Ik ben vandaag zo vrolijk …..

Al weer een aantal weken geleden geleden zond Edgar mij een foto met Mats op de fiets bij Femke. Ook een kort videootje met Mats in hoofdrol ontving ik.  Als je het ziet wordt er meteen vrolijk en blij van. Kijk zelf maar! Dus dat lijkt me een mooie afsluiting van de maand Juli.

Een maand die ik uitsluitend op Les Cotes heb doorgebracht. De camper heeft onderdak geboden aan  enkele bezoekers. Het was leuk om familie, vrienden en kenissen hier te mogen begroeten. Ik heb ervan genoten. Ook het leven in de omgeving is in deze zomermaanden aangenaam bruisend.

Verder heb ik een paar leuke restaurants ontdekt. Gisteren was ik weer in La Taverne in Aubeterre. Zij hadden die avond wel drie dagmenu’s met vis op de kaart staan. Ik kon kiezen uit forel, tong of kabeljauw. Ook waren er oesters als voorgerecht, Ik ben voor de foie gras als voorgerecht gegaan en de kabeljauw als hoofdgerecht met een lekker fris prima huiswijntje. Het zag er allemaal goed uit. Helaas viel de kabeljauw iets tegen. Relatief droog. Of te lang gebakken of de kabeljauw was diepgevroren geweest. Verder kan je je eigen wijn uitzoeken in de cave van La Taverne en dan bij het eten laten serveren. Verder hebben ze met Kerst en met Oudjaars avond een speciaal menu. Dus dat ziet er goed uit voor de toekomst. Dus ook in culinair opzicht wordt je hier blij en vrolijk. Ook als je nog bedenkt dat deze bofkont uit eten gaat vanavond bij Tineke’s Bib gourmand camping restaurant van Domaine Le Portrait. Een ‘special guestservice’. Vanavond staat het zalmpakketje op de kaart en ontmoet ik oude bekenden van vorig jaar aan de gastentafel. Dus ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk. Zo vrolijk was ik nooit …. … zong Alfred Joop Kwak.

a Midsummer Night’s Dream

The Little English Theatre gaf gisterenavond een voorstelling van Shakespeares a Midsummer Night’s Dream. Het optreden vond plaats in Chateau Le Mas de Montet net buiten Petit Bersac. Dus op de Vespa naar het kasteel. Het was al aangekondigd in de locale kranten dat men vooraf aan het optreden in de tuin ook zijn zelf meegebrachte maaltijd kon nuttigen. En dat was niet aan dovemansoren gezegd want het talrijke Engelse publiek had tassen vol met drank en voedsel meegebracht. Zelfs kaarsen kandelaren stonden op de tafeltjes. Het was een gezellige maar wel typische Engelse atmosfeer. Om 20.30 begon de voorstelling voor de geschatte 200 bezoekers.

De intentie van het theater is om relaxte en makkelijk toegankelijk theater te maken. Visueel hebben ze die doelstelling gisteren zeker gehaald. In een bijna twee uur durende voorstelling traden zeven acteurs in verschillende rollen op. Iedere acteur vervulde 2-3 rollen. Het gesproken Shakepeares Engels bleef althans voor mij moeilijk te volgen maar het optreden en de ambiance maakte veel goed. Een video impressie van voorstelling zie je hieronder.

In de pauze bleek weer eens dat de catering  organisatie van het Chateau hopeloos was als het ging om de koffie. Met een klein kannetje werd druppelsgewijs koffie gefilterd. Driftig heen en weer rennen van de ober naar het Chateau om extra kannen koffie te halen was uiteindelijk de oplossing maar ook dat duurde even.

En om 22.45 reed ik weer de duisternis in met de Vespa van Petit Bersac naar Les Cotes onderweg de landelijke geuren opsnuivend. Maar het was behoorlijk fris en ik was daarom blij dat ik onder het warme dekbed kon kruipen om te gaan slapen. Tia lag ook lekker weggedoken in haar bed om van haar Midsummer Night Dream te genieten. Misschien droomde ze wel van haar ontmoeting met de rups eerder op de dag.

Drie verrassingen

Zojuist zijn Natasja en Wino vertrokken naar Minzac hun volgende vakantiebestemming op circa 80 km van Les Cotes. Vandaag is het wat druilerig weer met af en toe een buitje regen en wat onweer. Voor hun vertrek hebben Wino en Natasja nog even fanatiek getafeltennist.

Donderdag avond zijn we gezamenlijk uit eten geweest in La Taverne in Aubeterre. Daar ontdekte ik tot mijn verrassing dat ze de heerlijke rose Clairet, vorig jaar gedronken op terras van Hotel La France samen met Marjolijn en Keba, hier op de kaart hadden. En dat de eigenaresse deze wijn zelfs verkoopt in hun eigen cave winkeltje. Dus aan het eind van het dinner nog drie flessen van oogst 2011 gekocht voor thuis (Les Cotes) gebruik. Ook dit jaar had deze rose een onderscheiding gekregen. Wino en Natasja hebben ook de Pineau des Charente ontdekt. Dus was het het proosten voor de smakelijk maaltijd.

De tweede verrassing was het gezellige La Tapazerria eethuisje in een van de zijstraatjes van het centrale pleintje in Aubeterre. De naam geeft al aan dat het restaurant, gevestigd in een voormalig lokaal hospitaal, een kaart heeft die tapas en pizza’s biedt. Dus vooraf hebben we olijven, krokante gefrituurde inktvisringen en gevulde Baskische ham genomen en daarna ieder een pizza. Het dessert met home-made Tiramisu of Cheese cake sloot het goed af. Ook zat achter ons nog een 'local' Spaanse liedjes te zingen en begeleidde zich op akoestisch guitaar. De bediening was uiterst vriendelijk en de eigenaresse van origine afkomstig uit Ierland sprak ook vloeiend Frans met de bekende Franse gebaren. Kortom een tweede 'culinaire' verrassing waar we gisteren beland waren.

De derde verrassing kwam  toen we terug liepen na het dinner naar het pleintje in Aubeterre. Onder de invallende duisternis kwam prachtige klassieke muziek ons tegemoet. En midden op het plein met aan beide kanten bezoekers van de plein restaurants kon men genieten van het optreden van het Haarlems Jeugd Barok Orkest dat we eerder gezien hadden deze week. Het was een schitterende ambiance waarbij zelfs door een enkeling een menuet gedanst werd. Onder bis-bis geroep gaf het orkest ook nog een toegift. Ik kon gelukkig nog wat video opnamen maken met de iPhone. Helaas door mijn onervarenheid ben ik vergeten de iPhone in de juiste breedbeeld positie te draaien. Maar een kniesoor die daar over valt want het gaat om indruk.

Ik raakte ook nog in gesprek met de vrouw van de Markies van kasteel du Cumond. Haar man de Markies zat in het comite van aanbeveling van het jeugdorkest. Dus op mijn beste Frans heb ik even uitgelegd dat ik Markies des Cotes ben en dat ze van harte welkom zijn om mijn residentie te bezoeken. Je weet maar nooit. Misschien volgt nog eens een vierde verrassing door hun bezoek :).

Warm chateau concert

Vorige week zag ik bij de slager in Aubeterre een affiche van het Hofmuziek festival 2012 voor deze streek. Het Haarlems Barok Jeugd Orkest geeft in het kader van het studie programma gratis concerten in een viertal plaatsen. Vandaag was een concert gepland in Chateau Le Mas de Monet gelegen buiten het plaatsje Petit Bersac. Dus daar zijn Natasja, Wino en ik vandaag op af gegaan. Het kasteel ligt in een zeer grote tuin. In een van de tuinkamers was het jeugdorkest gepropt. Naar schatting 25 jongeren in een kleine ruimte terwijl de gasten buiten zaten. Het alles bij zo graad of 30C einde middag. Jammer dat het orkest voor het publiek dat op het terras voor de tuinkamer zat niet zichtbaar was. Wel duidelijk was de muziek hoorbaar. Ze speelden werk van Rameau, Stamitz en Gossec gevolgd door een korte pauze waar ze eindigden met werk van Handel. Alles met enthousiasme gespeeld en absoluut een geslaagde muziekale bijeenkomst. Wel was er wat snobistisch uitziend publiek aanwezig. De hotelkamerprijzen in chateau paste daar wel bij van minimaal 300 euro per nacht. Maar geniet even mee van de muziek via de video impressie want die was gratis.

Natasja en Wino hebben vandaag na eerst wat relaxen wat rond gereden in de directe omgeving en uiteraard daarbij een bezoekje gebracht aan Aubeterre. Uiteraard wist Tia ook snel een plaatsje te veroveren in de hangmat terwijl Natasja wat lag te lezen.

Minimaal 3.240.000

De trouwe blogvolgster Nelemarie gaf gisteren al een voorproefje hoe je zou kunnen berekenen hoeveel zonnebloemen er op het veld staan rondom Les Cotes. Echter haar schatting was veel te laag. Het veld is geen 50 bij 8 meter maar enkele honderden meters bij enkele honderden meters :).

Op basis van een Googlemap lucht view heb ik geschat hoeveel m2 de grond is waarop de zonnebloemen staan. De opervlakte geschat (geel gebied op Google map foto, Les Cotes is bovenste huis) is 160.000 m2. Hat aantal zonnebloemen per m2 heb ik geschat op basis van een aantal veldwaarnemingen van gemiddeld 4.5 bij 4.5 = 20.25 bloemen per m2. Dus totaal 160.000 * 20.25 = 3.240.000. Een zeer globale schatting omdat het terrein van beide kanten naar beneden loopt en dus in werkelijkheid niet vlak is. Dus well ff wat meer dan Nelemaries schatting.

In Augustus kan Nelemarie het zelf nog eens komen nameten en tellen als ze op bezoek komt met Marjolijn. Ze komen het weekje na bezoek van Edgar, Femke en Mats. Dan komt Mats broodjes worst eten want hij weet er wel raad mee kijkend naar de foto die ik vandaag kreeg. Hij trekt zich niets aan van het stucadoorswerk thuis in Barsingerhorn. Brood is brood en eten is eten. Mooi kereltje toch! Over enkele uren arriveren Natasja en Wino voor een paar dagen. Het is echt tropisch nu met 33C. Dus een duik in het zwembad is nodig op zijn tijd.

Ik tel ze allemaal

Ook vandaag is het weer heerlijk zonnig weer. Ik verblijf op de veranda in de zon of in de schaduw en af en toe 'klus’ ik wat binnen. Vandaag het  Ikea lampje Knappa in elkaar gezet en opgehangen in mijn slaapkamer. Ook de Expidit kast van Ikea bestemd voor de woonkamer heb ik nu al in elkaar gezet en staat tijdelijk in mijn slaapkamer. Tia volgt me trouw en kijkt toe of ik het goed doe. Ze ligt of zit er boven op met haar snuffert.

In de afgelopen vier weken dat ik hier nu ben heb ik de zonnebloemen rondom Les Cotes zien groeien van in de knop tot in volle bloei. Nu zijn sommige zonnebloemen al weer over hun top. Het is overweldigend als je het zonnebloemveld overkijkt. Op de fotocollage zie het veld van links naar rechts.  En van het eerste moment ben ik benieuwd geweest hoeveel zonnebloemen er eigenlijk staan. Dus Professor Zonnebloem heeft besloten om ze te gaan ‘tellen’ met zijn assistent TIa. Ik hoop dat ik rond morgen middag, voordat Natasja en Wino komen, alle zonnebloemen in kaart gebracht te hebben. Ik hoor jullie al denken die heeft teveel in de zon gezeten de laatste dagen of een wijntje op. Ik hoop niet dat ik de tel kwijt raak want moet ik weer opnieuw beginnen. Morgen volgt de uitslag van de vraag ‘Hoeveel zonnebloemen staan er op het veld rondom Les Cotes?’.

Over bloemen gesproken de lavendel en het ander vrolijke plantje, die ik van Beate en Gunn Berit gekregen heb, doen het prima. Elke dag een beetje water en het groeit als kool.

Politie optreden in Aubeterre

Aubeterre sur Drone, un plus beau village ligt op ongeveer 9 km van Les Cotes. Het is een mooi klein plaatsje met een karakteristiek Frans pleintje, recent gerenoveerd, uiteraard met platanen. Verschillender restaurantjes bieden voor de toeristen een gelegenheid om te eten. Zo ook het Hotel de France. Vanavond was ik daar heen getogen op de Vespa om eenvoudige maaltijd te genieten. Het is ook een leuke plek om mensen te kijken. Zo zag ik na enige tijd een vaste bezoeker van het cafe in Hotel de France weer behoorlijk in de olie op het terras zitten. Na enige tijd was de persoon overvallen door de slaap en hing onderuit gezakt met hoofd achterover slapend in de stoel.

Terwijl ik rustig zat te nippen aan mijn koude witte huiswijn ging tot mijn verbazing de deur open van de Marie (gemeentehuis) dat ook gelegen is aan het plein. En daar stonden zaterdagavond 21.00 de twee jongere uitvoeringen van Louis de Funès. Louis de Funès die in de jaren 60-70  het symbool was van de onbenullige Franse politie. In die jaren kon men makkelijk achter het stuur zitten in Frankrijk met het nodige alcohol promillage. Geen controle. Louis de Funès was immers alleen maar geinteresseerd wat er gaande was op het strand van St. Tropez.

Maar dat is anders geworden in Frankrijk. De slogan van de Nederlandse politiek van meer blauw op straat is kennelijk ook hier doorgedrongen. Zelfs in Aubeterre met slechts enkele honderden inwoners en een handjevol toeristen. Geduldig stonden de twee agenten op de stoep. Links kijkend en dan weer rechts kijkend. Na een kleine tien minuten liepen ze naar de andere kant van plein en stonden daar weer links en rechts kijkend. Na enige tijd dropen ze af in een van de zijstraten. De man op het terras snurkte rustig verder. En ik dronk mijn glas leeg en vertrok op mijn Vespa in de andere richting. Je weet maar nooit. Je moet zelfs blaaspijpjes voor alcohol test op zak hebben volgens de Franse wet. Times are changing zong Bob Dylan in 1964 en nu ook in Frankrijk.

Weer een mijlpaal verder

Vandaag is mijn slaapkamer op Les Cotes min of meer afgerond. Gisteren zijn Marjolijn, Keba en ik naar Angouleme geweest voor het aankopen van vloerbedekking voor mijn video studio en slaapkamer. In de zeer grote Merlin Leroy winkelketen kon je ogen weer eens uitkijken over het aangeboden assortiment op het gebied van bouwmaterialen. Een soort super Gama. Ofschoon het assortiment vloerbedekking beperkt was kon ik toch wel slagen. Maar het had nog wat voeten in de aarde. Bij afhalen van de drie stukken vloerbedekking bleek nu ineens dat men niet voldoende had. Daarom terug voor hernieuwde keuze voor de slaapkamer. De drie rollen van 4 bij 4-6 meter tapijt konden uiteindelijk allemaal in de camper. Ofschoon de intentie was om op de terugweg nog langs een zaak te gaan voor buitenmeubels bleek dat de Tom Tom weer eens op hol sloeg. Dus de zaak was onvindbaar. En dat heerlijke Dom Dom gedrag werd zelfs voortgezet toen we terug wilden naar Pillac. Dus dat laatste nekte ons een beetje. Enigzins uitgeput van een dagje winkelen bleek tot overmaat van ramp dat we ook ergens de pastic zak met gekochte Stanley messen, lijn etc hadden laten staan. Gevolg vandaag weer op pad om dat te kopen bij de SEMAT in Villebois Lavette mijn vaste leverancier. Bonjour monsieur Luten zegt Laurence, 'eigenaresse' van SEMAT in dit plaatsje al als ik weer eens langskom om wat aan te schaffen. Dus eind ochtend konden we eindelijk aan de slag met leggen vloerbedekking, het Ikea bed in elkaar zetten alsmede het nachtkastje en de lattenbodems. Het in elkaar zetten van de lattenbodem is nog wel een hele klus. Maar Keba en Marjolijn lukte het wonderwel onder het nieuwsgierig oog van Tia. Dus als het even mee zit kan ik vannacht in mijn eigenslaapkamer slapen. Dus weeer een mijlpaal verder. En vanavond gaan we weer lekker BBQ onder het genot van een Pommerade 2003 uit de collectie. We hebben het verdiend na gedane arbeid.

Het wordt nog mooier

Ook Marjolijn en Keba hebben de ‘werk’kriebels hier op Les Cotes. Zijn hebben het opschoonwerk van de tuin in gang gezet door de Noren voortgezet. Nu is alles rondom zwembad vrij van onkruid. Keba heeft zich ook nog vol overgave gestort op de brandnetels langs de zonnebloemveld kant. Ook dat is nu helemaal opgeschoond. De zonnebloemen zijn inmiddels behoorlijk gegroeid. Marjolijn heeft naast het onkruid werk ook het plafond en muren in de slaapkamer verder afgeschilderd. Naast dit aktief zijn  was er ook ruimte voor luieren van Keba. En Tia deed trouw mee. Marjolijn deed als ontspanning een inspanning om op het luchtbed in het zwembad te komen en vooral te blijven liggen. Op de foto collage zie je het resultaat. Niet slecht voor een eerste keer :)?

Gisterenmiddag kwamen ook Miranda en Katinka langs. Ik heb hun vorig jaar ontmoet op camping Chateau Guiton en zijn ook trouwe Mijn Camper blogvolgers. Zij verblijven op camping Domaine Le Portrait. Uiteraard zijn ze enthousiast om daar te camperen met hun Eriba, Eriba, Eriba. Onder het genot van een drankje hebben we bijgepraat op de veranda van Les Cotes. Verder heb ik ze Les Cotes laten zien. Leuk om hun weer te ontmoeten. Dus ook even voor het nageslacht vastgelegd op de digitale wijze.

Vanmorgen vroeg stond de Orange man op de ‘stoep’ om te checken waar het mis was met de ADSL lijn. De kontakten van de lijn bij een van de buiten palen was geoxideerd. Zijn werk met het karretje op zijn wagen deed me denken aan Puk van de Petteflet, boekje van Annie M G Schmidt. Maar ook binnen in mijn huis was een stuk leiding dood. Alles was snel opgelost en dus heb ik nu een internet aansluiting. Weliswaar niet een supersnelle (slecht max 2 MB per sec) maar dat past wel bij het fantastische langzame landschap. En het past bij de slow life beweging die ik hier begonnen ben. Ofwel onthaasten.

Boys and Toys

Toen ik arriveerde op Les Cotes, alweer zo’n kleine 3 weken geleden ,was Gilbert bezig met veel plezier met zijn graafmachine. Voor en achteruit manoevreren, graven etc. Hij genoot er zichtbaar van. Wim zei toen jongens en hun speeltjes :). Dat kwam ook bij me op toen Jon Andreas en Herman vroegen om rond te mogen rijden op de grote rode tractor maaier Toros en op mijn Vespa. Ze zijn pas 13-14 jaar. En zo geschiedde Herman en Jon Andres afwisselend op de rode scooter en Toros. Ik kon uiteraard niet achter blijven door rond te zoeven op mijn kleine rode maaimachine. Het leek wel een amusement park op Les Cotes. Leuk toch dat het allemaal kan. Beate heeft het vastgelegd op video. Hieronder een korte montage.Ook nog een mooi afsluiting van de 2de week met de Noren.

Zaterdag 14 juli is rustig verlopen met wat boodschappen doen. In Pillac was ter gelegenheid het 14/18 monument versierd met vlaggen. Inmiddels is de Livebox van Orange aangekomen en aangesloten. Deze functioneert goed maar er is geen ADSL signaal via telefoonkabel. Er is uberhaupt geen signaal ook als ik een telefoon aansluit. Dus gaan we Orange maar eens bellen om dit euvel te verhelpen. Daarna hoop ik internet te hebben en kan ik wat regelmatiger de blog updaten. Nu moet ik elke keer naar de SPAR om hun Wifi te gebruiken. Komende dagen wordt zonnig tot zeer zonnig weer voorspeld. Dat komt goed uit voor de volgende bezoekers Marjolijn en Keba. Die arriveren eind zondag voor een weekje op Les Cotes. De permanante gast Tia vermaakt zich hier ook uitstekend. Ze scharrelt wat rond op het terrein maar blijft alert om op de veranda te zijn. Want daar is het altijd wat leven in de brouwerij. Ik heb ook een paar kleine flesjes Heineken van 150 ml gekocht. Grappig die mini-Heineken. Dan moet Marjolijn zich als verpakkings expert van Heineken zich ook thuisvoelen op Les Cotes.

Weemoedig

Tia is naast me op het kleed in de stoel gekropen en doet haar ochtend slaapje. Ik voel me een beetje weemoedig omdat zojuist Gunn Berit, Beate, Herman en Jon Andreas vertrokken zijn. Het waren een fijne gezellige 12 dagen hier op Les Cotes. En nu is het voorbij. Ze hebben genoten van de vakantie. Gunn Berit en Co zijn afgelopen dinsdag nog naar Carcans Plage geweest aan de Atlantische kust achter Bordeaux. Het was een autotrip van bijna 3 uur.. Terwijl zij heerlijk lagen te zonnen op strand van Carcans Plage was het hier minder weer. In het algemeen zijn  de afgelopen minder zonnig geweest. Maar het blijft heerlijk om buiten te leven en te genieten van alle rust en ruimte.

Ik heb inmiddels de slaapkamer voor de eerste keer in de witte verf gezet. Best wel een klus ook omdat de Wagner verfspuit al weer snelle blokkeerde. Dus maar over gegaan op roller en kwast. Heerlijk dat het allemaal er nu al beter uitziet. Een dezer dagen de 2de en laatste laag verf op de muren en het oorspronkelijk bruine plafond zal nog wel twee extra lagen moeten. Maar we hebben alle tijd.

Ook was er deze week nog tijd voor een uit etentje in Aubeterre sur Dronne in La Taverne. Ook dit restaurant wordt door een Nederlandse dame gerund. Ze hebben daar best wel een aardige menukaart en het smaakte ons allemaal lekker.

Eerste week voorbij

De eerste week van het bezoek van Gunn Berit en Co zit er op. Een week met relatief veel zon maar ook af en toe wat  wolken en regen. Dus luieren deed iedereen op zijn eigen manier. De grote hangmat heeft het overigens begeven. Aan beiden kanten brak het stiksel. Dus maar eens naar een oplossing zoeken. Verder was het zwembad populair hetgeen uit onderstaande videootje mag blijken. Ook de oude tafeltennis tafel werd in gebruik genomen door Jon Andreas en Herman

Zaterdagavond zijn we met zijn allen in Aubeterre uit eten geweest op het plein voor Hotel de la France. Het was nog niet erg druk. Foie gras en Magret de Canard waren de typische Franse gerechten die we genuttigd hebben. Smaakte prima. Aan het eind van de maaltijd binnen gezeten omdat het begon te waaien maar echt onweer bleef uit. De huidige Nederlandse eigenaresse kende de vorige eigenaar van Les Cotes. Zij en haar man hadden ook interesse gehad om Les Cotes te kopen maar het was financieel niet haalbaar.

Zondag ochtend zijn Gunn Berit en Beate aan het joggen. Gunn Berit gaat een afstandje van 10 km rennen en Beate volgt haar op de fiets die ze gehuurd hebben bij Wim. De tocht zal hun brengen naar Pillac en dan binnendoor naar Montignac le Coq en daarna terug naar Les Cotes. Ook kreeg ik deze week nog een foto van Mats al aan het spelen met autotootjes. Dan is ie straks geoefend  bij zijn bezoek aan Les Cotes in Augustus waar de Ikea autootjes klaar staan. Jon Andreas heeft een video GoPro camera. Een zeer populaire camera om tijdens sporten (bijvoorbeeld skien, motorcross) etc te gebruiken. Er wordt een wide angle lens gebruikt en de camera kan in een waterbestendig behuzing geplaatst worden. Je kunt hem ook op een helm plaatsen. Jon Andreas en Herman hebben op hun eigen manier een leuk filmpje gemaakt over zwembad Les Cotes.

Metamorfose

Misschien kennen jullie nog de metamorfose TV programmas waarin een kandidaat aangemeld door een familielid, vriend etc een complete restyling krijgt van kleding en kapsel etc.Nou dat gevoel kreeg ik ook toen Beate (zus van Gunn Berit) met een grote schaar het aangroeisel rondom de stam van de boom voor de Bergerie onderhanden nam. Gunn Berit volgde met de bezem en hark om het pad en terras weer toonbaar te maken. Na een dagje ‘werken’ zag het er heel anders eruit. En morgen wordt de rechterkant nog gedaan. Maar we hebben het tuingereedschap uitgebreid.

Gunn Berit, Beate, Herman en Jon Andreas zijn zondag in begin van de avond gearriveerd en blijven als eerste gasten op Les Cotes de komende twee weken. Gunn Berit en Beate verblijven in de Bergerie. Herman en Jon Andreas in de camper. Ik slaap in de grote mooie witte studio. Uiteraard speelt het dagelijks leven veel buiten af op de veranda en rondom zwembad. Het is mooi weer. Dus het zwembad is favoriet. Herman en Jon Andreas zijn de badmeesters.

‘s Morgens ga ik op de scooter verse croissants, pain cereal en baquette halen. De bakkers in Petit Bersac of in St. Severin hebben heerlijk eigen gebakken brood. Dus de paar kilometers heen en terug op de scooter zijn het waard.

Afgelopen zaterdag was het al weer feest in St Severin. Weer een of ander heilige was de aanleiding. Maakt ook niet uit. Dit keer was het erg leuk. Op het voetbalterrien stonden diverse kraampjes van locale bakker. slager etc. Bij de slager kon je vlees voor de BBQ kopen. Verder een frites kraam met de typsich franse te vette bleke frietjes. En verder een gebak kraam. Het optreden van de band Samba garage was een locaal hoogtepunt. Ontzettend leuk om te zien hoe een groep veelal jonge mensen heerlijke muziek maakte.  Kortom een mooie aflsuiting van een eerste week alleen met Tia en nu de 2de week met de Noren op Les Cotes.