2014

Het jaar 2014 is bijna voorbij.Terug bladerend door Mijn Camper blogs 2014 is het een jaar geweest met het herstel van mijn knie operatie in Nederland. Daarna terug in Pillac waar ik mijn woonkamer definitief heb ingericht. In het vroege voorjaar een paar dagen op pad met camper in Les Landes gebied. De eerste stappen gezet met Adobe Creative Cloud projecten. Regelmatig terug naar het Beijersche om ook daar met Joosje te genieten van de landelijke omgeving en het op bezoek gaan bij de kinderen, kleinzoon Mats en de vrienden voor ‘t leven. Ook de verhuizing van Joosje naar het Beijersche in April was een belangrijk moment. Van de zomermaanden genoten met het buitenleven in Pillac. Met veel hoogtepunten zoals het bezoek van Marlie’s Angels, Joosje, Marjolijn&Nelemarie, Natasja en Wino, Edgar, Femke & Mats en Josje en Jurgen. Ook Jan en Arienne kwamen in najaar langs. Tia was uiteraard ook weer van de partij. En de ‘’geboorte vondst’’ van Joris, het schattige poesje dat nu een goed onderkomen heeft in Nederland bij Josje en Jurgen. En 2014 was wederom plezier hebben in het maken van korte videootjes over het culturele leven in mijn Franse leefomgeving. De camperreis langs de Franse Bretagne kust in het najaar. Daarna actief meedoen in de ontwikkeling van Café Pluche. En de laatste maanden het verder laten afronden van enkele klussen rondom het huis. Uiteraard stond ook in 2014 regelmatig een bezoek aan de lokale restaurants en enkele musea in Nederland op het programma. Kortom een mooi jaar om op terug te kijken. Het zeer recent overlijden van de 101 jarige moeder van Joosje geeft weliswaar een verdrietig accent aan deze laatste dagen van 2014. Maar ik zal haar blijven herinneren als iemand die uitermate humorvol was en genoot van het samenzijn met Joosje.

Anders

Kerst 2014 kan beginnen. Ofschoon het zal anders zijn dan anders. Geen sneeuw. Niet dat ik dat erg vind want ik heb mijn portie sneeuw wel gehad tijdens mijn jarenlang verblijf in Tromso. Daar ligt wel volop sneeuw en is  het –10C begreep ik van Gunn Berit. Ze stuurde ook nog een foto van Tia die ondanks dat ze gewapend was tegen de kou met een ‘jasje ’ om met oranje reflectie kraag geen zin had om te gaan wandelen. Hier is het regenachtig en winderig weer al gedurende een behoorlijk aantal dagen. Het kerstboompje dat hier in het Beijersche in een roeiboot stond heeft inmiddels de storm niet overleefd. Het is omgewaaid. Op de foto staat het nog fier overeind.  Het is weer om binnen te zitten. Ik heb inmiddels het nodige leesvoer ingeslagen. Een blad over Italië waar je vrolijk van wordt als je naar de mooie foto’s met Italiaans voedsel kijkt en de beschrijvingen van de prachtige natuur. Het tijdschrift Eigen Huis & Interieur blijft een fraai blad. Mooie reportages over woningen en inrichtingen. Alles in een  voortreffelijk design gegoten. Ze maken vast gebruik van Adobe Design en Illustrator om het blad te ontwerpen. In de ultieme gids voor Adobe Creative Cloud kan ik mijn hart weer ophalen over de mogelijkheden van deze uitstekende software. Het blad doorbladerend realiseer ik me dat ik al best veel geleerd heb in 2014 van het werken met de verschillende software. Maar ik las al een paar nuttige tips. Naast dit lekkere leesvoer was een bezoek aan bakker van Dijk in Gouda niet te vermijden. In de eerste plaats voor de verjaardagstaart voor Joosje. We zijn nu weer even jong. Morgen vieren we dat, om maar in koninklijke termen te blijven, in bescheiden huiselijke kring in haar paleisje aan het Beijersche.

Markthal

Geïnspireerd op markthallen in een aantal grote Europese steden heeft nu ook Rotterdam enige maanden haar eigen markthal in het centrum. Een indrukwekkend gebouw met aan beide zijden een ruime doorkijk van glas op de skyline van het centrum. In de markthal ruim 100 verkooppunten van vis, vlees, groente, specerijen, fruit, gebak, chocola, zoetwaren van  Nederlandse of buitenlandse bodem. Een bezoek aan deze markthal stond op mijn lijstje. Het is een indrukwekkend gebouw geworden met een fraaie uitstraling. De muur schildering op de wanden en het gekromde plafond is fraai. Het is er gezellig toeven. Bij het bezoek kwamen we ook nog in in gesprek met de eigenaar van een Marokkaans restaurant gevestigd in de Markthal. Hij bleek van origine theoloog te zijn en had ook gewerkt in crisisteams in oorlogsgebieden. Daarnaast nu ondernemer en ingestapt op dit markthal project zonder echt te weten of het een succes zou worden. Tot nu toe had hij niet te klagen aan klandizie. Ik vond zelf het centrale punt waar een vishandelaar (Schmidt Rotterdam), een slager, groenteboer en een poelier bij elkaar stonden een fraaie uitstraling hebben. Het assortiment aan vis in de counter van Schmidt veel me tegen. Dat moet en kunnen ze beter. Bij de slager hebben we een fraai biefstukje van de haas gekocht. Verder paarse spruitjes bij een aanpalende groenteboer. Tot slot mooie mini champignons bij weer een andere winkel. Ik ben het eens met de slagzin bij de markthal: “Wat je vers haalt is lekker”. Dat gaan we straks lekker opsmikkelen en drinken daarbij een goed glas rode wijn uit 2012 die ik meebracht uit Frankrijk van mijn huisdealer. Hieronder een videootje over wat ik zoal aantrof in de Markthal Rotterdam.

Rode lampjes

Gisteren nam Jurgen Richter van Slateboard contact met me op. Hij was op het spoor gekomen van het Amsterdams Licht Festival. Binnen het festival werd er een unieke internationale tentoonstelling ‘’Illuminade’’  in de buitenlucht gehouden waar jonge en gevestigde (internationale) kunstenaars hun lichtkunstobjecten lieten zien. Een wandelroute om deze tentoonstelling te bekijken was uitgestippeld beginnende vanaf de Stopera. We werden verzocht de rode lampjes te volgen. Uitdaging om ons aan de route te houden en niet de  rode lichtjes van de wallen te volgen. En zo liepen we van object naar object die op bekende plekken zoals de tuin van de Hermitage, de Botanische tuin etc. opgesteld stonden. Op die manier ga je dagelijkse licht objecten ook bijna bekijken als kunstobjecten. Er waren ook een groot aantal fotografen op de been om de objecten op hun gevoelige plaat vast te leggen. En klokslag 22.00 ging de verlichting van de kunst objecten uit. Gelukkig hadden we toen vrijwel alles bekeken. Een leuke wandelroute. Vooraf hadden we nog een bezoek gebracht aan Art’otel. Een hotel gelegen tegenover het Centraal Station. Op de buitenkant van het hotel werd een videomapping productie getoond van computerkunstenaar AlexP. Voorwaar een fraaie videomapping waarbij de animatie van gekleurde balletjes afgestemd was op het omgevings geluid. Deze audio responsive videomapping was verrassend. Uiteraard heb ik genoten van alle objecten en ook nog maar wat vastgelegd op video. Jullie kunnen daarvan genieten of niet door het videootje hieronder te bekijken.

Na afloop van de licht wandeling hebben we deze avond afgesloten met een heerlijk helder Heineken in een typisch Amsterdams kroegje t Hooischip.

Bacalau

Marlie’s Angels waren gevraagd om op te treden op de eerste dag van de kerstwinkel weekend in Zwaanhals. Zwaanhals ligt middenin in het Oude Noorden van Rotterdam. Deze Rotterdamse straat is volop in ontwikkeling. Steeds meer nieuwe  ondernemers op het gebied van food, fashion en design vinden hun plekje op en rondom het Zwaanshals. Kortom een trendy buurtstraat aan het worden. Marlie’s Angels trokken van winkeltje naar winkeltje om daar hun repertoire ten gehore te brengen. Kerstliedjes ontbraken natuurlijk niet. Helaas wel een beetje aan luisterende publiek. Begrijpelijk want het publiek had meer aandacht voor het winkelen. Een optreden van Marlieke’s Angels in het lokale clubhuis viel des te meer in de smaak. Er werd uit volle borst meegezongen.  Aan het eind van de middag belandden we in een klein Portugees restaurant Bom Gosto. Wat een ontdekking. De menukaart  stond op een groot schoolbord geschreven. Ik had al snel mijn oog laten vallen op bacalau uit de oven. Joosje ging voor het Portugese speenvarken. Daarbij uiteraard een Vinho Verde. Wat was dat smikkelen en smullen. Als afsluiting nog een espresso met een Pasteis Belem. Onmogelijk om van dat goedje af te blijven. Dus een restaurant om nog eens te bezoeken. 

Freek

Afgelopen weekend ben ik weer in Nederland teruggekeerd voor een maand. De reis met een tussenstop en overnachting in Arras (Noord Frankrijk) is goed verlopen. Bevalt me best om de reis in twee dagen te doen. Nu verblijf ik weer bij Joosje in het Beijersche. Als verjaardagscadeau werd ik door Joosje uitgenodigd voor een bezoek aan de schouwburg van Gouda waar Freek de Jonge zijn meest recente show bracht. De voorstelling heet “Áls je me nu nog niet kent”. Een reflectie tussen zijn imago en identiteit. De voorstelling was uitverkocht zoals te verwachten. We zaten op het tweede balkon en hadden een prima zicht op deze grote (woord)kunstenaar. Vanaf het eerste moment zit je er in en ben je gegrepen door zijn verhalen, woordspelingen en grappen. Ook zong Freek relatief veel liedjes met een begeleidingsband met vier jonge muzikanten. Ik vond het ook heel opvallend hoeveel aandacht hij gaf aan zijn vroegere kompaan van Neerlands Hoop: Bram Vermeulen. Het was een heerlijk avondje theater en genieten. Dinsdag jongstleden bracht Jan Jaap het door mij gekochte beeld. Nu staat het beeld tijdelijk op een mooie plek aan het Beijersche. Misschien zet ik het tezijnertijd ook in Pillac binnen in plaats van tussen de struiken buiten. Op die manier kan ik er dan elke dag van genieten. Ik moet nog nadenken over een naam voor het beeld. Hier alvast een selfie met beeld.

Schoon het oude jaar uit

Vandaag wat voorbereidingen voor mijn terugreis morgen naar Nederland getroffen. Maar een lijstje aangelegd zodat ik niets vergeet omdat ik immers tot begin 2015 in Nederland blijf. Deze week werd ik nog aangesproken door de vertegenwoordiger van het eenmans bedrijf Baptiste toen ik op het punt stond om boodschappen te gaan doen. De persoon maakte zich bezorgd om de ‘’champignons’’ op een gedeelte van mijn muur. Ook het weer weer wat smoezelig zwartig geworden veranda diende volgens hem een behandeling. Een ‘’test gratuite’’ van zijn wonder schoonmaakmiddel en coating kon ik terplekke krijgen. Een behandeld terras zou mij voor vijf jaar van het probleem afhelpen. Deze vijf jaar was een persoonlijke garantie. De manier waarop hij zijn product verkocht deed me denken aan Jacobse en van Es bij het winterhard maken van de tuin bij een oude dame. Van Kooten roep dan eenmaal in de tuin dat de tuin lijdt onder scheurgras en dat ze geen dag later hadden moeten komen. O o scheurgras waarop de Bie hem ten volle ondersteund. Klik hier om deze fantastische aflevering nog eens te bekijken.  Na telefonisch overleg met mijn klusjesman Andre, die het eenmansbedrijf wel kende, heb ik toch besloten om in te gaan op het aanbod temeer daar de klus ook nog eens 30% goedkoper kon. Nou het resultaat mag er zijn en nou maar hopen dat dit ook vijf jaar zo blijft. Over schoon gesproken de vuilophaaldienst plakte deze week een sticker op de deksel van de ton waarin de plastic vuilniszakken zaten. In 2016 gaat de dienst over op vuilniscontainers op wieltjes en deksel zoals die al jaren in Nederland gebruikt worden. Dus ik krijg een jaar om daar op over te stappen. Eerder zal naar mijn idee ook geen zin hebben omdat de vuilniswagens die men gebruikt nog niet geschikt zijn voor dit systeem. Ik neem aan dat die wagens in 2016 er wel zijn. O o o wat gaan we het oude jaar hier schoon uit.

Kerstsfeer?

Onder het genot van een zonnetje was ik afgelopen zondag aanwezig op de ‘’kerstmarkt’’ van Aubeterre. Het was 23 C in de zon! Op de markt stonden een vijftigtal kraampjes. Echter, er waren nauwelijks typische kerstspullen te koop.  Veel van de kramen staan er in de zomer ook. Waar het absoluut niet aan ontbrak waren de bezoekers. De auto’s stonden zelfs tot op de toegangswegen naar Aubeterre geparkeerd. Het leek ook daarom wel hartje zomer wanneer de duizenden toeristen dagelijks Aubeterre overspoelen. Kennelijk had iedereen weer even behoefte om buiten met elkaar te zijn. Rond lunchtijd kwam er een stemmig gekleed koor vanuit het gemeentehuis naar de kop van het plein lopen. Voor een concert met kerst liederen. De dirigent van het Engelse koor deed zijn uiterste best om omstanders mee te laten zingen. Maar de meeste toeschouwers hielden hun kaken stijf op elkaar. Sommigen deden zich te goed aan de hotdogs en een enkeling liet zich een oester goed smaken.  Kennelijk voelde iedereen zich in zomerse stemming en was kerstmis nog ver weg. Nadat ik nog wat rondgeslenterd had kon ik mijn slag slaan met een leuk kerstcadeau. Wat en voor wie blijft nog ff een geheimpje tot aan de Kerst. Hieronder een korte video impressie van het koor om alvast in de kerststemming te komen of niet.

   

En gisteren heb ik er weer een streepje bijgezet. Nu staat de teller van levensjaren op zesenzestig. En bij een verjaardag hoort een gebakje. Mille feuille heet het gebakje in het Frans. Klinkt ff anders dan een tompoes. Maar in beide gevallen smaken ze altijd.