Dag en nacht tarief

Na wat dagen in Pillac nu weer in Nederland voor een kort weekje. In Pillac heb ik nu eindelijk een bezoek gehad van de EDF om mijn stroom toevoer aan te passen. Het heeft bijna 3 maanden geduurd met verschillende emails en telefoontjes voordat een monteur zijn hoofd in de kast stak, wat draden doorknipte en een nieuw kastje met zwaarder zekeringen aanbracht. Dus nu slaat hopelijk de hoofdzekering er niet uit als ik de wasmachine en waterkoker etc. aan hebt. Verder heb ik nu dag en nachtstroom tarief. Het is maar dat jullie het weten.  De wilde bloementuin was ook verder tot ontwikkeling gekomen. Wel leek het erop dat tussen het geleverde bloemenzaad ook onkruid als zaad was vermengd. Dus Joosje heeft nog heel wat wied werk verzet. Maar inmiddels komen de eerste blommekes van de 27 verschillende soorten boven de grond. Een van de eerste bijzondere die te zien was kun je op de foto aanschouwen. Een wit bloempje met symmetrische blauw stippen en een soort blauw aderpatroon. Ik zal in de loop van de tijd proberen alle 27 op de verpakking beloofde bloemensoorten te fotograferen. In de afgelopen week is badkamer ook verder betegeld. Het patroon van wit-zwarte tegels zoals reeds aanwezig in het toilet is doorgezet in de badkamer. Inmiddels is ook de douche ruit afgeleverd. Ik kijk al uit om straks onder de regendouche in de nieuwe douche te staan. Regen was er overigens genoeg afgelopen dagen in Pillac. En ook op het kampeerterrein  in Usson du Poitou waar Edgar, Femke en Mats voor een kleine 10 dagen staan. Zij waren overigens de enige gasten. Mats had dus de hele speelweide voor zich alleen. Op de markt in Riberac had ik nog een leuke houten traktor met aanhangwagen gekocht. Daar vermaakte hij zich best mee en leerde al snel van Joosje om er ook keitjes in te leggen en er weer uit te kieperen. Na een kort bezoek weer op op pad met camper. Na een nachtje in Villedomer op een mooi camperplaats arriveerden we zondag avond weer in Gouda. Daarmee was de cirkel rond van een 4 weekse campertrip via Frankrijk naar Zuid Portugal en terug. Wat overblijft is de vuile was en de mooie herinneringen aan deze uitdaging!

Weer in Pillac

We zijn weer even terug in Pillac sinds dinsdag avond. Nadat we de camping in de Algarve verlaten hadden zijn we richting Monsaraz gereden waar we met de camper op een schitterende camperplek hebben gestaan aan de voet van het stadje gelegen op een heuvel. Het uitzicht vanaf de camperplek was magnifiek. Het dorpje op zondag ochtend na het ontbijt bezocht. Nog zeer rustig en uiteraard een korte video impressie gemaakt. Naast de mooie oude smalle straatjes was er een oud amfitheater in het stadje.

 

Vervolgens zijn we de zondag geeindigd op de naturisten camping Quinta do Moral in Cabeçudos. Dit was de 4de en laatste naturisten camping die we bezocht hebben. Meer naturisten campings zijn er niet. Ze liggen redelijk over Portugal verspreid. Een vergelijkend naturisten camping onderzoek zal nog gaan plaatsvinden. Ze zijn allemaal verschillend en hebben dus allemaal een voordeel als nadeel om met Johan Cruyff te spreken. Helaas het weer op de laatste camping liet wat te wensen en dus besloten we om na 1 nachtje door te trekken via Spanje naar Pillac. Daar aangekomen konden de vordering van de verbouw van de badkamer door Wim aanschouwen. Het gaat een mooie en ruime badkamer worden . Van een donker bruin hok gaan we naar een lichte moderne badkamer. Inmiddels is het tegelen van de muren begonnen. Aanstaand weekendje terug naar Nederland voor een weekje. Dus ik kan wat van mij Portugese aankopen achterlaten waaronder de glazen stolp geschikt voor koek, kaas etc. Maar zolang er geen geschikte koekjes voor zijn heb ik de figuurtjes van Kuifje er in gezet. Geinspireerd op werk van James Cautty Riot in a jam jar als kunst maakte zoals recent in NRC weekend bijlage beschreven. Je moet toch wat in deze tijden.  

In Algarve

Inmiddels staat de camper voor de 3de dag op de camping Quinta de Carracos in de Algarve. De camping werd bereikt na een tocht langs de westkust van Portugal. Zoals verwacht is de westkust schitterend. Veel mooi kleine dorpjes direct aan de zee. Ook hier en daar grote camperplekken. Dus het was een belevenis om de westkust te ontdekken. De huidige camping bestaat uit een naturistische gedeelte en een niet naturistisch gedeelte. De camper staat op een van de hogere gelegen plateaus met een fraai uitzicht over het landschap. Mijn e-bike komt goed van pas omdat het winkeltje voor vers brood en receptie met wifi beneden liggen. Met de e-bike is het mogelijk om bij full power ondersteuning en in de 1-2 versnelling een zeer steil stuk weg (zie foto) te nemen op de camping.

Gisteren nog een tochtje naar Lagos in Algarve gemaakt maar vandaar heeft het massa toerisme zijn sporen uitgezet met veel 2de huizen en appartementen, hoogbouw en brede boulevards. Nu nog wel rustig maar het voelt niet landelijk meer. Op de terugweg de camper geparkeerd in Salema, een gehucht aan de zee en  ongeveer 2 km van de camping. En zowaar vonden we er een klein maar goed bezocht vis restaurant met de naam ‘A casa do peixe’, vrij vertaald vishuis. Er was nog net een tafeltje vrij. De heerlijk kleine voorgerechtjes (olijven, kaasje, viskuit) van het huis met warm brood gingen er in als koek. De vrolijk ogende kelner toonde ons een grote schaal met een aantal verse vissen met huid en haar. Red seabream, red snapper, tong etc lagen ons met bolle heldere ogen aan te kijken . Dus supervers (zie mijn App ‘How fresh is your fish?). De keuze viel op een red seabream. Na heerlijke voorgerechten (clams en tropische garnalen) werd de red seabream gegrild opgediend met gekookte aardappelen en groente. Niets is dan zo lekker om daarbij een zeer goed gekoelde witte wijn vanuit de Douro te drinken. Zo gezegd zo gedaan. Geen nagerecht alhoewel ze er in de vitrine er weer heerlijk uitzagen. Na deze copieuze maaltijd richting camping. Toen bleek ook dat we behoorlijk (rood) gekleurd waren geworden door een kort strandbezoek in het begin van de middag. Dus vandaag een rustig dagje in de schaduwrijke plekken bij de camper.

Veranderingen

Hadden we gisteren nog het plan om een dagje Lisabon te doen omdat het bewolkt zou zijn werd het toch onverwachts anders. Omdat ik de vuilwater tank van de camper moest lozen keek voor een service punt via de App van Camper contact. Er bleek een service punt te zijn op 5 km van camping in het dorpje Lousal. Eenmaal het dorpje binnen rijdend zagen we een gigantisch oud fabrieksgebouw van een steengroeve die duidelijk niet meer in tact was. Eenmaal dichterbij bleek dat het complex met Europese en en Portugese subsidie van in totaal 2.5 millioen Euro tot industrieel monument ‘gerestaureerd’ was. De oude gebouwen zijn nu een gebalanceerd mengsel van winkeltjes, cafe en een restaurant en de fabriekshallen met oude machines staan er ook nog. De groeve en de daarbijbehorende gebouwen zijn achtergelaten als een tastbaar monument van een hard leven van arbeiders. Overigens de arbeiders en hun nazaten wonen in schitterende kleine huisjes op steenworp afstand van de groeve. Ons werd verteld dat de Belgsiche eigenaar van de mijn de huizen voor niks heeft gegeven toen de mijn werd gesloten in 1998. Het geheel laat een gevoel van verlatenheid en mistroostigheid achter. In een van de winkeltjes hebben we wat eenvoudig maar mooi aardewerk schaaltjes gekocht en een mooie glazen stolp waar ke koekjes, kaas of iets dergelijks onder kunt zetten. In de winkel zong een wat ouder Portugese dame op verzoek een  passend leied over de amigos van weleer. Dat leid heb ik als basis genomen voor het videootje.

De eigenaresse van het restaurant die overigens zeer goed Frans sprak liet ons haar restaurant zien. Een voormalige fabriekshal die sfeervol ingericht was. Het deed met denken aan hotel New York in Rotterdam. Dus ook daar een korte video impressie van.

 Hierna zijn we verder afgeweken

van ons idee om Lisabon te bezoeken. Een tochtje naar de kust waar we het oude visserplaatsje Porto Covo bezochten. Inmiddels een gezellige plaatsje met schitterende huisjes en een gezellige lange straat met winkeltjes en terrasjes die naar het strand voer. De kust lijn was schitterend. Rotsen, kleine strandjes en een rijke vegetatie. Van zeelucht wordt je ‘hongerig’ zegt men en dus streken we neer bij een van de vele kleine resto’s voor een vismaaltijd. Zeebaars voor Joosje en voor mij een gegrilde tong. Dus een dag vol plezierige onverwachtse veranderingen.

Een aangename verplichting

Een ware gastronomische verrassing wacht je als je aan tafel gaat in het van buiten onopvallende cafe-restaurant Palmeira, Rua 25 de Abril 46 in Cebecao. Je zou bijna zeggen dat het een verplicht bezoek is voor iedereen die erlangs rijdt of in de buurt komt. Dat staat in het boek ‘Portugal, een gids voor vrienden’ van J. Rentes de Carvalho. Een boek waarvan Joosje de negende druk uit 1999 meenam. Het boek dient als achtergrond informatie over Portugal geschreven door Portugees die al enige tijd in Nederland woont. Dus dat advies hebben we opgevolgd toen we op reis van Oliveira do Hospital naar het zuiden waren. Afgelopen vrijdag avond stapten we om even na zevenen het restaurant binnen. Veel te vroeg voor de echte Portugezen. De kelner deed zijn uiterste best om ons de Portugese menukaart in het Engels toe te lichten. Voorgerechten van het huis kregen we zoals gebruikelijk al onmiddelijk toen we nog maar koud op onze stoel zaten. Een voorgerecht bestond uit een mengsel van groene asperges en garnaaltjes als omelette. Het tweede (zie foto rechts) was onduidelijk maar leek ons op knapperig gebakken varkensoortjes. Het hoofdgerecht was voor Joosje de aanbevolen medaillons van varkenvlees met spek op zeg maar gerust een bed van een mengsel van brood, asperges, gebonden met ei. Ik ging voor een zeer malse kalfsbiefstuk met een salade van sinaasappel. De verleiding om een  toetje te nemen was zeer groot toen we in de vitrine keken. De toetjes bleken overdadig (te) zoet. Gelukkig sprong het glazuur nog niet van onze tanden door de sterke koffie die we erbij hadden. Dus het restaurant is zeker een verrassing. Of we het eten gastronomisch zouden bestempelen hangt af van wat je onder gastronomisch verstaat. Maar een bezoek aan het restaurant Palmeira is aan te bevelen alsmede het boek van Rentes de Carvalho. We staan  nu overigens op de camping Monte Naturista O Barao in Beja gebied. Afgelopen dagen is het bewolkt geweest en soms wat buien maar we verwachten hier vanaf dinsdag stralend weer. Dus nu staat voor maandag een bezoek aan Lisabon gepland.

Sanjurge en Viana do Castelo

Zoals beloofd hier het videootje gemaakt van Sanjurge in noord Portugal waar we een nacht met de camper doorgebracht hebben op het dorpsplein. In de avond en de volgende ochtend vroeg heb ik wat video opnamen gemaakt om een sfeerimpressie van het dorp te kunnen vastleggen. Mochten jullie ooit in de buurt komen dan weet waar je een camper mag neerzetten. Inmiddels staan we al weer voor een derde dag op de camping Orbitur in Viana do Castelo.

Een mooie camping waar het al behoorlijk bezet is met campers. De camperaars bestaat uit de grijze golf generatie en jonge surfers. Ideale camping ook voor deze laatste categorie omdat je nog geen 500 meter verwijderd bent van de zee en het strand. Dagelijks zijn er zeilsurfers maar het wordt gedomineerd door skite surfers op de zee. Een genot

om naar te kijken vanuit een duinpan. Dus luieren en ook wat bezoekjes gebracht aan het stadje Viana do Castelo. Het stadje is goedkoop te bereiken met een taxi vanaf de camping of op de fiets in combinatie met een pontje. Dus camper blijft staan. Ja  mijn e-bike komt heerlijk van pas. Zalig om in de zon te fietsen. We troffen het want op zaterdag was er een folkloristische markt. Met heerlijke kleine gerechtjes en witte wijn. Het is allemaal spotgoedkoop. Verder traden dansgroepen op in schitterende kledij. De trotsheid straalde af van de gezichten en houding van de dansers. Dus ook hier een video impressie van gemaakt.

 

Op zondag met de pont en fietsen erop nog een keer naar de stad voor een fietstoer maar eerst effe naar de kerk. Even de zonden opbiechten en dan weer met schone lei nieuwe maken. We waren dus weer tijdens het zingen de kerk uit :). Overigens een kerk met mooie plafondschildering. Ook de typische Portugese tegeltableaus ontbraken niet. Kijk maar op het videootje. Aan eind van de middag weer met de pont terug en vervolgens nog bakken en braden bij het strand. Beide kanten een uurtje. Zo tikken de dagen op een zeer aangename wijze weg in een mooi land.

Ezel

Op de reis door noord Portugal had de TomTom op ons verzoek tolwegen vermeden en ook onverharde wegen. Onze tocht voer door een schitterende landschap en door zeer klein oude dorpen. Op zeker moment werden we door nauwe straatjes van een oud dorp geleid. De weg bestond uit een soort kinderhoofdjes. Elk bochtje bracht opnieuw verbazing. Op een zeker moment werden gedwongen te stoppen. Een traktor stond op de straat en een boer laade zijn strobalen af. Na enige tijd konden we onze tocht voortzetten Niet veel verder stond een ouder echtpaar met een hand ploegmachine de grond te bewerken maar een ezel trok de ploeg voort. Een uniek gebeuren dat eigenlijk al tot het verleden behoort. Maar hier in noord Portugal nog in realiteit te zien ergens tussen Chaves en Montalegre in de voorlopers van de Serra da Peneda Geres. In  ons beste Portugees maakten we duidelijk dat ik dit willde filmen. En dat mocht. Hieronder het resultaat