De beentjes van de vloer

Toen ik Wino vroeg om voor mij ‘beentjes van de vloer’ te vertalen in het Frans kwamen mijn voorgevoelens al uit. De Fransen kennen die uitdrukking niet zoals wij die kennen. En om te voorkomen dat ik de Louis van Gaal ga worden van Frankrijk kwam Wino met een passende omschrijving.  Dus die heb ik nu gebruikt om de video te omschrijven die ik maakte van de workshop (Poolse) dansen bij Cafe Pluche afgelopen zaterdag. Circa 25 deelnemers waren op komen draven. Het is best wel leuk om te zien hoe in een korte tijd danspasjes, zwieren, zwaaien en draaien worden aangeleerd. Iedereen had er veel plezier in. Alleen bij de laatste dans lukte het maar niet om iedereen hetzelfde te laten doen. Het eindigde dan ook elke keer in een vrolijke chaos. De laatste dans heb ik maar niet in de eindmontage van de video opgenomen. En zo gingen alle deelnemers na zo’n kleine vier uur dansen tevreden naar huis om daarna weer terug te komen voor een Pools diner. Maar daarover morgen een blog. Allez en nu de beentjes van de vloer.

Arts

Toevalligerwijs kwam ik een dezer dagen op website van Rijksmuseum terecht. Ik ontdekte dat men daar een groot gedeelte van hun collectie al digitaal beschikbaar heeft gemaakt voor het brede publiek. Je kunt in het digitale archief de kunstwerken ‘liken’ en vervolgens opslaan in je eigen rijksstudio. Op die manier maken vele mensen hun eigen digitale museum dat dan ook weer toegankelijk is voor anderen. Daarvan zie ik niet zo het nut in omdat je op die manier wel heel veel hetzelfde te zien krijgt. Wel leuk vind ik een initiatief dat al vanaf 2014 loopt om je eigen ontwerp te maken van de kunstwerken. Iedereen kan meedoen en alle kunstvormen zijn toegestaan, zolang het ontwerp gebaseerd is op de collectie van het Rijksmuseum en gebruik is gemaakt van beeld uit Rijksstudio. Dus kunst als inspiratiebron voor nieuwe zaken. De winnaar in 2015 was een armband geinspireerd op Rembrandts Steniging van Stefanus.Voor mij is dit archief een mooie bron om digitale fotos van zeer hoge kwaliteit te downloaden zonder meteen een copyright probleem te hebben. De fotos kan ik gebruiken voor mijn videowerk maar vooral voor het maken van animaties. Inspiratiebron daarbij is de kunstenaar Bill Domonkos. Hij gebruikte oude fotos voor een subtiele animatie en zet deze uiteindelijk om in een GIF animatie. Een wat ouderwetse type animatie maar met het voordeel dat de animatie rechtsreeks in websites kunt inbouwen en op elk platform draait. Mijn eigen voorbeeld zie je in rechterkolom van deze blog met een ets gemaakt door Rembrandt van een arts Arnold Tholinx. Zijn hoed met rand en de twee kleine knopjes op zijn hemd vormde de inspiratie bron voor de animatie. Hieronder ook nog als video op mijn Youtube kanaal waarbij het allemaal iets beter te zien is als je de video in HD kwaliteit afspeelt.

Rustige zaterdag

Gisteren voor het eerst weer eens zin om uit eten te gaan. De keuze viel op mijn lokale favoriete eetcafe Le Pitaud in Palluaud. Makkelijk te bereiken met de auto en altijd een prima maaltijd voor een gering bedrag. In de wintermaanden is het er altijd wat stiller. Bij binnenkomst slechts een tafel bezet door 2 personen. En bij vertrek waren er nog drie gasten bij gekomen. Dus ik werd al snel benaderd door een nieuwe assistente in de bediening. Keuze was voorgerecht cassolette d'oeuf poché florentine, hoofdgerecht sandre persille en nagerecht op advies van de bediening profiterolles. Van dat laatste gerecht laat ik de foto niet zien want je krijgt een waanzinnig grote portie. Wel een foto van het zeer smakelijk voorgerecht. Ook hoofdgerecht mocht er zijn. De chefkok Cedric maakte voor mij zelfs terplekke verse mayonaise. En dat alles voor 18 euros. Koffie zat er niet in omdat de koffiemachine defect was. Dus thuis maar een nespresso en daarna enkele uitzendingen van College Tour via Uitzending gemist gekeken. Ging ff mis bij interview met Daan Roosegaarde. Uiteindelijk werd het opgelost ofschoon de sfeer naar mijn idee wel wat verpest was door het incident. Bekende discussie over wat is innovatie en hoe men zijn ideeen omzet in een eindprodukt. Prachtig  om te zien hoe Herman van Veen in de College Tour uitzending die ik ook nog bekeek nog steeds een bevlogen artiest is. Overigens zijn veel uitzendingen tegenwoordig niet meer in buitenland te bekijken vanwege rechten beperking. Jammer en wat mij betreft ook wel een beetje belachelijk. Ga nog eens uitzoeken hoe ik dat kan omzeilen.

Drukke dag

Vandaag was het een drukke dag. Vroeger op. En na een ontbijt op pad. Rond tien uur bij de eerste afspraak voor wat filmen bij het renovatie project dat ik voorlopig maar de werktitel heb gegeven : “Er tegen aan …”. Ik viel met mijn neus in de boter bij aankomst. Een enorme truck was de nodige bouwmaterialen aan het afleveren. Daarna kennis gemaakt met dagelijks begeleider van het renovatieteam. Het team bestaat uit werklozen mannen en vrouwen van alle leeftijdsklassen. De sfeer was gemoedelijk en ik voelde me al meteen thuis. Ben immers ook ‘werkloos’. Verbazend om te zien hoe slopen snel kan gaan. De begeleider heeft het team verteld over de video plannen. Door toeval liep ik Jean Jacques tegen het lijf wiens overleden ouders destijds een klein kroegje hadden in ‘t dorp. Ik kreeg een fraaie kleurenfoto als aanzichtkaart uit 1992 van hem. Het betrof de buitenkant van het cafe annex epicerie. Ik mocht ook binnen kijken. Ofschoon ik het niet vroeg zei hij me dat filmen binnen niet mocht. Het was teveel een rommeltje. En dat ben ik met hem eens. Het oude cafe is nog steeds in takt. De (half)volle flessen sterke drank staan nog netjes op een rij op de plank achter de bar. Ook is het keukentje ingericht als kleine levensmiddelen winkeltje nog herkenbaar. De licenties hangen aan de muur. Maar het is ook vol gepropt met spullen die bewaard moesten worden. Er stond een oude motor en een kruiwagen vol met hout in t cafe. Dus een video over dat cafe zit er zo niet in. Hierna door naar Riberac. Het was weer eens tijd geworden om de grijze manen te laten knippen. De kapster vroeg als altijd hoe lang het geleden was dat ik voor het laatst geknipt was. Nou sedert mid december 2015. Ze liet er verder geen gras over groeien en masseerde shampoo erin. En na uitspoelen werd ik in rap tempo deskundig gekortwiekt. En dat allemaal voor nog geen 2 tientjes inclusief de koffie (beetje waterig) en een vriendelijk lach van de kapster. Mijn weekend kan niet meer stuk. O ja hieronder nog mijn eind video produkt van de Ecodorp avond waarover ik in het vorig blog schreef. Bekijk de video en neem maar voor kennis aan hetgeen ze in het Frans vertelden.

Eco dorp

Een kleine drie kwartier voor de aanvang van de thema avond gisteren bij Cafe Pluche kreeg ik van de voorzitter nog het verzoek om er een video verslag van te maken. Aanvankelijk was ik het niet van plan. Maar na dit verzoek ben ik toch snel getogen naar deze bijeenkomst met camera en statief. Toen ik aankwam stond het parkeer terrein vol met autos en dus volle bak in de zaal. Opvallend het grote aantal jongeren dat aanwezig was. Kennelijk sprak het thema de realisatie van een ecodorp iedereen erg aan. Net als bij Luther destijds had de eerste spreker op twee grote deurdelen de nodige achtergrond literatuur geplakt waarop hij zijn visie waarover hij steeds sprak had gebaseerd. Het waren wat verfrommelde fotocopien. Deze aktieboer stelt zover ik het heb kunnen begrijpen zijn grond en stro ter beschikking voor een ieder die er iets met eco-achtigs wil doen. De tweede spreekster liep over van enthousiasme. Naar bleek had zij haar jeugdige aanhang meegenomen. Ze werd luidruchtig toegejuicht bij aanvang van haar optreden. Door de spreekster werd uitgelegd wat zij al deed op het terrein met ecoproductie van … (dat is me ff ontgaan in het geheel). De derde spreekster was een bescheiden jonge architecte die op een meer feiten onderbouwde wijze vertelde over de bouw van huizen vroeger met stro als goede isolatie. Het sprekersstokje werd daarna overgenomen door een jonge techneut die ons trakteerde op een uitgebreid verhaal over de mogelijkehden om huizen met stro te isoleren. Helaas ging zijn verhaal wat de mist in door slides met veel te veel details met veel te kleine letters. Maar het publiek genoot en dat was het belangrijkste. Ik vind dergelijke initiatieven best wel prachtig en doet me onwillekeurig terug denken aan de jaren 60 waarin we ook vonden dat alles anders moest. Maar ondanks dat er leuke voorbeelden van het gebruik van stro als isolatie in huizen en gebouwen werden vertoond bleef deze eco dorp aanpak voor mij toch te veel in het houtjes, touwtjes circuit hangen. Maar ik ben wel natuurlijk een beetje een ouwe zak aan het worden. Alhoewel :)

Bar en boos

Zo zou je wel de afgelopen week kunnen omschrijven. In eerste plaats heel heel veel regen. Dat leidt op sommige plekken tot overlopende beekjes, die normaliter nauwelijks water bevatten of droog staan. Ik zat gelukkig hoog en droog maar onderaan de weg bij mijn huis was het verschil goed te zien. Tussen de volgende twee fotos zit een dag.

Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. Een echte ruilbeurs voor kleren en boeken bij Cafe Pluche. Volop aangekondigd via de sociale media. Op de weg naar het Cafe kwam ik hier en daar ook roadsigns tegen zodat bezoekers makkelijk het Cafe zouden kunnen  vinden. Het was een gezellige bijeenkomst waarbij ik helaas moest moet constateren dat het aantal externe bezoekers mij toch wat tegenviel. Maar alla dat mocht de pret niet drukken en rond half een ging het aanwezige publiek gezellig aan het brood, de kaas en uiteraard wijn. En zo kachelde deze activitiet naar het einde. Hieronder nog een video verslag.

In de avond was er nog een algemene leden vergadering. Daarvoor was wel ruime belangstelling. Uit het overzicht van de aktiviteiten in 2015 dat we als Cafe Pluche al behoorlijke stappen vooruit zijn dankzij een grote groep van vrijwilligers. Ook de burgemeester van Comberanche en Epeluche waar ons sociale Cafe is gelokaliseerd sprak haar waardering uit voor onze inzet. Helaas voor mij liepen de dagen erna iets minder plezierig door een opgelopen voedselinfectie vermoed ik. In 1-2 dagen ruim 1.5 kg aan gewicht verloren door u weet wel. Geen pretje allemaal. Gelukkig nu weer boven Jan met veel slapen. Inmiddels is ook het weer omgeslagen naar behoorlijk vorst ‘s nachts (-4C) en overdag blauwe lucht met zon. Inmiddels al weer een video met wat animatie werk gemaakt voor een aanstaande Poolse avond bij Cafe Pluche. Wil je weten wat er op het menu staat kijk dan naar deze video.

Afgedankt

Gisteren was het weer een mooie zonnige dag. De March Nordique groep van Café Pluche had haar wekelijkse wandeling met vertrek vanaf Siorac de Riberac. Het schitterende dorpje waarover ik al eerder schreef. Vooraf was de warming-up, die van groot belang is bij Marche Nordique, op het pleintje bij het dorpshuis. Een zestal wandelaars werden onder deskundige begeleiding opgewarmd. Opvallend is de plezierige sfeer in de groep. En voordat men op pad ging legde ik nog twee korte interviews op video vast. Weer genoeg materiaal voor het verlevendigen van de website van Café Pluche en Facebook. Hieronder kunnen jullie meekijken.

Het werd al vele maanden geleden aangekondigd. Maar op 1 januari 2016 was het officieel. En nu effectief ingevoerd bij Les Cotes op Pillac. Een nieuwe vuilniscontainer. Toen ik afgelopen maandag de oude vuilnis ton aan de weg had gezet constateerde ik dat men deze niet geleegd had. Ik vond netjes een briefje in mijn brievenbus met de reden waarom. Mijn vuilniszakken zaten niet in de juiste container. Dus maar snel een juiste container gekocht. Op de foto staan ze nog broederlijk (of zusterlijk) naast elkaar. Lief stel toch. Ook moest ik mijn bijverwarming kachel afdanken. Deze had het na velen branduren begeven. Toen ik een nieuwe wilde kopen bij de Briconaut in Montmoreau bleek dat deze winkel gesloten was vanwege faillissement. Jammer, het was voor mij een nuttige winkel met vriendelijk personeel. Maar ik vond het al geruime tijd zeer rustig. Het was voor mij altijd al onbegrijpelijk hoe de vier personeelsleden een goed belegde boterham konden verdienen. Nu zijn ze ‘afgedankt’ net als de meer dan 110 man in een grote cement fabriek in Couronne (vlakbij Angouleme) die die haar poorten sluit.

Op zwart

Afgelopen maandag hoorde ik voor mijn domein Les Cotes het nodige lawaai. Eenmaal buiten in het miezerige weer zag ik dat twee mannen bezig waren met het vervangen van één van de houten telefoonpalen aan de overkant van de weg. Het was duidelijk een routineklus. Oude paal eruit. Dan nieuwe paal erin. En dan weer verder op om de volgende paal te doen. Leuk om even op video vast te leggen. Minder leuk vond ik het achteraf toen ik constateerde dat mijn internet eruit lag. Dus de zaak was op zwart gegaan. Na pogingen van mijn kant om het internet te herstellen was ik genoodzaakt om Orange (mijn provider) te bellen. En daar weer zoals gewoonlijk tot tweemaal toe 15 minuten in de wacht met hetzelfde irritante muziekje dat men al jaren draait. Ja, ook zij  constateerden dat er iets was met de lijn van mijn huis naar de weg. De eerste serviceman  kwam gisteren. Meten binnen maakte duidelijk dat het probleem buiten lag hetgeen ik al vermoedde. Na wat heen en weer geloop ging de ladder tegen muur om het ingangspunt van de telefoon bij mijn huis te checken. Prima in orde. Helaas de serviceman was niet bereid om even tegen twee dakpannen die afgezakt waren aan de rand vlak van het dak vlak voor zijn neus een tikje te geven. Hij mompelde na mijn verzoek waaruit ik opmaakte dat herschikken van een dakpan niet binnen zijn servicepakket viel. Maar mijn internet probleem was niet opgelost. Het zou dan toch in de aansluiting moeten zitten van de paal die men vervangen had. Maar daarvoor moesten zijn collega’s komen. Dus nog een dagje op zwart. En vanochtend hoorde ik dat men bij de telefoonpaal buiten bezig was. Wat draden checken en doorknippen, daarna nieuwe verbindingen maken en het euvel was opgelost. Dat staren naar die lampjes op mijn livebox was over en de opluchting was groot. Het werkt weer. Hieronder de video over de boosdoeners.