige sologitarist Gael Rouillac is een klasse apart. Onvoorstelbaar virtuoos op de snaren, een genot om naar te kijken en luisteren. Vandaar een wat langere video als gebruikelijk. In de 16 minuten durende video kunnen jullie de kwaliteit van het trio bekijken. Het duurde wel ruim 6 uur voordat ik deze video op Youtube opgeladen had. Ik heb een ‘snelle’ telefoonlijn voor het internet. Maar laat ik niet mopperen op deze lijn. Ik ben blij dat ik internet heb. En hieronder de video.

En vandaag ook maar weer eens een lekkere taartjes gekocht bij de bakker. Voor slecht twee taartjes doet men er al zo’n feestelijk verpakking om heen. Op de doos staat Boîte à Délices. Klinkt dat niet goed?! Straks bij de nespresso weet ik of ze lekker waren. Ook spannend omdat jullie niet kunnen zien wat er in zit. Misschien vertel ik het nog wel in een volgende blog want jullie hebben nog het optreden van X-tof te goed op het festival van vrijdagavond.