Ik zat er even helemaal doorheen

Gisteren tegen een uur of vijf in de middag zat ik er even helemaal doorheen. Het schoonmaken en de laatste vele restanten sorteren, merendeel weggooien en alsnog inpaken en in Doblo of aaanhangwagen fromelen begon zijn tol fysiek af te werpen op mijn 63 jarige lijf. Het was teveel binnen het tijdsframe dat ik mezelf gesteld had. Het was daarom heerlijk om rond acht uur ‘s avonds bij Gunn Berit en Herma aan tafel te schuiven om van een kip met shoarma kruiden van AH te genieten. Ik had voor Gunn Berit een hele lading van die kruiden de laatste keer meegebracht. Daarna nog even uitbuiken op de bank met Tia. Het blijft zo’n leuke hond en ik mis haar nu al. Daarna lekker slapen om vroeg op te staan om de laatste zaken in mijn huis af te handelen. Om precies 08.31 zat ik klaar. De klus was geklaard: huis leeg en huis schoon. Het bezoek van de nieuwe eigenaresse Vera, haar vriend en een van de twee practige husky honden kon beginnen. Ik heb relatief veel spullen voor hun kunnen achterlaten. En na een bakkie Nespresso bij Nofima vertrok ik voor een terugreis van ruim 3000 km. Eenmaal over de brug van het eiland waar Tromsø op ligt naar het ‘vaste’ land bij Tromsdalen werd het het me even te machtig om Tromsø achter me te zien verdwijen. Een einde aan een mooie periode van negen jaar.

Daarna in gepaste snelheid door naar de grens bij Finland en naar ruim 500 km eentonige wegen kon ik Zweden bij Haparanda binnen gaan . Voor de 7de keer denk ik in de afgelopen jaren. In Zweden waren forse regenbuien mijn deel maar gelukkig kon ik een Scandic hotel in Luleå bereiken even voor 20.00. Het is zo’n heerlijk gevoel om vermoeid nog even wat te eten, een glasje wijn te drinken en nu zometeen douchen en slapen. En morgen de 2de etappe maar kalmpjes aan. Ook nog even met Natasja gebeld zodat ik ook weer op de hoogte ben van alle sprongen vooruit die ze maakt. Geweldig! Het was al met al een lange vermoeiende dag maar met een groot satisfactie gevoel