Ondergedompeld

De afgelopen dagen ben ik ondergedompeld door mijn zelfstudie in het maken van 3D animaties. Het Cinema 4D software pakket ondergebracht in Adobe After Effects Creative Cloud is een ontzettend uitdagend programma. De ene oh na de andere ah kreet als verbazing rolden uit mijn mond over de mogelijkheden. Er zijn ontzettend veel tutorials op Youtube te vinden over dit Cinema 4D pakket. En dan te bedenken dat ik de Lite versie heb. Lekkerbekkend kijk ik naar de nog grotere Studio versie. Maar daar hangt ook een behoorlijk stevig prijskaartje aan. Maar met de Lite versie kan ik me al behoorlijk mee vermaken. Het werken op twee monitor schermen is ook voor dit programma nodig.Al doende bezig moet ik ook oppassen dat ik niet teveel van alles en te ingewikkeld wil. Maar er zijn ook vele inspirerende voorbeelden van animaties die in video mapping worden gebruikt. Ik vind het werk van de Japanse kunstenaar Masuro Azaki erg mooi en indrukwekkend. Ook door het gebruik van aparte muziek. De ‘’chair’’ is fraai stukje animatie en video mapping van deze kunstenaar. Klik hier om deze stoel video te kijken op Youtube. Maar er is veel meer werk van hem. Ook een aantal Nederlandse graphic design teams blazen behoorlijk een partijtje mee in de videomapping wereld. Ik kwam er helaas te laat achter dat in Cascais, niet zover van Lissabon, een licht festival is geweest in September 2014. Daar had ik wel willen zijn om mee te genieten van het heel veel boeiende video mapping werk. Daar werd door Afterlight uit Breda een fraaie videomapping gedaan. Klik hier om die te bekijken. O ja en voor de statistieken. De geplande activiteit van Café Pluche gaat niet door. Na weer een behoorlijk discussie waarbij ik het gevoel kreeg dat de voorstelling van 6 December zou doorgaan viel ik bijna van mijn stoel toen het tegenovergestelde bleek.

De jacht is open

Toen ik vanmorgen mijn erf afreed om brood te gaan halen zag ik  verschillende mannen in lichtgevende oranje vesten rondlopen. Eenmaal dichterbij gekomen werd me duidelijk dat Les Cotes omgeven was met jagers. Om de paar honderd meter stond er een jager aan de rand van het gemaaide maisveld. Wachtend op het opgejaagde wild. Ook een bord op de toegangsweg maakte nog eens extra duidelijk dat er gejaagd werd. Toen ik terugkwam vanuit St Severin bleek het spektakel van de jacht al weer over te zijn.  Ik had de indruk dat men niets geschoten had. Onwillekeurig dacht ik terug aan gisteren avond waar ik in Le Pitaud een zeer malse hertebiefstuk had gegeten. Vooraf een salade van tonijn en avocado. Het was een eet- en muziek avond. De band met de naam l’autre blues trad op. Vier muzikanten begonnen rond 21.30 hun eerste blues klanken ten gehore te brengen. Het was weer volle bak. Maar ik moet bekennen dat de geproduceerde blues me niet echt pakte. Ik heb wel eens gelezen dat echte blues muzikanten getekend moeten zijn door een zwaar leven met ellende en verdriet. Nou deze artiesten voldeden daar niet echt aan. Een aantal goed uitziende vrolijke veertigers op sologitaar, basgitaar, keyboard en drums vermaakten zich uitstekend. De band werd duidelijk gedomineerd door de sologitarist en tevens zanger. Hij trok alle muzikale aandacht naar zich toe. In de pauze ben ik weer richting Les Cotes gegaan en heb de blues maar de blues gelaten.

Verschillende smaken

Toen ik mijn brievenbus geleegd had bleek dat ik eindelijk na meer dan twee maanden het ontbrekende onderdeeltje voor de houder van mijn GoPro videocamera houder toegezonden had gekregen. Ik had de moed al opgegeven. Maar bovenal gaf de brievenbus inhoud me de mogelijkheid om uit drie smaken te kiezen. Er was een brief met aanbiedingen van Nespresso koffiecapsules in allerlei smaken en sterkten. Verder een brief en brochure van Domain les Verdots uit het Bergerac gebied met hun smakelijke wijnen op basis van de oogst 2014. Ik heb dit jaar hun wijnchateau bezocht. En tot slot een boekje vol met bijbelteksten van de Le Grand Cri. Die Franse club heeft kennelijk nog de tijd om teksten op ouderwetse wijze in boekjes te drukken. Nou die laatste smaak eindigt bij het oud papier. Afgelopen weekend heeft het behoorlijk geregend met als gevolg volop plassen op het voor terrein van Les Cotes.  Ik prijs me nog steeds gelukkig dat er destijds een nieuw drainage systeem is aangelegd en dat de muren aan de onderkant met een extra laag water afstotend cement zijn voorzien. Maar vandaag is het stralend herfst weer. Nog even naar chateau Le Mercerie gereden. Sinds kort lopen daar Baskische schapen rond. Maar toen ik er was heb ik ze niet gezien. Geen kip was er. Daarna nog mijn Pillac e-bike rondje gedaan. Ik heb nu een klein parkoers gevonden waarin naast vlakken stukken ook een behoorlijk klim zit van ruim 500 meter. Naast nog wat vals plat heb ik ook stukken waar ik niet hoef te trappen. Kortom een fiets traject met verschillende smaken. En aan het eind wacht van de rit dan weer Les Cotes in de mooie herfstzon.

Vermoeiend

De vergadering van de Commissie Communicatie van Café Associatif van afgelopen woensdag was vermoeiend. Een aantal leden viel over in hun ogen vrouwonvriendelijke elementen op de poster van de muziekgroep die 6 December zal optreden.Mij werd verteld dat het bovenste gedeelte van de poster het bezoek voorstelde van de bandleden aan een dame van lichte zeden. Het onderste geeft een indruk van het wildplassen in het landelijk gebied door de groepsleden.  Een spattende heftige discussie was het gevolg gedurende ruim twee uur. Ik zie persoonlijk niet wat er mis is met de poster. Verder hebben kenners van het repertoire van deze groep aangeven dat de liedjes absoluut niet vrouwonvriendelijk zijn. Maar na twee uur vergaderen werd het besluit genomen om alle leden te vragen om opnieuw te stemmen of deze groep op onze eerste manifestatie wel of niet zou moeten optreden. Dus we zijn weer een stap terug. De discussie over de naam van het café is geluwd na de email golf. We gaan gewoon door met de naam Café Pluche als ik het goed begrepen heb. Voor de rest van deze week heb ik me intensief bezig gehouden met het animatie pakket Cinema 4D. Daar werd ik moe van maar op een plezierige wijze. Vaak tot in kleine uurtjes bezig geweest om het pakket te doorgronden. Grote stappen voortgang gemaakt. Maar naast alle moeizame zaken word ik altijd weer vrolijk als ik een foto krijg van kleinzoon Mats. Deze week was het Sint Maarten. Dus hij ging langs de deuren. Zo’n kind kun je dan toch geen lekkers weigeren  :).

Tandje terug

Gisteren kon ik nog met veel genoegen aankondigen dat de naam van het Café Associatif gekozen was en dat men zich gaan bezighouden met de eerste activiteit. Vandaag kan ik jullie melden dat er per email een keten van reacties is losgebarsten op de verkozen naam. Verder staat het geplande optreden van een Franse theater groep weer ter discussie en bijbehorend folder materiaal. Sommige mensen vinden de naam toch niet geschikt. Schiet zo lekker op denk ik dan maar. Misschien de bekende groeistuipen in een nieuwe organisatie van allemaal goedwillende mensen. Maar ook allemaal met een zeer sterke drang om zich te laten gelden. FF tandje terug en wordt vervolgd. Ook nog een vervolg op het vluggertje van de mais oogst in de video van gisteren. Nu heb ik een video gemonteerd zodat de kijker een indruk krijgt van het totale proces. Van mais met huid en haar verzamelen in de New Holland combine, het spuiten van de mais in containers achter tractoren en vervolgens afvoeren naar een centrale plaats.

Ik heb ook de cover foto van mijn blog aangepast aan het kaalgeschoren landschap. Nu is mijn huis en met name het stuk grond erachter weer volop zichtbaar van de weg. En ik heb weer ruim blik over het veld. Ik zag gisteren zelfs een hert rennen en stilstaan in het geoogste maisveld. Op die manier wordt het beest wel een erg makkelijke prooi voor eventuele jagers. Andre de klusjesman heeft nu ook het schapenhek aan de voorkant van het huis geplaatst. Daarmee is deze lang gekoesterde wens in vervulling gegaan. Nu kan het terrein vollopen met schapen. Voorlopig ben ik het enige makke schaap dat er rond loopt :).

Een vluggertje

Gisterenavond ging de kogel door de kerk tijdens de vergadering van het Café Associatief van Comberanche – Epeluche. De per email gehouden stemming leverde een voorkeurslijst van namen op voor het café. Hiervan werden de nummer één tot en met zeven opnieuw in stemming gebracht. Zoals  gebruikelijk duurde het ff voordat iedereen het er over eens was hoe de stemmingsronde in de vergadering zou moeten plaatsvinden. En na twee rondjes stemmen werd uiteindelijk de naam Le Café Pluche als zeer overtuigende winnaar gekozen. Het ei is gelegd. Vervolgens werd er als een groot kleinkinder koor verder vergaderd over de inhoud van de feestavond van 6 December. Ik zal jullie de details besparen maar het was vermoeiend voor iemand zoals ik die gewend is efficiënt te vergaderen. Kortom deze vergadering was geen vluggertje. In tegendeel. Nee, dan het binnenhalen van de mais van het terrein rondom Les Cotes. De indrukwekkende New Holland combine scheerde zich over het terrein. Na een paar baantjes werd een container achter een tractor gevuld met de maispulver. In een gesprek met de bestuurder van de tractor werd me duidelijk dat ik te maken had met de jonge eigenaar van het perceel. Vol trots vertelde hij dat de combine hun eigendom was en niet van de coöperatie. Ook bleek dat deze eigenaar een zeer groot aantal percelen had met mais, zonnebloemen, haver etc. De tractoren zagen er ook indrukwekkend en spiksplinternieuw uit. In nog geen zes uurtjes werd zo’n drie hectare mais geoogst. Nu begrijp ik ook waarom de mais zo netjes in rij geplant stonden. De maisscheerder moet er precies met zijn tondeuse punten tussen passen. Uiteraard een ideaal moment om het ook op video vast te leggen. Zelfs in twee video's. Een ervan geeft een beeld van totale proces. In de tweede video krijg je een indruk vanaf mijn veranda waarbij ik de afspeelsnelheid met een factor acht heb verhoogd. Daardoor wordt het oogsten echt een vluggertje. Dat vluggertje kun je hier onder bekijken. De langzame brede versie komt een dezer dagen.Tot slot, de eigenaar verzekerde me dat ik volgend jaar weer zonnebloemen om me heen zal hebben. Mooi vooruitzicht voor 2015.

Metamorfose

Vanuit de woonkamer zag ik vanochtend op het mistige maïsveld achter Les Cotes enige activiteit. Het duurde niet lang voordat ik aan de zijkant van het huis een enorm lawaai hoorde. Daar verscheen als een groot monster de New Holland oogstmachine voor de mais. De maisoogst is begonnen rondom Les Cotes. De enorme machine lijkt sterk op een haar tondeuse en scheert alle mais van het veld. De mais wordt met huid en haar tot fijn materiaal vermalen. Daarna in aparte containers afgevoerd. Het knippen en scheren van het maïsveld zal wel enige tijd in beslag nemen. Het is indrukwekkende metamorfose van het aangrenzende landschap. Ook liggen de schapenhekjes klaar om rondom het voorterrein van Les Cotes te plaatsen. Andre de klusjesman heeft ze gisteren afgeleverd en hij gaat morgen aan de slag met het plaatsen. Voorwaar ook een aardige klus van bijna 50 meter hekwerk. En zo zal aan het eind van de week het aanzicht van Les Cotes een metamorfose hebben ondergaan. Ik denk dat ik met de kapper in Riberac maar een afspraak voor knippen en scheren ga maken. Dan loop ik weer in de pas met de aanstaande metamorfoses van domaine Les Cotes.

De allerlaatste pizza

Gisteren na een dag uitgebreid oefenen met 3D animatie met Adobe After Effects en Cinema 4D besloot ik uiteindelijk op het laatste moment toch maar uit eten te gaan bij de Tapazzeria in Aubeterre. Dit restaurant heeft vandaag zijn laatste dag hebben van het seizoen. Evert de Nederlandse uitbater van het  restaurant verwelkomde me met een gratis flesje Pecharmant wijn. Een aangename verrassing. Nadat van een drietal Fransen hun bestelling was opgenomen bleek dat daarmee het pizzadeeg voor de dag op was. Tevens was het de laatste werkdag van Casper, de pizzabakker in het restaurant. Casper, een altijd vrolijke en vriendelijke medewerker bakte voor mij de laatste zeer smakelijk pizza. In totaal heeft hij in de Tapazzeria dit jaar ongeveer 5000 pizza’s gebakken! Casper gaat nu met zijn vriendin naar Madagaskar om daar verder werk te vinden en aan hun carrière te werken. Het zal me niet verbazen als hij volgend jaar toch weer gewoon terug is in Aubeterre. Hij is best wel een bekend gezicht geworden in Aubeterre. Hij heeft voorheen gewerkt in Hotel de France. Verder is hij een muzikaal talent. Hij speelt verschillende percussie  instrumenten. Deze zomer heeft hij ook nog met Marlieke, Jasper en Max zitten jammen na het optreden van Marlieke’ s Angels. Ik ben nog even in mijn video archief gedoken om wat ruwe opnamen te vinden en daar alsnog een korte video van te maken als ode aan Casper.