Hemelvaart

Het is vandaag Hemelvaartsdag. Dat betekent in Frankrijk in ieder geval dat iedereen vrij is. Ik heb me voorgenomen om toch regelmatig met mijn e-bike het ritje te maken van Les Cotes naar het dorpscentrum van Pillac. De kerk is mooi doel om heen te fietsen. Niet dat ik iets heb met geloof maar ik vind het wel aangenaam om even in de kerk te zitten en wat rond te kijken. Er stond nog een biechtstoel. Even had ik de neiging om een selfie te maken van mij in de biechtstoel. Maar ik vond dat het op deze Hemelvaartsdag niet zo gepast. Grappig dat er twee plekken waren naast de zitplaats van de priester in het midden. Ik neem toch aan dat de priester de een na de ander aanhoorde. De kerk is in redelijke staat. Naast twee altaren,  verschillende Maria beelden hangen er ook een paar grote schilderijen. Niet allemaal even mooi en een aantal in slechte staat. Er wordt geen actieve dienst meer gehouden. Uitzonderingen begrafenis of een huwelijk. Ik vond een schilderij wel redelijk imposant. Onwillekeurig deed het me denken aan Sinterklaas. Maar het ging om de een of ander beschermheilige. Ook vallen de rode biesjes tussen de stenen  op. Niet zo goed zichtbaar op deze foto. Maar ik heb het al meer gezien in andere kerken. Na mijn kerkpauze weer in gezwinde vaart terug op de e-bike. Heerlijk om met trapondersteuning door het landschap te zoeven. De temperatuur was ook aangenaam. Eenmaal thuis heb ik me maar getrakteerd op het laatste Magnum after dinner ijsje. Het smaakte best op mijn  terras van het zwembad. En het was ook genieten van de vaart waarmee de mooie wolken aan de hemel voorbij schoven. Echt weer om ten hemel te varen maar ik blijf nog liever ff wat langer hier op Les Cotes.

Sparen

Geld sparen loont nu nauwelijks de moeite vanwege de geringe rente. Tegenwoordig kan het allemaal gemakkelijk met de bank Apps op je iPad of mobiele telefoon. In de jaren vijftig-zestig was sparen in. Via de Zilvervloot kreeg je nog wat extra rente. Ook ingewikkelder om te  sparen. Je moest naar de bank om het gespaarde geld bij te laten schrijven op je spaarbank boekje. Ook in die tijd waren spaarpotten in. Ik had destijds een dikke roze stenen spaarvarken waar muntjes ingingen via een gleuf boven op. Ook papier geld kon er in. En eens in de zoveel tijd telde ik mijn spaargeld. Ik zat dan als kind met een mes te peuteren in terwijl ik spaarvarken op zijn kop hield. Zo vlogen de munten eruit en het papier geld moest er met beleid uitgehaald worden. Bij mijn collectie blikken speelgoed zitten ook een paar fraaie spaardozen. Zo ook een blikken spaardoos in de vorm van een kinderboek met als titel Dick Whittington,   naar het bekende kinderverhaal. Op de voorkant is Dick Whittington afgebeeld, wandelend met zijn kat, 5 mijl van London. Aan de bovenkant zit een gleuf voor het geld en het blik heeft een slotje. Deze spaardoos stamt uit de vijftigerjaren en krijgt nu anno 2014 opnieuw een bestemming. Ik ga de spaardoos nu gebruiken om het losse munten geld dat altijd wel ergens in mijn broek of jaszakken slingert te verzamelen. Niet om te sparen maar dan heb ik het handig bij elkaar als het nodig is. Ik kan de spaardoos nog op slot doen ook want het originele sleuteltje zit er nog bij.

Vertrokken

Vanochtend rond 08.00 richting Angoulême om Joosje op de TGV te zetten. De drie weken zijn omgevlogen en we hebben volop genoten van wat het leven hier kan bieden. Het treinkaartje voor TGV al op internet besteld en via een lokale terminal op het station laten uitprinten. Een zeer snelle handige manier. De TGV vertrok met 15 minuten vertraging. Maar er is voldoende tijd om over te stappen in Parijs. De TGV – Thalys verbinding Angoulême (vertrek 09.28) –Rotterdam (aankomst 17.00) is zeer snel. Ook als je daar nog ruim twee overstaptijd bij rekent. Daar kan je met de auto niet tegen op rijden voor wat betreft de tijd. En ook niet qua kosten zolang je alleen reist en tijdig je kaartje besteld. Maar een spiegel selfie gemaakt van de vertrekkende trein. Vervolgens heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om bij Merlin Leroi langs te gaan in Angoulême om een nieuwe deurklink te kopen voor in de blauw geverfde deur. Helaas raakte ik verdwaald in Angoulême omdat ik geen Tom Tom bij me had. Maar na wat omzwervingen heb ik deze superwinkel toch nog gevonden. Inmiddels blijft het gestaag miezerig weer. Past wel een beetje bij zo’n vertrek. Nu weer omschakelen om me een aantal weken alleen  te vermaken op Les Cotes. Zal wel lukken. Ik kreeg gisteren ook nog een foto van Mats die de tuinslang ontdekt heeft. Brandje blussen. Kennelijk veel boekjes over de brandweer gelezen. Mats was ook naar de kapper geweest en de krullen zijn in aantocht zoals Edgar meldde.

Kasteel koeien

We besloten vanochtend om maar weer eens de kleine zaterdagmarkt in Villebois de Lavalette te bezoeken. De zeer traditionele marktplaats overkapping blijft een schitterend stukje geschiedenis. En op de 200-300 m2 staan de zeer locale producten uitgestald. Wat groente, een poelier met in de koelvitrine anderhalve kip, een viskraam met verse vis,  een vriendelijke jongeman met krullend haar die uitsluitend geitenkaas produceert en verkoopt, een oesterverkoper en wat kramen met planten voor de tuin. Sommige bezoekers aten de oesters meteen op en dronken daarbij een glas wijn van de locale kroeg. Wij gingen terug met wat geitenkaasjes en 10 kleine petunia plantjes voor nog wat opvulling in de tuin. Nog net voor het begin van een begrafenisdienst hebben we de kerk bekeken. Daarna op naar het kasteel. Dit kasteel is weliswaar in prive handen maar wordt veel gebruikt voor allerlei culturele activiteiten. Het bleek ook mogelijk te zijn om rond het kasteel te lopen. Een stel dikbillen van koeien gingen ons voor. En zo kwamen we de zaterdag ochtend door.

Gisterenavond nog weer een nieuwe restaurantje ‘’ontdekt’’. Ik wist van het bestaan maar had nog niet eerder de stoute schoenen aangetrokken voor een bezoek. Het restaurant La veille maison in St Paul Lizonne, een klein plaatsje net buiten St. Severin, ligt midden in het dorpje. In een wat sluip kruip door gebouw werden we door de vriendeljke eigenaresse naar onze tafel gebracht. We waren en bleven de enige dinergasten. De eetruimte was sober ingericht en de menu kaart bood voor het voor-, hoofd- en nagerecht drie opties. Het geboden voedsel bereid en uitgeserveerd weer door de eigenaresse was prima. De voorgerechten (gegrild Toulouse worstje danwel gebakken camembert) waren mmmm. De hoofdgerechten (parelhoen en gegrilde  kalfs entrecote) waren ook mmmm. Vooral de aardbeien taart als nagerecht was …. mmmm. De Perchemant wijn uit de Bergerac had een volle smaak. Deze wijn wordt vanwege de geringe productie hoeveelheid niet geexporteerd. Maar het is een absolute topper voor het gebied ten oosten van Bergerac. Het alles voor een redelijke prijs van ongeveeer 25 euro per menu. Conclusie ik zet La veille maison ook bij mijn favoriete locale restaurants.

We zijn weer op streek

In en rondom Les Cotes zijn we weer wat op streek. Tuintje voor en  rozenstruiken tegen de Bergerie staan er weer prachtig bij. Het complete grasveld is gemaaid. Het gras begint zich weer te hesrtellen door de regen van afgelopen dagen. De wilde bloementuin is gerenoveerd. Een stukje gras naast zijmuur hoofdhuis is ook afgedekt met zeil om er straks wat slaapmutsjes te kunnen  zaaien. Eind gisterenmiddag bracht de  Bricomarche het afdekzeil voor het zwembad en daarbij ook een oprolsysteem. Staat nu in de hangar voor verdere montage. Het zwembadwater is vervangen en straks kunnen de pompen voor continue  zuivering aangezet worden. Joosje heeft haar schilderkunst kunnen laten botvieren op de deur naar de badkamerruimte. Een mooie blauwe kleur is geselecteerd die ook voorkomt in het schilderij met de titel ‘Voorspel’ dat naast de deur hangt. De eerste indruk van de blauwe deur is positief. Het geeft stevig extra accent. Ook heb ik nog weer een mooi exemplaar uit de collectie blikken mechanisch speelgoed te voorschijn gehaald. En het ezeltje met kar een plaats gegeven op de dikke houten balk boven de open haard.

Goeie oude en nieuwe tijden

Paul Ooms zond me een dezer dagen een foto van het optreden van de Little Town Jazzband in het Oude Slot in Schagen in de jaren 80. Hij was  banjospeler in deze band. Prachtig sentiment want het vaste prik voor Paul en  mij om eens in de zoveel weken de Jazzclub in Schagen te bezoeken. Het Oude Slot was destijds een echt klein bruin cafe. Op die avonden was het altijd gezellig druk tot zeer druk. Bier en af en toe een jonge jenever waren dan de drankkeuze. Verder werd er af en toe een wilde Havana sigaar opgestoken. Het was dan ook vaak dat we rond sluitingstijd weer huiswaarts trokken. En ‘s morgen weer fris aan de slag als promovendi in Petten. Goeie oude tijden! Nu drink ik vrijwel geen bier meer en rook al heel lang niet meer. Mijn dranksmaak heeft zich verlegd naar de (betere)  wijnen. Vandaar dat we tijdens onze Bergerac trip ook het wijnhuis Les Verdots hebben bezocht. De wijn van dit huis hadden we gedronken bij het diner in eL Borini. En daar stonden Joosje en ik om goed elf uur in een mooie hal aan de wijnen te nippen die Emilie de gastvrouw voor het wijnhuis voor ons inschonk. Uiteindelijk in totaal 12 flessen gekocht verdeeld over wit en rood en van verschillende wijnjaren. Daarna nog even naar Monbazillac gereden om in La maison Vari  een zoete Monbazillac dessertwijn te kopen van deze kleinschalige producent. De keuze viel op een vol fruitige en frisse wijn die uitstekend past bij foie gras, blauwe kaasjes en desserts volgens de omschrijving. Klopt zo bleek gisteren tijdens een huistest in Les Cotes. 

Culinair hoogtepunt

Afgelopen vrijdag kwamen Caro en Hans langs. Ze verbleven met hun caravan op camping Le Portrait. Het was voor hun het eerste bezoek aan mij hier in Pillac. Ze waren op doorreis naar Spanje. Rond twaalf uur werd het tijd voor kleintje Pineau des Charentes. Ze genoten ook van hun vakantie op de camping. Hans vertelde dat tot zijn groot genoegen Cor (tijdelijke ‘beheerder’ van Le Portrait)  de Pommerade wijn uit 2003 niet decanteerde op zijn verzoek. Wel of niet decanteren was altijd een discussiepunt tussen Hans en Wim (eigenaar Le Portrait).

Zaterdag ochtend met camper richting Bergerac gebied. Een heel andere landschappelijke sfeer in Dordogne dan de Sud-Charente waar ik woon. Bosrijker en natuurlijk de wijnranken staan er veelvuldiger. Na door vele wijngaarden gereden te hebben besloten we Issigeac aan te doen. Nog net voor sluitingstijd kregen we in Office du Tourisme goede adviezen om uit eten te gaan in Issigeac. Zo gezegd zo gedaan.  Het eerste restaurant (La Brucelieres) was volgeboekt maar in Chez Alain (of ook wel eL Borini) konden we wel terecht. En dat bleek een prima keuze. Ons menu gourmand werd geserveerd in de tuin. Mijn voorgerecht was ‘’Foie Gras Mi-Cuit au Monbazillac en Œuf cocotte au foie gras à l’arôme de Truffe, chutney de pommes’’. Het hoofdgerecht was geinspireerd op het humeur van de chef zoals op de kaart vermeld stond. Nou hij was in een zeer goede stemming. Een combinatie van een malse biefstuk en daarbovenop een krokant gebakken eendelever omgeven door enkele heerlijk stukjes groente. Het menu voor Joosje was ook al zo lekker. Tonijn gemarineerd vooraf en als hoofgerecht St. Jacobsschelpen aan spies met stukjes bloedworst. Het alles hebben we afgeblust met een mooie wijn van Chateuax Les Verdots. Het mmm-nagerecht geven we niet prijs :). Ruim voldaan wandelden we terug naar de camper die vlakbij stond onder vredige platanen in een rustige zijstraat. De volgende ochtend hebben we na het ontbijt de zeer gezellig drukke markt bezocht. Zoals op elke Frans  markt worden allerlei groente, kazen, wijnen, gevogelte en lekkernijen ter koop aangeboden. Wat dachten jullie van een vijg, pruim en abrikoos gevuld met Foie gras. Daar kan je toch geen nee tegen zeggen als je een klein stukje geproefd heb. En een markt zonder muziek is als een ei zonder zout. Zelfs een turks of marokaans zingende groenteboer. Kijk maar op het videootje.

Opschonen

Het is ruim een week geleden dat buurman Petit met zijn tractor en maaier een groot gedeelte van het gras terrein van Les Cotes kort maaide. Nu zijn we elke dag het afgemaaide gras bijeen aan het harken om af te voeren anders zou het onderliggende gras verder verstikken. Deze opschoon aktie is best wel een pittig klusje. Ook een opschoon beurt van het zwembad was nodig vanwege de algen groei zoals reeds eerder gemeld. Inmiddels is het zwembad van alle ongerechtheden gekuist. De laatste restjes water zijn gehoost al zittend in mijn visserstoeltje. Nu staat de stoel eenzaam in het zwembad te wachten. De laatste grote opschoon aktie is de aanpassing van de wilde bloementuin en heg. Ruim 80% van de oorspronkelijk wilde bloementuin is gemaaid en nu afgedekt met zeil. Op die manier kunnen de restanten bloemen en vooral onkruid afsterven. In najaar gaan er  graszoden bovenop. Dan hebben we een kleine grasweide waar je eventueel kan liggen om te zonnen. Maar bovenal staat het allemaal tezijnertijd wat netter. De kleine strook wilde bloemen blijft in takt. De goudsbloemen en vooral de slaapmutsjes doen het er goed. Deze strook is behapbaar te onderhouden hoop ik. Dus de omgeving van Les Cotes ziet er weer bijna picco bello uit. Grote aanjaagster van deze tuin opschoon akties is Joosje terwijl ik me bezig hield als dompelpomp expert in een steeds leger wordend zwembad.

Op reis

Gisteren rond het middag uur zond Edgar me een foto van mijn kleinzoon Mats. Hij was met zijn ouders op weg naar Kos voor een weekje zonvakantie. De foto was genomen in de parkeer garage van Schiphol. Op die foto loopt hij parmantig te stappen op zijn mooie blauwe schoenen, in zijn spijkerbroek en mooie veste met een rode kleur op de wangen en houdt op behendige wijze zijn koffertje vast. Verder zijn favoriete shirt aan met vliegtuigjes.  Het ziet er allmaal zo vertederend en tegelijkertijd stoer uit voor zo’n lief klein dapper ventje. Het wordt een echte globetrotter. Later stuurde Edgar me nog een foto genomen in het vlieguig terwijl ze samen uit het raam kijken. De vlucht was Mats goed bevallen. Mats zei: ‘Morgen nog een keer’ :). Nou dat belooft wat voor de toekomst. Straks haalt hij me nog in met alle vluchten die ik gemaakt heb in de afgelopen jaren.

Hij hangt

Bijna anderhalf jaar na aankoop hangt het schilderij ‘De drie mannen’ in de woonkamer van Les Cotes. Voor het zover was heb ik nog een goede  hamerboor aangeschaft van het merk Skil om gaatjes te boren in het beton. Na overleg besloten om het schilderij langs de lange muurkant te hangen. Op die manier komt het op zijn best tot zijn recht. Normaliter zou ik Wim vragen voor zo’n boorklusje. Maar Wim en Tineke hebben besloten om weer in Nederland te gaan werken en wonen. Dus daar kan ik niet meer op terugvallen. Op het videootje kun je mijn boor inspanningen zien gefilmd door Joosje.

Inmiddels doet de nieuwe Gardena dompelpomp zijn best om het zwembad leeg te pompen. Dan kan ik het zwembad goed ontdoen van de algen die er afgelopen winter in gegroeid zijn. Komende winter hoop ik daar van af te zijn. Een afdekfolie op het zwembadwater is aangeschaft en wordt op korte termijn afgeleverd. Er is een uitsparing in het folie zodat ik de zwembadtrap er niet hoef uit te halen. Ook zal de wilde bloemen tuin nog wat aangepast worden. Het werd wat te wild met onkruid. Een groot gedeelte was dit jaar overgenomen door onkruid. Dat vergt teveel onderhoud voor mij als onhandige tuinman. Dus er wordt een kleine behapbare strook overgelaten aan wilde bloemen en rest opgevuld met vaste planten met hopelijk weinig onderhoud.

Vandaag is de ‘boeking voor Marlie’s Angels’ binnen gekomen. Marlieke (zang, kazoo), Jasper (( akoestische) gitaar, dobro, drums/percussie, zang) en Max (basgitaar, zang) komen in tweede helft juli graag hier een weekje. Marlie’s Angels is een akoestisch trio. Hun repertoire varieert van Tom Waits tot Alison Krauss, met een theatraal randje Ik ga nu als hun buitenlandse impressario op pad om te kijken of ze ergens in de omgeving in cafes of op dorpspleinen kunnen optreden. Zij hebben folders en demo’s bjna gereed. Leuke klus om uit te werken.

Bevrijding

Toen we op weg gingen binnendoor naar Montignac le Coq kwamen we in Pillac centrum net voordat de officiële bevrijdings herdenking zou gaan  plaatsvinden. Toen we eenmaal op het kruispunt bij de kerk stonden arriveerde het defile met drie vlaggendragers voorop. We werden persoonlijk begroet door de burgemeester en zijn hulpjes. Twee dorpelingen lazen de namen voor van de gevallenen die gebeiteld staan in het herdenkings monu- ment. Na elke naam zeiden de aanwezigen Mort pour La France. Na dit gedeelte las de nieuwe burgemeester een korte historie voor van het einde van de oorlog. Uiteraard werd de  naam van generaal Charles de Gaulle veelvuldig genoemd. Hierna mochten de drie vlaggendragers een groet brengen door de vlag op en neer te bewegen in gepaste snelheid. Daarmee was de bijeenkomst over. Dat gaf mij de gelegenheid om één van de veteranen te fotograferen. Een echte oude Fransman met alpinopet en behangen met verschillende medailles. We werden door  een van de bewoners gevraagd om mee te gaan de Salles de Fetes om nog een drankje te drinken. Dus gedaan, goed voor het sociale netwerken. Na deze bijeenkomst door naar de rommelmarkt in Montignac. Het was er weer gezellig druk. Daarna terug met onze buit: een aantal droge worsten en kaas. En Joosje vond nog een paar vrijwel nieuwe schoenen van het merk Pikolinos voor slechts 5 euro. Koopje van de dag dus.

Zonder stroom

Afgelopen zaterdag met camper terug na Pillac. In twee dagen via Zeeland en Belgische kust. Overnachting in Le Gris Nez op een mooie camperplek op een duintop. Mooi gebied tussen Calais en Boulogne sur Mer. Zondag na lange rit in Pillac aangekomen. Maandag uitpakken, wasjes draaien en meteen weer genieten van de oase van rust.  En dan gisteren middag zaten we ineens zonder stroom. Dat komt wel eens voor als er teveel stroom van één groep getrokken wordt. Dat was nu zeker niet het geval. De hoofdschakelaar weer omzetten hielp niet. Normaliter is dat de oplossing. Op naar de buren Petit. Maar die hadden volop stroom. Meteen even gevraagd of ze misschien een deel van mijn grasveld konden maaien. Ik kwam niet met mijn maaier er niet door heen. Geen enkel probleem. Buurman Petit sprong meteen op zijn tractor met daarachter zijn maaier. Zeer behendig werd mijn terrein geschoren. Wat een fantastische hulp!! Een fles rode en witte wijn gegeven als gebaar voor de hulp. De avond romantisch doorgebracht bij kaars- en zaklantaarn licht. De kleine Magnum ijsjes uit de ontdooiende vriezer maar verplicht verorberd. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Vanochtend EDF vroeg gebeld. Wat een belevenis. Na drie verschillende telefoonnummers en de 88 keuzemenu's had ik de juiste persoon aan de lijn. En toen viel de mobiele telefoon verbinding weg. Opnieuw een poging en na intense discussie met een snibbige EDF dame  over de 'disconjecteur' (de hoofdschakelaar, circuit switch, lek schakelaar) probeerde ze me af te schepen met ‘Belt U maar een elektricien’. Mooi niet dus en na aandringen komt er toch nog een EDF monteur vandaag. Want twee avonden romantisch kaarslicht en ijs uit de ontdooide vriezer is ff teveel.