Stormachtige reis

Afgelopen zaterdagochtend vertrokken we rond 13.00 richting Pillac. Na nog wat verfkwasten bij Karwei ingeslagen te hebben werd koers gereden naar Boulogne sur Mer als eerste stop. Al gauw werd duidelijk dat de weersvoorspelling uitkwam. Heel veel wind bij het stormachtige af. Daardoor werd de entree via België naar de kust en het troosteloze landschap van Noord Frankrijk nog eens extra benadrukt. Maar uiteindelijk bereikten we de camperplek in de duinen die ik ook aan had gedaan op mijn reis naar Nederland. De camper stond lekker heen en weer te schudden maar het was binnen prima uit te houden. En de frietkot van Dede aan de ander kant van de weg was open. Dus geen uitgebreid tafelen maar Franse frieten met. Grappig om te zien dat jongelui daar gek zijn op stokbrood met daarbinnen een lading friet. Alhoewel de nacht stormachtig was bleek het niet moeilijk te zijn om goed uitgeslapen weer op pad te gaan. De overnachting was dit keer gratis want de dienstdoende beambte was in geen velde of wegen te bekennen. De tweede etappe was via Rouen richting Pillac. Onderweg werd het historisch moment meegemaakt dat de teller van de camper op 100.000 km sprong. En de goede kijker van de foto zal ook zien dat er ook een grappig geel lampje brand. Geen feest teken. Maar ik had weer eens een bekend probleem met de Fiat Ducato. Het automatische benzine injectie systeem werkt weer eens niet goed. Ooit voor de eerste keer dit probleem gehad in Noord Zweden op weg naar Tromso. Het vermogen is dan zoek hetgeen  vooral vervelend is bij heuveltje op. De tweede overnachting in Availes en Chatellerault. Via de Campercontact App werd deze camperplek aanbevolen.  Pracht plek in klein dorpje waar de lokale notenolie producent twee camperplekken gratis ter beschikking stelde. Ook nog een warm welkom door de notenolie boerin. Zij kon ook nog een stokbroodje voor de maandagochtend bestellen. Wat een service. De volgende ochtend nog een kijkje genomen bij de productie van notenolie aangeleverd door particulieren. Een eenvoudig proces waarbij de gepelde noten eerst geplet werden door een maalsteen tot een stevig massa die dan vervolgens met wat water verwarmd werd tot een brei voor de uiteindelijke persing. Na persing werd olie in plastic tanks afgevuld voor de brengers van de noten. In het winkeltje nog twee flesjes notenolie gekocht. En daarna karden we richting Pillac waar we rond het middaguur aankwamen. Hieronder een videoclip over deze Huilerie Lepine van oogst tot eindproduct. Deze videoclip is overigens niet door mij gemaakt.

Glanzend

Ofschoon het weer niet stralend is dezer dagen mijn camper ziet er stralend uit. Het was weer eens tijd na zoveel jaren om mijn camper een grondige poetsbeurt te geven. En gelukkig kreeg ik via Jan Teske een goed  advies om het was- en boenwerk te laten door Hans Verkerk autopoets. Zo gezegd zo gedaan. Nu kan ik weer met een glanzende camper richting het zuiden samen met Joosje. Eerst naar Pillac om daar de kozijnen in de glansverf te zetten en daarna door naar Portugal voor een paar weken voorjaars verblijf. De verf voor de kozijnen via het internet besteld. Echt ideaal om goederen etc. te bestellen via het internet mits je weet wat je wilt hebben. Goedkoper en efficiënt is mijn ervaring met on-line shoppen. Verder deze week ook nog een videoclip gemaakt. Een over de restauratie door Joosje van een schilderijlijst die voor de eigenaresse emotionele waarde heeft. Wil je er meer over weten klik dan hier.  Verder had ik een uitdagend verzoek van Jurgen van Slateboard. Voor een van zijn aanstaande producties had hij graag een 3D animatie van het logo van Duijvelaar Pompen uit Alphen aan den Rijn. Het logo was echter als 2D figuur aanwezig. Maar met behulp van Adobe After Effects was ik in staat om het logo van 2D naar 3D om te zetten en vervolgens in een 3D ruimte te animeren. Missie glanzend geslaagd. De nieuwe Video van de Week (zie rechter kolom) is een clip van een vioolconcert waarin muziek van Baltische componisten werd vertolkt. Deze videoclip wordt relatief veel bekeken. De violiste is echt een aparte glanzende klasse.

Koekjes bakken en Lotte kijken

Hallo Opa klonk het in de WhatsApp een paar dagen geleden. Kom je koekjes bakken en naar Lotte kijken was de verdere inhoud van het bericht ingesproken door Mats, mijn kleinzoon. Nou aan zo’n lief verzoek voldoe je natuurlijk graag. Zo gezegd zo gedaan toog ik afgelopen zaterdag met camper richting Barsingerhorn. Nog even een tussenstop in Krabbendam om Paul te ontmoeten die daar verbleef bij zijn nieuwe vriendin. En vervolgens over de West-Friese dijk verder naar het Noorden. Eenmaal aangekomen was het meteen koekjes baktijd. En daar ging Mats aan de slag met deeg rollen, koek vormpjes uitsteken en af en toe onder toestemming van zijn ouders wat van het deeg snoepen. Dat wilden we allemaal wel toen we kind waren. En ja hoor na enige tijd kwamen de bruin gebakken koekjes uit de oven. Ook samen kleuren in zijn grote kleur trein boek was favoriet. Mats kleurde er op los alsof zijn leven ervan afhing. Zijn zusje Lotte lag inmiddels op haar kussen op tafel. Ze probeerde al wat te lachen. Ze is zo’n mooi kindje. Genieten dus. Jullie kunnen het allemaal nog eens nakijken op onderstaande videoclip.

Zeeland

Vanochtend reden Jurgen van Slateboard en ik op weg naar Zeeland. Via een landelijke route bereikten we in Goes ons doel. Een bezoek aan de  audio shop Bax. Een winkel waar ik in de afgelopen periode de nodige soft- en hardware had gekocht om mijn muzikale aspiraties vorm te gaan geven. De service van deze on-line shop is uitstekend. Goede adviezen en bij problemen of vragen wordt zeer adequaat gereageerd. Nu maar eens ons vergapen aan het mooie spul dat ze in de grote winkelhal hebben staan. Uiteindelijk nog een 3D midi controller gekocht van Tech tools en een USB recording interface om te plaatsen tussen de laptop met het Ableton Live Suite programma en mijn geluidsboxen. We konden het ook niet nalaten wat foto’s te maken voor Facebook. Hoe ouder hoe gekker moet je maar denken. Daarna verder gezellig bijgekletst onder het genot van een visje eten en een druppeltje of twee van de wijn in Viskeete in Yerseke. Daarna weer richting het Beijersche. De komende dagen kan ik mijn nieuwe aanwinsten alvast een beetje uittesten.

Via B naar B en door na B

Afgelopen maandag ben ik met de camper vertrokken met als einddoel het Beijersche in Stolwijk via een eerste stop in Blois en een tweede in Boulogne sur Mer. Om dat doel te bereiken heb ik rustig aangedaan. Ik heb geen tolwegen genomen. Een mijn eerste doel was dus om te overnachten Blois. Ik ben daar in het verleden al een paar keer geweest. Via camper contact had ik gelezen dat er in centrum een zeer geschikte camperparkeer plek is. En via de coördinaten van de camperplek in de TomTom werd ik exact voor de slagboom van het terrein gebracht. En voor 7 euro stond ik midden in het centrum. Na installatie het oude centrum in. Nog ff de lokale kerk bezocht. Somber en groot en via een aantal sluip door kruip door straatjes kwam ik op een groot plein terecht. Dat plein kon ik me nog herinneren van eerder. Daar bij een gezellig restaurant Le Clipper et Le duc de guise met wifi genoten van een machtig lekkere Oeuf Cocotte als  voorgerecht en daarna Risottto met St Jacques schelpen als hoofdgerecht. Allemachtig wat machtig. Daarna met volle bepakking weer de  nodige calorieën eraf gelopen naar het hogere gedeelte van de stad via allerlei schilderachtige straatjes die nauwelijks verlicht waren. Uiteindelijk bereikte ik mijn camper en bedje. Prima geslapen alhoewel er regelmatig er in de verte een trein langs reed. Deed me terug denken aan de overnachting met Marjolijn, Jan en Arienne in een hotel langs de spoorlijn ergens in Blois. Jan en Arienne denderden destijds het bed uit omdat de trein op slechts enkele meters van hum raam voorbijraasde. Mijn tweede etappe dag ging naar Boulogne sur Mer. Daar belandde ik op een camperplek in de duinen voor slechts 5.25 Euro. Kon nog net de zon in de zee zien zakken. Mijn maaltijd bestond uit een eigen  gemaakte burger. Gelukkig verstomde ‘s avonds het autoverkeer van de boulevard achter de camperplek. En de dag erop naar het landelijk Beijersche in Stolwijk. Vanavond achter een bord met Kefta (Marokkaanse gehaktballen). Mmmmmm.

Vrijwilligers dag

Op Facebook van Chateau de la Mercerie was wederom een vrijwilliger dag aangekondigd voor vandaag. Ik had me al een aantal keren eerder voorgenomen om op een van die dagen daar eens een kijkje te gaan nemen. Dus vanochtend de wekker gezet zodat ik rond 08.00 uur naast mijn bed stond. En na ontbijt reed ik rond 10.00 de parkeerplaats op bij het  kasteel. Er stonden al behoorlijk veel auto’s geparkeerd. Er waren niet veel buiten activiteiten waarneembaar. Dus maar naar binnen. Ik werd daar al vrij snel aangesproken door de president van de club. Hij dacht dat ik van de pers was om een foto te komen nemen. Nadat ik uitgelegd dat ik graag een videoclip wilde maken van deze dag was het prima. Hij waarschuwde me wel dat er hier en daar zwaar gebroken werd en dat ik dus voorzichtig moest zijn. Zo gezegd zo gedaan. In het chateau waren op verschillende plekken vrijwilligers actief. Een dame was druk bezig om borden te beplakken met posters over een aanstaande manifestatie op het kasteel in April. Een vriendelijk dame vertelde over de restauratie van de schilderijen. Ze vroeg of ik de resten van een van de doeken wel eens gezien had in het restauratie lokaal. Niet dus. En daarom werd ik meteen uitgenodigd om mee te lopen. In de ruimte lagen de stukken doek van een groot schilderij op een tafel. En oei, tegen de stukken hadden andere vrijwilligers die een badkamer aan het poetsen waren enkele houten planken gezet. Dat kon niet de waardering van mijn gastvrouw wegdragen om het maar eens vriendelijk te verwoorden. Later kon ik ook nog de volgende stap in het “restauratie” proces waarnemen. Een groot houten frame, dat door een aantal sterke kerels werd versleept naar een ruimte in het kasteel, was bestemd voor de restanten van het schilderij. Ik ben benieuw hoe dat er tezijnertijd uit zal zien. Het was leuk om met een aantal mensen over hun inzet te praten. En mijn indruk die ik al had van foto's op hun Facebook werd bevestigd. Het is een grote groep van enthousiaste vrijwilligers die met elkaar het kasteel weer in oude glorie willen herstellen. In totaal bijna 200 vrijwilligers en waarvan een harde kern van rond de 60 personen er altijd zijn op zo’n dag. Tot slot heb ik ook nog even gesproken met coördinatrice van de vrijwilligers over de nieuwe website van Chateau de la Mercerie. Ik heb haar mijn diensten aangeboden voor maken van video’s voor deze site die zij ook beheert. Petje af voor al het werk dat men doet. Hieronder mijn video impressie van de activiteiten.

Paysagiste

Toen ik vanochtend St. Severin uitreed viel me een tekst op die op de achterklep van een auto met pick-up bak stond geschreven. Het lukte me helaas niet om een foto te maken terwijl de auto stil stond. Dus toen maar rijdend genomen. Maar de foto spreekt voor zich. Paysagiste. Wat een mooi woord voor iemand die kennelijk je land of tuin bijhoudt en mooi maakt. Wat een visagiste is voor je gezicht is een paysagiste voor je tuin. Heerlijk toch dat Frans. Het deed me ook weer denken aan de conference van Toon Hermans over de mooie woorden in het Frans en het harde Nederlands. Denk aan het verschil van een ei of une oeuf. En zo is het maar net.Gisteren avond overkwam mij met hetzelfde wat gebeurde tijdens een van de laatste Boer zoekt Vrouw uitzendingen. Bij boer Theo zag een van de deelnemers een muisje op het fornuis zitten. Bij mij scharrelde een onschuldig grijs muisje over de stenen tegelvloer in de kamer. Van de schrik schoot het beestje onder de kastjes bij het aanrecht. Ik weet niet hoe het afgelopen is bij boer Theo met de muis want hij had snode plannen om de muis te pakken nemen. Ik heb vanochtend maar muisjes snoepjes gekocht om het beestje naar een droomwereld te helpen. Ik weet niet of het lukt maar ik moet wel voorkomen dat ik straks een hele kolonie van vrolijke muisjes heb rond hobbelen. Lukt het niet dan bel ik boer Theo wel ff.

Lentekriebels

Het lijkt er wel op of iedereen die ik ken lentekriebels heeft. Zowel hier in Pillac als in Nederland is het mooi lenteweer geworden. Dus de drang om naar buiten te gaan is groot. Zo ook bij mij. Nadat ik de kleine rooie maai machine schoongepoetst had in de hangar kon ik gras gaan maaien. Het schoonpoetsen was nodig omdat de solitaire uil die bij mij ergens in de hangar huist de afgelopen maanden behoorlijk zijn best gedaan om zijn uitwerpselsporen achter te laten. Dus een klein sopje van de maaier maakt  het weer aantrekkelijk om op de maaier te gaan zitten. En zo kon ik met gehoorbeschermers op er vrolijk op los maaien. De geur van gemaaid gras was alom aanwezig. Maar in mijn enthousiasme ging ik ook iets te kort langs de wat steile kant van het terrein. En bleef een van de achterwielen van de maaier vrolijk ronddraaien in de vrije lucht. Wat ik ook probeerde nadat ik van de maaier was afgestapt het lukte niet om de maaier weer op het droge te krijgen. Dus toen maar de Fiat Doblo naar beneden gereden. Via een handige ijzeren kabel die ik reeds eerder voor dit doel had gekocht kon ik de maaier vlot getrokken. En het was goed toeven in zon na het maaien. Ik hoorde al weer een boomkikker zijn bekende geluid maken voor de bergerie. Dus ook die kleine groene vriend is weer terug. Ik heb ook weer een nieuwe Video van de Week geplaatst. Een video van een optreden van een gekostumeerd koor Viva Voce dat vorig jaar een mooi concert gaf in een van de privé kastelen hier in de buurt. Let ook op het karakteristieke lachje van de soliste ongeveer 15 seconden na begin van de video.

Flessen

Ik genoot gisteren in het begin van de avond van mijn autoritje naar Verteillac. Je rijdt dan door een paar mooie stukjes heuvel landschap. Nu is het landschap nog aan het ontwaken voor het voorjaar. Grote stukken grond  liggen er omgeploegd bij. Het ziet er allemaal nog wat vaal en grauwig uit. Maar je ziet dat het voorjaar zal gaan aanbreken. Ik heb onderweg even een stop gemaakt op een plek waar Joosje een paar jaar gelden grote velden met zonnebloemen heeft gefotografeerd. Nu lag alles er braak bij. Daarna doorgereden naar een schattig dorp met de naam Bouteilles. Dat kan alleen in Frankrijk. Het dorp is niet meer dan een kruispunt met wat huizen links en rechts op de vier wegen die bij elkaar komen. Maar alle  huizen hebben een mooi karakter. Maar goed ik was op weg naar Verteillac voor de vergadering Com Com. De Commissie Communication van Café Pluche. De voorzitter, nu ook voorzitter van Café Pluche, had een ruimte geregeld in Centre Culturel. Was ff lastig vinden zonder exact adres maar uiteindelijk was ik op tijd. Het was een kenmerkende vergadering voor Café Pluche. Ofschoon de voorzitter een agenda had rond gestuurd ging hij vrolijk een agenda samenstellen aan het begin van de vergadering. Vervolgens verliep de discussie nogal wat ongeorganiseerd. Men sprak voortdurend door elkaar heen. En over de meeste simpele zaken zoals hoe een adressen bestand in Excel eruit moet zien,  deed men eeuwen in mijn ogen. Het werd nog lastiger te praten over moderne communicatie middelen als website, Facebook en Youtube. De vooroordelen en gebrek aan kennis maken het lastig om elkaar te overtuigen om deze middelen volop in te zetten. Voor mij is de Franse taal nog een extra handicap om visie daarop duidelijk te maken. Maar uiteindelijke lukte het om een stapje te zetten in de goeie richting. Vermoeid reed ik weer terug naar Pillac via Bouteilles dat inmiddels in diepe rust lag. Alleen nog mooi blauw licht scheen vanuit de top van de kerktoren het landschap in. Het landschap dat bewaakt werd door volle maan.

Klus zit erop

Vandaag heb ik vrijwel de hele dag in mijn video-audio studio gezeten. Nog steeds een aangename ‘werk’ruimte voor mijn hobby's. Ik had de jonge bandleden van Last Hour Band, die op de jaarvergadering van Café Pluche optraden, beloofd om een viertal songs in aparte Youtube clips om te zetten. Nou dat is gelukt. Ik heb alle songs in een totaal shot opgenomen. Door de camera in verschillende positie te houden geeft dat toch een afwisselend beeld. De stijl van hun muziek staat op hun Facebook omschreven als Rock évolutif. Ik leg dat maar uit als rock muziek die zich nog aan het ontwikkelen is. Wat ik wel weet dat het enthousiaste jonge mensen zijn die vol overgave erin gaan. Het geluid kwam helaas die avond nogal matig over. Ze kwamen en na hun spullen neergezet te hebben was het plug en play. Niks geen soundcheck. Ik vond het daarom ook niet echt lekker op elkaar afgestemd. De zangeres kon een behoorlijk grote keel opzetten maar bij het zingen klonk het naar mijn bescheiden mening niet allemaal heel zuiver. Maar nogmaals het gaat om het plezier dat ze erin hebben. Ik zal jullie alle individuele video clips besparen in deze blog omdat die echt voor de liefhebbers zijn. Ga naar MijnCamper Youtube kanaal als je ze allemaal toch wilt zien. Maar hieronder een korte compilatie videoclip van vier van de dertien nummers die ze ten gehore brachten. Daarmee heb ik mijn klus geklaard. Op naar aanstaande donderdag avond wanneer de Commissie Communicatie van Café Pluche weer eens gaat vergaderen. Eindelijk gaan we praten over website, logo en Youtube als communicatie tools. Zal mij benieuwen of we eindelijk wat stappen vooruit kunnen zitten.

Beentjes van de vloer

Gisteren was aan het eind van de middag de jaarvergadering van Café Pluche. Hierna zou een gezamenlijk maaltijd genoten kunnen worden met een muzikale afsluiting. Toen ik rond half zeven bij het gemeentehuis van Comberanche-Epeluche aankwam stonden er al volop auto’s links en rechts geparkeerd. Ik bleek me in de aanvangstijd van de vergadering  vergist te hebben. Maar niet getreurd de vergaderingen staan bekend om uit te lopen. En deze vergadering was daarop geen uitzondering. De ruim veertig aanwezigen debatteerden er weer lustig op los. Een nieuwkomer waagde helt zelfs zonder zich enigszins verdiept te hebben in de stukken om voortdurend met onbegrijpelijke voorstellen te komen voor veranderingen in de statuten. Na zijn derde opmerking ging men toch wat aan zijn geneuzel voorbij. En aan het eind kwam althans voor mij nog een aap uit de mouw. Een groot gedeelte van het bestuur stelde zich niet herkiesbaar. Na wat openlijk heen en weer gelobby kwamen er een nieuwe lichting bestuursleden voor in de plaats. Ik zou zeggen het bestuur is veranderd in een club van erg principiële leden naar een meer laten we wat gaan doen club. Dat spreekt me wel aan. Overigens is alles in goeie harmonie gegaan. En daarna was het tijd om de contributie te gaan verlengen en konden we aan de lange gedekte tafels beginnen aan de maaltijd. Vooraf een smakelijk vermicelli soep met stokbrood. Daarna aardappelen met verse groente en daarbij een stukje suddervlees. Er was een mayonaise beschikbaar waaruit de knoflookwalmen al op een meter afstand naar je toe kwamen. Uiteraard volop biologische rode wijn. Als toetje een grote variatie aan eigen gebakte taarten. Inmiddels was de tegelvloer al behoorlijk vochtig geworden door de slechte ventilatie in de ruimte. Er moest dan ook even een dweiltje over de vloer alvorens een eerste koppel zich waagde om te gaan dansen op de accordeonmuziek die vakkundig met ondersteunende ritmebox door een deelnemer ten gehore werd gebracht. En meer waagden schuchter een beentje op de vloer. Ik had vooraf ook nog gesproken met de leden van de Last Hour Band die erna zouden optreden. Ze vonden het prima dat ik wat video opnamen zou maken voor internet. Ze wilden graag hun hele concert gefilmd hebben. Dat vond ik wel erg veel. Uiteindelijk heb ik vier nummers van hun gefilmd. Ik kom daar nog in een aparte blog op terug. Rond 00.45 stond ik weer bij Les Cotes voor de deur met wat suizende oren door de de muziek van de Last Hour Band maar al met al wel een leuke avond gehad. Hieronder een video impressie van de maaltijd met accordeon muziek.