Op de Hollandse toer

We zijn alweer een aantal dagen op de Hollandse toer. Tia is afgelopen maandag per vliegtuig naar Oslo gebracht. De reis verliep niet geheel vlekkeloos. Ik moest een nood paspoort aanschaffen. Dit keer mocht ik niet van SAS op mijn verlopen paspoort op reis. Verder had ik de terugreis niet op dezelfde dag geboekt maar op vandaag. Niet eerder ontdekt. Maar met mijn SAS bonuspunten kon ik toch afgelopen maandag een extra ticket kopen. In het SAS magazine zag ik nog een advertentiefoto van een hond die wel heel erg sprekend lijkt op TIa. Maar de echte Tia zit nu weer hoog en droog in Tromso bij Gunn Berit. Tia was erg blij om haar te zien bij de uitgang van het vliegveld in Oslo. Ze sprong vele malen hoog achter elkaar onder het maken van de meest vreemde vreugde geluiden. Dus voor mij was het weer afscheid nemen van Tia voor een 10 maanden tot het volgend seizoen 2017. Maandag heb ik de camper afgeleverd voor het herstel van de koelkast die niet meer op gas werkte. Vervanging van een gasklep bleek de oplossing. Ook het draaien op 220 Volt werkt nog niet. Aanstaande donderdag nogmaals voor een reparatie. Uiteraard stond een bezoek aan Jurgen op het lijstje. Nieuwste ontwikkelingen en ervaringen op gebied van video uitgewisseld. Bij hem zag ik ook een prachtige ‘tripod’ die vrijwel vlak op de grond kan worden geplaatst. Makkelijk als je laag bij de grondse opnamen wilt maken. Maar voor vooral geschikt om mijn beamer op te plaatsen die ik dan onder allerlei hoeken kan plaatsen bij projectie en videomapping. In de avond uit eten met de ‘zusjes Marjolijn en Arienne Burggraaf’ in het vertrouwde Il Delicato. Een voortrefflijke wijn werd voor ons geselecteerd bij de pasta en vleesgerechten. Het voorgerecht (zie foto) van Marjolijn was ook weer niet te versmaden. Het werd een gezellig smaakvol etentje. Inmiddels besloten een week langer in Nederland te blijven. Dan heeft Joosje voldoende tijd om de eerste fase van herstel werkzaamheden aan haar Pipo-kar te doen. De oogst van de vijgen en het maken van jam in Pillac wordt daarmee een week vertraagd.

Wachten

Afgelopen donderdag was ik met Tia op bezoek bij de dierenarts. Haar jaarlijkse check-up voordat ze teruggaat naar Noorwegen. Tia vindt het bezoek aan de dierenarts altijd wel een spannende aangelegenheid. Al snuffelend betreedt ze het pand en loopt meteen spontaan naar de weegschaal. Prima ze is niets aangekomen tijdens haar vakantie. Dit in tegenstelling tot haar ‘baas’’. Maar ze stond ook op strak dieet. En niets extras behalve af en toe wat broodkruimels. Dan mag ze in de speciale wachtruimte voor honden zitten. Maar goed ook want van katten wordt ze helemaal dol. Eenmaal bij de dierenarts in zijn spreekkamer springt ze maar te graag op de ‘behandeltafel’. Na de bekende oog, oren en hartritme test van Tia volgen er wat vragen. Tot slot een tablet tegen een zekere worm. Zoals gebruikelijk wil de dierenarts het tablet in haar mond stoppen. Maar ondanks mijn advies om mij het te laten doen via een stukje worst wil de dierenarts het op zijn manier doen. Daarvan is Tia niet gediend. Dus toch maar mijn manier. Daarna met stempels en handtekeningen in haar EU dierenpaspoort kan ze op transport. De keuze van vertrek in laatste dagen van augustus bleek alras geen goeie te zijn. Ook heel veel Fransen waren op de autoroute op de terugweg van hun vakantie. Gevolg hier en daar file rijden. En wachten in de rij bij de bekende tolpoortjes. Niet iedereen kon dat geduld opbrengen. Zo ook niet een Belg die achter mij stond. Bij het uitdraaien van de rij op zoek naar een andere rij tikt zijn bumper vrolijk tegen de achterkant van mijn fietsenrek aan de camper. Gelukkig bleef het bij een kras op het plastic achterlicht. Verder een vermoeiende reis door de hoge temperatuur. Gelukkig konden we neerstrijken in de vanavond op een mooie camper plek In Mesnieres en Bray. Helaas na de maaltijd werden we tijdens onze nazitten gestoord door disco dreunen van de aanpalende feestzaal. Niet lang nagedacht. Inpakken en wegzwezen. Op nog geen 25 minuten een andere zeer rustig camperplek gevonden dankzij de Campercontact App. Op deze plek konden we van een welverdiende nachtrust genieten. Ook de tweede reisdag bleek het druk te zijn van Amiens tot ver in Belgie. Tel daar bij op het wachten in een lange file bij St Job in t Goor dan waren we maar wat blij om op Beijersche gezellig ontvangen te worden. Daar konden we op adem komen, genieten van een drankje en voorbereiden op de BBQ van de lokale oranje vereniging.

Alles in één dag

Gisteren in korte tijd een video mapping project gerealiseerd. Eerst green screen video opnamen gemaakt in mijn studio. Met en zonder Tia. Met bril, zonnebril of 3D virtual reality bril op en drie verschillende soorten bovenkleding aan. Gezien het aantal varianten (2*3*3) in totaal 18 video shoots die daarna bewerkt zijn in Adobe Premiere Pro cc. De green screen transparant gemaakt en eind resultaat omgezet in DXV3 Quicktime videos om snelle weergave mogelijk te maken in het VJ programma Resolume Arena. In dit programma de videos in verschillende loops gezet. In de avond geprojecteerd op de muur aan de voorkant van mijn huis met behulp van BenQ high resolution beamer. Heel wat werk. Maar hardstikke leuk om het eindresultaat ‘s avonds te zien en mee te ‘spelen’. Het blijft mogelijk om oneindig veel variatie aan te brengen door instellingen binnen Resolume Arena. Met een wel tevreden gevoel mijn bed ingestapt. Uiteraard ook weer het nodige geleerd van het hele proces.  Hieronder een korte video impressie van mijn gefröbel.

Pareltje

Nu na bijna vijf jaar wonen hier heb ik gisterenavond nog weer een pareltje ontdekt in dit gebied. Ik kwam toevallig via een affiche in Aubeterre op het spoor van een nieuw festival in Ronsenac. Het festival Les Ronsenacales werd gehouden in het klooster van Ronsenac. Het klooster gesticht rond 1100 staat pal tegen de kerk aan. Het is behoorlijk vervallen geraakt. Maar de vrienden van het klooster in Ronsenac doen hun best om het weer te herstellen. Al met al lijkt het een project van vele zo niet tientallen jaren. In de late avondzon en met nogal wat wind kon men vooraf aan de twee concerten een eenvoudige maatltijd eten. Volgens goed Frans gebruik aan lange tafels. Naarmate het aanvangsuur naderde werd het drukker en drukker. Het was nog een hele kunst om de meer dan 100 bezoekers aan het eerste concert te herbergen in gewelfde kelder. De entree was improvisorisch. Voor mensen slecht ter been absoluut niet toegankelijk. Verder denk ik dat men de veiligheidsregels behoorlijk overschreed door zoveel mensen in zo’n kleine ruimte te proppen. En daar gingen de deuren op het podium naar buiten open. Vijf vrouwen liepen samen  statig zingend naar binnen. Men kreeg al meteen een applaus. Wat een entree. De liederen door Cum Jubilo over de reis naar Compostello de Santiago waren net als de reis. Net iets te lang en te weinig afwisselend. Het was een lange zit voor menigeen. Hieronder een impressie van locatie, eetsessie en het entree van het koor.

Maar de topper van de avond waar ik me op verheugde begon ruim na 22.00 door nog wat electriciteits problemen. In de voorstelling genaamd ‘Quadrature’ ging de groep Cie D(anse) M(usique) I(mage) aan de slag in de binnentuin van het voormalig klooster. In totaal stonden twaalf video beamers opgesteld om de beelden op drie muren te vertonen. Twee beamers hadden een giga lens. Zodat ruimschoots ook de toren van de aangelegen kerk beschenen kon worden. De kleinere beamers deden de onderste helft van de muren. Voor de rest een violist die elektrisch versterkt speelde. Ook had men een eigen muziek compositie die uit twee boxen klonk. Daarnaast een zevental dansers in het wit gekleed. Tot zover de techniek. De bewerkte stilstaande beelden of videos waren weer eerdere opnamen van dansers in de binnentuin. De dansers in de tuin speelden met hun dubbelgangers geprojecteerd op de muren. De projectie was in een woord imposant. De gebruikte kleuren waren bijzonder warm en kwamen goed tot zijn recht. Het geheel maakte een rustige indruk. Het leek me dat wat meer video bewerking mogelijk het geheel nog spectaculairder zou kunnen maken. Maar dat is een keuze van de kunstenares (Odile Pellissier). Ik sprak haar na afloop nog even. Ze is op dit gebied al heel wat jaren bezig met deze groep. Zeer tevreden en geinspireerd door de laatste voorstelling vertrok ik weer richting Les Cotes. Wat rest is de herinnering en onderstaande video.

Lang video mapping weekend

Afgelopen donderdag kreeg ik ineens de kriebels om weer eens aktief bezig te zijn met video mapping. Dus camper op juiste plek voor mijn huis op Les Cotes gezet. Beamer, laptop, luidspeaker box en de nodige kabels de camper ingesleept. Daarna mijn video mapping suite ingericht. Tia volgde alles met een wakend oog. En dan maar wachten tot de duisternis invalt. Want met daglicht ben je nergens. Met wat geklooi kon ik de beamer in de juiste positie krijgen en een zeer groot videobeeld op mijn muur van het huis projecteren. Daarna nogal wat ge-eikel met de software en instelling op laptop zodat de beamer eindlijk het juiste beeld gaf. Tot in de kleine uurtjes bezig geweest. Dit alles was voor herhaling vatbaar. Zeker omdat ik de nieuwste versie van de video mapping software van Resolume gisteren geinstalleerd heb. Dus ging het koppel (Tia en ik) rond 21.30 de camper weer in. En uiteraard ging het allemaal wat soepeler. Alhoewel, Tia probeerde zich tussen mij en de opgestelde apparatuur te kruipen. En dat is mijn redelijk ruime camper toch niet echt ideaal. Maar na wat gewurm zaten we beide naar tevredenheid. En konden we los gaan. En vandaag ga ik naar een nieuw festival. Bij toeval ontdekt. Les Ronsenacales in uiteraard Ronsenac hier niet ver vandaan. Daar treden twee groepen op. Eerst Cum Jubilo met harp en zang. Deze groep had ik al eens eerder willen zien. En daarna om 22.00 Cie DMI met Quadrature een multi-media spektakel. Dans, muziek en beeld. Ik heb inmiddels via wat Googlen videos van deze groep gezien. Ze combineren zeer mooi wat avant-garde achtige jazz met dans en videomapping in oude gebouwen en kerken. Dus dat moet smullen worden. Hieronder een foto van Cie DMI en hun voorstelling.

Op de set

Ook vandaag heb ik weer een aantal uren op de set van de filmamateurs uit Riberac doorgebracht. Men filmde vanuit het oude Paleis van Justitie. Men had een schitterende oude Mercedes ter beschikking. Hierin zat een generaal van een fictief land dat sterk doet denken aan het oude Rusland. De generaal was behangen met medailles. Alvorens men kon gaan draaien was men bezig een manier te bedenken om de reflectie van het filmteam in de lak van de auto te voorkomen. Een handige oplossing werd bedacht door een zwart doek te spannen tussen team en auto. Probleem twee was het installeren van de 4K red camera die al gauw tenminste 15.000 euro waard is op een verlengde boom. De camera op de  boom kan dan door een contra gewicht aan de andere kant van de boom langzaam heen en weer bewogen worden. De camera zelf kon men bewegen op afstand door middel van een joy-stick. Kortom heel veel tijd in voorbereiding. Ik kon wel zien dat iedereen binnen het filmteam zo zijn of haar taken heeft. Ook mijn petje af voor de rekwisieten en kleding voor de acteurs. Helaas kon ik maar weinig verder praten met de Michel die verantwoordljk is voor de post-productie. Hij speelde namelijk ook nog de generaal. Na een paar uurtjes rondhangen vond ik het welletjes. Ik ga eerdaags nog een keer kijken. Ik hoop dan uit te vinden of en hoe ik een rol kan spelen in post-produktie. Zal nog niet meevallen denk ik. Zo niet, ik heb genoeg andere zaken om handen.

Slechte en goeie keuze

Gisterenavond had ik twee zeer verschillende mogelijkheden om te genieten van muziek. Of een concert voor viool en cello in het mooie prive kasteeltje in Lusignac op steenworp afstand van hier. Of het open podium bij Cafe du Palais in Riberac. Ik koos voor het eerste. Helaas achteraf niet de beste keuze. Men begon ruim een half uur te laat. Maar alla, kniesoor die daar over valt. De fraaie nieuwe blauwgekleurde stoelen zaten helaas voor geen meter. Een zeer slappe rug waardoor je het gevoel had elke keer achterover te gaan liggen. Maar alla een kniesoor die daar over valt. Verder een ellenlange inleiding door de kasteeldame over de violiste en celliste. Ze las min of meer de tekst uit het programma boekje voor. Hmm alla ….. Daarna nog eens in het Engels (korter) omdat ongeveer 70% van de circa 70 bezoekers uit Engelsen bestond. Verder was de verlichting slecht. Een grote kandelaar met lampen achter de celliste en violiste zorgde ervoor dat hun gezicht en rest voorkant nauwelijks zichtbaar waren. Grr maar alla ….. Tot slot, de muziek boeide me niet. Tja alla wie valt daar nou over? Dus in pauze even mijn opmerking over de slechte belichting doorgegeven aan de Engelse mede-organisator van het muziekfestijn. Vervolgens vertrokken richting Cafe du Palais. Daar was het een gezellige boel. Vol terras met vele bekenden van gezicht. Zoals altijd een warm welkom door Mag, de eigenaresse van het Cafe. Ze trad nog op met haar echtgenoot en zongen hun eigen Cafe lied. Dapper al klonk het hier en daar niet helemaal zuiver. Maar dat hoort bij open podium. Daarna veel bluesachtige muziek. En het tappilsje smaakte prima op deze zeer zwoele zomeravond. Het was een tweede maar zeer goede keuze. Hieronder nog een impressie van het open podium muziek optreden.

In de schaduw

Gisterenmiddag invulling gegeven aan mijn afspraak om het filmteam van Leberou te bezoeken op de filmset. Deze amateurs zijn bezig om op professionele wijze een speelfilm te maken. Bijna elk jaar maken ze een speelfilm op basis van een scenario geschreven door een van de leden van de vereniging in Riberac. Men zocht via hun website nog steeds vrijwilligers. Ik heb mijn expertise aangeboden in de post-productie. Dus het monteren, (3D)-animatie en special effects met Adobe Creative Cloud. Ik kreeg een positieve feedback omdat men die expertise nog wel kon gebruiken. Ik werd aardig ontvangen door Michel Lorin die nu verantwoordlijk is voor de montage ook via de Adobe suite. Hij is verder bleek me wel een centrale persoon in het productieteam. En zo stond ik in de schaduw in een van de straten van Riberac waar opnamen werden gemaakt. Men heeft een 4K camera en men filmde op een eigen gemaakte dolly baan. Na veel overleg en proefdraaien met een stand-in was het zover dat de echte acteurs de scene mochten gaan doen. Uiteraard heb ik met Michel gehad over hun montagewerk. Hij was ook belangstellend naar mijn ervaringen met filmen en monteren. Het is er nog niet van gekomen om tot concrete afspraken over mijn mogelijke bijdrage. Maar ik ga volgende week nog eens op de set kijken. Eerste indruk was positief. Voor Tia is de rust weergekeerd na vertrek van de kleinkinderen. Niet dat die druk zijn maar Tia is dan altijd wat hyperaktief en wil overal met haar neus boven opzitten. Ze zocht nu in de kamer de schaduw op en lag languit te genieten van de rust. Ook had ze gisterenavond weer een nieuwe ligplaats gevonden. Deze keer niet in de wasmand met ‘vuile’ was maar lag nu bovenop de schone was die nog gestreken moest worden. Kon ze meteen genieten van het tijdsloze werk van Fon Klement. Ja het is een creatieve dame.

Vertrokken

Niet met de Noorder zon maar vanmiddag rond lunchtijd reed de auto van Femke en Edgar het terrein van Les Cotes af richting Noord-Frankrijk voor een laatste hotelovernachting. Morgen definitief naar hun huis in Barsingerhorn. Ook mijn twee lieve kleinkinderen Mats en Lotte zaten in de auto ingepakt tussen alle spulletjes die nodig waren geweest voor hun 3 weekse vakantie in Frankrijk. Hier de laatste paar dagen waren een groot feest. Het zijn twee van zulke vrolijke kinderen. Mats vermaakte zich met het in elkaar zetten van de LEGO camperbus. Van ruim 1300 LEGO stukjes naar een camperbus met alles erop eraan en erin. Op de doos stond vanaf 16+. Maar voor Mats op weg naar 5 jaar was het kinderspel met behulp van voorbeeldboek en hulp van Edgar, Femke en mij. Verder ging Mats natuurlijk mee met mij naar de bakker waar hij spontaan in het Nederlands aan de bakkersvrouw vroeg of ze hem nog kende. Uiteraard keek ze verbaasd maar ze reageerde spontaan dat hij groter gegroeid was. Verder met Lotte spelen die nu in haar brabbelfase is. En bij alles lacht ze vrolijk en sabbelt heerlijk op twee vingers. En zowaar op de tweede dag zei ze al opa. Uiteraard ontbrak het zwemmen niet. Met bandjes om en ouders mee in het zwembad. Wat een genot allemaal. Om verstild blij van te worden. En nu is het stil geworden op Les Cotes. Geen bezoekers meer met uitzondering van Tia. Die heeft de laatste dagen met Mats en Lotte wat meer binnen dan wel in haar bench gezeten. Ze is iets te enthousiast voor de kinderen. Dus die kan ik nu weer wat extra aandacht geven. Verder ga ik nu weer volop genieten van de zon, rust en ruimte in dit mooie gebied. Ik ben een gelukkige blije bofkont.

De lucht in

Althans dat kon gisterenmiddag op de open dag van de vliegclub van Riberac. Op een mini-airport richting Vanxains met een graslandings danwel startbaan vlogen veelal kleine éénmotorige toestellen af en aan. Als bezoeker kon je na intekenen mee voor een gratis rondvlucht boven Riberac. Dat joviale aanbod heb ik mijn neus voorbij laten gaan. Veel van de landingen waren in mijn ogen nogal stuiterend. Maar iedereen was erg tevreden met deze zonnige dag. Ook was er een overdekte tent waar een viertal illustratoren een tekening maakte indien je een stripboek kocht. Ik vond de tekeningen zeer aardig. Maar ik kan dan ook absoluut niet tekenen. Verder een ijs en frisdrank stalletje. Zo kwam ik de zondag door. Hieronder nog een video impressie.

Eergisteren heb ik weer wat tijd besteed aan het grasmaaien bij een camping hier in de buurt. Die staat al enig tijd te koop. En vandaag zouden er twee geinteresseerden komen kijken. Ik geef ze dan een rondleiding en probeer ff tussen neus en lippen door de camping te verkopen :). Helaas liet de middagbezoeker het afweten vanwege autopech. De ochtendbezoeker was enthousiast. Misschien een geschikte kandidaat voor de TV serie ‘Ik vertrek’. Tia vindt het allemaal niet zo leuk als ik op pad ben. Maar eenmaal weg vindt ze ergens in huis wel een lekker plekje om te slapen. Hetzij in haar normale mand, of op stoel waar nog wat van mijn kleren liggen of in de wasmand in de badkamer met ‘vuile’ was. Des te groter is haar vreugde als ik weer thuis kom. Ze is echt een gezelligheidsbeest.

Via Pillac naar Anger en Reims

Dat is de vakantieroute die Natasja en Wino hebben uitgestippeld. Het eerste reisdeel van hun woonplaats Zutphen naar Pillac en hun twee daags verblijf hier op Les Cotes zitten er nu op. Maandagavond wat vertraagd aangekomen. Dinsdag samen een bezoek gebracht aan het wonderschone kerkje en dorpje Siorac de Riberac.  Wellicht hadden ze zelf de ingang naar de kerk niet gevonden. Maar ik was er gelukkig bij. Daarna nog een mooi autoritje door Dordogne en Charente.Tijdens hun verblijf hebben ze heerlijk kunnen uitrusten met zomers weer. Natasja vooral in de schaduw en met een leesboek. Wino in de zon, zwembad en balletje afpakken met Tia. Verder hebben Wino en Natasja me uitstekend geholpen bij het verstaan en begrijpen van het Franse video interview dat ik opgenomen had met de 97 jarige Emile. Nu begrijpen we waar het over gaat en kan ik de eindmontage veel beter afronden. Uiteindelijk werd duidelijk waarover hij vaak sprak. Namelijk maréchal-ferrant (hoefsmid). Die vervulde in die tijd een sleutelrol in het dorp bleek ons nu. Ter afsluiting van hun verblijf hier werd ik uitgenodigd voor een diner bij Le Pitaud. Ook nu weer heerlijk. Nu weten Natasja en Wino ook meteen hoe mijn stam resto er uitziet. En vanochtend was het weer uitzwaaien bij de poort. Nu ben ik enkele dagen alleen met Tia. Dan komen Edgar, Femke, Mats en Lotte. Die staan nu op een camping in de Dordogne. Ze vermaken zich best zo bleek uit een SMS van gisterenavond toen ze aanwezig waren op een dorpsfeest.

Wisseldag

Het was vandaag grote wisseldag op Les Cotes. Vanochtend vertrokken om 07.00 uur Marlieke en Jennifer weer richting Nederland. Het was een afsluiting van ruim een week gezellig samen zijn. Volop muzikale optredens in de dorpjes van het zuiden van de Charente ruim afgewisseld met verblijf hier op Les Cotes. En het leverde ook nog een leuk zakcentje op voor de Ukuladies dankzij hun optredens voor het goedgevige publiek. En in de namiddag was het de beurt aan Joosje om weer naar Nederland te gaan. Met Transavia vanaf Bergerac. In ongeveer 1.5 uur kan je het vliegveld per auto bereiken vanuit Pillac. We waren ruim op tijd. Opvallend was de zeer zware bewaking op dit kleine vliegveld. Vier zwaar gewapende militairen met stenguns stonden in de vertrekhal op strategische punten. Ook waren er nog twee agenten zichtbaar. Jammer dat de huidige toestand in de wereld dit soort maatregelen vergt. Het moet voor het personeel in de vertrekhal ook in hoge mate apart voelen om onder die omstandigheden te werken. Overigens was de sfeer ontspannen. Inmiddels is Joosje weer geland op Amsterdam Schiphol. Ook daar weer onder een wakend oog. Op die manier kwam er weer een tijdelijke einde van ons samen zijn. Hier nog een foto met Ukuladies met Joosje. Dus nu weer voor een maandje over op telefoon, Whatsapp en facetime. Verder ben ik zeer goed geinstrueerd door haar voor wat betreft het tuinonderhoud (= watergeven aantal planten en wat uitgebloeide bloemen wegknippen). Mijn trouwe viervoeter Tia is nog wel gebleven. Ze zat vanmiddag parmantig voor de garagedeur geschilderd door Joosje. Klasse dat schilderwerk. En nu ben ik in afwachting van een verlate aankomst van Natasja en Wino. Die hadden wat tegenslag door een file in Parijs. Oorzaak er stond ergens een auto in de brand. Ze zullen straks rond 21.30 arriveren. Dan kan ik nog een restje courgette soep opdienen en brood met beleg aan mijn nieuwe gasten voor deze week.