Pagina's

zaterdag 31 december 2016

Dag 2016

Het valt niet mee om een terugblik te werpen op 2016. Het recente roosonverwachtse overlijden van Willem ligt nog zeer vers in het geheugen. Het hele proces van het geconfronteerd worden met zijn dood tot en met de begrafenis van drie dagen geleden is emotioneel geweest. De enorme belangstelling en de mooie waardige begrafenis voelen als een warme deken van medeleven voor direct betrokkenen. Ik prijs me gelukkig dat ik Willem, de ex-partner van Joosje waar ze een goede band mee had, de afgelopen jaren heb leren kennen. Een warm mens genietend op zijn wijze van het leven. En iemand alom gewaardeerd. Er is een leegte ontstaan die opgevuld zal worden door de rijkelijke herinneringen.

2016 was voor mij het jaar van een sterkere integratie in het Franse locale leven. Ik heb me vooral intensiever bezig gehouden met Cafe Pluche. discussie2Website, facebook en korte videoreportages en het maken en vertonen van de film over de renovatie van het oude huis in Epeluche waren mijn bijdragen. De laatste paar maanden is mijn belangstelling wat gedaald mede door de geringe respons op het afronden van de film over Emile een ruim 90 jarige inwoner van Epeluche. Maar Cafe Pluche zal zeker ook in 2017 voor mij van belang zijn.

In 2016 heb ik ook een sterke ontwikkeling doorgemaakt door zelfstudie van de verschillende Adobe creative cloud software. Het is ook heerlijk om te zien hoe ervaren grafische designers ook nog dingen leren met de nieuwste versies van de software. Het live bijwonen van on-line workshops vind ik ook geweldig. Ik ben uiteraard ook zeer in mijn sas met het nieuwe HP workstation.

Ook heb ik het afgelopen jaar weer mogen genieten van culinaire zaken in voorgerecht antipastiFrankrijk en Nederland. Regelmatig deed ik er verslag van op mijn blog. Naast de bekende restaurants waren er ook nieuwkomers: Bistro Vertical en La Trattoria. Helaas heb ik recent vernomen dat de Brasserie in Aubeterre dicht is gegaan. De aardige Engelse-Duitse pachters zijn vertrokken naar Spanje. Al eerder sloot het restaurant van hotel LaPaix in St Severin. Het blijft lastig om als uitbater je kop boven water te houden. Maar er is elk jaar ook weer voldoende aanwas.

Zomer 2016 was weer fantastisch met een groot aantal vaste jaarlijkse bezoek(st)ers. Het blijft gezellig om in die maandenemmer de hond Tia om me heen te hebben. Ze vermaakt zich best. Joosje is dit jaar ook regelmatig geweest waarbij het genieten is van elkaars aanwezigheid. Verder heeft Joosje zich weer vermaakt met haar projecten: tuinonderhoud, garage deur schilderen en jam productie van wat de natuur aan vruchten voortbracht. UIteraard hebben we samen genoten van wat er aan cultureel te beleven is in de Charente. De komst van mijn kinderen Natasja en Edgar, partners Wino en Femke en kleinkinderen Mats en Lotte in de zomerperiode is natuurlijk ook een topper. Mats en Lotte zijn echte lieverds. Wat een rijkdom. Ook de tour van de Ukuladies was een hoogtepunt zowel voor ons als voor Marlieke, Suzanne en Jennifer met hun optredens. Prachtig om te zien hoe drie jonge vrolijke mooie vrouwen zo heerlijk bezig zijn.

berkNa de zomer weer een tijd in Nederland geweest om vanuit het Beijersche op pad te gaan. De camper biedt daarbij nog altijd leuke mogelijkheden. Het cultuursnuiven in Nederland met bezoeken aan Haags Gemeente musuem, Booymans, Kunsthal, Groninger museum en de Fundatie is een vaste gewoonte.

November was een wat minder geslaagde periode vanwege de hevig griep aanval die ik mocht ondergaan. Het stemt dan wel weer tot nadenken over de gevolgen als je alleen in het buitenland bent waar je in feite niet woonachtig bent. En hoe kwetsbaar het allemaal is. En dus hoe belangrijk het is om er nu alles uit te halen nu het nog volop kan. Dag 2016 en welkom 2017 over een paar uurtjes.

donderdag 22 december 2016

Nostalgie

Inmiddels in twee dagen teruggereden vanuit Frankrijk naar het Beijersche. Eerste rit vanaf Angouleme Fiat garage waar ik afgelopen dinsdag ruim na ravioli18.00 vertrok met de herstelde Doblo. Een kamer geboekt in Mercure hotel in Tours Noord. Prima hotel waar ik ook nog een uitstekende maaltijd kon gebruiken. Ongekend goede keuken. Bijzonder voorgerechtje. Een ravioli met geitenkaas en parmaham en creme van champagne en parmezaanse kaas. Volgende ochtend vroeg op pad voor een lange rit naar IJmuiden. Ik had als nostalgie kamer 3 in hotel Augusta geboekt. De kamer waar ik mijn werkzame leven vaak vertoefd heb als ik mijn Nederlandse weekje had vanuit mijn werkplek in Noorwegen. Het was een hele lange rit. Alles ging voorspoedig todat ik Nederland binnen reed. Bij Antwerpen al gezien dat er op ring1 via richting Breda een file was. Dus daarom via de Liefkens tunnel naar Roosendaal. En ja hoor daar ook file. Rijkswaterstaat had het lumineuse idee om een wegstrook af te zetten zonder dat men ook maar enige aktiviteit op het afgesloten deel ontwikkelde. Dank U vzalmoor de 30 minuten onnodige vertraging. Daarna van Roosendaal via A4 richting Rotterdam etc. Een weg die ik zelden gereden heb. En in de spits. Twee grote stromen autoverkeer. Een van noord naar zuid. En de ander van zuid naar noord. Met z’n allen op 5-6 stroken of meer. De een nog harder rijdend dan ander. En vervolgens ‘Komt allen tezamen’ en heerlijk vaststaan met alle auto’s rondom het Prins Clausplein. Wat een land. Ik vraag me af hoe lang dit zo door kan gaan. Met ruime vertraging kwam ik Augusta aan. Ontvangst zoals altijd hartelijk. En na een korte rustpauze kon ik ook daar genieten van een fijn diner met veel vis (zalm als voorgerecht en tonijn als hoofdgrecht). En vanochtend als laatste ontbijtgast uitgecheckt en toen vertrokken met een grote bos rozen want Joosje is jarig vandaag. Hiep hiep hoera!.  rozenbos

maandag 19 december 2016

Het zal er om spannen

Vanochtend vroeg is de ruitenwisser van de camper vlot en vakkundig gerepareerd. In nog geen 45 minuten had men de klus geklaard. Ik heb zitten wachten in het kantoortje van de garage. Hoe het er uitzag en hoe er gewerkt werd vond ik ook wel grappig en typerend Frans. Overal lagen ordners, stapels papier etc. Kortom rommelig. Het was er nauwelijks warm. Een vriendelijke dame bij de ontvangst zat dik aangekleed achter haar bureau en pleegde voortdurend telefoontjes naar klanten en leveranciers. De werkplaats stond vol met autos waar niet aan gesleuteld wzonnepnalenerd zodat de werkelijke werkplaats ruimte beperkt was. Op de terugweg viel mijn oog nogmaals op een reusachtig veld vol met zonnepanelen. Het lag als een zwarte vlakte tussen de agrarische velden. Ofschoon de Franse overheid heilig gelooft in kernenergie geeft men gelukkig ook aan deze duurzame energie de ruimte. Daarna bij de SuperU de favoriete rode wijn van Joosje gekocht. Eenmaal thuis de Fiat garage in Angouleme gebeld om polshoogte te nemen van situatie rondom reparatie Doblo. Het onderdeel was zojuist aangekomen. Op mijn vraag of de Doblo morgen uiterlijk eind middag gereed zou zijn kreeg ik geen overtuigend ja te horen. Ik heb vervolgens duidelijk gemaakt dat ik dan pas eind januari de auto zou ophalen. Kennelijk hoorde de receptionist ook wel aan mijn stem dat de situatie vervelend is. Nu afgesproken dat ik momandarijnrgen aan einde van de ochtend bel om een definitief ja of nee te horen op mijn vraag. Het zal er dus om spannen of ik met Doblo naar Nederland kom. Eenmaal thuis wat mandarijnen afkomstig uit Corsica gegeten. Ze zagen er in de winkel aantrekkelijk uit. Helaas ik heb bij mandarijnen altijd dezelfde ervaring. Sommige zijn sappig en smaken prima. En dan ineens zit er een mandarijn tussen die droog is of nauwelijks een (aantrekkelijke) smaak heeft. Ook deze uit Corsica bevestigden mijn ervaring.

zaterdag 17 december 2016

Inpakken en …

… wegwezen. Aankomende dinsdag ga ik Les Cotes weer even voor enige tijd achter me laten. Dus in dit weekend wat wasjes draaien, strijken, opruimen huis eind 2016en het huis in goede conditie achterlaten. Het huis ligt er prima bij in de mooie decemberzon. De houtvoorraad is inmiddels behoorlijk geslonken maar nog genoeg voor de rest in begin 2017. Inmiddels heeft het electriciteitsbedrijf ook nog een conifeer boom behoorlijk gesnoeid. Beetje onbegrijpelijk omdat men dat nog geen drie kwart jaar geleden ook al gedaan had. Toen weliswaar mboom gekortet wat meer aandacht voor hoe het er uitzag. Nu met de botte bijl methode. Hoe ik terug reis is nog onduidelijk. Ik verwacht dat mijn Fiat Doblo nog niet gereed zal zijn. Dus bereid ik me voor op de terugreis met de camper. Ook die moet nog even naar de garage. Gelukkig heb ik adres in Chalais. Ik was daar al eens eerder geweest met de camper en werd daar toen vlot en aardig geholpen. Het ziet er weliswaar daar allemaal niet zo gelikt uit als bij de dealer in Angouleme maar ik heb er meer vertrouwen in. Mijn ruitenwissers van de camper deden ineens niets meer. Een nieuw aandrijfmotortje is nodig. Montage aanstaande maandag om 9.00 uur. Al met al is het in november en december relatief zonnig geweest. Helaas heb ik door de griepperiode er niet altijd volop van kunnen genieten. Des te meer nu deze dagen. Straks met de Kerst en Oud-Nieuw en in januari in Nederland om vanuit het Beijersche bij Joosje weer volop leuke dingen te beleven. Bezoeken aan kinderen, kleinkinderen, vrienden, musea, bioscoop etc etc zijn een mooi vooruitzicht. We gaan 2016 nog maar eens leuk uitluiden. En de geslonken houtvoorraad stoken we dan wel weer verder op in het restant winter van 2017.hout klein

donderdag 15 december 2016

Auto perikelen

Vandaag kreeg ik te horen van de Fiat dealer in Angouleme dat mijn Fiat Doblo morgen nog niet gereed is. Inmiddels ben ik ruim twee weken bezig om mij Doblo gerepareerd te krijgen. Ik ben nu drie keer bij de garage geweest. Iedere keer was het een ander verhaal in mijn ogen wat er mankeerde. Ook werd er op een gegeven moment gezegd dat een brandonderdeel niet meer leverbaar zou zijn. Vorige week zou het geheel hersteld zijn. Er was iets met de cylinder. Geen compressie. Nog een week wachten.  Maar nee nu hoor ik dat men het onderdeel nog niet binnen heeft.  Het motorblok van mijn Doblo ligt nu uit elkaar. Ik had al eerder de ANWB ingeschakeld voor vervangend vervoer. En dat werd soepel geregeld. Ik kon een taxi nemen vanwege mijn lidmaatschap voor vervoer van garage naar Pillac. En nu vanmiddag heb ik ze nog maar een keer gevraagd om een hartig woordje met de garage te wisselen. En dat hebben ze gedaan maar de garage kan niet garanderen dat ik de Doblo maandag hersteld kan ophalen. Dus wacht ik maar ongeduldig af. Een ding weet ik zeker deze garage hoeft niet meer op mijn klandizie te rekenen. Wellicht zijn ze mij ook liever kwijt dan rijk. Wel ben ik tevreden over de ANWB hulp in buitenland. Echt snel en professioneel.

zondag 4 december 2016

Smakelijk eten

Gisteren avond was het weer zo ver. Na ruim een periode van circa vier buffaloweken  uiteten geweest. Het weekend menu bij het kleine Italiaanse restaurant La Trattoria in St. Severin was zeer aantrekkelijk. Vooraf een reservering gemaakt. En dat bleek achteraf nuttig. Alle 20 plaatsen in het restaurant waren bezet.  De jonge aardige eigenaar vertelt met veel enthousiasme over de gerechten op de kaart. Mijn keuze viel op mozzarella buffalo op een bedje van spinazie met gekarameliseerde pompoen blokjes. Voortreffelijk van smaak. Het hoofdgerecht was kip uit de oven. Drie mooie kipstukjes met bot gegaard in een prima saus met hele tenen knoflook, kappertjes en olijven werd geserveerd met Italiaans brood. Een glaasje rode wijn van Sicilie nam ik erbij. Ook dit was het eerste glas brood en kipwijn in ruim 4 weken. Ter afsluiting een home made tiramisu. Espresso na. Dat alles voor slechts 30 euro. Ik voelde wel aan het eind van de maaltijd dat mijn darmen behoorlijk aan het werk gingen. En rond negen uur reed ik terug naar mijn vesting in Pillac. Mijn huis was vanuit de verte te zien door de binnen en buitenverlichting in de heldere koude avond. Tevreden keek ik terug op deze verlate verjaarsdagsmaaltijd die ik me mezelf kado deed.

donderdag 1 december 2016

Oudegracht

Vandaag is het 68 jaar geleden dat ik op deze wereld kwam. Als mijn moeder nog zou leven (ze zou dan 98 jaar zijn) zou ze ongetwijfeld zoals ze altijd op deze dag deed vertellen dat ik om zeven uur s morBunkerbargens geboren was. Op de Oudegracht nummer 1 boven de Bunkerbar aan het begin van de bekende volksbuurt Wijk C. Ook zou ze vertellen dat mijn oma van mijn vaders kant woonachtig vlakbij op de Bemuurde Weerd bij het rennen naar ons huis om mij te bewonderen gevallen was op de brug. Met kapotte bebloede knieen zou ze bij ons thuis gekomen. Een half jaar na mijn geboorte verliet mijn vader zijn gezin. Hij liet mijn moeder met drie kinderen achter. Een hard leven Joop mutsbegon voor haar. Ze wilde niet haar hand ophouden bij de steun zoals dat destijds heette. Alimentatie kreeg ze niet. Ze heeft er alles voor over gehad om haar jongens een goede toekomst te geven.Tot zover de geschiedenis. En nu zit ik hier in mijn domein in Frankrijk met prachtig uitzicht. Elke dag genietend van het leven. Omringd door lieve vrienden en vriendinnen, lieve kinderen en hun partners en twee lieve mooie kleinkinderen. En vandaag in het zonnetje met nieuwe muts en sjaal en appel genietend van 68 jaar jong.