Ja, dat was het hier de afgelopen dagen. Mooi weer. Zwembadwater dat na alle pomp perikelen weer op orde begint te komen. De groene algen groei 
is langzaam aan het verdwijnen. Verder de rust en ruimte van het landschap. En gisterenavond zijn Marjolijn, Nelemarie en ik naar een concert geweest ter gelegenheid van de 200ste geboortedag van Verdi. Het concert werd gegeven in de Salle des Gardes van het kasteel in Villebois-Lavelette. Een kasteel dat overigens in prive handen is. Het wordt prachtig gerestaureerd. De ‘concertzaal’ met een gewelf vorm liep langzaam maar zeker vol met ongeveer 150 bezoekers. Helaas hadden de organisatoren gemeend veel plaatsen voorin voor genodigden te reserveren. Dus het gewone bezoekersvolk zat verder de zaal in. Gelukkig was het podium iets verhoogd. En de acoustiek was perfect. Alles zonder geluidsversterkers. Een koor (L’Arene de Choer’), een sopraan (Jean Marie Levy), een bariton (Pascal Gmyrek) en een pianiste (Elisabeth Brusselle) brachten een groot aantal liederen van Verdi ten gehore. De pianiste speelde ook een zeer sterke rol en was ook eindverantwoordelijke voor de muzikale vormgeving. Alle solisten hadden volgens het programm boekje een behoorlijke staat van dienst. Elk lied werd kort ingeleid door de dirigent van het koor. Het concert opende met het slavenkoor en dat was ook de toegift maar dan gezongen door koor met de twee solisten. Men bracht onderdelen tengehore van o.a. La Traviata, Don Carlos, Rigoletto Dus het was een heerlijk avondje cultuur snuiven. De frisse avondwind die door de grote deuren naar binnen kwam maakte het aangenaam vertoeven. Een video impressie van het concert stond hieronder. Inmiddels heeft de organisatie van het evenement bezwaar gemaakt tegen deze publicatie. Maar ff respecteren maar ik vind het wel wat kinderachtig van ze omdat het alleen maar bijdraagt aan promotie van hun werk.
is langzaam aan het verdwijnen. Verder de rust en ruimte van het landschap. En gisterenavond zijn Marjolijn, Nelemarie en ik naar een concert geweest ter gelegenheid van de 200ste geboortedag van Verdi. Het concert werd gegeven in de Salle des Gardes van het kasteel in Villebois-Lavelette. Een kasteel dat overigens in prive handen is. Het wordt prachtig gerestaureerd. De ‘concertzaal’ met een gewelf vorm liep langzaam maar zeker vol met ongeveer 150 bezoekers. Helaas hadden de organisatoren gemeend veel plaatsen voorin voor genodigden te reserveren. Dus het gewone bezoekersvolk zat verder de zaal in. Gelukkig was het podium iets verhoogd. En de acoustiek was perfect. Alles zonder geluidsversterkers. Een koor (L’Arene de Choer’), een sopraan (Jean Marie Levy), een bariton (Pascal Gmyrek) en een pianiste (Elisabeth Brusselle) brachten een groot aantal liederen van Verdi ten gehore. De pianiste speelde ook een zeer sterke rol en was ook eindverantwoordelijke voor de muzikale vormgeving. Alle solisten hadden volgens het programm boekje een behoorlijke staat van dienst. Elk lied werd kort ingeleid door de dirigent van het koor. Het concert opende met het slavenkoor en dat was ook de toegift maar dan gezongen door koor met de twee solisten. Men bracht onderdelen tengehore van o.a. La Traviata, Don Carlos, Rigoletto Dus het was een heerlijk avondje cultuur snuiven. De frisse avondwind die door de grote deuren naar binnen kwam maakte het aangenaam vertoeven. Een video impressie van het concert stond hieronder. Inmiddels heeft de organisatie van het evenement bezwaar gemaakt tegen deze publicatie. Maar ff respecteren maar ik vind het wel wat kinderachtig van ze omdat het alleen maar bijdraagt aan promotie van hun werk.
Ik heb een korte video impressie gemaakt van de wilde bloemen. Door de natuur gecomponeerd met een grote variatie aan kleuren, vormen en geuren. Licht heen en weer zwiepend door de wind. En ik dacht aan Foppe Inne Brouwer, die zijn praatjes voor de VARA radio in het wekelijkse programma van Bert Garthoff in de jaren vijftig op de zondagmorgen altijd afsloot met de gevleugelde woorden: al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit. En zo is het nog steeds ook meer dan zestig jaar later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten