Druk begin van de week

Gisteren is Tia weer aangekomen in Nederland. Het ophalen van haar in Oslo is een soort jaarlijkse standaard klus geworden. Ik vlieg ‘s morgens naar Oslo. Dan neem ik Tia over van Gunn Berit. Dan zitten we nog wat buiten bij het SAS hotel in de zon. Daarna de reis terug. Tia vindt het prima om in Schiphol in een bagagetrolley te zitten en ondergaat het allemaal op een prima manier. Ze is na de reis wel moe. Ik trouwens ook. Komende dagen kan ze nog wat acclimatiseren en dan gaan we richting Frankrijk. Een camper volgeladen met festival spulletjes. Stoelen, mengtafel, geluidsboxen, statieven voor microfoons en het nodige feest en reclamemateriaal. De posters en flyers zijn gedrukt voor het festival. Snel relatief goedkoop en netjes afgeleverd door PeterPrint. De banner gemaakt bj VistaPrint had vandaag ook afgeleverd moeten worden. Maar daar is bij de distributie wat verkeerd gegaan. De extra kosten die ik gemaakt had voor een snelle aflevering krijg ik overigens wel weer terug. materiaal. Maar hieronder alvast het banner voorbeeld. Vanochtend was het moment aangebroken dat ik de hypotheekofferte voor mijn huis in Barsingerhorn kon tekenen bij de hypotheek adviseur van ABN-AMRO. In tegenstelling tot de ING ben ik hier uitstekend geholpen. Bij de ING was er alleen maar een houding van moeilijk moeilijk doen terwijl de ABN heel meedenkend en oplossingsgericht bezig was. Druk begin van de week.

Kermis

Het was kermis de afgelopen week in Schagen. Ik kreeg van Femke een aantal leuke foto’s van het bezoek aan de kermis door mijn kleinkinderen Mats en Lotte met hun ouders. Ik begreep achteraf dat Lotte niet meer uit de draaimolen wilde. Meestal is het andersom. Maar deze jonge pittige dame heeft een eigen willetje. Ook heeft ze samen met haar grote broer Mats genoten in een van de autos in de draaimolen. Het plezier en de pret straalt er van af. Ook de kopfoto van mijn blog vind ik ontroerend mooi. Lotte, die  de kermis toch ook als tweejarige best wel een beetje eng vond, liep samen hand in hand met haar broer Mats. Ik kijk er nu al naar uit om ook met hun samen dit soort dingen te ondernemen zodra ik in Barsingerhorn ga wonen. De overdracht van het huis in Barsingerhorn is op 4 september gepland. Verder ben ik me al aan het verdiepen hoe ik het een en ander ingericht wil hebben. Ik vind een combi van milde grijstinten en wat gele accenten naast het wit wel een nieuwe spannende combinatie. Een boodschappen-lijst op de IKEA on-line winkel is al gemaakt. Overigens ben ik recent nog geweest bij IKEA voor de aanschaf van de laatste set van 35 zwarte Gunde stoelen voor het Festival de Musique Entrecote. Ook is er nog wat extra materiaal voor de versiering aangekomen. Kleine lampjes en een grote serie van lampions in verschillende kleuren en afmetingen. Het zal er straks op het festival terrein zeer feestelijk uitzien. Tot slot had ik deze week mijn 2de terugkomdag van Keer Diabetes Om (KDO). Heel opmerkelijke positieve resultaten zijn bereikt bij een zeer groot aantal  deelnemers in gewichts-, taille en medicatie vermindering. Voor mijzelf is de taille hetzelfde gebleven ten opzichte van 2 maanden geleden. Maar de eerste vermindering van 6 cm was ook best wel heel veel. Mijn gewicht is toch nog een 1.5 kg gedaald. Glucose niveau blijft stabiel en zal nog wel wat zakken is de verwachting maar dat heeft tijd nodig. Verder heb ik door dit programma kunnen voorkomen om aan het insuline spuiten te moeten. Verder kan ik een medicijn laten staan. Dus ik ben dik tevreden. De clafoutis met bosvruchten gemaakt door enkele deelnemers van KDO smaakte daarom extra lekker.

We gaan bio

Ook proberen we op het Festival de Musique Entrecote op 5 augustus op de bio-ecologisch verantwoorde tour te gaan. Via Biofutura in Rotterdam heb ik serviesgoed (bekers, borden, lepels, vorken en messen) besteld dat gemaakt is van duurzame grondstoffen zoals mais en suikerriet. Verrassend hoe veel goed en stevig materiaal je al kunt krijgen voor een redelijke prijs. Inmiddels kan ik via Jasper zijn connecties nu ook beschikken over een geluidmengtafel en bijbehorende boxen. Op die manier zullen alle artiesten goed te horen zijn op het festival. En ook aan hun zichtbaarheid wordt gewerkt. Andre, mijn klusjesman gaat een podium bouwen op basis van houten pallets met daarover houten platen. Hoe ecologisch verantwoord zijn we bezig. Het podium dat ik aanvankelijk hoopte te huren bleek helaas achteraf al nodig te zijn op die dag. Zo vallen onzekere stukjes van de puzzel op tijd in elkaar. Inmiddels ook rood-wit lint gekocht om een gedeelte van het terrein af te zetten in combinatie met pillonnen. Ook moeten we het parkeren aan twee kanten op de weg voor Les Cotes zien te voorkomen. De grote vraag blijft natuurlijk hoeveel bezoekers komen er. Ik zelf reken op rond de 60 betalende bezoekers maar het zouden er ook zo maar 150-200 kunnen zijn. Dus lastig plannen als het gaat om het maken van voldoende kleine hapjes. Maar het lijkt me beter om niet teveel te maken. Want er geldt gewoon Op is op! De drankjes zijn minder een probleem omdat die in de loop der tijd wel opraken.

De 24 uur van …

Le Mans is wel bekend bij iedereen. Daarentegen zal mijn 24 uur van Pillac-Beijersche minder bekend zijn. Daarom hier mijn relaas van de camperrit beginnend afgelopen zondag rond 17.00 en eindigend op maandag rond 20.00 uur. Zondag namiddag reed ik de kop van het traject eraf. Weer overnacht tijdens een pitsstop bij de huilerie in Availles en Chatellerault. Tot bijna 23.00 buiten de camper gezeten. Gelukkig was het koel geworden in de camper zodat ik van een goede nachtrust kon genieten. En daarna om 08.30 maandag weer achter het stuur. Bij Tours richting Rouen en ja hoor daar scheurde eenmaal voorbij Le Mans de ene na de ander Porsche, Ferrari etc mijn camper voorbij. Een grote stroom van voornamlijk Engelsen in hun dure sportautos met open dak waren op hun manier de 24 uur van Le Mans aan het afbouwen. Normaliter is deze autoroute een oase van rust. Nu een grote racebaan. Zelfs aan het eind was er filevorming bij de tolpoortjes. Het tolweg personeel hielp de Engelsen om snel hun creditcards in de automaat aan linkerkant van de auto  te stoppen zodat ze weer verder konden racen. Helaas bij Rouen werd het een relatief grote puinhoop omdat de Fransen een van de rijstroken in de tunnelbuis hadden afgesloten. Waarom weet ik nog steeds niet want er werd geen kip gedaan op de afgezette weg. Eenmaal 100 km na Rouen trad de rust in op de weg. De Engelsen trokken door richting Calais en ik richting Amiens. Het logo ontwerp van de 24 uur van Le Mans, veelvuldig aanwezig op alle sportautos was het enige dat ik mooi vond aan deze race.

Op herhaling

Gisterenavond was er in het oude klooster van Ronsenac wederom een multimedia voorstelling. Vorig jaar had ik hier ook een voorstelling bijgewoond. Toen ik het programma in mijn handen kreeg na aankoop van het toegangsbewijs realiseerde ik me pas dat het om dezelfde voorstelling ging. Dat had ik niet opgemerkt bij de vooraankondiging. De dame aan de kassa gaf dat sommige elementen nieuw waren. Ik denk echter dat 98% van de voorstelling hetzelfde was. Zelfs de persoon die de muziek gecomponeerd had zag er identiek uit. En de dame verantwoordlijk voor de ‘videomapping’ was wederom in hetzelfde gekleed. Al met al aardig om voorstelling nogmaals te zien maar genoeg is nu genoeg. Wil je een video zien van de hele voorstelling klik dan hier. Wel liep ik toevalligerwijs drie Nederlanders die ik ken uit Aubeterre tegen het lijf. In hun gezelschap was ook een kunstenares woonachtig in Villebois LaValette aanwezig. Ze bleek veel experimentele videos te maken. Mogelijk gaan we wat samendoen. Zij heeft geen toegang cq kennis van Adobe After Effects waarmee ze graag aan de slag zou willen gaan. Ik sta weer op het punt om even terug te gaan naar Nederland. Aanstaande vrijdag is de 2de terugkomdag van de Keer Diabetes Om groep. De andere leefstijl, geen of minimaal koolhydraten meer in de voeding, is wat mij betreft volledig ingeplementeerd. Het dalende lichaamsgewicht is wat aan het stabiliseren. De taille omvang was bij 1ste terugkomdag al 6 cm afgenomen. Het bloedglucose niveau blijft schommelen rond de 10 mmol/liter. Via de Facebook groeps-pagina houden de leden elkaar wat op de hoogte over het wel en wee. Zo heb ik nu in Frankrijk een soort karnemelk gevonden. De gefermenteerde melk lijkt wel wat op karnemelk kwa verfrissende smaak. Maar de de kleine deeltjes in de melk zijn ondanks goed schudden iets minder aantrekkelijk. In Nederland kan ik ook nog zaken aanschaffen voor het festival. Er zijn nog extra stoelen nodig. En wellicht is een geluidsmengtafel met 2 boxen ook nog een investering die gedaan moet worden. Huren van een installatie hier is relatief duur en lastig omdat het geheel in Perigueux opgehaald moet worden.

Voorprogramma

Gisterenavond weer eens een vergadering van de programma commissie van Cafe Pluche bijgewoond. Het duurde weer ellenlang. Maar het positieve is dat ik ook van Cafe Pluche wat steun kan verwachten bij de organisatie van het Festival Entrecote. Ik mag zelfs de website en Facebookpagina van Cafe Pluche gebruiken om daar het festival ook aan te kondigen. Verder willen wellicht enkele vrijwilligers van Cafe Pluche helpen bij de verkoop van de hapjes en drankjes. Ook heb ik het festival aangemeld bij Sacem, een soort vergelijkbare organisatie als BUMA-STEMRA in Nederland. Daarmee kan ik gedonder voorkomen in verband met buhnerechten en belasting etc. Ik krijg de formulieren voor een kontrakt toegezonden. Zal me benieuwen hoeveel het gaat kosten want men wilde meteen weten hoeveel groepen er op treden en wat hun gage was. Vanmiddag zag ik tijdens boodschappen doen dat er in Montmoreau een relatief groot circus is neergestreken met een grote tent. Echte wilde dieren zag ik niet. Een paar lama’s liepen braaf te grazen op een nabij gelegen veld. Je vraagt je af of een dergelijk circus bestaan nog loont. Maar het zal ook wel te maken hebben met de liefde voor dat vak waarom mensen hiermee de boer op gaan. Of zou het aan voorprogramma liggen dacht ik toen ik de foto’s nog zag hangen van de dames en heren Franse politici vlak bij het circus. Misschien treden zij op in het voorprogramma met vuistje drukken. Of zijn ze de clowns van het circus. Wie weet. Ik ga in ieder geval niet kijken. Ik heb al genoeg om te lachen om het Nederlandse politieke circus.

Hard werken

Het was voorspelbaar als je een paar weken wegblijft uit Pillac in de zomerachtige periode. Het gras stond hier en daar wel drie kontjes hoog. Een gedeelte van het gras kon ik nog voorzichtig maaien met de motormaaier maar daarna werd het te hoog en liep de motormaaier vast. Dus over op het handwerk. Gelukkig ben ik tegenwoordig uitgerust met een professionele handmaaier die op accus werkt. Zwaar klusje en dus regelmatig een pauze nemen. Zo het was en is werk om uit te smeren over een aantal dagen. Maar gestaag zie je de vooruitgang. De bloementuin staat er prima bij. Dit keer heeft het bewaterings-systeem goed gewerkt. En er is nauwelijks onkruid gegroeid. Het resultaat van de noeste arbeid van Joosje over de afgelopen jaren. En tot mijn grote verrassing staan er zonnebloemen op de velden rondom Les Cotes. Dat komt mooi uit bij het Festival in augustus. Geeft een extra dimensie verwacht ik. Ook heb ik gisteravond via mijn kontakten bij Cafe Pluche een adres gekregen waar ik een stevig podium kan huren. Een zwaar houten onderstel met daarop grote platen stevig hout van 3 x 1.5 m. Morgen op pad om het podium te reserveren. Op die manier kan er weer een puntje af van mijn lange festival aktielijst. In het juli nummer van Totem verschijnt er een pagina groot artikel over het festival inclusief een advertentie van een halve pagina. Totem is een tijdschrift waarin allerlei culturele aktiviteiten beschreven worden  dat met een oplage van 8000 exemplaren gratis in veel winkels hier in de regio ligt. Hopelijk krijgen we hierdoor extra spin-off in bezoekers aan het festival.

Barsingerhorn

Barsingerhorn is een klein plaatsje onder de rook van Schagen. En in de folder van de makelaar stond dan ook: “Wonen onder de rook van Schagen in een vrijstaand huis uit 1930 maar met de gemakken van nu? Dat kan perfect in deze geheel gerenoveerde woning die recentelijk tot in de puntjes is aangepakt”. Einde gedeeltelijk citaat in de brochure. Joosje attendeerde me op deze woning omdat er recent een grote serie fotos aan de Funda pagina over de woning was toegevoegd. En inderdaad niets was teveel gezegd over de woning. Omdat ik toch al enige tijd bezig was om me te orienteren op een woonplek in Nederland naast Pillac werd snel een afspraak gemaakt met de jonge makelaar die ook nog bewoner van het pand bleek te zijn. We mochten zelfs de sleutel nog wat langer lenen zodat we er ook nog eens rustig alleen konden kijken. En s avonds hebben ook Edgar en Femke het huis bekeken. Zij wonen met de kleinkinderen Mats en Lotte op nog 1 km van het huis vandaan. Verder heeft het huis een tuin op het zuiden en een houten vlonder aan achterkant met fraai uitzicht over agrarisch land. En toen kon het zware afweginsproces beginnen. De keuze was een kavel waar ik een optie op had en waar ik een lofachtige minimalistische woning met entersol-vide wilde laten bouwen. Of deze aantrekkelijk kant en klaar knusse vrijstaande woning die helemaal al in mijn stijl was gerenoveerd. Dat afwegingsproces van een woning op een kavel speelde al weken (vandaar een lange blog stilte) maar na lang wikken en wegen heb ik gekozen om de woning in Barsingerhorn aan te kopen. Via een bevriende aankoopmakelaar van Edgar konden we snel schakelen zoals dat tegenwoordig heet. Ook ben ik Marjolijn veel dank verschuldigd omdat zij aan dit proces wilde meewerken. Op die manier kan zij blijven wonen op haar eigen mooie stek in Alphen aan den Rijn. Als alles volgens plan loopt kan ik de woning begin september na het zomerseizoen in Pillac gaan bewonen. Wat begon als een Day-dream idee van Jan Teske heeft uiteindelijk geresulteerd in Barsingerhorn. Nu wordt het tijd om de stress van de afgelopen maand af te bouwen en weer volop van alle dagelijkse dingen te genieten.