Vondst

Wie wat bewaart heeft wat. Dat bleek nog maar eens waar te zijn toen Joosje me vertelde over de blikken scooter die bij haar op de kast in de kamer staat. Zij heeft in het verre verleden mechanisch blikken speelgoed verzameld. Auto, scooters, motorrijders, draaimolens etc. Ik wist mij te herinneren dat ik als kind ook een blikken trommelaar als speelgoed had. Na het opdraaien van de veer ging de inboorling in zijn raffia rokje aan het trommelen. Door de beweging van zijn armen van boven naar beneden ging het geheel ook nog schommelen omdat de ondergrond half cirkelvormig was. De nostalgie kwam boven drijven. Joosje vertelde dat zij nog een aantal dozen op zolder heeft staan met een groot gedeelte van de verzameling. Dus die gaan we een dezer dagen nog eens rustig bekijken. Maar de scooter is als schitterend om te zien. Ook de details  van het voorfront van het scooterstuur zijn fraai. Spannend om straks het complete assortiment eens rustig te bekijken. Afgelopen dagen heb ik me wat meer verdiept in Adobe After Effects software. Vooral animatie gesynchroniseerd met de beats van muziek heeft mijn aandacht gehad. Dus ook maar ff toegepast op de nostalgische blikken scooter. En omgezet tot een videootje op Youtube. Hieronder het resultaat.

Who's afraid of black, white and blue?

Met deze titel trek ik de parallel naar de restauratie van het wereld beroemde doek Who's afraid of Red, Yellow and Blue van Barnett Newman. Blauw, zwart en wit zijn de drie hoofdkleuren van het schilderij de 'Drie mannen' dat ik 2012 aankocht. Bij aankoop was duidelijk dat het schilderij niet zomaar opgehangen kon worden in mijn woonkamer in Pillac. Het is geschilderd met acrylverf op papier en aan de
achterkant waren lijmresten aanwezig. Verder was het papier aan de bovenkant golvend. Besloten werd om een lijstenwinkel in Gouda in te schakelen om het doek van een betere onderlaag te voorzien. In overleg werd besloten om het doek op museumkarton te lijmen, gebruikmakend van een vacuüm techniek. En zo geschiedde. Dit was volgens de lijstenwinkel goed gelukt. Helaas bij het uitpakken van het doek bleken er op verschillende plaatsen ribbels ontstaan te zijn door nog onbekende oorzaak. Wel veel speculaties maar geen enkele gaf een clou om het probleem op te lossen. Losweken of loshalen van het doek van het museumkarton was geen haalbare kaart. Tom Poes verzin een list was het credo!
Na een uitgebreid gepalaver tussen Joosje en Jan Jaap werd de restauratie weg uitgestippeld. De meest storende ribbels worden op vakkundig wijze door Joosje met een scalpelmesje weggesneden en de scherpe randjes gladgemaakt met schuurpapier (zie videootje).

Daarna wordt de lacune opgevuld met 'modostuc' en na droging geëgaliseerd door licht te schuren. Dit leidt tot een prachtig resultaat. Jan Jaap komt eerdaags met penseel en kwast en oorspronkelijke verf de herstelde plekken in stijl schilderen. Dan kan het schilderij uiteindelijk ingelijst worden. Hierbij zal het schilderij in een zogenaamd baklijst zwevend opgehangen worden. Ik verwacht niet dat deze restauratie tot veel publieke commotie zal leiden zoals destijds met het werk van Barnett Newman. Ik ben er tevreden mee en alle betrokkenen hebben ieder op zijn of haar eigen manier een bijdrage geleverd aan de restauratie. So nobody is afraid of black, white and blue.

Keuzes maken

Het hele leven bestaat uit keuzes maken. Elke dag. Soms kleine, soms grote keuzes. Soms leuke, soms minder leuke. Ik sta voor de keuze van een nieuwe laptop. De huidige laptop gaat al enige jaren mee. Nu wil ik een laptop die met name geschikt is voor het zware video editwerk met geavanceerde Adobe software. Dus gaan we voor een MacPro book of voor HP ZBook 15? Een MacPro betekent ook dat ik voor Apple ga kiezen en de daar bijbehorende software. Ofschoon de MacPro book een gelikt uiterlijk heeft blijkt het aanbod dat ik kreeg via Edgar voor een HP ZBook 15 niet alleen financieel aantrekkelijk te zijn maar ook qua prestatie niet onder te doen of zelfs hier en daar beter dan de MacPro book.

Gisterenavond kon ik ook kiezen om wel of geen wijn te drinken bij het eten. Vanaf een paar dagen voor mijn knie operatie in begin December tot gisteren heb ik vrijwel geen wijn meer gedronken. Om op die manier een bijdrage te leveren aan het herstel proces. Verder smaakte in de afgelopen periode drankjes minder. Maar gisteren avond koos ik er voor om een flesje wijn te openen. Een prachtige Languedoc wijn ‘Chateau Sainte Marthe’, die ik van Hans en Caro had gekregen tijdens hun bezoek aan mij in la Luna. En de gouden onderscheiding die deze wijn had gekregen bleek terecht. Een goede keuze van de gulle gevers. En hij smaakte ook prima bij de heerlijke ovenschotel van gegratineerde aardappel en bloemkool met een echte Hollandse gehaktbal.

Gisteren nog een keuze gemaakt. Om mijn DJ-VJ set compleet te maken met daarvoor geschikte geluidsboxen had ik de keuze tussen Pioneer S-DJX50-80 boxen. Lastig omdat mijn echte kennis op dit gebied minimaal is. Dus maar een gulden middenweg genomen de Pioneer S-DJX60. Dus daarmee kan ik op Les Cotes in Pillac mijn videowerk krachtig ondersteunen binnen en buiten. De eerst volgende buren wonen op enkele honderden meters afstand dus er kan geen sprake zijn van geluidsoverlast.

Ook Mats, mijn kleinzoon stond vanochtend voor een keuze. Maar hij zal zich dat niet zo bewust zijn geweest. Vandaag ging Mats voor het eerst naar de peuterspeelzaal in Schagen. Als aanvulling op zijn regelmatig verblijf in de crèche in Barsingerhorn. Dus Mats heeft vandaag ook voor het eerst zijn ‘broodtrommel’ die ik hem cadeau had gedaan in gebruik genomen. De broodtrommel heeft de vorm van een auto en een luminiserende gele kleur. Uiteraard een vette Mats sticker erop. Verder genoot hij van een stevig ontbijt.

Ik ben benieuwd welke keuzes deze dag mij weer gaan brengen. Nu eerst maar een nespresso. Met of zonder koekje? Uff alweer een keuze.

Hebben ze niets beters te doen?

Ruim een week geleden werd in dagbladen en zelfs in het NOS journaal bekend gemaakt welke kindernamen in 2013 populair waren. Een top twintig met stijgers en dalers. Onbegrijpelijk dat er zoveel aandacht is voor zo’n flut onderwerp. Zitten we nu echt te wachten op dat soort onzin? Nou ik niet! Maar nog ergerlijker vind ik dat deze lijst door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) wordt samengesteld. De SVB is de instantie die zich in mijn ogen veel beter kan bezighouden met zaken die van groter belang zijn en waarvoor ze ingehuurd zijn. Nu zitten er een paar van die ambtenaren zich bezig te houden met dit soort zaken. Weggegooid geld. Ze kunnen het geld beter besteden aan een goed doel. Of zich eens wat actiever opstellen bij de aanvraag van mijn Noorse AOW. Nu is mij gebleken door toevallige navraag in Noorwegen bij NAV (een vergelijkbare SVB) dat de SVB niet de juiste papieren heeft opgezonden. En na een tweede check bleek mij dat de SVB het verzoek vervolgens naar het verkeerde adres had gezonden. Kortom gooi die top twintig kindernamen ambtenaren eruit en zet een extra ambtenaar op mijn zaak. Lekker egoïstisch he? Mijn noodkreet zal wel niet veel helpen. Maar ik moest het ff kwijt.

Vandaag weer fysio gehad. Ik ga nog wat extra aandacht geven aan het volledig strekken van mijn been. Dat lukt nog niet helemaal. Ook een bezoek gebracht aan de specialist in Rijnland ziekenhuis. Ook hij was tevreden met herstel. Het nog niet volledig strekken van been kwam volgens hem in komend half jaar wel goed. Verder kreeg ik de röntgen foto te zien met de knie implementaat. Alles zag er pico bello uit. Over half jaar weer ter controle. Nu op naar de website van ziekenhuis waar ik mijn waardering kan laten blijken voor het specialisten team. En die waardering is er!

De laatste spuit

In de afgelopen zes weken heb ik dagelijks elke dag 0.3 ml bloedverdunner zelf onderhuids moeten spuiten. Dat zelfspuiten was een van de verrassingen die ik te horen kreeg bij de opname van de knie operatie. Aanvankelijk zag ik erg tegen op. Maar al gauw werd me duidelijk dat er niet aan te ontkomen viel om het zelf te doen. Ik moet zeggen dat ik erg blij ben dat het vandaag de laatste spuit is. Alle gebruikte spuiten zitten nu in een fraaie gele container als tastbaar bewijs van mijn dapper gedrag. Maar ik vond het geen plezierige activiteit. We sluiten hiermee weer een fase af in het knie herstel proces.

Vandaag al weer principe afspraken gemaakt voor het bezoek van Tia, de Parson Russell uit Tromsø. Net als vorig jaar ga ik haar eind Juni in Oslo ophalen en begin September breng ik haar weer terug. Dan kan Gunn Berit  nu de vakantie bespreken op de honden crèche waar Tia twee keer per week heen gaat in Tromsø. Lijkt me weer reuze gezellig als Tia weer op Les Cotes rondloopt. Ook hebben zich al enige mensen zich gemeld om langs te komen in zomer 2014. Natasja en Wino komen voor een weekje. Dat zal Tia ongetwijfeld leuk vinden. Ook Marjolijn met in haar kielzog Nelemarie zullen Les Cotes wel weer aan doen. Uiteraard ook Joosje en waarschijnlijk ook Jasper en Marlieke om met Marlie’s Angels ergens in de streek op te kunnen treden. Het wordt dus weer gezellig.

Inmiddels heb ik ook weer afspraken gemaakt met Wim voor een paar klussen op Les Cotes. Afronden van de garage deur, de eenvoudige afdekking van het zwembad, schilderen van de vorig jaar geplaatste kozijnen en last but not least het aanleggen van een betonvloer in de hangar al dan niet in uitgebreide vorm.

Rustig

In de afgelopen tijd is er weinig gebeurd wat het vermelden waard is in mijn blog. Ik slijt de dagen wat met wandelen met een stok voornamelijk binnenshuis om mijn knie te trainen. Verder wat buig- en strek oefeningen. Ik mag van de fysiotherapeute ook thuis al wat lopen zonder stok. Over een week ga ik ter controle naar de orthopedisch specialist. Dan zitten er ruim zes weken op na de operatie. Ook is dan het moment om mijn huidige verblijfplek la Luna te gaan verlaten. Door de toename in mijn mobiliteit kan ik ook weer trappen ‘makkelijk’ op en af. Fietsen of auto rijden laat nog even op zich wachten want dan zou ik weer helemaal onafhankelijk zijn.

Inmiddels heb ik via Martina en Michael, Duitse kennissen die in St. Severin hun 2de huis hebben, vernomen dat mijn huis in Pillac er nog optimaal uitziet. Bij hun bezoek aan mijn huis kwam ook een buurman kijken waarom zij op het terrein waren van mijn huis. Dus er is sociale controle. Martina en Michael zonden me ook nog wat foto's van de truffel- en vismarkt in Riberac waar zij een bezoek aan brachten. Een kilo truffels voor 750 Euro. Niet gepiest maar toch nat zeggen we dan maar even. Uiteraard was er op de markt in Riberac volop aanbod van oesters. De markt in Riberac blijft een genot om te bezoeken gedurende het hele jaar

Ook Wim en Tineke, die voor een weekje terug zijn op hun domaine Le Portrait bij St. Severin, hebben even een bezoekje gebracht aan mijn huis en de post uit de brievenbus gevist. Zo kon ik nog op tijd de rekening van het EDF voldoen. Ik heb nu ook inzicht wat de electriciteits kosten zijn op jaar basis 2013. Nu de taak om het komend jaar die wat omlaag te krijgen.
Dus dankzij mijn sociale netwerk in de omgeving van Pillac blijf ik wat op de hoogte van mijn leefplek in Frankrijk waar ik graag naar terug wil.

104°

De titel van deze blog zou jullie wellicht op het verkeerde been zetten. De titel 104° is niet bedoeld als temperatuur in graden Celsius maar geeft de hoek aan in graden die mijn rechter onderbeen nu maximaal kan maken na buigen vanuit gestrekte positie. Een prima resultaat nu vijf weken na mijn knie operatie. Ik moet nu nog proberen er 26° aan toe te voegen omdat de target 130° is. De fysiotherapeute was ook tevreden. Het ophopen van vocht in mijn rechter been is een normaal verschijnsel en kan nog enkele maanden aanhouden is de verwachting. De massage van de fysiotherapeute  om vocht wat verder af te voren was niet geheel pijnloos maar het resultaat was er wel naar. En voor jullie nog een raadsel op te lossen. Zoek het verschil tussen beide foto’s. Lijkt me geen probleem voor een goeie observator. Inderdaad vanaf vandaag ga ik lopen met één stok in plaats van twee. Dus voorwaarts mars!

Nieuwjaars wens met of zonder ….

….zoen. Morgen zal voor veel mensen de eerste werkdag in 2014 beginnen. Bij veel bedrijven, instellingen of instituten is er dan op de een of andere manier een nieuwsjaar bijeenkomst. Vaak in de ochtend waar de directeur nog wat stichtelijke pep-talk woorden spreekt.

Daar sta je dan is mijn ervaring ook elke keer voor een keuze. Ga ik mijn vrouwelijke collega nou wel of geen zoen geven op haar wangen als ik haar het beste wens voor komend jaar. In een flits neem je dan die beslissing. Ik weet dan niet goed meer maar waarom ik de één wel zoen geef en de ander niet. Bij sommigen ontkom je erg gewoon niet aan omdat ze je spontaan naar je toe trekken. Maar aangezien ik niet meer werk ben ik van deze dilemma's af :).

Mijn 2014 is begonnen en dus 2013 geëindigd bij Jan en Arienne in Boskoop. Ook Marjolijn was van de partij. Met z’n vieren hebben we alle lekkere hapjes eer aangedaan. Voor het eerst weer na weken een glas rode wijn gedronken. Ook de nodige oliebollen van de banketbakker en wat appelflappen gebakken door Joosje werden vakkundig verorberd. Na het ontbijt op nieuwjaarsdag heeft Jan me weer naar la Luna gebracht. Daar heb ik mijn hart opgehaald aan een nieuw speeltje. The DJ controller van Pioneer (DDJ-WeGo2) in combinatie met de DJay 2 App op mijn iPad Air. Inmiddels weet ik nu van alles een beetje meer rondom de DJ controller en de App. Ik vind het echt fantastisch om in deze tijd van moderne communicatie middelen te leven. Kennis en ervaring opdoen met deze tools en de reeds in 2013 aangeschafte VJ software Resolume is één van de doelen die ik mezelf voor 2014 heb gesteld. Dus de kop is eraf!