Met deze titel trek ik de parallel naar de restauratie van het wereld beroemde doek Who's afraid of Red, Yellow and Blue van Barnett Newman. Blauw, zwart en wit zijn de drie hoofdkleuren van het schilderij de 'Drie mannen' dat ik 2012 aankocht. Bij aankoop was duidelijk dat het schilderij niet zomaar opgehangen kon worden in mijn woonkamer in Pillac. Het is geschilderd met acrylverf op papier en aan de
achterkant waren lijmresten aanwezig. Verder was het papier aan de bovenkant golvend. Besloten werd om een lijstenwinkel in Gouda in te schakelen om het doek van een betere onderlaag te voorzien. In overleg werd besloten om het doek op museumkarton te lijmen, gebruikmakend van een vacuüm techniek. En zo geschiedde. Dit was volgens de lijstenwinkel goed gelukt. Helaas bij het uitpakken van het doek bleken er op verschillende plaatsen ribbels ontstaan te zijn door nog onbekende oorzaak. Wel veel speculaties maar geen enkele gaf een clou om het probleem op te lossen. Losweken of loshalen van het doek van het museumkarton was geen haalbare kaart. Tom Poes verzin een list was het credo!
Na een uitgebreid gepalaver tussen Joosje en Jan Jaap werd de restauratie weg uitgestippeld. De meest storende ribbels worden op vakkundig wijze door Joosje met een scalpelmesje weggesneden en de scherpe randjes gladgemaakt met schuurpapier (zie videootje).
achterkant waren lijmresten aanwezig. Verder was het papier aan de bovenkant golvend. Besloten werd om een lijstenwinkel in Gouda in te schakelen om het doek van een betere onderlaag te voorzien. In overleg werd besloten om het doek op museumkarton te lijmen, gebruikmakend van een vacuüm techniek. En zo geschiedde. Dit was volgens de lijstenwinkel goed gelukt. Helaas bij het uitpakken van het doek bleken er op verschillende plaatsen ribbels ontstaan te zijn door nog onbekende oorzaak. Wel veel speculaties maar geen enkele gaf een clou om het probleem op te lossen. Losweken of loshalen van het doek van het museumkarton was geen haalbare kaart. Tom Poes verzin een list was het credo!Na een uitgebreid gepalaver tussen Joosje en Jan Jaap werd de restauratie weg uitgestippeld. De meest storende ribbels worden op vakkundig wijze door Joosje met een scalpelmesje weggesneden en de scherpe randjes gladgemaakt met schuurpapier (zie videootje).
Daarna wordt de lacune opgevuld met 'modostuc' en na droging geëgaliseerd door licht te schuren. Dit leidt tot een prachtig resultaat. Jan Jaap komt eerdaags met penseel en kwast en oorspronkelijke verf de herstelde plekken in stijl schilderen. Dan kan het schilderij uiteindelijk ingelijst worden. Hierbij zal het schilderij in een zogenaamd baklijst zwevend opgehangen worden. Ik verwacht niet dat deze restauratie tot veel publieke commotie zal leiden zoals destijds met het werk van Barnett Newman. Ik ben er tevreden mee en alle betrokkenen hebben ieder op zijn of haar eigen manier een bijdrage geleverd aan de restauratie. So nobody is afraid of black, white and blue.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten