Commune

Elke keer ontdekken we weer nieuwe dingen in ons leefgebied. We hadden al een paar keer het bordje abdij Maumont gezien op weg van Montmoreau naar Pillac. Dus nu maar eens bekijken wat deze commune voorstelde. En  daar verscheen aan het eind van een korte slingerweg een reusachtig kloostergebouw. En bij de ingang was men ook nog volop bezig met nieuwbouw. Kennelijk is het een aantrekkelijke plaats om te vertoeven. Er leven zelfs nog 55 nonnen in de gemeenschap. Vijfmaal per dag gaan ze met z’n allen bidden. Eerste gebed om 05.30 en laatste om 20.00. Je kunt er zelfs tijdens een verblijf van een week onderzoeken of je geschikt zou zijn om toe te treden. Uitsluitend vrouwen. De nonnen hebben ook een aantal CDs uitgebracht waarop ze de gebeden zingen. Klik hier om wat hun gezang te horen. Op dezelfde weg terug kom ik altijd langs een plek dat me aan Frankrijk van de jaren 60-70 doet denken. Men nam het toen nog niet zo nauw met afval. Je kon overal wel autowrakken aantreffen in de natuur. Gelukkig zijn die tijden in Frankrijk ook veranderd. Men kan nu op veel plekken het afval gescheiden aanleveren. Helaas een bewoner op deze weg denkt er kennelijk anders over. Het is echt een commune van autowrakken. En het lijkt wel of het aantal auto’s nog steeds toeneemt. Opruimen zit er niet in. Wel opgeruimd is de strook tussen de struiken rondom mijn zwembad en de zwembadvlonder. Vorig jaar afgedekt om het vele onkruid te laten afsterven. Nu na het weghalen bleek de grond mooi schoon geworden te zijn. Ruimte voor nieuwe bloeiende planten. Onder het afdekzeil had de familie mier ook een commune gesticht. Een grote mierenhoop was er zichtbaar.  De Video van de Week is een jam sessie vorig jarig waarin de leden van Marlie’s Angels samen muziek maakten met de pizza bakker van de Tapazerria in Aubeterre. We hebben van de week gehoord dat de Tapazerria overgegaan is in andere Nederlandse handen. Evert, de aardige uitbater in 2014, is er mee gestopt.

Kleur aan het leven

De afgelopen weken zijn al de kozijnen van mijn huis zorgvuldig  geschilderd in de ‘’kleuren’’ wit en gebroken wit. Binnen wit en in een mat tint. Ook de trapleuning is nu in wit mat geschilderd. En de buitenkant van de kozijnen in gebroken wit en in glans. De verf maakt dat de kozijnen er nu jaren tegen kunnen. En daarmee is weer een van de laatste aanpassingen aan het huis afgerond. Hulde aan de schilder Joosje. Ze heeft haar werk met veel verve gedaan. De afgelopen week heb ik al het Adobe Creative Cloud nieuws van de NAB 20115 opgeslorpt. De NAB is een jaarlijks groots evenement op broadcasting gebied in USA. Daar toont de multimedia wereld haar laatste ontwikkelingen. Ook Adobe pakt dan weer groots uit. De karakter animatie via Adobe After Effects gaat een nieuwe fase in. Op basis van een Adobe Illustrator file en de tracing van je gezicht met de webcam op je laptop wordt het mogelijk om  zeer levendige karakter animaties te maken. Verder verbeterde toepassing van kleur correcties. Zo kunnen kleursferen van foto's gebruikt worden om je video in die kleuren om te zetten. Ook de morphcut is een fraaie nieuwe tool. Daarbij wordt de achtergrond voor en na een springer in het videobeeld geanalyseerd en vervolgens wordt de overgang zonder springer afgeleverd. Zo kun je met name in interviews knippen waarbij de geïnterviewde wat aarzelde of stopwoordjes gebruikte. Nu nog even wachten tot de updates beschikbaar zijn en ik er zelf mee aan de slag kan. En tot slot nog een hele mooie foto van Mats op het strand van Zandvoort die ik vorig weekend van Femke kreeg. Mats had alle verzamelde schelpen in zijn laars gedaan. Zo geven een hele hoop dingen kleur aan het leven.

Geuren, kleuren en smaken

Vanochtend vroeg naar de bakker om brood te halen. Dit keer een pain cereal in plaats van baquette cereal. Een mooi nog warm brood om te zien. De geur kwam me tegemoet. Verder heerlijk krokant. Knapperig waren ook de groenten deze week geserveerd bij het diner dat we genoten in het restaurant van Hotel de la  Paix in St. Severin. De paaslunch bij dit restaurant was ons destijds al goed bevallen. Dus maar eens de ‘gewone’ kaart uit proberen op het terras. En dat was een succes. Het terras oogt vriendelijk. En de uitgekozen Bergerac wijn had een prima wat fruitige smaak. De gekozen voorgerechten scampi geflambeerd in cognac dan wel de Foie gras smaakten als vanouds. De hoofdgerechten beef Wellington en de zeeduivel waren superbe. Verder is Dimitri de huidige uitbater zeer attent in de  bediening en zijn vrouw Carmen is een prima Chef du Cuisine. Kortom er is een nieuw adres vlak in de buurt waar je smaakvol en tegen een heel redelijke prijs kunt eten. Het is verder  een genot om elke dag weer opnieuw de kleuren te zien van de bloesem in de appelboom op mijn eigen stuk grond. Ook de de schitterende koolzaadvelden die we tijdens de rit naar Chateau de la Mercerie zagen waren een beleving voor het oog. Wil je het nog geler hebben? Er was weer de maandelijkse vrijwilliger dag op het kasteel waarvan de excentrieke gebroeders Réthoré ooit eigenaar waren. Zoals bekend na hun dood is het kasteel min of meer verwaarloosd. Ook is vrijwel de hele inboedel geveild en daardoor verdwenen. Maar het is een genot om te zien hoe een grote groep vrijwilligers elke keer weer de mouwen opstropen en aan de slag gaan om het kasteel in zijn oude glorie beetje bij beetje te herstellen. De geur van was kwam ons al tegemoet toen we de slaapkamer binnenliepen van een van de broers. Twee vrijwilligers zetten het houten plafond in de was. We werden nog even door hun geattendeerd op schilderingen achter een gesloten panel. En zo waar daar verschenen een aantal erotische afbeeldingen. Ook hebben we een blik geworpen in het restauratie atelier. Men was bezig om doeken van een aantal lijsten af te halen. Een van de vrijwilligers legde uit dat de geschilderde vierkante doeken later in asymmetrische lijsten waren gezet. Daarom werd er aanvullend schilderwerk om het doek gemaakt. Dat aanvullen van het schilderij was niet altijd van topkwaliteit. Ook de verhoudingen van het aanpalende schilderwerk stemde niet overeen met het originele doek. De gebroeders hadden zo hun eigen smaak. Buiten het kasteel was het ook een drukte van jewelste bij het aanleggen van een betonnen vloer. Het ging allemaal op zijn Frans. Veel mensen erom heen, veel geklets. Niets mis mee. Ieder land heeft zo zijn eigen smaak. Hieronder kun je de vrijwilligers activiteiten nog eens zelf bekijken.

Buitenleven begint weer

Tot rond middernacht gisteren is het land rondom Les Cotes bewerkt. Het was een rare gewaarwording om het licht van de twee grote koplampen van de tractor in mijn woonkamer te zien schijnen. De tractor trok onvermoeibaar zijn baantjes en liet een regelmatig spoor achter. Over enige tijd zal ik zeker weten of er dit jaar weer zonnebloemen rondom het huis staan. Maar het is afwachten. Vandaag worden het zomerse temperaturen. Tot  28C. De zon van de afgelopen dagen heeft ervoor gezorgd dat de eerste bloesem van de appelboom te zien is. Dat de grote lindeboom al weer veel groene bladeren heeft. En dat Kermit de kikker weer rond begint te springen op de veranda. Inmiddels staan de ligstoelen ook weer bij het zwembad. Kortom het buitenleven op Les Cotes begint weer volop vorm te krijgen.

En bij al die vrolijkheid hoort ook een passende Video van de Week (zie rechter kolom). Het optreden van Marlieke en Jasper. Een mooie vertolking van ''Ik zou wel eens willen weten''.

Tussenstand

Gisteren kreeg ik een foto toegezonden met Tia op haar rug liggend op de bank in Tromso. Zo te zien geniet Tia van de aandacht die ze van Gunn Berit kreeg. Tia was ruim een week in een kennel geweest terwijl Gunn Berit op skivakantie was met haar kinderen elders in Noorwegen. Het verblijf in de kennel was overigens prima verlopen. Toen ik van de week mijn brievenbus eens leegde zat er ook een brief in voor een ‘APK’ keuring van mijn camper die een Frans kenteken heeft. Dus een afspraak gemaakt met het Controle Technique Station in Montmoreau. Omdat ik vanmiddag wat vroeg was heb ik gewacht op de camperplek in Montmoreau. Een rustige grote plek met de bekende voorzieningen zoals sanistation, toilet en elektrapunten. Verder is er een mooi grasveld met houten banken voor de verharde camperplekken. Ik heb ook maar even een recensie geschreven voor Campercontact voor deze mooi camperplek. Moet toch een beetje de Charente promoten.  De APK keuring verliep efficiënt en zoals te verwachten kreeg opnieuw mijn sticker en kan er weer een paar jaar tegen. Dus de camper is er klaar voor om richting Portugal te rijden als straks het schilderwerk afgerond is. Even een tussenstand alle kleine ramen zijn binnen en buiten op zeer vakkundige wijze geschilderd door Joosje. Ik heb wat afplakwerk gedaan. Ook niet onverdienstelijk :). Het ziet er allemaal mooi en strak uit.

Paasdagen

Eerste paasdag hebben we een lunch genoten bij Restaurant Hotel de la Paix in St. Severin. De nieuwe pachters waren voorheen de uitbaters van Hotel de la France in Aubeterre sur Dronne. Daar hadden ze succes maar de kosten waren hoog heb ik me laten vertellen omdat Aubeterre natuurlijk een dorp is met een hoog toeristische attractie factor. Rond 12.45 schoven we aan tafel. Het was vrijwel volle bak. Veel Engelse gasten. Ofschoon het een zonnige  dag was maakte de koude wind het niet aantrekkelijk om buiten te zitten. Het was een 6-gangen diner met ‘’Carré d’agneau aux saveurs de Dijon, pommes de terre nouvelles à la menthe et asperges’’ als hoofdgerecht. We gingen ook voor een bijpassend wijnarrangement genomen. En na een 2.5 uur tafelen reden we terug over de binnenwegen huiswaarts. Onderweg konden we genieten van het hele voorjaarslandschap. Gevolg van zo’n uitgebreid etentje is dat je de hele middag niets meer doet omdat het voedsel moet verteren en de alcohol afgebroken moet worden. Nu is inmiddels 2de Paasdag aangebroken. Na alle voorbereidingen  (schuren, afnemen met ammonia en afplakken) kan het schilderwerk van de kozijnen binnen beginnen. Er zullen twee lagen witte glansverf op de grondverf aangebracht worden. Door vandaag wat lichamelijke arbeid te verrichten hopen we op die manier weer wat van de 1st Paasdag calorieën eraf te krijgen.

Schilderen

De titel suggereert misschien dat ik paaseieren ben gaan schilderen. Maar dat is onjuist. We zijn vandaag begonnen met de voorbereidingen van het schilderwerk van de kozijnen. Eerst alle binnen frames die in de ruiten geplaatst zijn eruit gehaald. Door deze frames is elke ruit optisch veranderd in een aantal kleinere ruiten. Ik heb dat destijds  op advies van anderen laten doen om het landelijk karakter te behouden. Maar nu deze frames eruit zijn ben ik van mening dat het veel mooier is en  ook meer bij mij past. In de woonkamer wordt het ruimtelijker en ook het uitzicht van binnen naar buiten is fraaier. Dat past meer bij mij en het ‘minimalistische’ karakter van mijn interieur. Door deze frames eruit te laten zit meteen de de helft van geplande schilderwerk erop :). De frames staan nu op zolder in de grondverf en kunnen altijd nog weer geplaatst worden. Daarna hebben we de kozijnen  geschuurd en afgenomen met ammonia. Morgen fase twee: afplakken en grondverf aanbrengen. Gisteren weer deelgenomen aan een 3 uur durende vergadering van Café Pluche. Aanvankelijk had ik de hoop erop dat het nieuwe bestuur de vergaderingen wat sneller en vooral efficiënter zou laten verlopen. Helaas is mijn hoop al weer vervlogen. Meest ergerlijke vond ik dat we niet gesproken hebben over de ontwerp logo’s die door een oud collega op mijn verzoek gemaakt waren. Men vond het kennelijk belangrijker om oeverloos te kletsen of we wel of niet aan een avond van de gemeente zouden meewerken. Niets mis mee maar als het een niet geagendeerd onderwerp is dan is het wel jammer dat belangrijker zaken niet meer aan de orde komen. Verder is uiteindelijk besloten tot een website maar weer niet gesproken over een Facebook pagina of een Youtube kanaal. Ik ga me iets minder actief opstellen bij ontwikkeling website omdat een andere deelnemer van Café Pluche het graag wil doen. Wordt vervolgd.