Oorverdovende herrie

Het was muisstil op de wegen toen ik gisteren rond 16.30 vertrok richting Riberac. Daar zitten de meeste cafes en dus de grootste kans dat ik daar de finale Frankrijk-Kroatie kon bekijken. Eenmaal in Riberac kwam ik er achter dat men vanaf nu tot eind augustus het ‘centrum‘ heeft afgesloten voor zomerfeesten. Net op de plek waar je makkelijk kan parkeren. Maar na wat omrijden vond ik een geschikte plek om de camper neer te zetten. Ik had bij het rondrijden al ontdekt dat het gezellig druk leek te zijn bij Cafe Le Francais. Eenmaal binnen bleek inderdaad dat het er bomvol was met Fransen en een viertal verdwaalde Oostenrijkers die naar mijn idee op de hand waren van de Kroaten. Ik kon nog net een staanplaats bij de uitgang vinden. Het was een lawaai van jewelste. Een van de supporters was ook nog in het bezit van een toeter met schel geluid. Hij kon er geen genoeg van krijgen om zijn blaaskunsten te botvieren. Onder het talrijke publiek waren ook kinderen. De herrie was voor een van de kleintjes zo heftig dat zijn vader bescherming moest brengen door handen op zijn oren te plaatsen. Gezellig met je pa naar het cafe :).

En uiteraard na elke gevaarlijke aktie van de Fransen met zijn allen uit de stoelen om te hossen en te springen. Ook het gezang ontbrak niet. Lekker meelallen. Tegen de verhouding in namen de Fransen de voorsprong. Een vreugdedans met zijn allen volgde. Na enige tijd kon ik nog een zitplaats bemachtigen. Helaas de Fransman voor me vond het zo nodig om zijn hoed weer eens op te zetten. Weg mijn uitzicht en geen zicht op de TV die verrekte laag voorin de zaal stond. In de pauze massaal naar buiten. Voor meeste Fransen tijd om sigaret te roken want je longen moet je toch een beetje blijven teren tijdens de wedstrijd. En afblussen met het zoveelste biertje. Dan weer terug de zaal in waar inmiddels chips, pindas en nootjes geserveerd werden door de uitbater. Een ieder die het ook maar waagde om door het beeld te lopen kon rekenen op het nodige commentaar. En zo gingen we al zingend naar het einde. Na het laatste fluitsignaal viel iedereen elkaar om de nek alsof we zelf op het veld de wedstrijd hadden gespeeld. En dan naar buiten om te zwaaien met vlaggen en andere Fransen in hun auto tegen te houden. En voor de zoveelste keer een vreugdedans te doen. De Fransen zijn wereldkampioen voor het geval jullie het nog niet weten.