Handen te kort

De afgelopen dagen heeft het heel wat geregend hier in de omgeving. Soms zachtjes en soms kwam het behoorlijk met bakken van boven. De kleigrond rondom het huis is dan al gauw verzadigd. Gevolg wat plassen en daar waar ik mijn auto parkeer wordt het behoorlijk modderig. Dus ook niet echt weer om erop uit te trekken. Behalve dan voor de dagelijkse noodzakelijke boodschappen. Gelukkig is de bakker weer terug van zijn korte vakantie zodat ik weer dagelijks kan genieten van de baguette cereal. Bestellen van artikelen via het internet vind ik echt een uitkomst. Vooral als je weet wat je wil hebben. Bax in Goes is in dit opzicht voor mijn een ideale zaak gebleken te zijn op het gebied van artikelen die met muziek te maken hebben. Ik had tijdens mijn verblijf in December in Nederland al een plezierige ervaring met het bedrijf. Ik kreeg binnen een paar dagen geld terug op een aankoop die twee weken later goedkoper bleek te zijn. Niks geen moeilijk gedoe. Nu ik in Pillac was kwam ik er achter dat ik nog controller miste om muziek gemaakt met Ableton live 9 Suite programma beter te bewerken tijdens afspelen. Ik viel bijna van mijn stoel toen ook bleek dat het mogelijk is om hun artikelen hier aan huis in Frankrijk te laten bezorgen voor maar vijf euro extra. Vanochtend stond de Franse postbode al op het terras met het pakket terwijl ik me nog stond aan te kleden. In slechts twee dagen bezorgd. Dus nu kan ik verder met mijn nieuwe speeltje (APC 40 MK II). De verschillende gekleurde lampjes stralen me toe en smachten om aangeraakt te worden. Ook veel knoppen en schuiven zitten er op. Ik kom nog handen te kort :)

La vache qui rit

Zolang ik al in Frankrijk kom ken ik het bekende ronde doosje met daarop de tekst La vache qui rit. De koe die lacht. Lachende koeien kan ik me nauwelijks voorstellen. Alhoewel ik kan me voorstellen dat als een koe gemolken wordt met de hand dat de koe dat zeker niet onaangenaam zal vinden. Wat ik zo bijzonder aan dit smeerkaas product vind is de verpakking. De verpakking heeft een aantal karakteristieke kenmerken. In de eerste plaats het doos formaat. Er zijn verschillende dikten van de doos  verkrijgbaar met daarin dikke of meerdere lagen met dunne puntjes verpakte smeerkaas. Verder de opening van het doosje is volgens mij een patent. Er steekt een klein rood draaitje uit aan de zijkant van de dichte verpakking. En vloeps daar trek je de verpakking makkelijk open. Niets geen geëtter met plastic folie. Dan na het openen van de deksel stuit je steevast op een actie kaartje dat op de puntjes smeerkaas ligt. In de zomermaanden acties voor een verzameling van afschuwelijke plaatjes met figuren. Maar meestal een reclame aanbod. Dan moet een groot aantal etiketten verzamelen die je dan met de post op moet zenden. En krijg je na maanden een euro of nog minder terug. Past helemaal niet meer in deze tijd van snelle acties via internet. Maar ja het is Frankrijk dus houden we dit principe van bonnetjes verzamelen erin. Dan kun je eindelijk beginnen aan het openen van het puntje smeerkaas. Ook daar een vernuftig openings systeem. Met twee vingers puntje bovenaan vasthouden en met de andere hand trek je dan op makkelijke wijze via het lipje het puntje open. En daar lacht je het eindproduct van de lachende koe je toe. Smeren en smullen maar. En na gebruik is er voor het sluiten van het doosje ook een mooi ritueel. Althans ik probeer altijd de tekst van de deksel precies op de plaats te draaien zodat de tekst op de bodem aansluit. En de koe lachte voort.

Verhoogde paraatheid

Vanochtend zoals  gebruikelijk naar de bakker en bij de Spar langs in St. Severin. Maar bij het oprijden naar de parkeergelegenheid van de Spar zag ik een politiewagen geparkeerd en aan de ander kant van de weg ook nog  een militair voertuig. Drie agenten en twee militairen stonden op de weg. Kennelijk had men behoefte om te laten zien dat de Fransen nog steeds alert zijn na de aanslagen in Parijs. Maar de politie en militairen stonden rustig met elkaar te babbelen. Iedereen in de supermarkt vond het wel spannend want het was het gesprek van het moment. Aan het eind van de maand is de jaarvergadering van Café Pluche. Na de vergadering heeft men een gezamenlijke maaltijd voor slechts 8 Euro's inclusief biologische wijn. Verder zal de soep gemaakt worden van restanten die men van de lokale markt zal verzamelen. Ook zullen een paar lokale muzikanten optreden en is er gelegenheid om de beentjes van de vloer te laten gaan onder de klanken van accordeons en een saxofoon. Het is al met al dan ook al bijna 4 maanden geleden dat ik de laatste vergadering heb bijgewoond. Ik heb de indruk uit de verslagen dat er niet veel vorderingen zijn gemaakt.

Vrolijke foto’s

Vanavond kreeg ik van Femke een paar WhatsAppjes. Een paar voice mail berichten ingesproken door Mats. Mats zei nogmaals ‘’Opa (ik dus :)) is mijn vriend” en “Opa is mijn grote cadeau”. Nou, is dat niet prachtig? En ook kwam er nog een foto die Femke gemaakt had. Een foto waarop Edgar, Mats en Lotte staan. Echt een mooie vrolijke foto. Ik werd er stil, blij en ontroerd van. Dus ik deel die vreugde graag met jullie bloglezers. En Femke nu nog een foto met jou erbij. Een gezins selfie.Vanochtend werd ik ook al verrast met twee foto’s door Joosje genomen tijdens een wandeling met haar vriendin Sofie in de omgeving van Gouda. Ook daar breekt het voorjaar wat aan. Zwanen zoeken elkaar weer op om hun voorjaarsnesten te gaan bouwen en aan ‘gezins’uitbreiding te gaan werken. Op een van de foto’s zwaaiden de wandelaars ook nog even. Ook al zo’n vrolijke foto.

Kijk mij nou

Recent heb ik nog weer een mooie foto via de familie WhatsApp van Lotte gekregen. Lotte had nu de ogen volop open en keek met een paar mooie bolle hamsterwangetjes naar haar moeder Femke. Kijk mij nou! Het blijft lief en vertederend om naar te kijken. Ook kreeg ik van Tia, mijn part-time hond :) uit Tromso, een foto. Met een blik van kijk mij nou steekt ze haar hoofd omhoog in de richting  van Gunn Berit. Tia komt naar verwachting in tweede helft van Juni weer richting Pillac om daar een paar zomer maandjes te blijven. En wat is er nog meer te zien. Ik heb op de blog aan de zijkant de Video van de Week geplaatst. Tot nu toe heb ik meer dan twee honderd korte video clips op mijn Youtube kanaal geplaatst over de afgelopen jaren als ondersteuning van de blog tekst. Het lijkt me leuk om wekelijks een video even in het spotlicht te zetten. Dus deze week de videoclip van het optreden van Broken Biscuits. Een Engels duo dat zeer regelmatig in deze omgeving optreedt in cafés en restaurants. Deze video opname was van afgelopen zomer toen Marjolijn, Nelemarie en ik een smakelijke maaltijd genoten in Le Pitaud. Kijk  ons nou! De afgelopen dagen heb ik weer wat stappen gezet op de weg naar eigen muziekproducties. Uiteraard zal het allemaal heel bescheiden worden. Alleen voor huis, tuin en keuken gebruik. Via het software programma Ableton live 9 Suite heb ik nu de basis principes wat meer in de vingers. De overstap om met Push te werken gekoppeld aan Ableton is nu gezet. Op dit moment is het nog veel experimenteren met alle vrolijk gekleurde toetsen op Push. Maar het gaat lukken. Kijk mij nou!

Knoop

Het valt me op dat veel warme bakkers in Frankrijk het stokbrood in een leuke klein velletje papier verpakken en dan komt de truc door het te sluiten met een knoop. Bij het inpakken van de croissant gaat het vaak nog fraaier. Croissant gaat in een papieren zakje. Dan wordt elk van beide uiteinden vastgepakt met de vingers van beide handen. En hup ronddraaien waardoor er ook weer twee vrolijke puntknopen ontstaan. Dat zie je in Nederland niet. Gisteren was het Valentijnsdag. Het gevolg is dat alle restaurants in de omgeving de aandacht van klanten probeert te trekken door een aantrekkelijk Valentijns menu. Zowel de Brasserie in Aubeterre, als hotel de la Paix in St. Severin en Le Pitaud in Palluaud hadden mooie gerechten op de kaart staan. Mijn keuze is uiteindelijk gevallen op Le Pitaud. Zoals als altijd zag het menu er aantrekkelijk uit en de atmosfeer vind ik er altijd heel plezierig. Zo dachten er ook ruim twintig andere personen over. Het was gezellig druk. Na enkele amuses de bouche ging ik voor de foie gras. En als hoofdgerecht een pièce de boucher à la Bordelaise met een zachte wortelpuree en courget. Daarna twee stukjes Franse kaas die bijna van je bord afliepen vanwege de rijpheid. Het alles afgesloten met een café très gourmand. Uiteraard een St. Emilion Grand Cru om het aangenaam weg te spoelen. Op het kaartje van het peper en zout stelletje stond  “Only you”. Klopt allemaal alleen voor mij.

Echte Jan Snoeck

In de recente blog “In de herhaling” van buurblogger Emie stond wederom een groep grote beelden van Jan Snoeck. Deze ‘patiënten’ staan bij Medisch Centrum Haaglanden deed me besluiten om vandaag maar eens een  blogje aan ‘mijn’ Jan Snoecks te wijden. Ik heb recent via het internet twee bekers en een peper-zout stelletje gekocht ontworpen door Jan Snoeck. Deze ‘’industrieel’’ vervaardigde praktische kunst heeft inmiddels een plek gevonden in mijn huishouden in Pillac. De kopjes worden gebruikt om mijn dagelijkse nespresso uit te drinken. De contouren van een gezicht op de kopjes zijn fraai. En de koffie is er prima uit te drinken. Het peper en zout stel gebruik ik niet als zodanig maar het stelletje staat  op de woontafel te pronken. Na de aanschaf realiseerde ik me pas hoe grappig het ontwerp eigenlijk is. Het gezicht als afbeelding op vaatje is fraai van vormgeving. Door het stel tegen elkaar aan te zetten ontstaat er weer  gezicht opgebouwd uit de twee helften van elk vaatje afzonderlijk. Ik geniet ervan als ik erna kijk. Een mooie aanwinst vind ik. Marjolijn attendeerde mij erop dat we samen ook nog een Snoeck hebben staan. Ooit in ver verleden samen gekocht. Een Amsterdammertje. Jullie kennen ze wel die paaltjes in Amsterdam om het parkeren onmogelijk te maken. Ik vermoed dat die Amsterdammertjes Jan Snoeck hebben geïnspireerd bij zijn ontwerp. Het Amsterdammertje van Jan Snoeck staat in de hal en is een opvallend punt bij binnenkomst in het huis in Alphen aan den Rijn. Dus niet parkeren in de gang. Ook niet het paard van buurvrouw Jansen.

Slippertje

De afgelopen dagen is het zonnig en fris geweest hier in Pillac. Gisteren kreeg ik het ineens op mijn heupen. Het zag er naar dat ik de camper  vanuit de hangar naar het voorterrein kon rijden. Zo gezegd zo gedaan. Helaas twintig meter eruit rijden ging nog prima maar zodra ik vooruit en iets omhoog wilde rijden bleek het gewicht van de camper van zo’n 3000kg toch iets te veel voor de nog wat drassige grond.En dus slipten de wielen en begon de camper zich langzaam in te graven. Vandaag was het alleen zonnig en vrijwel geen wind. Voorzichtig heb ik camper weer terug kunnen rijden met behulp van een paar hard kunststof profielen gelegd onder de voorbanden. Een handig hulpmiddel ooit nog eens aan de hand gedaan door Hans en Caro toen iets vergelijkbaar optrad op de camping Le Portrait. Vandaag ook mijn nieuwe hometrainer in elkaar gezet. Het is een mooie stevige trainer van een zeer goed merk met verschillende training programma’s. De hometrainer staat in het halletje en als ik erop trap kan ik fraai naar buiten kijken. Een ideaal middel om bij matige weersomstandigheden toch regelmatig wat te trainen zodat mijn conditie verbeterd. Nu de routine opbouwen van dagelijks tenminste 20 minuten op de pedalen. De goeie bedoelingen zijn er. En vandaag kon ik ook al weer van buiten zitten genieten. In de zon op de veranda en uit de wind. Heerlijk weer om dat warme zonlicht op je gezicht te voelen. Ofschoon alles hier nog behoorlijk kaal is denk ik dat spoedig het voorjaar zijn intrede zal gaan doen. 

Landaanwinning

De Nederlanders staan erom bekend om nieuw land te winnen. Ook ik heb er grond bij in Frankrijk. Eigenlijk had ik die grond altijd al. Maar het was niet  zo goed zichtbaar. Maar nu kon ik het makkelijk betreden. Het was me al opgevallen toen ik aankwam op Les Cotes. Alle randen van mijn domein waren zo prachtig kaalgeschoren. En ik kon me niet herinneren dat ik dat werk gedaan had voor mijn vertrek. Bij een nadere beschouwing bleek dat de eigenaar van het bouwland voor mais en/of zonnebloemen dat scheerwerk had gedaan of laten doen. Nu kan ik ook op de paar meter grond achter de hangar staan zonder me niet door het onkruid en brandnetels behoef heen te worstelen. Meteen maar de gelegenheid aanpakken om het oude bad, het oude doorgeroeste olievat en een grote homp steen op te laten ruimen. De afgelopen dagen is het buiten ondanks de zon behoorlijk koud en fris. De straffe wind draagt niet echt bij tot een een aangenaam toeven buiten. Binnen bij de open haard is het prima uit te houden. Inmiddels ben ik begonnen om mijn studio wat te herinrichten.  Gisterenochtend ontmoette ik bij de bakker Cedric, de chef-kok van Le Pitaud. Meteen maar een tafeltje geboekt voor een smakelijk maaltijd gisterenavond. De keuze was beperkt omdat er ook een grote groep dineerde. Maar het smaakte er niet minder om. Na foie gras, een mooi stukje varkensvlees met pruimensaus. Uiteraard ontbrak de St. Emilion Grand Cru niet. Dus ik ben weer echt terug :).

Sneeuw

Gisteren om circa 12.30 aangekomen in Pillac. Alles lag er nog goed bij. Gauw de elektrische kacheltjes aangedaan en hout in de open haard aangestoken. Op die manier kon ik het in een aantal uren van 4C naar rond de 15C krijgen. En vanochtend bij het ontwaken lag er een klein beetje sneeuw. Niet echt veel om over naar huis te schrijven maar ik meld het toch maar even voor de statistieken. Deze dag ga ik maar gebruiken om nog wat verder mijn draai weer te krijgen in Les Cotes. Twee maanden ben ik vanaf 4 December 2014 weggeweest. Dus logisch dat je dan bij de post nog wat Nieuwjaars wensen zaten. Ook de Gazet Pillacoise, de dorpskrant van de gemeente, lag in de brievenbus. Met een terugblik op 2014. Vier geboorten in 2014, vijf personen getrouwd en tien personen overleden. Tel uit je winst! Verder gaat de gemeente een nieuwe schoolbus aanschaffen. De huidige bus is te oud en voldoet niet meer aan de eisen zoals ontbreken van veiligheidsgordels en een anti- alcohol slot :). De tulpen die ik van Joosje meekreeg hebben de reis goed doorstaan. Ze staan inmiddels weer fier op mijn tafel beneden. Een stukje Nederland in Frankrijk. 

Ik heb m’n wagen ….

…. volgeladen. Vol met oude wijven. Dat zijn de beginregels van een ons allen bekend kinderliedje. Ik moest onwillekeurig aan die regels denken toen ik mijn wagen gepakt had voor de terugreis naar Pillac. Geen oude wijven erin maar wel de bagage waarmee ik gekomen was en de spulletjes die ik de afgelopen twee maanden van mijn verblijf in het Beijersche heb aangeschaft. Het past allemaal precies. Morgenochtend nog even mijn reiskoffertje erbij en de koelbox en de 1-2 daagse reis kan beginnen. Ben reuze benieuwd hoe het in Pillac is. De weersvoorspelling geeft aan dat het weer in 2de helft volgende week veel beter gaat worden. We zullen zien. Ik zie ook vertrekkende bewegingen bij mijn buur bloggers Marthy en Emie. Ook zij gaan weer terug naar hun buitenlandse stek. Kennelijk krijgen we alle drie als semigranten weer de kriebels om in het buitenland te zijn. Uiteraard geeft het ook een weemoedig gevoel om de kinderen, kleinkinderen, goeie vrienden en Joosje weer een tijdje niet direct te zien. Er is in de afgelopen twee maanden veel gebeurd en het was fijn.

Feest

Het was een feest om vandaag voor het eerst Lotte te zien en haar in mijn armen vast te houden. Ze deed haar ogen nog niet echt open. Het is een klein lief meisje. Alles zit erop en eraan. Vertederend en mooi. Dus volop een videoclip waard.

Ook was haar ‘’grote’’ broer Mats van 3 jaar erbij. Hij nam haar honneurs waar voor wat betreft het uitpakken van de cadeaus. En uiteraard ook voor Mats een cadeau. Mats vroeg me elke keer naar Buurman en Buurman als ik hem bezocht of aan de telefoon had. Hij was zichtbaar verrast en blij toen hij deze twee poppen uit de verpakking tevoorschijn zag komen. Ook hier een korte videoclip van gemaakt.

Het was gisteren ook een feest toen ik eindelijk de juiste template van Wordpress had gevonden voor de website de Gouden Linde. Nu komen ook de foto’s beter tot zijn recht in de header van de pagina. De site is nu helemaal naar wens van Joosje. En we zijn er beide tevreden mee. Nog wel zal ik de komende dagen tot aan mijn terugreis naar Pillac aanstaande woensdag verder sleutelen aan de optimalisatie voor zoekmachines zoals Google.

En eergisteren was het ook al feest toen Wino en Natasja in het Beijersche op bezoek waren om de heerlijke zuurkoolschotel met Veluwse rookworst te verorberen. Het recept voor de schotel gaat nu onder de belangstellenden verspreid worden. En nu aan het einde van het weekend nog ff nagenieten van al dat feestelijke.