Reflecties

We staan op de drempel van 2015 naar 2016. En met deze blog ga ik naar nummer 129. En daarmee 1 blog meer dan in 2014. Het was een intens en emotioneel jaar. In  begin januari de crematie van Co, moeder van Joosje. Een mooi indrukwekkend afscheid met veel persoonlijke verhalen van de kinderen en kleinkinderen. In de tweede helft van het jaar nam Nelemarie afscheid van het leven met veel liefde omgeven door haar drie dochters. Diepe bewondering heb ik voor Marjolijn die voor haar moeder van grote steun is geweest in die moeilijke periode van haar leven. Ik plaats hier als herinnering aan Neel een grappige foto van haar met Marjolijn, Arienne en Peronne. Allemaal voorzien van een bril. De Hans Anders family look.

Ook in 2015 het verlies en verdriet van Joris, het vondeling poesje uit Pillac dat een liefdevol en warm nest vond bij Josje en Jurgen. Een ongeluk maakte helaas een abrupt einde aan haar korte leven. Maar ze heeft genoten van haar leven en wij van haar.

Daarnaast ook een jaar met grote vreugde. De geboorte van mijn tweede kleinkind Lotte in januari 2015. Ze is het afgelopen jaar gegroeid en zit nu al parmantig. Haar grote broertje Mats heeft zijn heup operatie goed doorstaan. Wat is hij toch een lief, blij en dapper ventje. Beiden zijn heel vrolijke kleinkinderen die aan mijn leven een extra glans geven. De zomer van 2015 in Pillac was schitterend. Wat een voorrecht en genot om daar te mogen leven en genieten van rust en natuur. Ook was het cultureel een topjaar. Het kleinschalige Tour des Miracles festival in Vanxains was een grote belevenis voor mij.  Ook voor mijn zomergasten die ik er mee heen kon nemen. Mijn zomergasten op Les Cotes waren Edgar, Femke, Mats, Lotte, Joosje, Josje, Jurgen, Marlieke, Jasper en Marjolijn. En uiteraard Tia de hond. Joosje was er extra lang en we hebben genoten van ons samen zijn. Verder heeft ze de kozijnen mooi geverfd en de tuinen rondom huis en gastenverblijf verder verfraaid. Het is er nu nog mooier geworden. Ook samen op pad met de camper, fietsen met de e-bikes en musea bezoeken zijn fijne aktiviteiten die we ondernemen. Ik voel ook steeds meer ingeburgerd in Frankrijk. Ik ken de omgeving en weet waar wat te doen is. En via Cafe Pluche heb ik lokaal ook mijn draai gevonden. Het onderhouden van de website, Facebook pagina en het maken van korte video’s zijn mijn bijdragen aan het Cafe Associatif. En ik heb het gevoel dat men het waardeert. Ook heb ik veel tijd kunnen besteden aan mijn video werk en beter leren werken met de Adobe Creative Cloud software. Een genot en allemaal zo innovatief. Rest me nu nog een ieder een voorspoedig en gezond 2016 toe te wensen. En geniet van de oliebollen.

Broer en zus

Deze week kreeg ik nog weer een foto van mijn twee kleinkinderen Mats en Lotte. Ze zaten parmantig bij elkaar op de vloer. Lotte zat met strakke rug naar

Mats te kijken die iets aan het vertellen was over een soort adventskalender. Ontwapenend lief. Inmiddels ben ik weer via een tweedaagse autoreis in Nederland aangekomen. Afgelopen zaterdag om 11.00 ben ik vertrokken en heb ik in Arras in een Mercure hotel overnacht. Prima hotelketen voor een redelijke prijs. En voor pensionades is ht ontbijt gratis. Vanwege de kerstdrukte in Arras was er geen geschikte gelegenheid om ergens iets te eten. Maar de restaurants van Mercure hotels hebben de afgelopen jaren een facelift ondergaan. Ik at er prima voor een heel schappelijke prijs. De naam van het voorgerecht Tiramisu nordique, bestaande uit een

gedecoreerde aardappel zalm salade, smaakte goed. Zondag jongstleden was ik na ruim drie uur rijden weer in Beijersche waar ik nu een aantal weken zal verblijven. Deze winterstop in Nederland zal uiteraard gebruikt worden voor bezoekjes aan familie en vrienden. Maar er staan ook een paar mooie musea bezoeken op stapel. Kortom al genietend naar het einde van 2015.

Mémoires locale

Er staat een nieuwe aktiviteit binnen Café Pluche op stapel genaamd Mémoires locale. Een van de bestuursleden Jean Luc is in mijn ogen altijd op een positieve manier aktief. Zo

heeft hij nu in overleg met de burgemeester van Comberanche-Epeluche het idee opgevat om het verleden van het dorp wat beter in kaart te brengen. Op die manier kunnen we ook bijdragen aan een betere link tussen Cafe Pluche en de lokale bevolking. Er zijn nog wat ouderen in het dorp van ruim boven de 90 jaar die nog het nodige kunnen vertellen over het verleden van het dorp. Ook zijn de ouders van een van de leden (Jean Jaques)

eigenaar geweest van de locale kroeg. Die kroeg schijnt nog min of meer intact te zijn maar is al enige jaren gesloten. Het dorp heeft ook enkele karakteristieke gebouwen. Je zult begrijpen dat men ook graag op mij een beroep doet om het geheel op video vast te leggen en te monteren. Aan dat verzoek voldoe ik graag. Het geheel zal zijn beslag gaan krijgen in Februari 2016 voor wat betreft interviews en verzamelen van materialen. Het gaat uiteindelijk uitmonden in een avond voor Café Pluche waar ook alle inwoners van Comberanche- Epeluche voor zullen worden benaderd. Leuk vooruitzicht. 

Antiek oorlogstuig

Afgelopen zondag was het al vroeg een drukte bij de parkeerplaatsen rondom Salles des Fêtes van St. Severin. Bij de ingang van het dorp stond aangekondigd Salon des Antiquités Militaires et du Chasse. Klinkt heel deftig. Maar in feite

was het een beurs van verzamelaars van voorwerpen uit voornamelijk de eerste Wereld Oorlog. Men had nog even het woordje jacht in de titel geplakt om niet iedereen af te schrikken. Niet dat ik erg geinteresseerd ben in oorlogstuig maar een bezoek gaf mij ook de gelegenheid om eens de Salles des Fêtes van binnen te bekijken. Die zaal wordt in mijn ogen maar zelden gebruikt. Dus naar binnen en ik moest ook nog 2 euro betalen om het arsenaal aan wapens te aanschouwen. Er was een handjevol handelaren die hun talrijke waren hadden uitgestald. Een grote serie bajonetten, medailles, geweren en helmen waren er te zien. Ook emblemen van uniformen waren in een soort postzegel album uitgestald voor fikse prijzen van rond 50 euro per embleem. Slechts een enkele bezoeker kocht wat. Mijn oog was gevallen op een wit beeld van Napoleon. Ik zag dat wel als een ideaal object om mijn 3D video mapping op kleine schaal verder uit te gaan testen. En in de onderhandeling lukte het me om 10 euro van de prijs af te krijgen. Vervolgens liep ik tevreden met het beeld onder mijn arm naar buiten. Hieronder een korte video impressie van de beurs.

Scene ouverte

… of tewel open podium. Een open podium is een voorstelling waarbij de artiesten niet geboekt worden, maar meestal amateurs zijn die het leuk vinden om eens vrijblijvend op te treden. Deelname aan het open podium staat voor iedereen vrij. Bezoek van het open podium is voor het publiek meestal ook gratis. Er zijn drie cafes hier in de directe omgeving die een keer per maand een open podium houden. Het zijn Cafe du Palais (Riberac), een cafe in Douchapt (net buiten Riberac) en Cafe 'Fred' in Allemans (tussen Pillac en Riberac). Scene ouverte van Cafe du Palais is altijd tweede zaterdag van de maand. In October was ik er met Joosje en Sophie al eens geweest. Zaterdagavond ben ik er weer naar toegegaan in mij uppie. Het was minder druk dan vorige keer maar dat mocht de pret niet drukken. De sfeer is er altijd heel gemoedelijk. Uiteraard traden een aantal van dezelfde musici op als vorige keer. Een tweetal personen hebben er de

leiding op zijn Frans. Zij zorgen dat de apparatuur er staat en dat er een programma in elkaar gezet is. Ze spelen zelf altijd als eersten om de gang er wat in te krijgen. Veelal blues muziek: gitaar, drums, zang en mond harmonica. Dit trio werd daarna aangevuld met een extra acoustisch gitaar speler en een zangeres. Hierna traden twee jonge artiesten op. De zangeres was erg verlegen maar sloeg zich er goed door heen met zang en gitaar. Haar jonge begeleider trommelde vakkundig op een bongo. Ook dit keer was de stoicijns kijkende accordeonist wwer van de partij. Hij speelt zijn drie deuntjes en gaat weer.Een dame die met haar man bij aan tafel zat ging er ook voor. Met de tekst van de liedjes op een papier geschreven

zong ze zonder begeleiding. Ze waagde zich zelfs aan La Boheme van Charles Aznavour. Geen topper maar gewoon leuk. Dat gold ook voor twee meisjes die een song van Eric Clapton ten gehore brachten. Toen was het de beurt aan Cindy en Grehem van Broken Biscuits. Een zeer sterk duo. Op mijn verzoek speelden ze Voodoo Child. Het geheel werd afgesloten door een Engels duo dat ook ‘s zomers op de markt optreed. Een zanger met gitaar en de ander op een wasbord met allerlei potten en pannen. De eigenaresse van Cafe du Palais genaamd Mag is de hartelijkheid zelve. Ze kent me inmiddels. We wensten elkaar bij mijn vertrek alvast een goede Kerst. Hieronder de video met de artiesten die ik hierboven beschreef.

Club kakelbont

Club Kakelbont, zo noem ik Cafe Pluche maar ff voor dit keer, was weer bij elkaar in vergadering gisterenavond. Dit keer in kerstsferen. Het clubhuis, salle communale van Epeluche – Comberanche was omgetoverd. Er stond nog een stemhokje van de verkiezingen voor de Franse departmenten afgelopen zondag. Ook nog een paar borden met artikelen uit de Franse wet over de verkiezing en de wijze waarop je kon stemmen. En hier en daar wat kerstversiering en een heuse kerstboom. We vergaderden over de 2016 aktiviteiten. En het was weer een gekakel tot en met. Uiteraard begonnen we standaard een half uur te laat. En gingen weer opnieuw debateren hoe we een kontrakt zouden maken met Vox Populi die voor ons gaat optreden. Het was een herhaling van de vorige vergadering. De kakelbont club is niet in staat om efficient te vergaderen. Ik luister nog maar met een half oor en als je dan ook nog maar de helft vanwege taal begrijpt kun je voorstellen dat het voor mij gewoon een kwestie van uitzitten was. Ik maak dan af en toe maar wat foto’s die ik kan gebruiken voor de website of vanaf nu ook Facebook. Eergisteren heb ik de Facebook pagina voor Cafe Pluche afgerond. Best nog wel een klusje omdat je o zo gemakkelijk fouten maakt tussen een pagina voor een vereniging of op basis van je eigen profiel. Maar de Facebook pagina van Cafe Pluche is een succes. Het geeft al meteen een boost aan belangstelling voor de website en gemaakte videos. Vandaag kwam ook nog het verlate boeket rozen van Joosje voor mijn verjaardag aan alsmede de kleurrijke Bjorn Borg shorts en sokken die ik mezelf maar eens kado deed. Op Black Friday via internet besteld. Nu net als de bloemen bijna 10 dagen later per post bezorgd. Desondanks zien zowel de bloemen als het ondergoed er nog fris en fruitig uit.

Veranderingen

Deze zondagochtend had ik de allerlaatste baquette cereal bij mijn lokale bakker in St. Severin. Het viel me weer op dat het zondags ochtend relatief druk is in de hoofdstraat van dit dorp. Overal zie je mensen boodschappen doen of een praatje maken. Toen ik mijn auto geparkeerd had bij de Credit Agricole bank viel mijn oog op een groot gapend gat bij de gebouwen aan de overkant van de bank. Wellicht was daar de oude garage die er aanvankelijk stond al enige tijd tegen de vlakte. Maar dit keer viel het me pas echt op. Ik ben benieuwd wat men daar gaat ondernemen. De garage stond al vele jaren te koop. Slopen en herbouwen is waarschijnlijk waarvoor men gekozen heeft. Nu maakt men er meteen gretig gebruik van voor het parkeren van een paar auto’s. Ook zag ik dat Upcycling wederom een wijziging heeft ondergaan. Dit aanvankelijke winkeltje gerund door een Engelse dame was gestart met de verkoop van cadeautjes. Upcycling wordt omschreven als de kunst om ongewenste artikelen opnieuw te gebruiken door ze in iets beters om te zetten. Vervolgens is de uitbaatster slim overgaan in het aanbieden van thee, koffie en cake. Daarna met een horeca licentie en wat verbouwen een lokaal cafe geworden. Vooral gericht op de vele Engelsen waarvan er velen in dit gebied wonen. Maar er komen ook Fransen. Het is een soort huiskamer cafe waar ook brei-ochtenden worden georganiseerd. Ook Frans-Engelse spreeklessen worden er gegeven. Kortom een ontmoetingsplaats. En nu de laatste verandering is dat men er nu naast soep, broodjes ook pizzas kan eten en afhalen. En naar mijn indruk loopt het erg goed. Een andere verandering is een restaurant in Aubeterre. Sinds deze zomer is het St. Jacques restaurant in andere handen. Het restaurant heet nu ‘Au Cochon Prieur’. Ik had er positieve reacties over gehoord. Dus gisterenavond de lakmoes proef. Het interieur ziet er netjes maar nogal al saai uit. Niet veel veranderd ten opzichte vorige uitbaters. Opvallend was de grootte van de porties bij het voor-, hoofd – en nagerecht die ik besteld had. Veel te groot. Drie dikke plakken foie gras. Meestal zijn 2-3 bescheiden plakjes gebruikelijk. Mijn hoofdgerecht was onglet de boeuf. De nederlandse benaming is longhaas, beenhouwersbiefstuk en karweivlees, omdat de slachters dit betrekkelijk kleine stukje vlees mochten houden als (extra) vergoeding voor hun werk. De longhaas is in het buitenland geliefder dan in Nederland  In Frankrijk is de longhaas geliefd vanwege de lange draad. Ook was de portie vlees en gebakken aardappels enorm. Verder vond ik het vlees nogal (te) stevig en sterk van ‘varkens’ smaak. Het nagerecht,  een meringue gevuld met een zoetige substantie en geplaatst op veel chantilly en een ijsbolletje was bijna een complete maaltijd. Ik denk dat men wat meer moet gaan letten op kwaliteit en minder op kwantiteit. Ik geef ze voorlopig het voordeel van de twijfel maar mijn bekoring hebben ze nog niet. Dus lakmoes uitslag onduidelijk.

Opschonen

Het werd hoog tijd om mijn laptop op te schonen. Ondanks de zeer grote opslag capaciteit loopt mijn laptop nu snel vol omdat ik er veel video materiaal op monteer. Ook nemen de Adobe Creative Cloud programma’s behoorlijk wat ruimte in beslag. Maar goed nu veel van de laptop op een externe hard drive gezet. De gemeente St Severin heeft de kerstverlichting opgehangen en vandaag heeft men de hele hoofdstraat volop van kleurrijke pakjes voorzien. In bomen en aan paaltjes hangen de kerstpakjes. Een feestelijk gezicht. Deze week ook weer een vergadering van de commissie communicatie van Cafe Pluche. Dit maal stond de website op het programma. Deze site heb ik vrijwel volledig opgetuigd op basis van aangeleverd materiaal van een aantal leden. Ik heb er best wel veel tijd in gestopt. Daarbij vooral ook aandacht voor kwaliteit van opmaak en ondersteunend foto en video materiaal. Ook heb ik er voor gezorgd dat nieuwe informatie snel op de website verscheen. Deze aanpak heeft in de loop van de tijd de nodige waardering gekregen. Helaas blijf ik met een van de commissie leden van inzicht verschillen op welke wijze informatie op de site gezet gaat worden. Mijn tegenpool wil dat iedereen vanaf zijn mobiele telefoon of laptop er berichten, fotos en video direct op kan zetten. Naar mijn idee gaat dat ten koste van de kwaliteit van de presentatie. Je moet echt binnen Wordpress de tekst editten, fotos op juiste positie neerzetten en ook nog tags aan toekennen. Gelukkig kreeg ik steun voor mijn visie van een van de andere leden. Maar goed men wil toch bij wijze van proef voor een paar personen die optie geven. Ik verwacht overigens dat maar weinig mensen van die optie gebruik zullen maken. Verder blijft het bruisen van de ideeen voor toekomstige aktiviteiten in Cafe Pluche voor December en in 2016. Ik vind het in ieder geval leuk om zo betrokken te zijn bij zo’n plezierige club van mensen uit deze buurt. Wil je meer weten over December programma. Bekijk dan onderstaande animatie video die ik gemaakt heb met Cinema 4D, Adobe After Effects en Adobe Premier Pro.