Ontwakend landschap

Vandaag brak af en toe de zon door. Ik voelde de behoefte om wat rond te rijden in mijn gebied. Een tochtje via Epeluche, Aubeterre terug naar Les Cotes. Overal ontwaakt het landschap na de winter. Luiken van huizen gaan weer open. Het is een kwestie van iets meer zon en het groen kan te voorschijn komen. De eerste knoppen in de vijgenboom bij het ingangshek van mijn huis staan op doorbreken. Wat is het toch een mooi landschap. Wat ben ik toch bevoorrecht persoon om hier te kunnen wonen. Toen ik de weg van de dorpskerk in Pillac naar Les Cotes nam viel me iets na het terrein van de notenboer Le Petit. In de bocht staat dan altijd heel karakteristiek het beeld van Christus aan het houten kruis op een grote stenen sokkel. Menigeen heeft over dat beeld al opmerkingen gemaakt. Het staat in de punt van een afgescheiden voortuin bij mijn buren. Een paar honderd meter van mijn huis. Maar nu zag ik van een afstand alleen nog maar de sokkel. Eenmaal uitgestapt uit mijn auto werd me duidelijk dat Jezus geveld was door de storm. Eenmaal dichterbij kon ik waarnemen dat het houten kruis gebroken was. En door de val was ook het beeld in stukken geknakt. Einde verhaal. Ik verwacht geen wederopstanding. Noch letterlijk noch figuurlijk.