Gisterenavond had ik twee zeer verschillende mogelijkheden om te 
genieten van muziek. Of een concert voor viool en cello in het mooie prive kasteeltje in Lusignac op steenworp afstand van hier. Of het open podium bij Cafe du Palais in Riberac. Ik koos voor het eerste. Helaas achteraf niet de beste keuze. Men begon ruim een half uur te laat. Maar alla, kniesoor die daar over valt. De fraaie nieuwe blauwgekleurde stoelen zaten helaas voor geen meter. Een zeer slappe rug waardoor je het gevoel had elke keer achterover te gaan
liggen. Maar alla een kniesoor die daar over valt. Verder een ellenlange inleiding door de kasteeldame over de violiste en celliste. Ze las min of meer de tekst uit het programma boekje voor. Hmm alla ….. Daarna nog eens in het Engels (korter) omdat ongeveer 70% van de circa 70 bezoekers uit Engelsen bestond. Verder was de verlichting slecht. Een grote kandelaar met lampen achter de celliste en violiste zorgde ervoor dat hun gezicht en rest voorkant nauwelijks zichtbaar waren. Grr maar alla ….. Tot slot, de muziek boeide me niet. Tja alla wie valt daar nou over? Dus in pauze even mijn opmerking over de slechte belichting doorgegeven aan de Engelse mede-organisator van het muziekfestijn. Vervolgens vertrokken richting Cafe du Palais. Daar was het een gezellige boel. Vol terras met vele bekenden van gezicht. Zoals altijd een warm welkom door Mag, de eigenaresse van het Cafe. Ze trad nog op met haar echtgenoot en zongen hun eigen Cafe lied. Dapper al klonk het hier en daar niet helemaal zuiver. Maar dat hoort bij open podium. Daarna veel bluesachtige muziek. En het tappilsje smaakte prima op deze zeer zwoele zomeravond. Het was een tweede maar zeer goede keuze. Hieronder nog een impressie van het open podium muziek optreden.
genieten van muziek. Of een concert voor viool en cello in het mooie prive kasteeltje in Lusignac op steenworp afstand van hier. Of het open podium bij Cafe du Palais in Riberac. Ik koos voor het eerste. Helaas achteraf niet de beste keuze. Men begon ruim een half uur te laat. Maar alla, kniesoor die daar over valt. De fraaie nieuwe blauwgekleurde stoelen zaten helaas voor geen meter. Een zeer slappe rug waardoor je het gevoel had elke keer achterover te gaan
liggen. Maar alla een kniesoor die daar over valt. Verder een ellenlange inleiding door de kasteeldame over de violiste en celliste. Ze las min of meer de tekst uit het programma boekje voor. Hmm alla ….. Daarna nog eens in het Engels (korter) omdat ongeveer 70% van de circa 70 bezoekers uit Engelsen bestond. Verder was de verlichting slecht. Een grote kandelaar met lampen achter de celliste en violiste zorgde ervoor dat hun gezicht en rest voorkant nauwelijks zichtbaar waren. Grr maar alla ….. Tot slot, de muziek boeide me niet. Tja alla wie valt daar nou over? Dus in pauze even mijn opmerking over de slechte belichting doorgegeven aan de Engelse mede-organisator van het muziekfestijn. Vervolgens vertrokken richting Cafe du Palais. Daar was het een gezellige boel. Vol terras met vele bekenden van gezicht. Zoals altijd een warm welkom door Mag, de eigenaresse van het Cafe. Ze trad nog op met haar echtgenoot en zongen hun eigen Cafe lied. Dapper al klonk het hier en daar niet helemaal zuiver. Maar dat hoort bij open podium. Daarna veel bluesachtige muziek. En het tappilsje smaakte prima op deze zeer zwoele zomeravond. Het was een tweede maar zeer goede keuze. Hieronder nog een impressie van het open podium muziek optreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten