Familie bezoek

Wat is er mooier om mijn october verblijfsperiode in Nederland af te sluiten met een bezoek aan mijn kinderen en hun partners en de kleinkinderen? Met de auto volgeladen met kadootjes vanwege verjaardagen waar ik niet bij kon zijn vertrokken we begin van de middag naar de Kop van Noord-Holland. Het bleek dat met name op de weg van Den-Helder naar Alkmaar langs het Noord-Hollands kanaal heel veel mensen onderweg waren. Gelukkig reden wij in tegenovergestelde richting. Nog een tussenstop gemaakt in Petten bij de vernieuwde opgang van de Hondsbossche zeewering. Prachtige trap en het was genieten op het mooie strand. Wat een verbetering is nu het asfalt verdwenen. Ook staat er een grote maar passende strandtent (Zee&Zo). Daarna zoals altijd binnendoor via St. Maartenszee, St. Maartensvlotbrug naar Schagerbrug. De tocht langs de Groote Sloot blijft geweldig. Rondom Schagen is men druk bezig om wegen te verleggen. Maar het lukte ons het huis van Edgar en Femke in Barsingerhorn te bereiken. Mats en Lotte zijn altijd zo vrolijk en opgewekt. En uiteraard waren ze benieuwd naar hun kado’s. Helaas de Lego auto en caravan die ik voor Mats gekocht had kwam al voor in zijn arsenaal van Lego artikelen. Dus dat gaan we omruilen voor iets anders spannends. De poppenwagen voor Lotte werd meteen in gebruik genomen door haar. Meteen een goede training want Lotte loopt net een paar maanden. Ook haar grotere broer wilde er uiteraard meerijden. Het was de hele middag een vrolijke boel met voorlezen, spelletjes doen en een gezamenlijke chinese maaltijd. Ook tante Natasja en oom Wino werden ingeschakeld om voor te lezen of een spelletje te doen. Ook liet Lotte nog een paar staaltjes van haar kunnen zien. Ze trok dapper zelf haar laarsjes aan. Ze liep er wat lastig in omdat ze links en rechts had verwisseld. Rond 20.00 reden we weer huiswaarts met een trots, blij en warm gevoel. Hieronder nog een video impressie van het familie bezoek.

Waar zouden we zijn zonder kunst?

Terwijl ik een slokje neem van mijn rode port in de fraaie lobby van Hotel Bitter en Zoet in Veenhuizen probeer ik de indrukken van de musea bezoeken van afgelopen twee dagen wat te ordenen. Het eerste bezoek was op de heenweg naar Veenhuizen door een tussenstop in Zwolle bij de Fundatie.  Eerst een smakelijke lunch bij Restaurant Suikerberg naast de Fundatie. Eenmaal aan de balie bij de Fundatie werd me duidelijk dat de ‘Oude Wilden’ tentoonstelling al voorbij was. Kennelijk had ik niet goed gekeken op internet.  Maar de teleurstelling verdween snel bij het zien van de expositie Zie de mens, 100 jaar, 100 gezichten. Honderd werken over mensen over een periode van 100 jaar gemaakt door de meest uiteenlopende kunstenaars en met met verschillende technieken. De korte video over de expositie door de samensteller was ook van grote klasse. Helder en bondig. Ook nog een blik geworpen bij de twee andere exposities in De Fundatie. Tijdens de slentertocht via het centrum naar de parkeergarage nog een bezoekje gebracht aan de Hugo Boss winkel. Ik kan vanaf nu zingen Don’t you step on my blue suede shoes. Naast de schoenen nog een muts en sjaal en twee paar sokken gekocht. Kan ik er weer ff tegen. Het blijf een genot om in het voormalig hospitaal en apotheek in Veenhuizen te vertoeven. Mooie grote stijlvolle kamers en altijd een fraaie badkamer. Het verrassingsmenu mocht er ook zijn alsmede de rode biologische wijn uit het Languedoc gebied. De steile trap naar kamer 10 op de eerste verdieping werd na het diner behendig genomen. Het kostte geen moeite om in slaap te vallen. Vandaag een relaxt ontbijt en op weg naar museum de Buitenplaats in Eelde. Hier de exposite De Appel. Tussen schuld en onschuld. De tentoonstelling gaat over de appel en de wijze waarin en wijze waarop hij voorkomt in de schilderkunst en beeldhouwkunst. Daarnaast gaat de tentoonstelling ook in op de rol van de appel in bekende verhalen. Er is ook een appelboomgaard bij het museum met een zeer groot aantal (oude) appelsoorten. Het kleine museum verdient naar mijn mening alle waardering voor het afwisselende aanbod van exposities. Hierna gingen we op naar het Groninger Museum. Uiteraard was hier de contra expositie ‘De Jonge Wilden’ ook niet meer te zien. We konden nog een paar werken zien die klaar stonden om ingepakt te worden. Maar de expositie van Joost van den Toorn als alternatief was verrassend. De titel ‘Het moet gewoon kloppen’ gaf een bijzonder overzicht van zijn werk. In zijn beelden die voor iedereen heel herkenbaar zijn –geweld, seks en religie- maar staan ook dieren en mensen centraal. Ironie en humor zijn volop aanwezig. De winkel in het museum staat vol met allerlei leuke voorwerpen, kaarten etc. Dit keer kocht ik het boek over de kunstenaar omdat het voor mij ook een bron van inspiratie kan zijn voor het maken van korte animaties met Adobe After Effects. Verder geeft het boek meer achtergronden over het werk en de kunstenaar.

Van Rodin tot Ukuladies

Afgelopen week weer eens een bezoek gebracht aan het Haags Gemeente museum. De tentoonstelling van Rodin tot Bourgeois, sculptuur in de 20ste eeuw. In de expositie worden de belangrijkste ontwikkelingen getoond in de Europese en Amerikaanse beeldhouwkunst. De expositie was recent geopend. De verf van de geschilderde groene achtergronden was naar mijn idee nauwelijks droog. Het stonk enorm naar de verflucht of restanten oplosmiddel. Een minpunt. Verder kreeg ik weer te horen dat filmen niet mag maar foto’s maken wel. Raar want filmen is niet anders dan 25 foto’s per seconde. Maar gelukkig had ik al wat opnamen gemaakt voor een video impressie.

De vertoonde sculpturen waren zeer de moeite waard. De immense beelden van Auguste Rodin, de vloeiende vormen bij de beelden van Edgar Degas en fragiele stoere beelden van Alberto Giacometti. Alles was per thema fraai gegroepeerd. Ook het beeld van Marina Marini getiteld Pomona (zie foto bovenaan) sprak ons aan. Het beeld Pandora van Tjipke Visser was bijzonder. Het hoofd met wuivende haren zou wel eens de inspiratiebron geweest kunnen zijn voor het logo van Wella haarshampoo.  Advies: ga de tentoonstelling bekijken op het moment dat de verf droog is. Ook zijn we op bezoek geweest bij Jasper en Marlieke. In hun leuke vintage woning in Crooswijk de lunch gebruikt. Ook Lotje de kat liet zich af en toe zien. Joosje heeft weer een afspraak gemaakt voor zangles bij Marlieke in de komende maanden. En afgelopen zaterdagavond zagen we Jasper en Marlieke weer bij hun optreden met Marlies Angels bij Cafe Mo in Schoonhoven. Ook Max was van de partij als bassist. Een gezellig bruin cafe dat zeer bekend is onder de Schoonhovenaren. Ook Jennifer en Suzanne de twee andere Ukuladies waren er om te luisteren. Maar ze gaven ook nog spontaan een kort optreden met Marlieke toen er een technische storing was voor Marlies Angels. En zo sloten we de week af. Hieronder de video van ‘Why don’t you love me like you used to do’ door de Ukuladies.

Onregelmatig

Een groot aantal dozen vol met vijgenjam, vijgen op wijn etc ging vrijdag 8 oktober in de Fiat Doblo. Totale productie omvang van dit seizoen 40 kg. Verder werd de Doblo gevuld met andere zaken die terug moesten naar Nederland. Aan het eind van de middag ging ik nog even naar de SPAR voor wat boodschappen. Eenmaal in St. Severin begon de Fiat Doblo onregelmatig te lopen bij wegrijden en had nauwelijks enig vermogen. Nog rond zes uur kon de monteur van de garage me vertellen dat het stotteren veroorzaakt werd door een slecht werkende bobine. Niet verantwoord om met de Doblo terug te rijden naar Nederland. Dus alles overgepakt in de camper. Sinds zondag 9 oktober weer in het Beijersche na een leuke tweedaagse rit met de camper waar de jam voorraad nu staat te pronken in de kast.  Aansluitend heb ik mijn jaarlijkse colleges gegeven aan de 2-3 jaars studenten van de WUR. Een iets mindere klik met deze groep dan vorig jaar. Maar dat kan ook aan mij gelegen hebben. Verder moet ik mijn presentatie wat gaan oppoetsen want de ontwikkelingen staan niet stil sinds ik gestopt ben met werken. Daarna afgelopen week deelgenomen aan het 46ste WEFTA (seafood(technology))congres. Dit jaar in Split (Croatie). Bijna 130 deelnemers uit 23 verschillende landen. Mooi om te zien dat deze bijeenkomst na oprichting in 1970 nog steeds bestaat en gegroeid is in kwaliteit en bezoekers aantallen. Ik voel me ook best trots dat ik een van de ‘eerste’ duwers ben vanaf 1977. Toen nam ik voor het eerst deel. Helaas heb ik weinig gezien van de stad omdat het programma dat niet toeliet. Nu weer terug op de Beijersche basis. Inmiddels plannetjes voor uiteraard bezoek (klein)kinderen en vrienden, musea bezoek en paar dagen naar Veenhuizen. We gaan weer ff zitten :) in Zoet en Bitter. Dus voldoende aktiviteiten om inspiratie op te doen voor het regelmatig schrijven van een blog.

De kust van de Charente

Afgelopen donderdag vertrokken we voor een driedaagse campertrip door de Charente. Via de binnenlanden reden we vanuit Pillac naar onze eerste eindbestemming Mortagne sur Gironde. Onderweg zagen we verschillende mooie dorpjes. Ook de wijnbouw voor de Charente Pineaux en cognac productie was nadrukkelijk aanwezig. We verbleven op een mooie camperplek aan de jachthaven van Mortagne. Voor slechts 8 euro per nacht konden we langs de kade van de jachthaven staan met electriciteit. ‘s Avonds een eenvoudige maaltijd bij Chez Gigi. De volgende dag togen we noordwaarts. Ook hier schilderachtige dorpjes langs de kust en een fraai landschap met uitzicht op de Gironde. Een rivier met een zeer groot tijdeverschil hetgeen bleek toen alle bootjes s morgens droog lagen. Echter de schoonheid van het landschap hield op vanaf Meschers sur Gironde. Vandaar een groot lint van bebouwing. Vakantiehuisjes voor toeristen, tweede woningen, vakantieparken rijkelijk neer geplemd tot aan Royan toe. Een gebied waar we niet meer terug zullen komen. Na koffie nabij Royan weer zuidwaarts en uiteindelijk na een wat (te) lange camperrit beland op een mooie rustige camperplek bij Lussac. Bij aankomst nog de enige camperaars maar vervolgens stroomden er nog zes campers bij. We hadden een mooie plek en het was knus vertoeven aan boord. Zeker toen in de late avond en nacht de nodige regenbuien vielen. ‘s Morgens weer fris op pad en na de aankoop van een Frans stokbrood het ontbijt genuttigd in de camper onder de platanen op het dorpsplein van Petit Palais. Rond lunchtijd kwamen we aan in het centrum voor de topwijnen productie St. Emilion. Ik ben daar verschillende keren geweest. Het blijft de moeite waard. Ook nu nog gezellig druk. De fraaie smalle straatjes met door- en uitzichten zijn zeer de moeite waard. Ik begrijp alleen niet de overdaad aan wijnwinkels. Men probeert de bezoekers naar binnen te lokken om de meest exclusieve dure wijnen te laten kopen. Men kan dan beter het Musee de Vin bezoeken waar men alle betere wijnen uit de streek tegen normale prijzen kan kopen. Helaas het museum was gesloten. Vervolgens hebben we het gebied verkend. Geen plek wordt onbenut gelaten. Overal wijnstruiken. Ook bijna geen huis te koop in het landelijk gebied. Het is een welvarende streek. Ook deden we de abdij van Blasimon aan. Ook die had ik al een paar keer bezocht tijdens mijn vakantie van destijds op de camping Chateaux Guiton. In de kerk stond nog een beeld van de grote roerganger. Met zijn armen gespreid heet hij je welkom. Hij mist wel een topje van de wijsvinger aan zijn rechterhand. Bedijfsongeval zeker, teveel met vingertje gewezen? Het vinden van een geschikte camperplek voor een laatste nacht in dit gebied was lastig. Derhalve besloten we maar naar onze eigen camperplek in Pillac terug te reizen. Mooie plek met pracht uitzicht.