Ontwakend landschap

Vandaag brak af en toe de zon door. Ik voelde de behoefte om wat rond te rijden in mijn gebied. Een tochtje via Epeluche, Aubeterre terug naar Les Cotes. Overal ontwaakt het landschap na de winter. Luiken van huizen gaan weer open. Het is een kwestie van iets meer zon en het groen kan te voorschijn komen. De eerste knoppen in de vijgenboom bij het ingangshek van mijn huis staan op doorbreken. Wat is het toch een mooi landschap. Wat ben ik toch bevoorrecht persoon om hier te kunnen wonen. Toen ik de weg van de dorpskerk in Pillac naar Les Cotes nam viel me iets na het terrein van de notenboer Le Petit. In de bocht staat dan altijd heel karakteristiek het beeld van Christus aan het houten kruis op een grote stenen sokkel. Menigeen heeft over dat beeld al opmerkingen gemaakt. Het staat in de punt van een afgescheiden voortuin bij mijn buren. Een paar honderd meter van mijn huis. Maar nu zag ik van een afstand alleen nog maar de sokkel. Eenmaal uitgestapt uit mijn auto werd me duidelijk dat Jezus geveld was door de storm. Eenmaal dichterbij kon ik waarnemen dat het houten kruis gebroken was. En door de val was ook het beeld in stukken geknakt. Einde verhaal. Ik verwacht geen wederopstanding. Noch letterlijk noch figuurlijk.

Akties

Afgelopen maandag middag weer voor het eerst in maanden bij Cafe Pluche langs geweest. Een aantal leden zat gezellig bij elkaar in de bibliotheek. Een klein zaaltje van het gemeentehuis. Men was blij me weer te zien. Ook ben ik nog even langs het aanstaande clubgebouw gereden. De grote schuur (grange) is nu vrijwel volledig verbouwd. Ook het binnenwerk is gereed. Naar verwachting zal het in april officieel opengaan. Ik weet nog niet precies hoe het staat met ons huurcontract als Cafe Pluche van het gebouw. Maar het ziet er fraai uit. Ook is inmiddels het huis waarover ik een videofilm in 2016 heb gemaakt nu volledig afgewerkt. Ik heb begrepen dat er een familie met 3 kinderen in gaat wonen. Voorwaar een prima stek. Kennelijk heeft de gemeente de ontbrekende financiele middelen gevonden om het huis af te verbouwen. Andre de klusjesman heeft me bezocht. We hebben de schade aan mijn dak van het huis en de veranda door de storm opgenomen. Inmiddels heb ik de verzekering gebeld. Zowaar kan het vlot afgehandeld worden als ik een officiele offerte heb. Ik werd op snelle wijze geholpen door een Engels sprekende dame van de verzekeringstak van Credit Agricole. Verder heb ik geen eigen risico omdat ik al heel veel jaren geen schade heb. Nu nog een volgende aktie uitzetten. Die heeft betrekking op het hoge olieverbruik van Fiat Doblo na de laatste reparatie in December. Hopelijk is de Franse garage bereid om onder de garantie van de vorige dure reparatie het euvel gratis te verhelpen.

Opnieuw installeren

Ik heb na zo’n lange afwezigheid altijd wel weer een dag nodig om me te installeren in mijn huis in Pillac. De autorit van Tours naar Les Cotes gisteren verliep voorspoedig na een uitgebreid ontbijt in het hotel. Eenmaal in de buurt van Pillac begon ik wat meer om me heen te kijken of ik nog rest schade kon herkennen van een storm die een aantal weken geleden had gewoed. Niets van te zien. Eenmaal op de weg naar mijn huis kon ik al gauw zien dat alles er nog goed bij stond. Opluchting. Eenmaal op het terrein zag ik dat door de storm er wel weer de nodige dakpannen eraf waren gevlogen. Er lagen er zelfs twee diep in de tuin aan de achterkant. Ook ook enkele dakpannen die door de klusjesman Andre waren vastgezet waren er af. Deze dakpannen hadden door het vastzetten met ‘lijm’ ook een andere dakpan meegenomen. Binnen bleek dat de koelkast en vriezer enige tijd zonder stroom hadden gestaan. Gebruikelijk stroombreuk tijdens storm in Frankrijk. Gevolg de diepvriezer was gaan ontdooien. Dus tijd om koelkast en vriezer schoon te gaan maken. Ook trof ik bij de post een oproep aan om mee te doen aan de volkstelling 2017 in Frankrijk. Een nog met de hand ingevuld formulier was afgeleverd. En tot tweemaal was al iemand langs geweest om het formulier op te halen. Verder werd ik onaangenaam verrast met een hoge water afrekening. In 2016 bijna 3 keer zoveel water verbruik als het jaar daarvoor. Wellicht dat het mankement aan de tuinwater sproeier tijdens mijn afwezigheid hieraan heeft bijgedragen. Dus nog eens even goed zoeken hoe dit kan. Over zoeken gesproken. Ik kreeg bijgaande foto van Tia genomen door Gunn Berit. Tia op zoek in een kast in Tromso. Ze duikt de kast in om van de schoenen van Gunn Berit een nestje te maken en zich daarop te installeren. Blijft een lief mal hondje.

Twee etappes

Ik ben weer op mijn weg terug na Pillac. Na bijna twee intensieve maanden in Nederland ben ik vanmorgen in mijn Doblo gestapt om in twee etappes terug te rijden naar Pillac. De de eerste etappe is altijd de grootste. Einddoel was Tours. Dit keer maar weer eens via Parijs geprobeerd, Niet doen, niet doen is wederom de conclusie. Door (ernstige) ongelukken op de route peripherique duurde het eindeloos voordat ik Parijs door was. Via Rouen gaat altijd geruisloos en kost standaard een uur meer. Maar zonder ergenis etc. Zoals gebruikelijk overnacht ik in Hotel Mercury Tours Nord. Prima kamer en voor senioren vanaf 62 jar ontbijt gratis. Ja, ook ik let af en toe op de kleintjes. Ik had nog wat goedkoper kunnen overnachten maar dan had ik ruim een week eerder moeten boeken. En na een bad was de vermoeiheid wat weg geebd. Ondertussen las ik op Fbook dat mijn nicht Lisette bevallen was van haar eerste kindje. Fleur heet ze. Een mooie vrolijke naam. En om 20.00 schoof ik aan tafel voor een tweegangen diner. Ja vanaf vandaag gaan de toetjes er weer af. Voorgerecht was ok maar hoofdgerecht een potje van van gamba’s, kabeljauw en merlijn met verse krokant gebakken groente in een romige saus smaakte Mmmmmm. En uiteraard gaat een droge wijn erin als … (vul maar in) bij een vermoeid lichaam. En dat lichaam legt zich spoedig voor een aantal uren ten ruste. Daarna etappe twee van Tour naar Pillac. Een makkie.

Stijlvolle sokken

Piet Mondriaan en Bart van der Leck de buurman en buurman van de vorige eeuw. Althans zo omschrijf ik deze twee kunstenaars. De tentoonstelling Piet Mondriaan en Bart van der Leck. De uitvinding van een nieuwe kunst in het Haags Gemeente Museum vertelt het verhaal van de vriendschap en wederzijdse beïnvloeding tussen twee schilders die heeft geleid tot het inhoudelijk fundament van De Stijl. Voor ons een reden om het museum voor de 3de maal te bezoeken in deze winterperiode. Je voelt je bevoorrecht om in de zalen beneden en op de eerste verdieping rond te lopen tussen de wereld topstukken. Dan sta je oog in oog met Victory Boogie Woogie (aankoop prijs 37 miljoen euro)  en de verschillende composities van Mondriaan. Overigens bezit het Haags Gemeeente Museum heel veel werk van De Stijl leden. Maar er was meer dan alleen schilderijen. Ook notitieboekjes, maquettes, voorstudies, etc. De Stijl, een nieuwe kunst die de wereld voorgoed heeft veranderd. In de mode of de vormgeving van magazines. Op verpakkingen, in advertenties of in videoclips. De kleurencombinatie van rood, geel en blauw die De Stijl iconische status heeft gegeven, is nog steeds heel geliefd. En die kleuren zijn ook mijn favoriet. Na deze tentoonstelling uiteindelijk nu ook de expositie ‘Hubert de Givenchy to Audrey with love’ bekeken. Ik was een van de weinige mannelijke bezoekers. Zeker de moeite waard maar de Mondriaan en van der Leck werken maakten meer indruk op me. Bij het verlaten van het museum nog een korte shop-stop in de museumwinkel. De catalogus van de tentoonstelling als fraai naslagwerk gekocht. En vijf sokken in Mondriaan motief, verpakt op luxe wijze en met een waarschuwingssticker dat het gebruik van deze sokken een lange termijn positief effect kan hebben op uiterlijk, geluk en welzijn. Totdat de gaten erin vallen denk ik dan maar.

Musea driehoek

Afgelopen vrijdag zijn we richting het Noorden vertrokken. Met als eerste stop een bezoek aan museum de Fundatie in Zwolle. Via het ART tv kanaal had ik een mooi impressie gekregen van de recent geopende tentoonstelling ‘Werner Tübke – Meesterschilder tussen Oost en West’. En inderdaad wat een overweldigende expositie van deze voor mij onbekende schilder. Grote doeken met altijd veel figuren erop. Na enige tijd wordt het bijna vermoeiend om naar te kijken. Maar absoluut zeer de moeite waard. Ook de catalogus van deze expositie gekocht. Vervolgens heb ik het werk van Joseph Klibansky bekekeken. Ik had al eerder over deze opkomende Nederlandse artiest gelezen. Ik vind dat veel zijn werk lijkt op dat van Sjef Koons. De grote zeer kleurrijke iconische (strip)figuren. Ik weet niet of zijn werk echt zoveel kunstwaarde zal blijven hebben. Wel was het leuk om even mijzelf met het beeld van een astronaut die een kruis torst te fotograferen. Vanuit Zwolle naar ons favoriete hotel Bitter en Zoet in Veenhuizen. Kamer 3 als favoriet was voor ons beschikbaar. Wat een geweldige mooie kamer en reuze fraaie badkamer. Na een warm bad aan tafel geschoven voor het diner. Mijn hoofdgerecht was bijzonder en smakelijk. Zelfgemaakte zuurkool met drie bereidingen van hun eigen bosvarkens. De gastvrijheid en vriendelijkheid van het personeel ervaren we elke weer als positief. Op de zaterdag naar de Buitenplaats in Eelde. Een museum volledig gerund door vrijwilligers. De nieuwe expositie over Albert Moore met als titel ‘Over schoonheid en esthetiek’ sprak ons wat minder aan. Maar een bezoek aan dit museum past in ons driehoeksbezoek van Zwolle, Eelde en Groningen. Dus daarna naar het Groninger museum met een tentoonstelling over de werkwijze van Rodin. Na de expositie besefte ik pas goed dat er bij het maken van werk door Rodin wel heel veel mensen betrokken waren. Ook geeft de expositie een helder inzicht in de werkwijze. Fraai was het om verschillende deel- en voorstudies te zien van het beroemde beeld van Balzac en het geruzie eromheen. Vermoeid keerden we terug naar onze basis in Veenhuizen.

De 100.000

Ik heb niet de honderd duizend gewonnen in de Staatsloterij. Maar het aantal bekeken pagina's van mijn blog is wel de 100.000 gepasseerd een dezer dagen. Mijn blog bestaat sedert juni 2009 en de teller heb ik pas na een aantal jaren geinstalleerd. Allemaal niet zo belangrijk maar wel leuk om even te melden. Vorige week nog even op bezoek geweest bij Jurgen om nu in het echt zijn aangeschafte drone te bewonderen. Door omstandigheden vond de demonstratie plaats vanuit zijn tuin. Indrukwekkend hoe de drone werkte en de kwaliteit van het beeld dat afgeleverd werd. Een aanwinst voor zijn videowerk. Een video over de demonstratie staat hieronder.

Daar kwam bij het leuke bericht dat Jurgen het Festival de Musique Entrecote komt filmen. Geweldig! Uiteraard komt Josje mee. Prima vooruitzicht. En daarmee heb ik ook weer een nieuws item voor de website van het festival. Klik voor dat bericht hier. Zodra ik weer in Pillac ben (naar verwachting eind volgende week) ga ik wat verder werken aan het festival. De eerste grote stap die nu gezet moet worden is de aanpassing van de vloer van de grote open schuur. Leegruimen, betonvloer en wat aansluitpunten voor electra laten maken staan daarbij centraal. Ook het maken van een design voor een poster met behulp van Adobe Photoshop, Illustrator en In-design staat op mijn programma.

Verlies

Gisteren kreeg ik een kort berichtje waarin stond dat Jean-Marie, le Trappeur overleden was. Hij was 2 dagen geleden dood aangetroffen op de vloer van zijn caravan. Jean-Marie Bucek is een van de karakteristieke figuren uit mijn woongebied in Frankrijk. Hij woonde met een aantal honden als een soort moderne kluizenaar in een caravan niet ver mijn woonhuis. Ik kende hem ook van Cafe Pluche waar hij elke week een workshop gaf over het maken van pijl en boog en boogschieten. Hij had ook officiele toestemming om met pijl en boog te jagen. Jean-Marie wist ook heel veel over paddestoelen. Joosje is ook onder zijn supervisie op paddestoelen jacht geweest. Ik kwam Jean-Marie  regelmatig tegen op de weg naar St Severin. Hij vaak op zijn oude gammele fiets met een houten groentenkistje achterop onder de snelbinders. Zijn groene warme muts op en daaronder zijn wapperende haren. Jean-Marie sprak als een van de de weinige Fransen goed Engels waardoor communiceren voor mij een stuk makkelijker was. Hij verzorgde ook op zijn manier de Poolse avond bij Cafe Pluche met heerlijke gerechten en veel drank (Wodka). Want een biertje en borreltje lustte hij wel. We zullen hem missen deze vriendelijke opvallende persoonlijkheid.