De eerste etappe van terugreis van Pillac naar Boulogne sur Mer is prima verlopen. De weg vanaf Tours naar Rouen is een rustige en vrij nieuwe tolweg. Er was vrijwel geen kip onderweg te bekennen. De Tom Tom stuurde ons gedeeltelijk door Rouen centrum om daarna weer op de grote weg te komen naar Boulogne sur Mer. Is er iemand die mijn unieke Tom Tom wil overnemen? Zonder blikken of blozen loost de Tom Tom dame je door slinger routes. Maar rond 19.15 kon ik de auto in de 
parking van het hotel zetten. En na wat opfrissen kon genoten worden van het diner. Eerst een amuse
bestaande uit een kommetje gevuld met roomsoep met twee kleine mosseltjes, fijn gehakte paprika en een kommetje met een ravioli kussentje gevuld met kreeft in een soya sausje. Er lag een klein streeepje van gepimenteerd paprika moes bij op het bord. Ik had een mooie fles Pouilly Fume uit Loire gebied 
2010 uitgekozen. Die kwam ook goed van pas bij mijn voorgerecht dat bestond uit half gekookte St Jacobs schelpen die in dunne plakjes op een bladerdeeg bedje lagen met tomaten chutney en een klein beetje geschaafde parmezaanse kaas. Ook paste de wijn bij het voorgerecht van Joosje. De bekende Foi gras. Een tongstrelend voorgerecht met zelfs drie kleine koffie boontjes.
parking van het hotel zetten. En na wat opfrissen kon genoten worden van het diner. Eerst een amuse
bestaande uit een kommetje gevuld met roomsoep met twee kleine mosseltjes, fijn gehakte paprika en een kommetje met een ravioli kussentje gevuld met kreeft in een soya sausje. Er lag een klein streeepje van gepimenteerd paprika moes bij op het bord. Ik had een mooie fles Pouilly Fume uit Loire gebied 
2010 uitgekozen. Die kwam ook goed van pas bij mijn voorgerecht dat bestond uit half gekookte St Jacobs schelpen die in dunne plakjes op een bladerdeeg bedje lagen met tomaten chutney en een klein beetje geschaafde parmezaanse kaas. Ook paste de wijn bij het voorgerecht van Joosje. De bekende Foi gras. Een tongstrelend voorgerecht met zelfs drie kleine koffie boontjes.En dezelfde wijn paste ook prima bij het hoofdgerecht dat we gekozen hadden. Namelijk zeeduivel met een halve kreeft. Er lagen twee heerlijke gemarineerde artichokken bij alsmede een enkele 
wortel, haricot vert, asperge etc. Heel bijzonder was dat de eitjes van de kreeft gebakken waren en netjes tussen de pootjes lagen. Het hoofdgerecht was een genot voor oog en mond. Limoen souffle met ijs en een choco koekje vormde het dessert. Ook verrukkelijk. Echt een Michelin ster waardig restaurant.
wortel, haricot vert, asperge etc. Heel bijzonder was dat de eitjes van de kreeft gebakken waren en netjes tussen de pootjes lagen. Het hoofdgerecht was een genot voor oog en mond. Limoen souffle met ijs en een choco koekje vormde het dessert. Ook verrukkelijk. Echt een Michelin ster waardig restaurant.Niks aan te merken? Jawel hoor, We kregen ook nog de vraag of we kaas wilden voor het nagerecht. Misschien had men het niet moeten vragen omdat het teveel als gewoon 
gerechtje overkwam. Hetzelfde gold ook aan het eind bij de koffie. Men gaf nog een schaaltje met koekjes erbij. Die waren wel lekker maar niet echt bijzonder. De bediening met name door de vrouwelijke gerant kon iets vriendelijker geweest zijn. Maar dat mocht onze smaak plezier niet bederven. Chapeau voor Tony Lestienne, de chef van het restaurant. De tweede etappe, de volgende dag na een goed ontbijt in het hotel begon rond half elf. Met behoorlijk rot weer (regen, natte sneeuw) en hoop vrachtwagens die zich niet aan de regel hielden voor wat betreft niet-passeren kwamen we na een langdurig oponthoud rondom Antwerpen weer terug op Nederlandse bodem. In totaal is deze reis om Parijs te mijden ruim 200 km langer maar de moeite waard zeker met zo’n tussenstop in Restaurant la Matelote
gerechtje overkwam. Hetzelfde gold ook aan het eind bij de koffie. Men gaf nog een schaaltje met koekjes erbij. Die waren wel lekker maar niet echt bijzonder. De bediening met name door de vrouwelijke gerant kon iets vriendelijker geweest zijn. Maar dat mocht onze smaak plezier niet bederven. Chapeau voor Tony Lestienne, de chef van het restaurant. De tweede etappe, de volgende dag na een goed ontbijt in het hotel begon rond half elf. Met behoorlijk rot weer (regen, natte sneeuw) en hoop vrachtwagens die zich niet aan de regel hielden voor wat betreft niet-passeren kwamen we na een langdurig oponthoud rondom Antwerpen weer terug op Nederlandse bodem. In totaal is deze reis om Parijs te mijden ruim 200 km langer maar de moeite waard zeker met zo’n tussenstop in Restaurant la Matelote
Geen opmerkingen:
Een reactie posten