Een week terug op de berg

Nu na een klein weekje terug in Pillac is alles weer uitgepakt en op zijn plaats gezet. En de temperatuur binnen weer van 8 naar 21C gebracht. Er zijn weer de nodige updates gedaan van Adobe CC en mijn leven in Pillac is weer opgepakt. Ik ben weer terug op de berg zoals Jurgen mijn locatie op FaceBook omschreef. Van de afgelopen week zijn er weinig spannende zaken te melden. Alles in de omgeving is nog net zoals het was toen ik ruim een maand geleden naar Nederland ging. Maar vandaag is het wel een dubbele feestdag. Zowel Lotte, mijn tweede kleinkind, is jarig als Wino de vriend van mijn dochter Natasja. Lotte is 1 jaar geworden. En Wino een jaartje ouder :). Hier op de foto met Natasja en Lotte gemaakt tijdens een etentje aan het Beijersche. De komende dagen staan er wat aktiviteiten buiten de deur op stapel. Zaterdag avond naar een optreden met zigeneur muziek in Cafe du Palais in Riberac. En maandag avond een eerste overleg over de  documentaire “Memoire locale” bij Cafe Pluche. Het zal me benieuwen hoeveel personen aktief willen deelnemen aan het project. Het lijkt me een mooie videoklus te gaan worden waarin ik hopelijk ook de nodige Adobe CC ervaring in kwijt kan. Het is vandaag ook stralend zonnig weer. Het nodigt al een beetje uit om er in de omgeving met de camper op uit te gaan. Kortom ik vermaak me wel hier op de berg.

Oude Appels

De verse Appel expositie in het Haags Gemeente Museum stond als laatste op ons lijstje voor een bezoek voordat ik weer richting Pillac vertrek. De expositie was afgelopen weekend geopend. Het was gezellig druk in het museum. Uiteraard trok de Appel expositie op deze doordeweekse dag het nodige volk met grijs haar. Bij de ingang kon men de overbekende filmbeelden van Karel Appel aan het werk zien die destijds door Jan Vrijman zijn gemaakt. Ik ben er nog steeds verbaasd over hoe Vrijman deze opnamen heeft kunnen maken. Hij zat zo frontaal van voren boven op de akties van Karel Appel. Prachtig dat gevecht met de materie zoals Appel met zijn verf omging. Het werk van Karel Appel was rondom thema's gegroepeerd en gaf een fraai overzicht. Als je de schilderijen van dichtbij bekijkt kun je goed zien hoe hier en daar de olieverf er dik op zit. Hij kneep hele tubes verf leeg op het doek. In een recente documentaire over COBRA op NOS Cultura vertelde Karel Appel dat hij altijd een rijk gevoel kreeg als er een vrachtwagen vol met doeken  en tubes verf bij zijn atelier werd afgeleverd. Ik kan me daarbij iets voorstellen vanuit zijn perspectief. De expositie is zeker de moeite waard en een welverdiende hommage aan een kunstenaar die veel meer dan alleen COBRA werk heeft gemaakt. Hieronder een video impressie van expositie.

Uitwaaien aan zee

Het mooie weer met de winterse temperatuur stimuleerde ons om richting zee te gaan voor een frisse neus. En te combineren met een museum bezoek. De keuze ligt dan voor de hand. Museum ‘Beelden aan de Zee’ in Scheveningen. Uiteraard waren we niet de enige met het idee van een bezoek aan zee. De meesten bezoekers waren dik aangekleed. Maar er waren ook surfers die het koude water trotseerden. Na de frisse zee neus  stond een bezoek aan het museum op het programma. Wat een mazzel hadden we met de verschillende exposities die er waren. ‘Skelet’ was de eerste tentoonstelling. In deze tentoonstelling wordt onderzocht wat de betekenis is van het skelet in de hedendaagse beeldhouwkunst. Een groot aantal beelden van verschillend materiaal stonden verspreid over de beschibare ruimten. Opvallend vond ik een ‘doek’ waarop een heilig verklaring opgesteld door een notaris hing die ook nog eens door hem via een video werd voorgelezen. De kunstenaar heeft bij de notaris zijn eigen heilig verklaring laten vastleggen. Voorwaar een origineel idee (kunst). Gaat in ieder geval vlugger dan door de Paus.

Maar het meest getroffen werden we door het werk van Iris Le Rütte. Zij is beeldhouwer, dichter en tekenaar. Het museum ‘Beelden aan Zee’ toont recent werk (beelden en tekeningen, aangevuld met gedichten). Voor mij tot nu toe een onbekend kunstenares. Maar na haar werk gezien te hebben is ze dat absoluut niet meer. In de expositie ‘’Schaduwplaats’ hingen verschillende tekeningen gemaakt met oost-indische inkt. Via een een recente video documentaire over haar krijg je een goed inzicht in haar werkwijze. Ook haar aparte manier van gedichten maken. Ik heb meteen haar recente bundel ‘Ik dicht je bij me’ gekocht waarvan inmiddels al een tweede druk verschenen is. Bij toeval had men nog een aantal gesigneerde bundels liggen. Heel toegankelijke gedichten met fraaie tekeningen van haar hand. Absoluut een aanrader om kennis te maken met het werk van Iris Le Rutte. De documentaire over Iris gemaakt door Paul Kramer in 2015 kun je bekijken door hier te klikken. En tot 7 februari kun je haar expositie nog bekijken en ….. uitwaaien aan zee.

Beeldtaal

Bij toeval kwam ik er gisteren achter dat er in Kunsthal in Rotterdam een grote overzichts expositie is van Keith Haring. Dus de keuze om dit museum te bezoeken was snel gemaakt. Makkelijk bereikbaar en met een ideale parkeergarage aan het Museumplein waar zo vele musea gelegen zijn. Het bezoek was zeer de moeite waard. De hoge witte ruimten met doorkijkjes kwamen de opbouw van de tenstoonstelling ten goede. Indrukwekkend om de ontwikkeling van Keith Haring in zijn korte leven van 32 jaar te zien. Niet alleen zijn kleurrijke tekeningen en schilderijen zijn fraai. Maar ook zijn simpele tekeningen met krijt op een zwarte ondergrond die hij maakte in de ondergrondse in New York. Hij heeft zich laten inspireren door graffiti, strips, muziek, dans, ‘hoge’ kunst en populaire cultuur, en ontwikkelde een zeer herkenbare beeldtaal. Ook zijn simpele kleurrijke figuren zijn voor mij een inspiratie bron voor toekomstig animatiewerk. Er is ook nog een hele merchandising rondom Keith Haring. Een stichting nog opgericht door hemzelf een jaar voor zijn dood zorgt ervoor dat zijn werk goed bewaard blijft. En de opbrengst van de artikelen met afbeeldingen van zijn werk gaan naar een goed doel. Ik kreeg van Joosje een leuk klein dienblad dat prima past bij mijn interieur in Frankrijk. Zelf kocht ik nog een setje fraaie schetspotloden. Het einde van de dag werd ingevuld met een bezoek aan restaurant Lux in Rotterdam. Een fraai ogend Italiaans restaurant. Lux is al meer dan 25 jaar te vinden in Rotterdam, sinds 2013 onder leiding van nieuwe eigenaar/chef Milan Gataric. De keuken is geïnspireerd door de regionale Italiaanse keuken en traditionele kookmethodes, zoals zoutrijping en ambachtelijk fermenteren. We kozen het 7 gangen proefmenu. Uiteraard allemaal kleine porties. Zonder meer zeer smaakvol maar hier en daar iets te zoutig. Vooral het gerecht met gesnipperd tonijnhart bij een spaghetti alsmede het gegrilde lamshart waren bijzonder en smakelijk. Ook de bijpassende wijnen waren zeer de moeite waard. En zo sloten we een museale dag op een feestelijke wijze af.

Smaakvol begin 2016

De eerste musea bezoeken in 2016 zitten er al weer op. Gisteren middag met Joosje naar het Haags Gemeente Museum geweest. Altijd zeer de moeite waard. Er was nog een tentoonstelling Ode aan de Nederlandse mode. Een indrukwekkend aanbod van de mode van talrijke Nederlandse ontwerpers. Bij binnenkomst meteen al een eye catcher van een model waarbij ook een stoel in de kleding op de rug was verwerkt. Ook een fraai overzicht van gedekte tafels voor gala diners in de hogere kringen waren te aanschouwen. Tijdens het eten word je immers niet alleen verleid de smaakpapillen, maar ook visueel, door de presentatie op een mooi gedekte tafel. Met een spectaculaire opstelling van compleet opgetuigde tafels, aangevuld met tekeningen, schilderijen en livreien, werd de geschiedenis van het dineren bij de rijke elite, bestuurders en het koningshuis binnen onze landsgrenzen tot leven gebracht in de expositie ‘Nederland dineert’. Ik heb trouwens ook lekker gegeten bij Il Delicato in Alphen. Min of meer het favoriete restaurant in Alphen voor Marjolijn en mij. Nu koos Marjolijn als voorgerecht 1/8 hetgeen inhield dat je van elk van de acht voorgerechten op de kaart een kleine variant kreeg. Nou dat was een smakelijk begin van een heerlijkse Italiaanse maaltijd. Maar terug naar het museabezoek. Ook het fotomuseum had dit keer een leuke overzichts tentoonstelling rondom ‘Boeren: Avonturen op t land. Met circa 250 foto’s door meer dan zeventig fotografen vertelt de tentoonstelling een beeldverhaal over de ontwikkeling van ‘deze nationale culturele identiteit, de invulling van het landschap, de verandering van een beroepssector. Er is sprake van voortgang en teloorgang, hardheid en romantiek. Ik vond onderstaande foto wel heel erg mooi. Ook een ode aan de Nederlandse mode maar dan net ff anders. Foto is genomen rond 1960.

Op zijn tenen lopen

De afgelopen dagen heb ik me nog eens wat meer verdiept in de prestaties die mijn laptop nu levert als ik werk aan 3D animaties gemaakt in Cinema 4D lite en verder afwerk in Adobe After Effects. De laptop loopt dan echt op zijn tenen zoals blijkt uit het plaatje van de centrale processor. Voor een animatie van 30 seconden weliswaar in HD format (1920x1080) heeft de laptop bijna 25 minuten nodig. En ik heb echt geen kinderachtige laptop (HP Zbook 15). Maar ondanks de twee HDDs, een NVDIA Quadro K2100 card met 2 MB op de kaart en nog eens 32 MB als RAM staan de 8 cores op bijna 100% van hun capaciteit te werken. Het is me wel duidelijk geworden ook door verdere orientatie op het web dat ik toe moet naar een echt werkstation van HP. Hetzij de HPZ640 of de HPZ840 met een zwaardere grafische kaart(en). Dus maar eens met Edgar overleggen aanstaand weekend. Want dan komen de kinderen en kleinkinderen op bezoek. Leuk vooruitzicht.