Wordt vervolgd

Met een bezoek aan het museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam werd ook invulling geven aan een hernieuwde kennismaking met Caro en Hans. Ik had hun enige jaren geleden ontmoet op de camping Domaine Le Portrait. Destijds al afgesproken om elkaar eens op te zoeken maar tot nu toe was het er niet van gekomen. Maar nu door mijn wat langere verblijf in Nederland kon het wat gemakkelijker. Het was erg leuk om elkaar weer te zien en te combineren met een gezamenlijk bezoek aan de expositie van Oskar Kokoschka. Van deze top portretschilder was een interessante overzichtstentoonstelling ‘Mensen en Beesten’ samengesteld. Zijn schilderijen van dieren alsmede zijn aquarellen spraken mij het minst aan. Maar zijn schilderijen van kinderen en volwassenen waren indrukwekkend. Vooral bij het gebruik van wat heldere kleuren. Zijn liefdesrelatie met de weduwe van Wagner en het oorlogstrauma hebben een behoorlijk impact op zijn werk gehad. Er was een knullige video te zien die speciaal gemaakt was voor deze tentoonstelling. Oskar Kokoschka werd daarin zogenaamd recent geïnterviewd waarin beelden van een Duitse TV uitzending uit 1999 over Kokoschka werden gebruikt. Er was veel belangstelling voor de tentoonstelling. Mijn museum jaarkaart kwam weer goed van pas. Want daardoor was het mogelijk om de expositie van Erwin Olaf in het Nieuwe Instituut (voormalig Nederlands Architectuur Museum) te bekijken. Dit instituut is de overbuur van Boijmans van Beuningen. Ofschoon de snelheid van bediening in het restaurant voor een smakelijk lunch wat te wensen overliet was het aangenaam toeven. Onder het genot van een Chardonnay hebben Caro, Hans en ik elkaar als jonge pensionados bij zitten praten. We concludeerden ook dat zo’n gezamenlijke activiteit zeker voor herhaling vatbaar is. Dus wordt vervolgd.

Personal hotspot

Wat is dat nou weer Personal Hotspot? Een soort privé hutspot met worst? Nee hoor, niets van dit alles. Maar het is een mogelijkheid om je iPhone te gebruiken als een wifi bron. Op die manier kan ik het probleem van geen wifi connectie voor mijn laptop in la Luna verhelpen. Niet de goedkoopste oplossing maar geen wifi is ook niks. En ondanks het zeer mooie landelijke uitzicht wil ik straks na mijn knieoperatie wel wat kunnen communiceren met de buitenwereld. Voorlopig staat nu de knie operatie in de ochtend van 5 December gepland. Alleen de opgelopen verkoudheid van een paar dagen geleden kan nog roet in het eten gaan gooien. Die probeer ik er onder te krijgen met voorgeschreven antibiotica. Ik ben inmiddels wat gewend aan mijn la Luna stek hier. Zeer landelijk en de haan kraait er vrolijk op los. Ik heb de haan getraind nu viermaal te kraaien. Ik verwijs hierbij naar de video van 20 seconden. Driemaal kraaien vond ik te veel lijken op Lucas 22:56 voor diegenen die het nog eens willen nalezen.

 

Afgelopen maandag ook nog een bezoekje gebracht aan Edgar, Femke en Mats. Kleinzoon Mats kletst er vrolijk op los. Hij kent alle namen van zijn vriendjes op de kinderopvang. Verder is hij gek op puzzelen en met blokken spelen. Hij trekt daarbij ook zijn eigen plan zoals de Belgen dat zeggen. Heel behendig haalde hij blokken die Edgar op zijn bouwwerk had gezet weer weg en plaats zijn blokken. Later bij het naar bed gaan riep hij eenmaal in zijn bed liggend Opa Opa. De volgende ochtend zei hij tegen Edgar ‘Opa weg’. Onroerende kleine momenten in het leven die heel veel waard zijn.

Doet-ie 't of doet-ie 't niet

Doet-ie 't of doet-ie 't niet was een spelprogramma van Peter Jan Rens dat bij de VARA in 1988 begon. In de spelshow werd eerst een serie filmpjes met dezelfde situatie getoond, waarna één filmpje halverwege werd stopgezet. Aan de kandidaten werd vervolgens gevraagd over de persoon in het filmpje: "Doet-ie 't of doet-ie 't niet".

Daar leek mijn bezoek gisteren aan het ziekenhuis Rijnland in verband met geplande knie operatie ook op. Na alle voorbereidingen was het dan zover om richting OK te gaan. Na het aanleggen van infuus kreeg ik te horen. Operatie uitgesteld tot begin avond  vanwege spoedgeval operatie en het ontbreken van een knienet. Knienet is de term die men gebruikt voor alle apparatuur nodig voor de knie operatie. Een vorig knienet was mogelijk niet steriel en de laatste was net gebruikt door een ander team. Dus terug naar zaal en maar lekker nuchter blijven. Je kunt je voorstellen voor zo’n culinaire lekkerbek als ik valt dat niet mee. Laatste maaltijd had ik de dag daarvoor om zeven uur ‘s avonds gegeten. Vervolgens kwamen ze op zaal ook nog boerenkool met worst uit serveren aan mijn  kamergenoten. Maar rond 17.30 opnieuw naar de OK. Net op het moment dat de anesthesist de verdoving voorafgaand aan de ruggenprik wilde gaan uitvoeren kwamen er weer twee spoedgevallen. Een keizersnee en hart probleem. Uiteraard kregen die voorrang. Weer terug naar zaal om nog te wachten op een definitief antwoord te wachten op de vraag ‘Doet ie (de orthopedisch specialist)  ‘t (mijn knie) of doet-ie ‘t niet?’. Om 21.00 kwam het verlossend antwoord. Hij doet het niet. Het zou nachtwerk gaan worden en dat werd terecht niet toegestaan door de eindverantwoordelijke van de OK. Dus vertrokken we met een ervaring rijker. Op naar de volgende opname van Doet-ie 't of doet-ie 't niet? Binnen twee weken is me beloofd.  En ook dat ie het doet! 

Ik ben er klaar voor

Sinds vandaag staat er een duidelijk pijl op mijn rechter been wijzend naar mijn knie. Duidelijker kan het voor de chirurg niet zijn. Die knie moet vervangen worden. Vandaag op bezoek geweest bij zaalarts. In het ziekenhuis wacht je niet meer in een wachtkamer maar in huiskamer uitgerust met luxe stoelen rondom een tafel of een bank. Ook het wachten bij het bloedprikken werd veraangenaamd door goeie DE-koffie aangeboden door een tweetal vrijwilligers. Kortom je zou voor je plezier opgenomen willen worden.

Verder ben ik uitgerust met mijn hulpmiddelen voor na de operatie van morgen middag aanstaande. Ik had ze maar even uitgestald op het bed in mijn onderkomen La Luna. Een paar krukken, mijn steunpilaren voor komende 6-10 weken. Een handyman zodat je makkelijker je sokken, broek etc. die op de grond liggen kunt oppakken. Elastische veters waardoor je makkelijker in je reeds geveterde schoenen kunt glijden en een lange schoenlepel. Mijn volgende blog zal waarschijnlijk ff op zich laten wachten. De wifi connectie in mijn La Luna onderkomen is nog niet aanwezig. Verschillende pogingen om een range extender aan te koppelen hebben gefaald. Ook de KPN dongle werkte voor geen meter. Het binnenhalen van een simpele webpagina als het al lukte duurde zeer lang. Alle download snelheden vanuit het Flinstone IT tijdperk. Ik zit daar dus erg landelijk met een laag bereik. Ook de kippen gaan daar ‘s nachts op stok door een tak in de bomen te bezetten. Anders lopen ze het gevaar om opgegeten te worden door bunzings.

Inburgering

Het afgelopen weekend was voor mij een soort spoedcursus inburgering. Op zaterdag heb ik één van de uitvoeringen van de Concerten bij Kaarslicht bijgewoond. De organisatie lag in handen van de Gemengde Zangvereniging Vriendschap en de uitvoering werd gegeven in dorpskerk Berkenwoude. Berkenwoude waar ik mijn tijdelijk woonstek la Luna vandaag ga betrekken. De eigenaresse van la Luna had ons op het concert geattendeerd. Het was een indrukwekkend bijeenkomst waarbij vooral de grote klasse bleek van de violiste Natasja van Doesburg. Zij begeleidde het koor en bracht ook enkele solo stukken ten gehore. Het is ook geweldig zo’n groot koor van enthousiaste amateurs te zien zingen en daarbij dan nog een imposant orgel. De piano klonk wat ontstemd had ik het gevoel als leek. Ook bleek me wel dat de vakkundige dirigent daar op handen gedragen wordt. Ik heb een videootje over het koor en één met de violiste gemaakt die je hieronder kunt bekijken.

 

Mijn tweede inburgering was een onderdompeling in het architectuur film festival van het filmhuis van Gouda. Ik ben daar al wel vaker geweest. Maar nu hebben we zaterdag naar twee en zondag naar drie films gekeken. Alle films werden boeiend door een deskundige ingeleid. De film over de grootste architect van Nederland Huig Maaskant uit 2003 was een monumentale documentaire. Bij de film over het huis van Melnikov  - a Moscow Utopia kon ik mijn gesnurk bijna niet onder drukken. De mooie muziek en de Finse gesproken tekst en daarbij de veelvuldige herhaling van weinig afwisselende foto’s waren de oorzaak van mijn neiging tot in slaap vallen. Maar een por van Joosje hield me erbij. De zondag begon al vroeg ontspannen met de nog steeds grappige film ‘Mon Oncle’ van Jacques Tati. De moderne tijd en architectuur worden op een zeer geestige wijze belicht. De film The Human Scale gaf een goed beeld dat de auto en niet de mens (voetganger) centraal in stedenbouwkundige ontwikkeling van grote steden. Maar er is hoop als je sommige pogingen ziet in de film. Een film over het huis van de architect Luis Barragan sloot het festival af. Deze film boeide meer dan de Melnikov huis film van dezelfde regisseur. Indrukwekkend huis, mooie kleuren en een sobere indeling. Ook zag ik nog een mooi geel plafond in zijn grote en hoge studio ruimte.

Coco Channel

Denk je aan Chanel, dan denk je aan klassieke ontwerpen en beroemde klanten. En aan Chanel No. 5 de meest verkochte parfum. Het Haags Gemeentemuseum heeft een tentoonstelling aan de legendarische Coco Chanel gewijd. Het is altijd een genot om het Haags Gemeentemuseum te zijn. Ik vond overigens de expositie wat tegenvallen in de presentatievorm. Wel was het aardig om een jasje van Coco Chanel te mogen aantrekken. Weliswaar zat het jasje aan een ketting. Verder kon je dan een foto maken en eventueel uploaden naar een website van het museum. Ik heb de stoute schoenen en het jasje maar aangetrokken voor een foto. Je begrijpt dat het sluiten van het dames jasje wat lastig was vanwege de  wespentaille maat.

Verder was er een unieke tentoonstelling over De anatomische les waarbij zeventiende-eeuwse meesters worden getoond in combinatie met werk van internationale moderne en hedendaagse topkunstenaars. Voor het eerst worden alle tien anatomische lessen die in de zeventiende eeuw in Nederland zijn vervaardigd bij elkaar gebracht. Helaas het meeste werk van de hedendaagse topkunstenaars kon me niet echt boeien. Uitzondering was het werk van Francis Bacon en het vrouwenbeeld van Damien Hurst. De omvangrijke installatie van Folkert de Jong (zie foto links) gebaseerd op het idee van het Theater Anatomicum en speciaal vervaardigd voor deze tentoonstelling was nou ook niet je dat. En dan zeg ik het nog vriendelijk. Geef mij dan maar de ouderwetse anatomische lessen. 

Voorafgaand aan het Haags Gemeentemuseum bezoek nog een lunch gebruikt in restaurant ‘Amber’ van het Haags Fotografie museum. Altijd gezellig en heerlijke lunchgerechten. Daarna een bezoek aan de interessante foto tentoonstelling 'Me-We The Circle of Life’ van Koos Breukel een van de bekendste portretfotografen van Nederland. Hij fotografeert bekende en doodgewone Nederlanders. Elke foto laat naar mijn idee wel iets van pijn en littekens zien die mensen letterlijk of figuurlijk oplopen tijdens hun leven (zie foto Jan Lenferink). Origineel is ook het idee dat zijn studio in zijn woonkamer nu naar het museum verplaatst is. Je kunt vanaf zijn eigen bank naar een documentaire over zijn stijl van werken kijken. Een aanrader is deze tentoonstelling. Hieronder nog een korte video impressie van het dagje cultuur snuiven. Het bestaat uit een aangepaste trailer van de Coco Chanel expositie (zoek de verschillen, voor de originele klik hier), dan wat opnamen van het fotowerk van Koos Breukel en tot slot een impressie van de Anatomische lessen. 

WIT

Dat is de naam van de foto tentoonstelling in het Fotomuseum in Rotterdam. Het was een een stijlvolle en mooie expositie. Het liep eigenlijk van wit als begin van het leven. Een witte pagina, een onbeschreven blad tot aan het einde van het leven waarin wit als kleur ook gebruikt wordt. Vele foto’s over wit en merendeel in zwart-wit vormde leidraad. Volgens de website van het Fotomuseum is de tentoonstelling WIT een totaalervaring met fotografie als leidraad. Wit vormt het uitgangspunt voor een veelzijdige tentoonstelling waarin het publiek in aanraking komt met verschillende betekenissen van wit. De expositie presenteert documentaire, portret- en landschapsfotografie, maar ook kunst, mode, design, architectuur, film, video en meer. De expositie is historisch en eigentijds; een ontdekkingstocht langs verhalen en belevenissen vol met tegenstellingen tussen licht en donker, open en dicht, leven en dood. Tot zover de website. Ik zag weer mooi fotowerk van Ed van der Elsken. Verder had fotograaf Ola Lanko alle rijstkorrels gefotografeerd die in een ons rijst aanwezig waren. Met die foto’s was een hele wand beplakt. Ook een foto van een ei op een bord over de volle breedte van een wand  was een echte eyecatcher. Gelukkig kon ik in het begin nog wat video opnamen maken. Een korte impressie daarvan hieronder. Een aanrader deze expositie die nog tot 4 januari 2014 duurt.

Koffie zetten

Het geluid van het malen van koffie met een molen aan de muur vroeger thuis klinkt me nog in de oren. Soms werd ook bij de Gruyter gemalen koffie of koffiebonen gekocht. In een mooie statige winkel in Utrecht op de Biltstraat zat een de Gruyter. En uiteraard het snoepje van de week van de Gruyter was een bekend fenomeen. Later werd thuis de koffie elektrisch gemalen. Je moest dan wel goed de deksel vasthouden omdat anders alle koffiebonen en het maalsel door de kamer vloog. Nu is het elke dag een groot genot om een nespresso te drinken. Machine  aan, capsule erin, drukken op de knop en voilà daar komt het donkere vocht in je espresso kopje terecht met een mooi schuimlaagje. Simpel als dat. Een kind kan de was doen. Dus kleinzoon Mats weet ook al hoe het moet. Hij klets er op zijn manier nog bij en heeft er dikke pret mee. Van zo’n kopje koffie op die manier gemaakt wordt je nog vrolijk ook. Kijk maar naar het videootje dat Edgar gisteren maakte. 

Arras

Arras een stad in noord Frankrijk. Normaliter zou ik deze stad op mijn reis naar Pillac vanuit Nederland links laten liggen en omgekeerd vanuit Pillac naar Nederland rechts laten liggen. Maar dit keer kwam het me goed uit toen ik gisteren op weg terug was naar Nederland om deze stad aan te doen. Een overnachting in hotel Mercure in Arras zorgde ervoor dat ik gisterenavond het centrum bezocht voor een geschikt restaurant. De aanbeveling voor een goed visrestaurant van de hotelreceptie heb ik niet opgevolgd. De menukaart zag er saai uit en het was meer een vlees resto. Gelukkig viel mijn oog op het restaurant Amarine, la mer, si proche….. Arras ligt nou weliswaar niet direct aan de zee maar het klonk veel belovend. Bij het binnenkomen loop je over een scherm in de vloer heen waarin vissen tussen keien door zwemmen (op video) terwijl je er tegelijkertijd het geluid van water hoort als gevolg van je stappen in het water. Het geluid van een grote stomer klinkt overigens ook regelmatig in het restaurant ten teken dat een gerecht gereed is om uit geserveerd te worden. De menu kaart is uitgebreid maar door de manier van presenteren komt het wat chaotisch over. Veel verschillende schotels met schaal- en schelpdieren worden aangeboden. Dus het betere peuter- en slurpwerk.  Maar er was ook uiteraard vis. Ik ging voor een triootje als entree. Zalm gemarineerd, zalm gerookt en een zalm tartaar. Smakelijk maar de rooksmaak en marinade smaak waren niet zo sterk aanwezig als ik gehoopt had. Als amuse kreeg ik al een tonijn salade met knapperige wafeltjes. Mijn hoofdgericht bestond uit gegrilde tonijn op Oosterwijze. Prima combinatie. Ik kon dit geheel niet anders blussen dan met een Chardonay wijntje of twee. De bediening was uiterst plezierig. Verder was het een genot om te kijken naar de cheffin die in de keuken de plateaus met schaal en schelpdieren voorbereidde. Ze stak heel behendig de oesters open. Amarine is een nieuwe keten van 10 restaurants over Frankrijk verdeeld. Men kan ook via het internet zijn visschotels bestellen. Maar wat is er nou niet leuker om met vrienden gezellig vis te tafelen. Gezond en lekker. Dat vonden gisteren ook heel veel bezoekers van Amarine, la mer, si proche in Arras. Dus links of rechts laten liggen van deze plaats zal in de toekomstig lastiger zijn.

Laatste acties

Vandaag doe ik wat laatste acties hier in Pillac zodat ik morgenochtend richting Nederland kan rijden. Mijn e-bike staat inmiddels achter in de Fiat Doblo. Mijn koffers gevuld met kleren en elektronica spullen. De luiken van de Bergerie en de garage deur zijn dicht gedaan. Het huis is aan kant. Helaas ontving ik gisteren het teleurstellende bericht dat de renovatie van de vakantie woning in Hekendorp waar ik zou gaan verblijven niet op tijd gereed is. De eigenaar heeft zich verkeken op installatie keuken en verwarming. Dat was ff slikken. Wanneer de renovatie dan wel gereed zou zijn was dermate ongewis dat ik mijn keuze nu op een ander huis heb laten vallen. Het betreft het atelier La Luna van kunstenares Tineke Maatje in Berkenwoude. Normaliter gebruikt ze deze ruimte als B&B en als atelier voor workshops maar ik mag het huren. Het is een grote ruimte met keuken, woongedeelte en slaap gedeelte. Verder aparte badkamer. Er hangt uiteraard werk van de kunstenares aan de muur. Het geheel maakt een gezellige indruk. Ook nog een houtkachel. La Luna staat apart van het woonhuis in het landelijk gebied en is een voormalige stal geweest. Nu helemaal verbouwd en ook uitgerust met vloerverwarming. Dus de voeten hoeven niet op het koude zeil :). Op dit moment ontbreekt er in La Luna nog een wifi maar daar wordt aan gewerkt. Belangrijk hetgeen ook gisteren weer eens bleek. Vanaf het middag uur was het internet van Orange er weer eens af. Het was onmogelijk om met de helpdesk van Orange in contact te komen. Het irritante muziekdeuntje van de hulplijn bleef nog lang hangen in mijn hoofd. Het bleek echter een grote storing te zijn. Ik kon mijn boodschappen in SPAR van St Severin niet betalen met de plastic fantastic cards. Dus  mijn portemonnee op zijn kop om alle muntjes te verzamelen. Uiteraard was geld tappen ook niet mogelijk. Gelukkig was het probleem na een paar uurtjes opgelost.