2014

Het jaar 2014 is bijna voorbij.Terug bladerend door Mijn Camper blogs 2014 is het een jaar geweest met het herstel van mijn knie operatie in Nederland. Daarna terug in Pillac waar ik mijn woonkamer definitief heb ingericht. In het vroege voorjaar een paar dagen op pad met camper in Les Landes gebied. De eerste stappen gezet met Adobe Creative Cloud projecten. Regelmatig terug naar het Beijersche om ook daar met Joosje te genieten van de landelijke omgeving en het op bezoek gaan bij de kinderen, kleinzoon Mats en de vrienden voor ‘t leven. Ook de verhuizing van Joosje naar het Beijersche in April was een belangrijk moment. Van de zomermaanden genoten met het buitenleven in Pillac. Met veel hoogtepunten zoals het bezoek van Marlie’s Angels, Joosje, Marjolijn&Nelemarie, Natasja en Wino, Edgar, Femke & Mats en Josje en Jurgen. Ook Jan en Arienne kwamen in najaar langs. Tia was uiteraard ook weer van de partij. En de ‘’geboorte vondst’’ van Joris, het schattige poesje dat nu een goed onderkomen heeft in Nederland bij Josje en Jurgen. En 2014 was wederom plezier hebben in het maken van korte videootjes over het culturele leven in mijn Franse leefomgeving. De camperreis langs de Franse Bretagne kust in het najaar. Daarna actief meedoen in de ontwikkeling van Café Pluche. En de laatste maanden het verder laten afronden van enkele klussen rondom het huis. Uiteraard stond ook in 2014 regelmatig een bezoek aan de lokale restaurants en enkele musea in Nederland op het programma. Kortom een mooi jaar om op terug te kijken. Het zeer recent overlijden van de 101 jarige moeder van Joosje geeft weliswaar een verdrietig accent aan deze laatste dagen van 2014. Maar ik zal haar blijven herinneren als iemand die uitermate humorvol was en genoot van het samenzijn met Joosje.

Anders

Kerst 2014 kan beginnen. Ofschoon het zal anders zijn dan anders. Geen sneeuw. Niet dat ik dat erg vind want ik heb mijn portie sneeuw wel gehad tijdens mijn jarenlang verblijf in Tromso. Daar ligt wel volop sneeuw en is  het –10C begreep ik van Gunn Berit. Ze stuurde ook nog een foto van Tia die ondanks dat ze gewapend was tegen de kou met een ‘jasje ’ om met oranje reflectie kraag geen zin had om te gaan wandelen. Hier is het regenachtig en winderig weer al gedurende een behoorlijk aantal dagen. Het kerstboompje dat hier in het Beijersche in een roeiboot stond heeft inmiddels de storm niet overleefd. Het is omgewaaid. Op de foto staat het nog fier overeind.  Het is weer om binnen te zitten. Ik heb inmiddels het nodige leesvoer ingeslagen. Een blad over Italië waar je vrolijk van wordt als je naar de mooie foto’s met Italiaans voedsel kijkt en de beschrijvingen van de prachtige natuur. Het tijdschrift Eigen Huis & Interieur blijft een fraai blad. Mooie reportages over woningen en inrichtingen. Alles in een  voortreffelijk design gegoten. Ze maken vast gebruik van Adobe Design en Illustrator om het blad te ontwerpen. In de ultieme gids voor Adobe Creative Cloud kan ik mijn hart weer ophalen over de mogelijkheden van deze uitstekende software. Het blad doorbladerend realiseer ik me dat ik al best veel geleerd heb in 2014 van het werken met de verschillende software. Maar ik las al een paar nuttige tips. Naast dit lekkere leesvoer was een bezoek aan bakker van Dijk in Gouda niet te vermijden. In de eerste plaats voor de verjaardagstaart voor Joosje. We zijn nu weer even jong. Morgen vieren we dat, om maar in koninklijke termen te blijven, in bescheiden huiselijke kring in haar paleisje aan het Beijersche.

Markthal

Geïnspireerd op markthallen in een aantal grote Europese steden heeft nu ook Rotterdam enige maanden haar eigen markthal in het centrum. Een indrukwekkend gebouw met aan beide zijden een ruime doorkijk van glas op de skyline van het centrum. In de markthal ruim 100 verkooppunten van vis, vlees, groente, specerijen, fruit, gebak, chocola, zoetwaren van  Nederlandse of buitenlandse bodem. Een bezoek aan deze markthal stond op mijn lijstje. Het is een indrukwekkend gebouw geworden met een fraaie uitstraling. De muur schildering op de wanden en het gekromde plafond is fraai. Het is er gezellig toeven. Bij het bezoek kwamen we ook nog in in gesprek met de eigenaar van een Marokkaans restaurant gevestigd in de Markthal. Hij bleek van origine theoloog te zijn en had ook gewerkt in crisisteams in oorlogsgebieden. Daarnaast nu ondernemer en ingestapt op dit markthal project zonder echt te weten of het een succes zou worden. Tot nu toe had hij niet te klagen aan klandizie. Ik vond zelf het centrale punt waar een vishandelaar (Schmidt Rotterdam), een slager, groenteboer en een poelier bij elkaar stonden een fraaie uitstraling hebben. Het assortiment aan vis in de counter van Schmidt veel me tegen. Dat moet en kunnen ze beter. Bij de slager hebben we een fraai biefstukje van de haas gekocht. Verder paarse spruitjes bij een aanpalende groenteboer. Tot slot mooie mini champignons bij weer een andere winkel. Ik ben het eens met de slagzin bij de markthal: “Wat je vers haalt is lekker”. Dat gaan we straks lekker opsmikkelen en drinken daarbij een goed glas rode wijn uit 2012 die ik meebracht uit Frankrijk van mijn huisdealer. Hieronder een videootje over wat ik zoal aantrof in de Markthal Rotterdam.

Rode lampjes

Gisteren nam Jurgen Richter van Slateboard contact met me op. Hij was op het spoor gekomen van het Amsterdams Licht Festival. Binnen het festival werd er een unieke internationale tentoonstelling ‘’Illuminade’’  in de buitenlucht gehouden waar jonge en gevestigde (internationale) kunstenaars hun lichtkunstobjecten lieten zien. Een wandelroute om deze tentoonstelling te bekijken was uitgestippeld beginnende vanaf de Stopera. We werden verzocht de rode lampjes te volgen. Uitdaging om ons aan de route te houden en niet de  rode lichtjes van de wallen te volgen. En zo liepen we van object naar object die op bekende plekken zoals de tuin van de Hermitage, de Botanische tuin etc. opgesteld stonden. Op die manier ga je dagelijkse licht objecten ook bijna bekijken als kunstobjecten. Er waren ook een groot aantal fotografen op de been om de objecten op hun gevoelige plaat vast te leggen. En klokslag 22.00 ging de verlichting van de kunst objecten uit. Gelukkig hadden we toen vrijwel alles bekeken. Een leuke wandelroute. Vooraf hadden we nog een bezoek gebracht aan Art’otel. Een hotel gelegen tegenover het Centraal Station. Op de buitenkant van het hotel werd een videomapping productie getoond van computerkunstenaar AlexP. Voorwaar een fraaie videomapping waarbij de animatie van gekleurde balletjes afgestemd was op het omgevings geluid. Deze audio responsive videomapping was verrassend. Uiteraard heb ik genoten van alle objecten en ook nog maar wat vastgelegd op video. Jullie kunnen daarvan genieten of niet door het videootje hieronder te bekijken.

Na afloop van de licht wandeling hebben we deze avond afgesloten met een heerlijk helder Heineken in een typisch Amsterdams kroegje t Hooischip.

Bacalau

Marlie’s Angels waren gevraagd om op te treden op de eerste dag van de kerstwinkel weekend in Zwaanhals. Zwaanhals ligt middenin in het Oude Noorden van Rotterdam. Deze Rotterdamse straat is volop in ontwikkeling. Steeds meer nieuwe  ondernemers op het gebied van food, fashion en design vinden hun plekje op en rondom het Zwaanshals. Kortom een trendy buurtstraat aan het worden. Marlie’s Angels trokken van winkeltje naar winkeltje om daar hun repertoire ten gehore te brengen. Kerstliedjes ontbraken natuurlijk niet. Helaas wel een beetje aan luisterende publiek. Begrijpelijk want het publiek had meer aandacht voor het winkelen. Een optreden van Marlieke’s Angels in het lokale clubhuis viel des te meer in de smaak. Er werd uit volle borst meegezongen.  Aan het eind van de middag belandden we in een klein Portugees restaurant Bom Gosto. Wat een ontdekking. De menukaart  stond op een groot schoolbord geschreven. Ik had al snel mijn oog laten vallen op bacalau uit de oven. Joosje ging voor het Portugese speenvarken. Daarbij uiteraard een Vinho Verde. Wat was dat smikkelen en smullen. Als afsluiting nog een espresso met een Pasteis Belem. Onmogelijk om van dat goedje af te blijven. Dus een restaurant om nog eens te bezoeken. 

Freek

Afgelopen weekend ben ik weer in Nederland teruggekeerd voor een maand. De reis met een tussenstop en overnachting in Arras (Noord Frankrijk) is goed verlopen. Bevalt me best om de reis in twee dagen te doen. Nu verblijf ik weer bij Joosje in het Beijersche. Als verjaardagscadeau werd ik door Joosje uitgenodigd voor een bezoek aan de schouwburg van Gouda waar Freek de Jonge zijn meest recente show bracht. De voorstelling heet “Áls je me nu nog niet kent”. Een reflectie tussen zijn imago en identiteit. De voorstelling was uitverkocht zoals te verwachten. We zaten op het tweede balkon en hadden een prima zicht op deze grote (woord)kunstenaar. Vanaf het eerste moment zit je er in en ben je gegrepen door zijn verhalen, woordspelingen en grappen. Ook zong Freek relatief veel liedjes met een begeleidingsband met vier jonge muzikanten. Ik vond het ook heel opvallend hoeveel aandacht hij gaf aan zijn vroegere kompaan van Neerlands Hoop: Bram Vermeulen. Het was een heerlijk avondje theater en genieten. Dinsdag jongstleden bracht Jan Jaap het door mij gekochte beeld. Nu staat het beeld tijdelijk op een mooie plek aan het Beijersche. Misschien zet ik het tezijnertijd ook in Pillac binnen in plaats van tussen de struiken buiten. Op die manier kan ik er dan elke dag van genieten. Ik moet nog nadenken over een naam voor het beeld. Hier alvast een selfie met beeld.

Schoon het oude jaar uit

Vandaag wat voorbereidingen voor mijn terugreis morgen naar Nederland getroffen. Maar een lijstje aangelegd zodat ik niets vergeet omdat ik immers tot begin 2015 in Nederland blijf. Deze week werd ik nog aangesproken door de vertegenwoordiger van het eenmans bedrijf Baptiste toen ik op het punt stond om boodschappen te gaan doen. De persoon maakte zich bezorgd om de ‘’champignons’’ op een gedeelte van mijn muur. Ook het weer weer wat smoezelig zwartig geworden veranda diende volgens hem een behandeling. Een ‘’test gratuite’’ van zijn wonder schoonmaakmiddel en coating kon ik terplekke krijgen. Een behandeld terras zou mij voor vijf jaar van het probleem afhelpen. Deze vijf jaar was een persoonlijke garantie. De manier waarop hij zijn product verkocht deed me denken aan Jacobse en van Es bij het winterhard maken van de tuin bij een oude dame. Van Kooten roep dan eenmaal in de tuin dat de tuin lijdt onder scheurgras en dat ze geen dag later hadden moeten komen. O o scheurgras waarop de Bie hem ten volle ondersteund. Klik hier om deze fantastische aflevering nog eens te bekijken.  Na telefonisch overleg met mijn klusjesman Andre, die het eenmansbedrijf wel kende, heb ik toch besloten om in te gaan op het aanbod temeer daar de klus ook nog eens 30% goedkoper kon. Nou het resultaat mag er zijn en nou maar hopen dat dit ook vijf jaar zo blijft. Over schoon gesproken de vuilophaaldienst plakte deze week een sticker op de deksel van de ton waarin de plastic vuilniszakken zaten. In 2016 gaat de dienst over op vuilniscontainers op wieltjes en deksel zoals die al jaren in Nederland gebruikt worden. Dus ik krijg een jaar om daar op over te stappen. Eerder zal naar mijn idee ook geen zin hebben omdat de vuilniswagens die men gebruikt nog niet geschikt zijn voor dit systeem. Ik neem aan dat die wagens in 2016 er wel zijn. O o o wat gaan we het oude jaar hier schoon uit.

Kerstsfeer?

Onder het genot van een zonnetje was ik afgelopen zondag aanwezig op de ‘’kerstmarkt’’ van Aubeterre. Het was 23 C in de zon! Op de markt stonden een vijftigtal kraampjes. Echter, er waren nauwelijks typische kerstspullen te koop.  Veel van de kramen staan er in de zomer ook. Waar het absoluut niet aan ontbrak waren de bezoekers. De auto’s stonden zelfs tot op de toegangswegen naar Aubeterre geparkeerd. Het leek ook daarom wel hartje zomer wanneer de duizenden toeristen dagelijks Aubeterre overspoelen. Kennelijk had iedereen weer even behoefte om buiten met elkaar te zijn. Rond lunchtijd kwam er een stemmig gekleed koor vanuit het gemeentehuis naar de kop van het plein lopen. Voor een concert met kerst liederen. De dirigent van het Engelse koor deed zijn uiterste best om omstanders mee te laten zingen. Maar de meeste toeschouwers hielden hun kaken stijf op elkaar. Sommigen deden zich te goed aan de hotdogs en een enkeling liet zich een oester goed smaken.  Kennelijk voelde iedereen zich in zomerse stemming en was kerstmis nog ver weg. Nadat ik nog wat rondgeslenterd had kon ik mijn slag slaan met een leuk kerstcadeau. Wat en voor wie blijft nog ff een geheimpje tot aan de Kerst. Hieronder een korte video impressie van het koor om alvast in de kerststemming te komen of niet.

   

En gisteren heb ik er weer een streepje bijgezet. Nu staat de teller van levensjaren op zesenzestig. En bij een verjaardag hoort een gebakje. Mille feuille heet het gebakje in het Frans. Klinkt ff anders dan een tompoes. Maar in beide gevallen smaken ze altijd.

Ondergedompeld

De afgelopen dagen ben ik ondergedompeld door mijn zelfstudie in het maken van 3D animaties. Het Cinema 4D software pakket ondergebracht in Adobe After Effects Creative Cloud is een ontzettend uitdagend programma. De ene oh na de andere ah kreet als verbazing rolden uit mijn mond over de mogelijkheden. Er zijn ontzettend veel tutorials op Youtube te vinden over dit Cinema 4D pakket. En dan te bedenken dat ik de Lite versie heb. Lekkerbekkend kijk ik naar de nog grotere Studio versie. Maar daar hangt ook een behoorlijk stevig prijskaartje aan. Maar met de Lite versie kan ik me al behoorlijk mee vermaken. Het werken op twee monitor schermen is ook voor dit programma nodig.Al doende bezig moet ik ook oppassen dat ik niet teveel van alles en te ingewikkeld wil. Maar er zijn ook vele inspirerende voorbeelden van animaties die in video mapping worden gebruikt. Ik vind het werk van de Japanse kunstenaar Masuro Azaki erg mooi en indrukwekkend. Ook door het gebruik van aparte muziek. De ‘’chair’’ is fraai stukje animatie en video mapping van deze kunstenaar. Klik hier om deze stoel video te kijken op Youtube. Maar er is veel meer werk van hem. Ook een aantal Nederlandse graphic design teams blazen behoorlijk een partijtje mee in de videomapping wereld. Ik kwam er helaas te laat achter dat in Cascais, niet zover van Lissabon, een licht festival is geweest in September 2014. Daar had ik wel willen zijn om mee te genieten van het heel veel boeiende video mapping werk. Daar werd door Afterlight uit Breda een fraaie videomapping gedaan. Klik hier om die te bekijken. O ja en voor de statistieken. De geplande activiteit van Café Pluche gaat niet door. Na weer een behoorlijk discussie waarbij ik het gevoel kreeg dat de voorstelling van 6 December zou doorgaan viel ik bijna van mijn stoel toen het tegenovergestelde bleek.

De jacht is open

Toen ik vanmorgen mijn erf afreed om brood te gaan halen zag ik  verschillende mannen in lichtgevende oranje vesten rondlopen. Eenmaal dichterbij gekomen werd me duidelijk dat Les Cotes omgeven was met jagers. Om de paar honderd meter stond er een jager aan de rand van het gemaaide maisveld. Wachtend op het opgejaagde wild. Ook een bord op de toegangsweg maakte nog eens extra duidelijk dat er gejaagd werd. Toen ik terugkwam vanuit St Severin bleek het spektakel van de jacht al weer over te zijn.  Ik had de indruk dat men niets geschoten had. Onwillekeurig dacht ik terug aan gisteren avond waar ik in Le Pitaud een zeer malse hertebiefstuk had gegeten. Vooraf een salade van tonijn en avocado. Het was een eet- en muziek avond. De band met de naam l’autre blues trad op. Vier muzikanten begonnen rond 21.30 hun eerste blues klanken ten gehore te brengen. Het was weer volle bak. Maar ik moet bekennen dat de geproduceerde blues me niet echt pakte. Ik heb wel eens gelezen dat echte blues muzikanten getekend moeten zijn door een zwaar leven met ellende en verdriet. Nou deze artiesten voldeden daar niet echt aan. Een aantal goed uitziende vrolijke veertigers op sologitaar, basgitaar, keyboard en drums vermaakten zich uitstekend. De band werd duidelijk gedomineerd door de sologitarist en tevens zanger. Hij trok alle muzikale aandacht naar zich toe. In de pauze ben ik weer richting Les Cotes gegaan en heb de blues maar de blues gelaten.

Verschillende smaken

Toen ik mijn brievenbus geleegd had bleek dat ik eindelijk na meer dan twee maanden het ontbrekende onderdeeltje voor de houder van mijn GoPro videocamera houder toegezonden had gekregen. Ik had de moed al opgegeven. Maar bovenal gaf de brievenbus inhoud me de mogelijkheid om uit drie smaken te kiezen. Er was een brief met aanbiedingen van Nespresso koffiecapsules in allerlei smaken en sterkten. Verder een brief en brochure van Domain les Verdots uit het Bergerac gebied met hun smakelijke wijnen op basis van de oogst 2014. Ik heb dit jaar hun wijnchateau bezocht. En tot slot een boekje vol met bijbelteksten van de Le Grand Cri. Die Franse club heeft kennelijk nog de tijd om teksten op ouderwetse wijze in boekjes te drukken. Nou die laatste smaak eindigt bij het oud papier. Afgelopen weekend heeft het behoorlijk geregend met als gevolg volop plassen op het voor terrein van Les Cotes.  Ik prijs me nog steeds gelukkig dat er destijds een nieuw drainage systeem is aangelegd en dat de muren aan de onderkant met een extra laag water afstotend cement zijn voorzien. Maar vandaag is het stralend herfst weer. Nog even naar chateau Le Mercerie gereden. Sinds kort lopen daar Baskische schapen rond. Maar toen ik er was heb ik ze niet gezien. Geen kip was er. Daarna nog mijn Pillac e-bike rondje gedaan. Ik heb nu een klein parkoers gevonden waarin naast vlakken stukken ook een behoorlijk klim zit van ruim 500 meter. Naast nog wat vals plat heb ik ook stukken waar ik niet hoef te trappen. Kortom een fiets traject met verschillende smaken. En aan het eind wacht van de rit dan weer Les Cotes in de mooie herfstzon.

Vermoeiend

De vergadering van de Commissie Communicatie van Café Associatif van afgelopen woensdag was vermoeiend. Een aantal leden viel over in hun ogen vrouwonvriendelijke elementen op de poster van de muziekgroep die 6 December zal optreden.Mij werd verteld dat het bovenste gedeelte van de poster het bezoek voorstelde van de bandleden aan een dame van lichte zeden. Het onderste geeft een indruk van het wildplassen in het landelijk gebied door de groepsleden.  Een spattende heftige discussie was het gevolg gedurende ruim twee uur. Ik zie persoonlijk niet wat er mis is met de poster. Verder hebben kenners van het repertoire van deze groep aangeven dat de liedjes absoluut niet vrouwonvriendelijk zijn. Maar na twee uur vergaderen werd het besluit genomen om alle leden te vragen om opnieuw te stemmen of deze groep op onze eerste manifestatie wel of niet zou moeten optreden. Dus we zijn weer een stap terug. De discussie over de naam van het café is geluwd na de email golf. We gaan gewoon door met de naam Café Pluche als ik het goed begrepen heb. Voor de rest van deze week heb ik me intensief bezig gehouden met het animatie pakket Cinema 4D. Daar werd ik moe van maar op een plezierige wijze. Vaak tot in kleine uurtjes bezig geweest om het pakket te doorgronden. Grote stappen voortgang gemaakt. Maar naast alle moeizame zaken word ik altijd weer vrolijk als ik een foto krijg van kleinzoon Mats. Deze week was het Sint Maarten. Dus hij ging langs de deuren. Zo’n kind kun je dan toch geen lekkers weigeren  :).

Tandje terug

Gisteren kon ik nog met veel genoegen aankondigen dat de naam van het Café Associatif gekozen was en dat men zich gaan bezighouden met de eerste activiteit. Vandaag kan ik jullie melden dat er per email een keten van reacties is losgebarsten op de verkozen naam. Verder staat het geplande optreden van een Franse theater groep weer ter discussie en bijbehorend folder materiaal. Sommige mensen vinden de naam toch niet geschikt. Schiet zo lekker op denk ik dan maar. Misschien de bekende groeistuipen in een nieuwe organisatie van allemaal goedwillende mensen. Maar ook allemaal met een zeer sterke drang om zich te laten gelden. FF tandje terug en wordt vervolgd. Ook nog een vervolg op het vluggertje van de mais oogst in de video van gisteren. Nu heb ik een video gemonteerd zodat de kijker een indruk krijgt van het totale proces. Van mais met huid en haar verzamelen in de New Holland combine, het spuiten van de mais in containers achter tractoren en vervolgens afvoeren naar een centrale plaats.

Ik heb ook de cover foto van mijn blog aangepast aan het kaalgeschoren landschap. Nu is mijn huis en met name het stuk grond erachter weer volop zichtbaar van de weg. En ik heb weer ruim blik over het veld. Ik zag gisteren zelfs een hert rennen en stilstaan in het geoogste maisveld. Op die manier wordt het beest wel een erg makkelijke prooi voor eventuele jagers. Andre de klusjesman heeft nu ook het schapenhek aan de voorkant van het huis geplaatst. Daarmee is deze lang gekoesterde wens in vervulling gegaan. Nu kan het terrein vollopen met schapen. Voorlopig ben ik het enige makke schaap dat er rond loopt :).

Een vluggertje

Gisterenavond ging de kogel door de kerk tijdens de vergadering van het Café Associatief van Comberanche – Epeluche. De per email gehouden stemming leverde een voorkeurslijst van namen op voor het café. Hiervan werden de nummer één tot en met zeven opnieuw in stemming gebracht. Zoals  gebruikelijk duurde het ff voordat iedereen het er over eens was hoe de stemmingsronde in de vergadering zou moeten plaatsvinden. En na twee rondjes stemmen werd uiteindelijk de naam Le Café Pluche als zeer overtuigende winnaar gekozen. Het ei is gelegd. Vervolgens werd er als een groot kleinkinder koor verder vergaderd over de inhoud van de feestavond van 6 December. Ik zal jullie de details besparen maar het was vermoeiend voor iemand zoals ik die gewend is efficiënt te vergaderen. Kortom deze vergadering was geen vluggertje. In tegendeel. Nee, dan het binnenhalen van de mais van het terrein rondom Les Cotes. De indrukwekkende New Holland combine scheerde zich over het terrein. Na een paar baantjes werd een container achter een tractor gevuld met de maispulver. In een gesprek met de bestuurder van de tractor werd me duidelijk dat ik te maken had met de jonge eigenaar van het perceel. Vol trots vertelde hij dat de combine hun eigendom was en niet van de coöperatie. Ook bleek dat deze eigenaar een zeer groot aantal percelen had met mais, zonnebloemen, haver etc. De tractoren zagen er ook indrukwekkend en spiksplinternieuw uit. In nog geen zes uurtjes werd zo’n drie hectare mais geoogst. Nu begrijp ik ook waarom de mais zo netjes in rij geplant stonden. De maisscheerder moet er precies met zijn tondeuse punten tussen passen. Uiteraard een ideaal moment om het ook op video vast te leggen. Zelfs in twee video's. Een ervan geeft een beeld van totale proces. In de tweede video krijg je een indruk vanaf mijn veranda waarbij ik de afspeelsnelheid met een factor acht heb verhoogd. Daardoor wordt het oogsten echt een vluggertje. Dat vluggertje kun je hier onder bekijken. De langzame brede versie komt een dezer dagen.Tot slot, de eigenaar verzekerde me dat ik volgend jaar weer zonnebloemen om me heen zal hebben. Mooi vooruitzicht voor 2015.

Metamorfose

Vanuit de woonkamer zag ik vanochtend op het mistige maïsveld achter Les Cotes enige activiteit. Het duurde niet lang voordat ik aan de zijkant van het huis een enorm lawaai hoorde. Daar verscheen als een groot monster de New Holland oogstmachine voor de mais. De maisoogst is begonnen rondom Les Cotes. De enorme machine lijkt sterk op een haar tondeuse en scheert alle mais van het veld. De mais wordt met huid en haar tot fijn materiaal vermalen. Daarna in aparte containers afgevoerd. Het knippen en scheren van het maïsveld zal wel enige tijd in beslag nemen. Het is indrukwekkende metamorfose van het aangrenzende landschap. Ook liggen de schapenhekjes klaar om rondom het voorterrein van Les Cotes te plaatsen. Andre de klusjesman heeft ze gisteren afgeleverd en hij gaat morgen aan de slag met het plaatsen. Voorwaar ook een aardige klus van bijna 50 meter hekwerk. En zo zal aan het eind van de week het aanzicht van Les Cotes een metamorfose hebben ondergaan. Ik denk dat ik met de kapper in Riberac maar een afspraak voor knippen en scheren ga maken. Dan loop ik weer in de pas met de aanstaande metamorfoses van domaine Les Cotes.

De allerlaatste pizza

Gisteren na een dag uitgebreid oefenen met 3D animatie met Adobe After Effects en Cinema 4D besloot ik uiteindelijk op het laatste moment toch maar uit eten te gaan bij de Tapazzeria in Aubeterre. Dit restaurant heeft vandaag zijn laatste dag hebben van het seizoen. Evert de Nederlandse uitbater van het  restaurant verwelkomde me met een gratis flesje Pecharmant wijn. Een aangename verrassing. Nadat van een drietal Fransen hun bestelling was opgenomen bleek dat daarmee het pizzadeeg voor de dag op was. Tevens was het de laatste werkdag van Casper, de pizzabakker in het restaurant. Casper, een altijd vrolijke en vriendelijke medewerker bakte voor mij de laatste zeer smakelijk pizza. In totaal heeft hij in de Tapazzeria dit jaar ongeveer 5000 pizza’s gebakken! Casper gaat nu met zijn vriendin naar Madagaskar om daar verder werk te vinden en aan hun carrière te werken. Het zal me niet verbazen als hij volgend jaar toch weer gewoon terug is in Aubeterre. Hij is best wel een bekend gezicht geworden in Aubeterre. Hij heeft voorheen gewerkt in Hotel de France. Verder is hij een muzikaal talent. Hij speelt verschillende percussie  instrumenten. Deze zomer heeft hij ook nog met Marlieke, Jasper en Max zitten jammen na het optreden van Marlieke’ s Angels. Ik ben nog even in mijn video archief gedoken om wat ruwe opnamen te vinden en daar alsnog een korte video van te maken als ode aan Casper.

De laatste dag

Het is vandaag alweer de laatste dag in Oktober. Een schitterende maand als ik zo terugkijk. Het is ook tevens naar ik verwacht de laatste zonnig dag. Vanaf morgen meer bewolking en de temperatuur gaat duidelijk een aantal graden naar beneden volgende week. De dagen in Pillac worden al   behoorlijk routineachtig maar niet onplezierig. ‘s Morgens op dooie gemakkie opstaan. Na heerlijk douchen in mijn mooie walk-in douche ga ik op naar St. Severin voor een bezoek aan bakker, Spar en af en toe Bar du Tabac. Niet om gifstokies te kopen maar om de krant Charente Libre te bemachtigen. Zo blijf ik goed op de hoogte van wat er op lokaal niveau afspeelt in mijn leefomgeving. Bij de bakker van ‘’Laurine en Johan’’ koop ik meestal een baguette cereal en doe mijn best om de lekkere taartjes te laten staan. Het resultaat van mijn best doen kennen jullie. De Spar is ook een genot om te bezoeken. Het personeel is erg vriendelijk. Het assortiment is best uitgebreid voor een dorpswinkel. Bij binnenkomst een vrolijk goedemorgen en bij weggaan krijg je ook weer de beste wensen. De kassières zijn een aardig stel giechel vrouwen die met veel vaste klanten de nodige grappen maken. Inmiddels is ook de verkiezing voor de naam het café associatief in Comberance – Epeluche in gang gezet. In totaal ruim 20 suggesties waarvan men nu de eerste, tweede en derde keuze kon maken per email. Mijn eerste keuze viel op Café Pluche. Om de inwoners uit Comberanche niet te kort te willen doen in vergelijking met die van Epeluche stelde Joosje voor Café Pluche & Co. Zeker een leuke verbetering. Nu wachten tot 6 November waar we gaan vergaderen over de definitieve naam. Dus ook November heeft weer wat spannends in het vooruitzicht. Dus op naar morgen de eerste dag van November.

Computer terreur bestrijding

Gisteren nog in de middag lekker zitten zonnen aan de voorkant van les  Cotes. Prima uit de wind. Vervolgens nog wat groen afval opgeruimd om vervolgens mijn zalm uit de oven maaltijd te bereiden. Het blijft simpel, zalmmootje met wat crème fraiche en pesto 20 minuten in de oven. Ik denk dat het iedereen wel eens is overkomen. Ineens verschijnen er allerlei ongewenste reclame boodschappen op je laptop of PC scherm. Vaak met de meest verschrikkelijke mededelingen dat je computer besmet is met een virus etc. Vervolgens klik je dan op de boodschappen en wordt het van kwaad tot erger. Je probeert geïrriteerd van de boodschappen af te komen. PC opnieuw opstarten help niet. Het downloaden van gratis programma’s die je kunnen helpen leidt vaak na een scan tot het verzoek om het programma te kopen om echt zijn werk te doen. Kortom de computer terreur heeft toe geslagen. Enige tijd geleden overkwam dit Nelemarie en nu recent Marjolijn. Gelukkig kon ik helpen vanwege mijn gebruikers ervaring door hetzelfde probleem. Het blijft dan wel de nodige tijd kosten om het op te lossen. Mooi is het dan wel weer dat je met het programma TeamViewer de PC op afstand kan overnemen. Want bellen en aan de telefoon de ander instrueren wat te doen is niet zo gemakkelijk. Maar na wat geklooi kon ik gisteren avond tevreden zijn dat de computer terreur op laptop van Marjolijn succesvol bestreden werd. Blijft de vraag waarom er toch in hemels mensen zijn die dit soort Spyware en Adware programma’s ontwikkelen en ongewenst op je PC zetten. Ik sluit deze blog van vandaag weer af met een zonnige foto. Niet van mij maar van iets lekkers op de veranda in la Boite a Delices met een Nespresso.

Bezoek

Afgelopen twee dagen zijn Jan en Arienne op bezoek geweest. Ze waren op terugreis vanuit LaRoche Canillac (Correze) naar Boskoop. Uiteraard was Donna de hond ook mee in hun Hymer camper. Zoals altijd is het  gezellig. En het ‘zomerse’ weer zorgde er ook voor dat we volop buiten op de veranda of vlonder bij het zwembad konden vertoeven. Ook nog zondag een rondritje gemaakt via Aubeterre, Comberanche – Epeluche en Gurat. Bij het cafe associatif in Epeluche nog een foto gemaakt. Onze onderkinnen staan er mooi op :) Het bezochte gebied is sterk agrarisch met veelal glooiend landschap. Hier en daar uiteraard schitterende grote en kleine huizen al dan niet in goede staat. We waren het er over eens dat het heerlijk is om in Frankrijk te zijn. In de komende week zal naar verwachting het houten schapenhek geplaatst worden. De huidige ijzeren paaltjes van het tennishek zijn afgezaagd en zullen gaan dienen als steunpaaltjes.  Met de realisatie van het nieuwe hek is een van de laatste grote klussen op les Cotes tot stand gekomen. De enige grote klus die ik nog voorzie is het aanleggen van een betonnen vloer in de hangar. Zodra ik voor mezelf meer helder heb wat ik met de hangar wil doen zal deze klus geklaard worden. Dat wordt wel 2015. Nu maar eerst nog volop genieten van het prachtige najaarsweer. Komende 3-4 dagen volop zon en geen teken van kou. In Nederland zat Mats al achter de boerenkool met worst. Ik kreeg er een foto van. Sjonge sjonge het is een pracht ventje. Dus daar sluit ik deze blog maar mee af.

Hek neer

Ofschoon het neerhalen van de Berlijnse muur destijds veel impact had moet ik eerlijk zeggen dat het neerhalen van het hekwerk aan de voorkant van les Cotes ook bevrijdend werkt. Het ziet er nu al veel ruimer uit. Niet meer het gevoel alsof het grasveld, destijds door vorige eigenaar bedoeld als tennisbaan, een luchtplaats was voor criminelen. Het gaaswerk is opgerold. En de ijzeren palen worden gekort en dienen vervolgens als steunpalen voor het houten schapenhek. Zo blijft het terrein toch afgeschermd en kan Tia volgende zomer nog steeds vrij rond lopen en niet makkelijk van het terrein af. Tia vermaakt zich overigens best in Tromso. Ik kreeg recent nog een foto waarbij zoals altijd grappig kijkt. Het weer is wat aan het omslaan. Herfst gaat zijn intreden doen. Dus ook weer tijd om binnen actief te zijn met mijn video mapping dozenkubus project. Het kost best wel wat tijd om de vele mogelijkheden die ik heb via Adobe Creative Cloud, Cinema 4D Lite end Resolume Arena te doorgronden. Maar het is werkelijk leuk ‘’werk’’ om te doen. Ook wel wat verslavend. Ofschoon ik gisteren avond pas laat stopte zat ik vanmorgen toch weer redelijk fit en vroeg achter mijn laptop in mijn studio. Maar het zal nog wel ff duren voordat ik de eerste resultaten van mijn project kan laten zien. Tot slot nog een drie generatie foto van Edgar, Mats en mij genomen op de beachparty in Zandvoort. Wat een lol hadden ze :).

Brillen

Ik heb eindelijk na bijna een jaar twee brilmonturen gevonden die me aanspraken. Een ervan sluit ook nog voortreffelijk aan bij mijn vorige bril die zo lang meeging en me destijds uitstekend beviel. Ik ben heel wat brillen zaken in Gouda in en uit gegaan tot ik bij toeval op een kleine brillen winkel ‘’Browneyes’’  werd geattendeerd. Deze zaak onderscheidt zich van de bulk winkels door een zeer persoonlijke benadering en een eigen stijl van een groot aantal monturen en die ook nog op voorraad zijn. Bij de bulk winkels heeft men vaak het montuur niet en is de afhandeling van bestellen ronduit slecht is mijn ervaring. Beide monturen hebben kleine ronde glazen. Een ervan is kleurrijk en de ander is eenvoudig grijs en zwart. Dus afhankelijk van mijn stemming kan ik een keuze maken :).

De bijeenkomst met het café associatief Comberanche – Epeluche was weer een hele zit afgelopen donderdag van een 4 uurtjes. Hele discussies over keuze bank en welke verzekering. Er zijn veel suggesties ingediend voor de naam van het toekomstig café. Mijn voorstel hoe we het beste de uiteindelijke keuze kunnen maken werd door een ieder ondersteund als ik het goed begrepen heb. Ja want mijn Frans laat het in deze club wel eens afweten door het vele gepraat. De bijeenkomst van de Cooperation Aubeterre was gezellig. Ruim 25 personen waaronder enkele Fransen, Engelse en veel Nederlanders waren aanwezig. We begonnen op het terras van ‘’Cupcakes’’ restaurant in Aubeterre en de maaltijd voor slechts 15 euro werd binnen geserveerd. Men sprak over de organisatie van een kerst markt als volgende activiteit. Nog maar even niet aan denken want het het is hier nog uitzonderlijk mooi weer met een temperatuur van 27 C. Dus nog een keer het gras gemaaid. Morgen komt de nieuwe klusjesman André in actie. Nalopen van dakpannen, boiler in Bergerie en hout op maat zagen voor open haard zijn de eerste klusjes. Daarna gaat hij het hekwerk neerhalen en een zogenaamde schapenhek van hout aanleggen. Dus ik ga van het Alcatraz hekwerk naar het boerenhek.

Kontakten

Na een rit van bijna 12 uur van Stolwijk naar Pillac stond ik gisteren avond om half negen op de stoep van de Tapazzeria in Aubeterre sur Dronne. Ik bofte want men had als nieuw gerecht boeuf bourguinone met rode kool op  menu staan. Evert, de uitbater schonk een Perchamant wijntje in en zo kon ik vermoeid van een heerlijke maaltijd genieten. Het was er uiteraard rustig. We hebben wat bij gekletst over afgelopen seizoen en ook nog het optreden van Marlie’s Angels destijds. Evert en zijn vrouw keken er nog steeds met genoegen op terug. Ik kreeg ook nog een uitnodiging om deel te nemen aan de eerste bijeenkomst van Cooperation Aubeterre. In Aubeterre wonen 26 verschillende nationaliteiten. Deze club is erop gericht om een betere integratie van Franse lokale bevolking met de buitenlanders te realiseren. Nou wijn en wat eten is een geschikt middel daartoe denk ik dan maar. Het lijkt er wel op of ineens al dit soort nieuwe kontakten op me afkomen. Ook Martina en Michael, een Duits stel die in St Severin wonen, hadden me geattendeerd op iets dergelijks in St Severin. Ik krijg het er nog druk mee met al die kontakten. Het is weer heerlijk om hier in Pillac te zijn en uiteraard nog na te genieten van de heerlijke weken hiervoor. Vanochtend mijn Fiat Doblo uitgeruimd en boodschappen gedaan. Nu kan ik aan de  slag met mijn multi-media project van video mapping op kubussen. De 26 witte kartonnen dozen van 45x45x45 cm vormen de basis voor mijn video sculptuur. Ik ga de opbouw en uit testen in mijn studio doen. Een laatste recent contact was de kennismaking vanmiddag met een Nederlandse klusjesman uit Saint Antoine Cumond vlakbij Aubeterre. Hij werkte tot nu toe naar tevredenheid voor Evert van de Tapazzeria. O ja en niet vergeten mijn private ‘’wijnboer’’ heeft zijn gezicht weer eens laten zien. En als goed verkoper had hij een speciale aanbieding van zijn rode wijn van 2012. Twaalf flessen voor de prijs van tien flessen. Nou dat kan ik niet laten lopen :).

Familie diner

Vandaag het laatste familiebezoek afgelegd in mijn Nederlandse weekje. Vanochtend al vroeg richting Benschop om bij restaurant Zeevliet met mijn camera in de aanslag te staan voor de aankomst van mijn broer Henk en zijn vrouw Bets met een grote witte limousine. Onwillekeurig gaat dan het beeld door je heen van het EO TV programma Familiediner. Niet dat er in ons geval een langlopende vete moest worden bijgelegd. Maar er waren drie feestelijke redenen voor een partijtje.  Henk en Bets waren jarig (geweest). Bovendien zullen ze in december 50 jaar getrouwd zijn. Die prestatie doe ik ze niet na :). Dus reden voor een uitgebreide brunch met familie, vrienden en kennissen. Het was allemaal geslaagd. Ook was Joke aanwezig, de vrouw van mij twee jaar geleden overleden broer Wout. Zij liet me nog verrassen door een foto van een schilderij dat zij gemaakt had naar aanleiding van het schilderij met de drie mannen dat ik destijds van Jan Jaap had gekocht. Joke was er door geïnspireerd en had drie vrouwen geschilderd. Heel verdienstelijk hetgeen moge blijken uit de foto. Over inspiratie gesproken. Ik zag van de week in het Museum Boijmans het beeldje ‘Danseuse quatorze ans’’ van Edgar Degas staan. De geschiedenis van het beeld is al heel bijzonder. Het exemplaar in het museum is inmiddels van een nieuwe strik voorzien. De oorspronkelijk strik ligt geconserveerd in het archief. Het beeldje nodigde me uit om een betovering uit te voeren. En zo gedaan. Voor het resultaat moeten jullie maar naar de video kijken. Wel in HD kwaliteit kijken anders gaat het effect wat te niet.

Dagje strand

We gaan naar Zandvoort al aan de zee. We nemen koekies en broodjes mee. O het is een zaligheid als je van de duinen glijdt. We gaan naar Zandvoort al aan de zee. Wie kent dit kinderlied niet? Femke had ons uitgenodigd om naar strandpaviljoen Storm in Zandvoort te komen. Twee van haar ooms zouden daar in een band optreden als afsluiting van het  seizoen. Uiteraard zouden Edgar en Mats er ook zijn. Voor ons een gelegenheid om een verlaat verjaardag bezoek aan Mats te brengen met uiteraard cadeautjes. Maar vooraf een bezoek aan het atelier van Jan Jaap. Bij eerdere bezoeken had ik mijn oog al eens laten vallen op wat grotere beelden van staande stripachtige figuren. Nu stonden ze er weer. Ik heb er een mezelf cadeau gedaan. De vier beelden heten de wachters. En de suggestie van Jan Jaap om het aangekochte beeld (rechts op de foto) buiten tussen de struiken van het zwembad te zetten was een extra reden om het beeld aan mijn collectie toe te voegen. Het strandbezoek was enig. Uiteraard was het leuk om Mats weer te zien. Het wordt echt een hele kerel. Hij ging meteen aan de slag met de bezem en hark die hij kreeg van Joosje. Het hele Zandvoortse strand werd aangeharkt en geveegd totdat de zon onderging. Binnen in het paviljoen konden we heerlijk genieten van het heerlijk eten en een drankje. En de Blues Bridge band speelde erop los en werd afgewisseld door een DJ. Buiten werd nog een klein kampvuurtje gestookt en verbleven veel van de jonge en oude gasten van het strandpaviljoen Storm om te genieten van de mooie najaarsavond. Van de duinen hebben we niet afgegleden maar het was er reuze gezellig zoals blijkt uit de bijgaande video impressies.

Museum dagje 2

De inleidende tekst van de expositie van Mark Rothko in het Haags Gemeente Museum geeft heel goed weer het karakter van de tentoonstelling. Er staat te lezen : ‘’Van blozend roze en jubelend geel, tot knallend blauw en somber zwart. Wanneer je voor de immense doeken van Mark Rothko (1903-1970) staat, voel je hoe je zijn wereld ingezogen wordt. De kleurvelden, opgebouwd uit zinderende verflagen, zijn van een ongekende intensiteit en verbeelden universele gevoelens als angst, extase, tragiek en euforie”’. Verder is er bij Arte TV een interessante documentaire te zien waarin een aantal bekende Nederlanders hun Rothko passie uitleggen. Dus van de gelegenheid gebruik gemaakt nu ik in Nederland ben om deze expositie die tot maart 2015 blijft te gaan bekijken. Vooraf nog even van een lunch genoten in het café van het Foto museum, de buren van het Haags Gemeente Museum. De eigen gemaakte garnalen kroketjes met brood smaken daar altijd prima.. We waren niet de enige op de fraai ingerichte expositie van Rothko.Je kunt zijn kunstenaars ontwikkeling helemaal volgen . En zoals veel kunstenaars begon hij figuratief om te eindigen met abstracte vlakken. Er is een zaal gewijd aan werk van Rothko en zijn tijdgenoot Mondriaan door wie hij ook geïnspireerd werd. Hieronder een video impressie gemaakt met mijn kleine GoPro camera.

Museum dagje

Als ik in Nederland ben is het tijd om weer wat cultuur te snuiven. Een blik op de exposities van de grote musea in Den Haag en Rotterdam maakte duidelijk dat een bezoek aan Boijmans van Beuningen de moeite waard zou kunnen zijn. En zo stonden we rond 12.30 bij de kassa met de  museumkaart. Daar werd net de laatste hand gelegd aan het plaatsen van een kunstobject van een groot oor met daarin een ouderwetse luidspreker. Maar we kwamen voor twee exposities: De Collectie Vormgeving en  De Collectie Verrijkt. De Collectie Vormgeving liet een aantal verrassende ontwerpen zien. De badboot uit 2005 van Wieki Somers was wel zeer opvallend.Na de lunch begonnen we aan de De Collectie Verrijkt. Om de paar jaar wordt de collectie van Museum Boijmans Van Beuningen opnieuw ingericht. In het voorjaar van 2010 is de presentatie 'verrijkt' met ruim twintig bruiklenen uit andere musea in Nederland en uit het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. Deze twintig topstukken en een kleine 350 schilderijen en beelden uit de Westerse kunst van 1500 tot 1940 zijn ingezet in een zeer verrassende, nieuwe opstelling, verdeeld over 50 zalen.Bij de Collectie Verrijkt maak je een ware reis door de kunstgeschiedenis. We begonnen aan de meest recente kant met werk van Salvador Dali en gingen zo terug in de tijd. In laatste zaal had men ook nog een ''kunstgrap'' uitgehaald. Een gat in de vloer en vanuit een etage lager had men een levensgroot beeld van een man geplaatst die naar een schilderij keek. Een leuke afsluiting van deze verrijking.